John Goumis

Αρα σου δίνει κάποιο ενεργειακό boost? Καθόλου περίεργο που αυτοί στις προπονήσεις ανέβαζαν πιο εύκολα τα κιλά σε κάθε σετ και εγώ αγκομαχούσα

Και εγώ δεν τρωω μέχρι το μεσημεριανό, μόνο καφέ σκέτο (αν και πρόσφατα καθιέρωσα να το συνοδεύω με κάτι γλυκό, πχ ενα κομματάκι κέικ, αλλά θα το κόψω και αυτό). Το βράδυ ούτε εγώ μπορώ να κοιμηθώ αν πεινάω, αλλά είμαι στην ηλικία (σχεδόν 40) που με ένα τοστ, ένα μικρό κομμάτι τυρί και ένα ποτήρι γάλα και άντε και ένα κριτσίνι είμαι φουλ ΟΚ για βράδυ. Γυμναστικές και γυμναστήρια και διατροφές έκανα στα 20-25 μου (και τώρα πάω που και που) αλλά αν και ήμουν σε ΟΚ κατάσταση, με τιποτα δεν συγκρινόμουν με τους δυο φίλους μου που πηγαίναμε μαζί, οι οποία είχαν σμιλευμένα κορμιά σχεδόν επαγγελματικού επιπέδου. Κατηγορούσα το γεγονός οτι αυτοί έπαιρναν κρεατίνη ενώ εγώ μόνο πρωτεϊνη (και αυτή που και που) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ούτως ή άλλως ήταν πιο αθλητικοί τύποι από εμένα και στην διατροφή (που και εγώ προσπαθούσα και στα δυο, ακόμα θυμάμαι που ανάγκαζα τον ευατό μου να φάει σκέτο τόνο ρίο μάρε κάθε βράδυ και δεν πρόκειται να ξανα-υποβάλλω τον ευατό μου σε αυτό το μαρτύριο ).

Το κομμάτι μου άρεσε πολύ. Όσον αφορά το βίντεο έχω να πω το εξής:

Δεν τρελαίνομαι για KISS αλλά αναγνωρίζω τον τεράστιο αντίκτυπο και επιρροή που είχαν στην εξ Αμερικής hard και heavy metal σκηνής. Η εμμονή τους με το merch και ότι "όλα είναι πάνω απ'όλα ένα brand" είναι λίγο κουραστική, λες και άλλες μπάντες δεν έχουν merch και δεν βλέπουν την μπάντα τους σαν εταιρεία... Τουλάχιστον οι άλλες μπάντες που το κάνουν αυτό δεν το υπερθεματίζουν συνεχώς... Να υπάρχει και ένας ρομαντισμός ρε παιδί μου. Από την άλλη ίσως να είναι και η πρώτη μπάντα που ξεκίνησε το όλο merch σύστημα που ακολουθούν όλες οι μπάντες μέχρι και σήμερα οπότε και σε αυτό ακόμα τους αξίζει respect

...με αμερικάνικους μαγνήτες και ηλεκτρικά....επιτέλους.

Αυτό που αναφέρεις είναι δυστυχώς πολύ παραγκωνισμένο γεγονός στις κλασσικές συζητήσεις ''USA vs Import guitars'' αλλά είναι από τα πιο σημαντικά. Και αυτό περί πολυουρεθάνης επίσης είναι spot on. Πιάστε μια PRS (πριν την γυρίσουν στο νίτρο) και μια ινδονησιακή και θα καταλάβετε.. (ή μια high end γιαπωνέζικη και μετά την ινδονησιακή βερσιόν της).. παρά το ιδίου τύπου φινίρισμα, η αίσθηση αλλάζει σημαντικά. Επί του θέματος, αν τα parts όπως οι custombuckers και το hardware είναι όντως USA και όχι κάποιο ΟΕΜ product, προκειμένου να διατηρηθεί το κόστος το πολύ μέχρι το 1.5Κ προφανώς και το σώμα θα είναι κλασσικά φινιρισμένο με τον ίδιο τρόπο που είναι και τα standard epiphone προϊόντα, και φυσικά το σώμα θα παραμείνει πολλά κομμάτια και όχι one piece body όπως των κανονικών custom shop συνήθως, και το top θα είναι veneer (αυτό ο αναφέρει έτσι κι αλλιώς στο βίντεο) οπότε αν κάποιος δεν είχε κόλλημα με το headstock και το long tenon θεωρητικά θα μπορούσε να αναβαθμίσει την τωρινή του epi με τα ίδια parts και να έχει μια αρετά παραπλήσια κιθάρα (βέβαια στις white custom-black beauty και εγώ αλληθώρισα λίγο..)

