stavros_d80

Οι ετεροαπασχολούμενοι και η κατοχύρωση του μουσικού επαγγέλματος Παράλληλα με τα επίκαιρα προβλήματα των μουσικών τρέχουν και πάγια αιτήματα του κλάδου: συλλογική σύμβαση, ασφάλιση, το ύψος των αμοιβών (μεροκάματα, ηχογραφήσεις, μαγνητοσκοπήσεις, συγγενικά δικαιώματα), εργασιακές συνθήκες κλπ. Ανάμεσα στα προβλήματα αυτά, η αυξημένη ανεργία (λόγω των περιοριστικών μέτρων) αναδεικνύει και το πρόβλημα της κατοχύρωσης του μουσικού επαγγέλματος, όπως φαίνεται να οξύνεται από την απασχόληση στο χώρο πολλών μουσικών που ασκούν άλλο κύριο επάγγελμα (ετεροαπασχολούμενων). Παρόλον τον έντονο προβληματισμό των επαγγελματιών που το κύριο εισόδημά τους προέρχεται από την μουσική, οι ίδιοι δεν το έχουν διερευνήσει αρκετά ώστε να προτείνουν ψύχραιμες και ρεαλιστικές λύσεις. Έτσι, ο σχολιασμός σχετικών αναρτήσεων στην ομάδα (https://www.facebook.com/groups/mousikoisekrisi/permalink/879566529467104/) και (https://www.facebook.com/groups/mousikoisekrisi/permalink/880202449403512/) δείχνει πως οι δύο πλευρές παραμένουν αμοιβαία καχύποπτες και συχνά εμπαθείς. Πριν λύσουμε το ζωνάρι μας κι επειδή σε συζητήσεις των Μουσικών σε Κρίση με τον ΠΜΣ το θέμα μάς έχει απασχολήσει επανειλημμένα, μπορούμε να ορίσουμε ένα πλαίσιο συζήτησης με κάποια δεδομένα. Το μουσικό επάγγελμα δεν ανήκει στα ρυθμιζόμενα (δηλαδή «κλειστά»), κι αυτό με βάση οδηγίες της ΕΕ (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32018L0958&from=EN) όπως ενσωματώθηκαν στην Ελληνική νομοθεσία (https://www.taxheaven.gr/law/3919/2011). Η κατεύθυνση αυτή εκφράζει την πολιτική της ΕΕ για τον ανταγωνισμό και τις ίσες ευκαιρίες πανευρωπαϊκά αλλά και την νεοφιλελεύθερη άποψη για την οικονομία - που δεν είναι του παρόντος να σχολιάσουμε. Για τα ρυθμιζόμενα επαγγέλματα όπως οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι αρχιτέκτονες, οι ηλεκτρολόγοι εγκαταστάσεων, οι αυτοκινητιστές κά, απαιτείται άδεια ασκήσεως ή κάποιας μορφής πιστοποίηση για λόγους δημόσιου συμφέροντος. Αυτά δεν ζητούνται από τους διαφημιστές, τους σκηνοθέτες, τους μουσικούς, πρόσφατα τους συμβολαιογράφους, τους ηθοποιούς κοκ, αφού οι λόγοι αυτοί δεν συντρέχουν. Αν για την πρόσληψη σε μια συμφωνική ορχήστρα ή κρατικό Ωδείο, είναι απαραίτητα κάποια τυπικά προσόντα (πτυχία και διπλώματα), είναι γιατί πρέπει να εξασφαλίζεται η επάρκεια των υποψηφίων για την κάλυψη της θέσης - ένα δημόσιο συμφέρον. Η υπόλοιπη αγορά μουσικής εργασίας είναι ανοιχτή για όποιον θέλει να σταδιοδρομήσει σ’ αυτήν και μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της. Μάλιστα το Δημόσιο επιτρέπει ρητά στους υπαλλήλους του να συμμετέχουν σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες και να αμείβονται γι’ αυτές (https://www.taxheaven.gr/law/3528/2007) Ας υποθέσουμε όμως πως