Όντως δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις αλλά και αυτό σε συγκεκριμένα λίγα πράγματα που αν τυγχάνει να τα εκτιμάει ο κληρονόμος. Όπως πχ το αμάξι που αναφέρει ο @LK που αν δεν του άρεσαν τα vintage style αυτοκίνητα δεν ξέρω κατά πόσο θα ασχολιόταν να το φτιάξει. Εξάλλου για να το πάει από σκραπ σε εργοστασιακό θα έδωσε χρήματα που είναι σαν να το ξανα-αγόρασε ο ίδιος. Όμως στις συνήθεις περιπτώσεις, πχ την δισκοθήκη ή την βιβλιοθήκη των γονιών μου αν και με ευλάβεια θα την πρόσεχα και θα την εκτιμούσα (ζουν ακόμα οι άνθρωποι, λέμε τώρα) αλλά αντικειμενικά δεν γίνεται να έχει το ίδιο impact στην δική μου ιδιοσυγκρασία και στα δικά μου βιώματα τα οποία εκφράζονται μέσα από την δική μου δισκοθήκη ή βιβλιοθήκη

Λογικά οι τιμές θα είναι επιπέδου ενάμιση χιλιαρικου και ίσως και παραπάνω, που φαίνονται λογική τιμή με τα σημερινά δεδομένα αλλά για κάποιον που πρόλαβε τις όχι και τοσο παλιές προ covid εποχες φαίνονται υπερβολικά χρήματα για όσους πρόλαβαν usa όργανα σε τετοιες τιμές

Τα προσωπικά αντικείμενα του καθενός που αποκτήθηκαν μετά κόπων και βασάνων ποτέ δεν θα έχουν την ίδια αξία σε αυτούς που τα ''κληρονόμησαν''. Αλλιώς ''πονάς'' για ένα αντικείμενο που αγωνίστηκες οικονομικά για να το αποκτήσεις και αλλιώς για κάτι που απλά κληρονόμησες και το βρήκες έτοιμο.

Αν ο ενισχυτής δεν είναι επιτηδευμένα πολύ κακός, θα επέλεγα καλή κιθάρα. Ο ήχος μου βγαίνει από την κιθάρα και από τα πετάλια μου, όπου και χρησιμοποιώ συνήθως έναν Vox MV clean λόγω portability που δεν τον λες και τίποτα το ιδιαίτερο. Ακόμα και με αυτό το μικρό ενισχυτακι, είδα τεράστια διαφορά μεταξύ της PRS SE 24 (που είναι πολύ καλό all around όργανο) με την Custom 22. Φοβερή αίσθηση στο μανίκι, παικτικα έπαιζε σαν βούτυρο στο ψωμί και φυσικά συχνοτικα καθόταν καλύτερα στην μίξη. Στην τελική με την κιθάρα έχεις σωματική και παικτικη επαφή και αλληλεπίδραση επομένως θα επέλεγα καλή κιθάρα προσωπικά

Σε ευχαριστώ Γιώργο. Όντως το κινητό δεν είναι καλός σύμβουλος για εντάσεις, μετά όταν το ακουσα με ηχεία της προκοπής καταλαβα την διαφορά εκ των υστέρων. Η κιθάρα είναι όντως αυτό που έψαχνα, δεν είχα ποτέ καθαρά metal κιθάρα και είναι όντως ωραία αλλαγή σε σχέση με τα classic όργανα που χρησιμοπιούσα εως τώρα

Εξαιρετικό παιξιμο και ήχος και φρασεολογία. Μου αρέσει που χρησιμοποιεις και άλλα modes για να μην ακούγεται μόνο Lydian και άρα να έχει πιο σφιχτές μελωδίες. Μπορεί να κάνω λάθος βέβαια αλλά έτσι μου ακούστηκε

Το να δοκιμάσεις μια στρατ σε ένα μαγαζί για λίγο και χωρίς τα πετάλια σου και τον ενισχυτή σου ώστε να την "φέρεις" εκεί που θες, δεν θα σε οδηγήσει σε ασφαλές συμπέρασμα (εκτός αν δεν σου κάθεται καθόλου "παικτικα", που δε νομίζω, μιας και η ηλεκτρική κιθάρα όπως την ξέρουμε σήμερα κατά πολύ στην στρατ βασίζεται σε ο,τι αφορα το scaling, το σώμα κτλ - εκτός αν δοκίμασες κάποιο πολύ vintage style μοντέλο...) Τα πράγματα είναι πολύ απλά, με μια σουπερστρατ ή με μια PRS με τρέμολο γέφυρα μπορείς να παίξεις ο,τι θες. Εγώ αυτές χρησιμοποιώ κατά κόρον για versatility. Τώρα αν το πρόγραμμα περιλαμβάνει πχ το sultans of swing ναι η στρατ θα ακουστεί καλύτερη. Αν το πρόγραμμα περιλαμβάνει το still got the blues η PRS θα ακουστεί καλύτερη. Αλλά και οι δύο κάνουν την δουλειά. Το θέμα είναι το ρεπερτόριο σου όπως έγραψα πρίν. Αν έχεις κυρίως Clapton/Gallagher/Hendrix πάρε μια HSS strat με κλειστά μάτια. Αν παίζεις κομμάτια με πιο γεμάτο ήχο, από Gary Moore μέχρι Metallica, πάρε μια PRS. Και με τις δύο πάντως κανείς την δουλειά σου αν ξέρεις να δουλεύεις τα πετάλια - ενισχυτή - knobs της κιθάρας σου

@mpamps σε ευχαριστώ! Έχεις δίκιο ότι καλό θα ήταν να ακούγεται καλύτερα αλλά δυστυχώς το backing track είναι από κινητό και το βίντεο από τάμπλετ... Λάιβ το κομμάτι έχει ήδη παιχτεί δύο φορές, και εκεί πρόβλημα με την αλλαγή μαγνήτη δεν υπάρχει γιατί έχω όσο χρόνο θέλω να αλλάξω μαγνήτη (και ήχο) όταν γίνεται η παύση για να μπει το καθαρό αρπισμα. Δισολια λάιβ δεν κάνω, εδώ η δεύτερη κιθάρα με τις τρίτες τις κάνει το backing track. Η θέση του επιλογέα είναι πολύ μελανό σημείο στην συγκεκριμένη κιθάρα πάντως. Ίσως κάποια στιγμή αφαιρέσω το ένα knob για καλύτερη πρόσβαση

Μιας και απέκτησα πρόσφατα την συγκεκριμένη Jackson και επειδή χρωσταω review, σκέφτηκα να κάνω ένα cover στο master of puppets με ερασιτεχνική λήψη. Το βίντεο είναι one take. Λάθη ίσως υπάρχουν αλλά είναι κυρίως λόγω της αμηχανίας που μου προκαλεί η κιθάρα όταν θέλω να αλλάξω μαγνήτη στον επιλογέα, ο οποίος είναι σε τραγικά ηλίθιο σημείο, πίσω από τα volume knobs και δεν βολεύει ειδικά αν θες να αλλάξεις μαγνήτη γρήγορα. Κατά τα άλλα η συγκεκριμένη κιθάρα είναι ένα ποιοτικότατο MIJ όργανο neck through κατασκευής, με εξαιρετική αίσθηση στο μανίκι και οι emg81/85 επιτρέπουν downpicking ξεκούραστο και ξέγνοιαστο. Την μπάρα του τρέμολο ξέχασα να την βάλω πριν γυρίσω το βιντεο αλλά εντάξει δεν χάθηκε και ο κόσμος. ελπίζω να σας αρέσει