το μουσικό επάγγελμα κατοχυρώνεται (δηλ κλείνει) και η άσκησή του ρυθμίζεται από έναν κατά νόμο αρμόδιο Σύλλογο - έστω ότι αυτός είναι ο ΠΜΣ. Η σωματειακή ταυτότητα είναι προαπαιτούμενο για να εργαστεί κάποιος σαν μουσικός. Ποιες θα είναι οι προϋποθέσεις για να την αποκτήσει κάποιος; Τα τυπικά προσόντα; Με εξαίρεση τους κλασικούς, η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών είναι εμπειρικοί και αυτοδίδακτοι. Σήμερα, με την βοήθεια των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου, ο αυτοδίδακτος έχει πρόσβαση σε άφθονη πληροφορία, δεν είναι αυτό που παλιότερα ονομαζόταν «πρακτικός». Έστω πως η δεξιοτεχνία ή η θεωρητική κατάρτιση, ως ουσιαστικά προσόντα που αποκτήθηκαν μ’ αυτούς τους τρόπους, μπορούν να αξιολογηθούν με μια συνέντευξη από επιτροπή. Αλλά σε ποιο επίπεδο και σε ποιο μουσικό είδος πρέπει να ελέγχονται για να είναι ασφαλή κριτήρια αποδοχής σε επαγγελματικό σωματείο - και μάλιστα προαπαιτούμενα για άδεια άσκησης επαγγέλματος; Ένας παραδοσιακός ή λαϊκός μουσικός δεν χρειάζεται μουσική γραφή και ανάγνωση, ένας ποπ, ροκ ή τζαζ μουσικός δεν χρειάζεται τους λαϊκούς δρόμους. Η μεγάλη κοινότητα των δημιουργών χιπ-χοπ (beatmakers, παραγωγοί και ράπερς) που κυριαρχούν στην διαδικτυακή δημόσια εκτέλεση, δεν θεωρούνται (και κυρίως δεν αισθάνονται οι ίδιοι) μουσικοί με την ακαδημαϊκή έννοια. Και φυσικά οι μουσικοί του δρόμου, του πανηγυριού, της ταβέρνας, της λαϊκής μουσικής σκηνής δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Επιπλέον, συχνά οι ίδιοι μουσικοί εργάζονται σε περισσότερους χώρους: ένας πνευστός μπορεί να παίζει εμβατήρια με δημοτικές φιλαρμονικές, λαϊκοπόπ σε μεγάλες πίστες, τζαζ σε μουσικές σκηνές, ενώ διδάσκει και σε ωδεία. Ένα ομοιοεπαγγελματικό σωματείο δεν μπορεί να επιλέγει τα μέλη του με βάση τις καλλιτεχνικές τους επιδόσεις, προτιμήσεις ή επιλογές, λύνοντας ένα εργασιακό πρόβλημα με καλλιτεχνικούς όρους. Θα αφήσει εκτός επαγγέλματος μουσικούς από τους πιο δραστήριους τομείς της αγοράς, εμποδίζοντας έμμεσα και την κοινωνική λειτουργικότητα της μουσικής και κάθε λογής νεωτερισμό που δεν αναγνωρίζεται ως «έγκυρο» μουσικό είδος. Αν η αποκλειστική ενασχόληση θεωρηθεί ασφαλές κριτήριο, ο μουσικός με την εγγραφή του στο Σωματείο δεσμεύεται πως δεν θα ασκεί άλλο επάγγελμα πλην της μουσικής. Θα αποκλειστούν καλλιτέχνες που έχουν ή αναγκάζονται να έχουν άλλο κύριο επάγγελμα. Εδώ υπάρχει μια ιστορικότητα: ο Γιώργος Σεφέρης ήταν διπλωμάτης, ο Κωσταντίνος Καβάφης δημόσιος υπάλληλος. Ο Θανάσης Παπακωσταντίνου μηχανικός, ο Αργύρης Μπακιρτζής αρχαιολόγος, ο Θωμάς Κοροβίνης φιλόλογος, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης αρχιτέκτονας. Αυτός είναι ο κανόνας στα καλλιτεχνικά επαγγέλματα - συζητείστε το με φίλους ηθοποιούς, χορευτές, τραγουδιστές, εικαστικούς ή στιχουργούς. Με τις σημερινές συνθήκες, περισσότερα από τα μισά εγγεγραμμένα μέλη του ΠΜΣ έχουν πρωϊνή ή άλλη δουλειά, είναι δηλ ετεροεπασχολούμενοι. Αν το σωματείο τους αποκλείσει από το επάγγελμα, διχάζει την μουσική κοινότητα και πάει περίπατο η ενότητα, οι διεκδικήσεις, η συλλογικότητα και όλοι καταλαβαίνουμε ποιος επωφελείται τελικά. Ίσως θα μπορούσε η εγγραφή στο Μητρώο Καλλιτεχνών να είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος. Έχουν γραφτεί όλοι και τα στοιχεία μπορούν να διασταυρωθούν με τον ΕΦΚΑ και την εφορία, έχει γίνει δηλ μια πρώτη χαρτογράφηση του χώρου. Το θέμα όμως είναι, πόση εμπιστοσύνη εμπνέει ένας κατάλογος που οργανώθηκε ερήμην των καλλιτεχνών και των σωματείων τους και με φανερή προχειρότητα. Καταρχάς, δεν λαμβάνεται υπόψιν η πολυπλοκότητα στις εργασιακές σχέσεις ούτε η αλληλοκάλυψη των ειδικοτήτων, ένα χαρακτηριστικό του μουσικού χώρου και γενικά των δημιουργικών βιομηχανιών. Γίνονται άκυρες διαφοροποιήσεις: διαχωρίζεται ο μουσικός ορχήστρας από τον μουσικό νυχτερινών κέντρων και τον μουσικό του δρόμου ή οι λυρικοί τραγουδιστές με κριτήριο την τοποθέτηση της φωνής τους. Έχουν αποκλειστεί εκ προοιμίου οι ετεροαπασχολούμενοι καλλιτέχνες (η πέτρα του σκανδάλου δηλαδή) παρόλο που βρίσκονται νόμιμα στην αγορά εργασίας και υπάρχει σχετική συζήτηση σε εξέλιξη. Αλλά το πιο βασικό είναι ότι δεν ορίζεται επακριβώς ο σκοπός του Μητρώου. Αναφέρεται αόριστα πως η δήλωση θα αρχειοθετηθεί ώστε χρησιμοποιηθεί για το «δημόσιο συμφέρον». Αν αυτό υπαγορεύει την εργαλειοποίηση του Μητρώου, κανείς δεν εγγυάται πως το συμφέρον αυτό θα είναι τελικά και των καλλιτεχνών. Μην ξεχνάμε πως ακριβώς η έννοια του δημόσιου συμφέροντος καθορίζει την ένταξη των επαγγελμάτων στα ρυθμιζόμενα ή στα ανοιχτά. Θα διαχωριστούν τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα με ποιοτικά κριτήρια; Με φορολογικά; Με εργασιακά; Μήπως κατακερματιστεί ο χώρος στην λογική του διαίρει και βασίλευε; Με το Μητρώο ως έχει, ο καλλιτέχνης δεν ξέρει που και γιατί γράφεται ενώ η δομή και η ακρίβειά του ελέγχονται. Αν (κι αυτό είναι ένα μεγάλο αν) αναμορφωθεί με την συνδρομή των καλλιτεχνικών σωματείων και ομοσπονδιών ίσως μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατοχύρωση του επαγγέλματος. Πόσο όμως τελικά η απασχόληση ερασιτεχνών μουσικών σε επαγγελματικούς χώρους πλήττει θεσμικά το επάγγελμα - σε βαθμό που να ζητείται η κατοχύρωσή του; Πρέπει να σκεφτούμε αν το πρόβλημα είναι όντως οι χαμηλόμισθοι ετεροαπασχολούμενοι ή τελικά οι χώροι που τους απασχολούν. Οι χώροι αυτοί δεν έχουν δυνατότητα να προσφέρουν τις αμοιβές, την ασφάλιση ή τις εργασιακές συνθήκες που θεωρητικά στερούν οι ερασιτέχνες από τους επαγγελματίες. Αν ένας επαγγελματίας θέλει να δουλέψει στα μαγαζιά, στις συναυλίες ή στις ηχογραφήσεις αυτές με την ίδια (χαμηλή) αμοιβή, χωρίς ασφάλιση και σε ερασιτεχνικές συνθήκες, δεν τον εμποδίζει κανείς. Αν ελπίζει στην διαπραγμάτευση μεγαλύτερης αμοιβής και ασφάλισης, πρέπει να υπολογίσει πως η μουσική στους συγκεκριμένους χώρους θεωρείται έξτρα παροχή, ένα κομφόρ. Με τον ερασιτέχνη εκτός αγοράς εργασίας, οι επιχειρήσεις αυτές θα προτιμήσουν την ηχογραφημένη ή την καθόλου μουσική αντί της ζωντανής. Έτσι, δεν θα δουλέψει κανείς, επαγγελματίας ή ερασιτέχνης, με όποιες συνέπειες έχει αυτό στην πολιτιστική ζωή του τόπου. Ο ερασιτέχνης μουσικός δεν στερεί την θέση εργασίας από έναν επαγγελματία, αλλά στην ουσία δημιουργεί ο ίδιος μία, σε ένα περιθώριο (με την πρακτική έννοια) του επαγγέλματος. Ίσως μάλιστα το «περιθώριο» αυτό να αποτελεί και την ύστατη, μοναδική λύση για χώρους που η κρατική και ιδιωτική επιχειρηματικότητα έχουν ξεχάσει. Στο σύνολο της ελληνικής επαρχίας, η ερασιτεχνική πρωτοβουλία είναι η μόνη πολιτιστική διέξοδος, λόγω της άνισης γεωγραφικής κατανομής μουσικών δομών και υπηρεσιών, της ανυπαρξίας πολιτικών ανάπτυξης κοινού και της αποτυχίας των εκπαιδευτικών θεσμών να προάγουν την μουσική παιδεία. Είναι διαφορετικό (και πιο συχνό) το φαινόμενο μουσικών, ετεροαπασχολούμενων ή όχι, που διαγκωνίζονται για μια θέση με αθέμιτο τρόπο, δουλεύοντας ανασφάλιστοι και ρίχνοντας τις αμοιβές τους σε βάρος των ίδιων και του συνόλου. Υπάρχουν επαγγελματίες μουσικοί που δουλεύουν μέχρι και αμισθί σε θέσεις για τις οποίες άλλοι πληρώνονται. Ενώ δηλ υπάρχει το οικονομικό περιθώριο, ο κακώς εννοούμενος ανταγωνισμός το περιορίζει - έως και το εκμηδενίζει - σε επιχειρήσεις που μπορούν και αμείβουν όλους τους καλλιτέχνες όπως πρέπει (μεγάλες πίστες, ραδιοτηλεόραση, διαφήμιση, θέατρο κλπ). Πιστεύουμε πως ο μουσικός που εργάζεται νόμιμα, ερασιτέχνης, ετεροαπασχολούμενος, πολλαπλής απασχόλησης ή επαγγελματίας πρέπει να έχει την στήριξη σωματείου και συναδέλφων με την προϋπόθεση πως ο ίδιος την εκτιμά, σεβόμενος τον επαγγελματικό κλάδο που του την προσφέρει. Πρέπει να απαιτεί τα κεκτημένα, αμοιβές, ασφάλιση, συνθήκες... Η επαγγελματική κατοχύρωση που αναζητούμε, δυστυχώς επαφίεται σ’ εμάς τους ίδιους. Και λέμε δυστυχώς, γιατί σ’ ένα χώρο που το τυπικό προσόν δεν λέει και πολλά πράγματα (κι αυτό γιατί η μουσική εκπαίδευση είναι αυτό που είναι), δεν προσέρχονται όλοι με σεβασμό σ’ ένα καλλιτεχνικό ιδεώδες ή επαγγελματική δεοντολογία. Χρειάζεται επίγνωση, αυτοπειθαρχία και συλλογική συνείδηση. Η επιτυχία δεν είναι μια τρύπα που για να μπεις πρέπει να βγάλεις τον άλλο από μέσα. Αν απομονώσουμε τις αθεράπευτες περιπτώσεις, θα εκλείψουν και οι καιροσκόποι και οι συνθήκες που τους ευνοούν. Οι ερασιτέχνες και η ετεροαπασχόληση δεν είναι το πρόβλημα, οι κακοί επαγγελματίες είναι.

Αυτό ισχύει εδώ και 10 χρόνια τι ανακάλυψες τον τροχο? εννοείται ότι θα πας max 3 άτομα με ΔΙΚΟ σου ήχο, βάσεις, καλώδια, πολύπριζα κτλ από τη στιγμή που θα μπει ικα/ένσημο πόσα θα δώσει ένα μαγαζί για λάιβ? πόσο δηλ να του βγει ο μουσικός? συν ότι θα φαει θα πιει και κατι με μια τιμη πχ 50/άτομο + ένσημο μουσικού 24 + φαγητό ποτό= ένα 100ρι ο μουσικός 3 άτομα 300 ευρω. το ρεπερτόριο δεν έχει σχέση με το αν θα παίξεις με arranger, εγώ παίζω απο λαικό μέχρι blues, χορευτικό, remix, jazz δημοτικά, νησιώτικα.... ό,τι θες! εάν μπορείς να παίξεις με full band θα μπορείς και με arranger επίσης ο όρος " αρμόνιο" αναφέρεται σε παιδικό παιχνίδι, ο όρος arranger είναι πιο σωστός. η μέθοδος του sampling και του compression τα τελευταία χρόνια έχει βοηθήσει πάααααρα πολύ ολόκληρη ορχήστρα να σαμπλαριστεί και να παίζεται από ένα όργανο και έτσι θα πάει η δουλειά στο μέλλον. το αν δεν σoy αρέσει είναι δική σου επιλογή παίξε με γιουκαλίλι αν θες η αγορά φτιάχνει δυστυχώς τον νόμο προσφοράς-ζήτησης.... για να κρατηθεί σχήμα fullband θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστο εβδομαδιαία παρουσία σε μαγαζί ώστε να υπάρχουν και πρόβες και να είναι δεμένο το σχήμα, δίνει κίνητρο, αλλιώς θα ακούγεται μια παραφωνία και μισή αλλού θα βαράει ο ένας αλλού ο άλλος.... ίσως να το έβλεπες με μια 2η ματια? (και τρίτη) από το να κάτσεις να χάνεις δουλειές?....

Σαν casio απο τα jumbo ακούγεται... το style αυτό για το billie jean υπάρχει στα korg pa series και είναι πολύ κοντά στο original, ορίστε και ένα δείγμα.... billie jean_korg pa.MP3

εφόσον σταμάτησαν τα live σταμάτησε και η όρεξη για μουσική.... δεν υπάρχει κίνητρο και ενώ υπάρχει άπλετος χρόνος που θα μπορούσα να ασχοληθώ με δικά μου κομάτια δεν κάνω τίποτα δεν υπάρχει όρεξη.... δηλ ή θα τρέχω σαν τον π@#$! και θα βγάζω οδηγούς για λαιβ την ημέρα και το βράδυ θα γράφω δικά μου ξενυχτώντας ως τις 4 ή δεν θα κάνω τίποτα σαν να έχεις την Nürburgring και μια Ferrari και να κάθεσαι να πλένεις τη Ferrari ή να σκουπίζες την πίστα επειδή δεν έχει αυτοκίνητα η πίστα.... περίεργο συναίσθημα όντως....

Ναι υπάρχει, να πάρεις μια κάρτα ήχου και ένα κανονικό μικρόφωνο δυναμικό ή πυκνωτικό. να ένα ωραίο bundle https://www.thomann.de/gr/focusrite_scarlett_solo_studio_3rd_gen.htm επίσης παίζει ρόλο τι πρόγραμμα ηχογράφησης χρησιμοποιείς, το buffer, την ram, ο επεξεργαστής του pc κτλ δοκίμασε από το πρόγραμμα ή απο την κεντρική κονσόλα ήχου των windows να ρυθμίσεις την ένταση.

Σοβαρά τώρα πάρε όλη τη δισκογραφία Πυξ-Λαξ κατέβαστα και κανα τονο αν δεν βγαίνεις, άντε 2 το πολύ, και είσαι κομπλέ! ό,τι πιο εύκολο για ξεκίνημα...

Να ξεκίνα με αυτό ευκολάκι!... τώρα κατάλαβα τι μου θύμιζε ο Κατής όταν ήμουνα μικρός...

ποιό είναι το budget? να υποθέσω αναφέρεσαι σε μεταχειρισμένα?

το ηχειο δεν θα σε βολεψει διοτι δεν θα ακους τις χαμηλες του μπασου τσαμπα λεφτα θα δωσεις..... το καλύτερο ειναι να πάρεις μια καρτα ήχου ώστε να μπορεις καταρχην να γραψεις αν χρειαστει https://www.thomann.de/gr/focusrite_scarlett_solo_3rd_gen.htm απο εκει και περα η ενισχυτη μπασου η αυτοενισχυομενα μονιτορακια https://www.thomann.de/gr/yamaha_hs_7.htm παει πολυ το μαλι αλλα μονο ετσι θα κανεις ολοκληρωμενη δουλεια....

1ο χειροτερο: επεσε το ποτο πανω στο πληκτρο ενω επαιζα, η κατω οκταβα ολη ανοιγμα και καθαρισμα 2ο χειροτερο: κατι πατησα ( δεν θυμαμαι) και δεν ειχα ηχο ενω εμπενα σε εισαγωγη 3ο χειροτερο: ηταν να παιξω σολο και ξεχασα τι επρεπε να παιξω.... να και μια φωτο αναμνηστικια αν κ δεν φαινομαι πολυ καλα....

Εγώ αυτό τον καιρό που κάνω κάποιες πρόβες για ραδιοφωνικα λαιβ απλα στελνω ενα sms οταν παω και ενα οταν γυριζω στο 2 πχ το 2 εχει ισχυ 2 ωρες οποτε αν παει παραπανω στελνεις και ενα στον γυρισμο keep it simple.... λιγο υπομονη να περασει αυτη η δυσκολη πραγματικα περιοδος για ολους....

Πιστευω οτι καποιο απο αυτα θα σε καλυψει πληρως, το καλυτερο βεβαια θα ηταν να πας σε ενα καταστημα να δοκιμασεις μονος σου αλλα αυτη τη στιγμη αυτο ειναι αδυνατο λογω covid... https://www.thomann.de/gr/yamaha_p_45_b_mega_bundle.htm https://www.thomann.de/gr/casio_cdp_s350.htm https://www.thomann.de/gr/korg_b2_black.htm https://www.thomann.de/gr/studiologic_numa_compact_2.htm https://www.thomann.de/gr/roland_fp_10.htm

το εκανα και εγω καλη επιτυχια!

https://www.thomann.de/gr/focusrite_scarlett_solo_3rd_gen.htm

Καλή Χρονιά σε όλους με υγεία! μακάρι αυτή η χρονιά που ήταν πολύ κακή για τη μουσική και τους μουσικούς να μην ξαναεπαναληφθεί!

κάθεσαι και πεδευεσαι τσάμπα φίλε..... δεν γίνεται δουλειά έτσι ότι και να κάνεις το αποτέλεσμα θα ειναι μαπα... παίρνεις αυτό και καθάρισες.... https://www.thomann.de/gr/focusrite_scarlett_solo_studio_3rd_gen.htm επίσης εαν ειχες πάρει αυτο όταν έψαχνες για πλήκτρο https://www.thomann.de/gr/korg_pa_700.htm δεν θα ασχoλούσουν τώρα με ντουλάπες, κινητά και αηδίες ουτε θα χρειαζοσουνα καρτα ηχου, έχει onboard mic και γράφει απευθείας στο σκληρό και σε στικ.... το μονο που χρειάζεσαι ειναι ενα φτηνο μικ https://www.thomann.de/gr/shure_sm_48_lc.htm και ενα καλωδιο xlr σε καρφί. αλλα δεν ακους ποτε....

φυσούσε πολύ δυνατά ο σαξοφωνίστας....

ειναι real time παιγμένο σε όλο το track δεν έχει γίνει quantize και δεν είναι midi track είναι audio... το ήθελα επίτηδες να shufflάρει για να είναι αληθοφανές.... αυτό το κομάτι θα ήταν τέλειο με κανονικό σαξοφωνο ότι ακούτε είναι πλήκτρα.

αυτα ειναι για τους κιθαριστες... για εμας τους πληκτραδες ειναι αχρηστα δεν κανουν.... ps αληθεια δεν κανουν αν πας απο ενα πολυ καλο keybed πχ αυτο του Korg kronos η ενα nord electro 3 σε αυτο του nektar θα σ φυγει το δαχτυλο... μαζι με το χερι εγω αντεξα 6,5 λεπτα στο nektar.... ειναι σαν να πεις σε κιθαριστα απο Fender 57 Strat SFG να παιξει σε κιθαρα jumbo.... εγω επιμενω σε 49αρι παντως τα 25 ειναι πολυ λιγα, σιγουρα το SE ειναι μια πολυ καλη επιλογη για αρχη....

Expressive Vocal Synthesizer

Πέθανα στο γέλιο.... απιστευτος ο τυπος!

εμένα μου άρεσε πολύ αυτό, το πήραν κάτι φίλοι μου στο καινούργιο τους home studio και το έπαιξα αρκετές φορές.... https://www.thomann.de/gr/nektar_impact_lx49_395176.htm

Καλύτερα keybed που έχω παίξει: 1. Korg Triton Studio (ίσως το καλύτερο που βγήκε ποτέ) 2. Korg pa1X pro 3. Roland Fantom X6 (πολύ ξεκούραστο για πιανιστικά θέματα) 4. Korg 01W/FD 5. Nord Electro 3 6. Kurzweil pc3 (το πιο κατάλληλο για πιανιστικά) Χειρότερα: 1. Korg m50 (δεν παιζότανε με τίποτα το πούλησα σχεδόν καινούργιο) 2. Korg pa700 (συνηθίζεται με τον καιρό αλλά δεν έχει aftertouch) Σημειοτέον ότι τα Korg χρησιμοποιούσαν ως ένα σημείο keybed της Yamaha και τα Roland της Fatar, οπότε στην ουσία η σύγκριση γίνεται ανάμεσα σε αυτέςτις 2 εταιρίες όχι της μητρικές που χρησιμοποιούσαν απλά τα κλαβιε και παρείχαν το σασί και το synth engine...

καλά είσαι ακόμη... εγώ ξέρω αγγελίες απο το 2010 που είναι ενεργές τιμή δεν πέφτει σεντ και το όργανο εκεί απούλητο....