Μιας και απέκτησα πρόσφατα την συγκεκριμένη Jackson και επειδή χρωσταω review, σκέφτηκα να κάνω ένα cover στο master of puppets με ερασιτεχνική λήψη. Το βίντεο είναι one take. Λάθη ίσως υπάρχουν αλλά είναι κυρίως λόγω της αμηχανίας που μου προκαλεί η κιθάρα όταν θέλω να αλλάξω μαγνήτη στον επιλογέα, ο οποίος είναι σε τραγικά ηλίθιο σημείο, πίσω από τα volume knobs και δεν βολεύει ειδικά αν θες να αλλάξεις μαγνήτη γρήγορα. Κατά τα άλλα η συγκεκριμένη κιθάρα είναι ένα ποιοτικότατο MIJ όργανο neck through κατασκευής, με εξαιρετική αίσθηση στο μανίκι και οι emg81/85 επιτρέπουν downpicking ξεκούραστο και ξέγνοιαστο. Την μπάρα του τρέμολο ξέχασα να την βάλω πριν γυρίσω το βιντεο αλλά εντάξει δεν χάθηκε και ο κόσμος. ελπίζω να σας αρέσει

Οπότε χρειάζομαι κιθάρα πολυ-εργαλείο, δηλαδή στο 90% των περιπτώσεων, χρησιμοποιώ είτε HSS strat είτε PRS. Με ελαφριά προτίμηση προς την PRS (ταιριάζει λίγο περισσότερο ηχητικά στο ρεπερτόριο)

Εγώ νομίζω ότι το gear εδώ και δυο δεκαετίες έχει γίνει όντως ένα είδος πολυτελείας, με την έννοια ότι από χομπίστες μέχρι επαγγελματίες (τους συλλέκτες τους βγάζω εκτός), όλοι αγοράζουμε αρκετά παραπάνω gear απ'όσο πραγματικά χρειαζόμαστε -ας μην γελιόμαστε- και συχνά δίνουμε αρκετό βάρος σε τεχνικά θέματα αντί στην ίδια την μουσική. Αυτό το βλέπουν οι εταιρείες φυσικά και το εκμεταλλεύονται. Επίσης πιστεύω ότι οι τιμές αυξήθηκαν γιατί πέρα από τον πληθωρισμό υπήρξε μεγάλη ζήτηση μιας και όσοι ήταν έφηβοι τις δεκαετίες του '70 ή του '80 ή του ΄90 και έβλεπαν με τα κυάλια τις επώνυμες μάρκες τώρα πλέον μπορούν να ''βγάλουν το άχτι τους''. Αυτό το boom δεν ξέρω όντως για πόσο ακόμα θα μπορεί να συντηρηθεί από μεσίληκες και ίσως όντως φτάσουμε στην στιγμή αγορά μεταχειρισμένων να πλημμυρίσει από επώνυμα όργανα που δεν θα θέλει πλέον κανείς.

Επειδή τραγουδάω κιόλας (τρομάρα μου) έχω ένα pick holder στην βάση του μικροφώνου και πιάνω πένα από εκεί.

Καταρχάς το κοινό δεν πήγε εκεί για το λάιβ αλλά για το μέρος, άρα δεν φταίει το κοινό. Επίσης το τραγούδι δεν δείχνει να το ξέρει το κοινό, άρα πάλι δεν φταίει το κοινό. Επειδή παίζω σε κάποια ξενοδοχεία με ροκ μπάντα, και το κοινό συχνά δεν έχει απαραίτητα σχέση με αυτή την μουσική καθώς απλά είναι ''αναγκασμένοι'' να δουν το entertainment της ημέρας αφού το πλήρωσαν, έχω να πω το εξής: ποτέ δεν φταίει το κοινό. Εμείς έχουμε φροντίσει το σετλιστ μας να είναι τέτοιο ώστε να το ευχαριστηθεί και ακόμα και ένας που δεν ακούει απαραίτητα ροκ μουσική. Και φυσικά έχει σημασία να είσαι ευχάριστος όταν τα παίζεις, και όχι διαδικαστικός, γιατί πληρώνεσαι για entertainment και άρα πρέπει να είσαι διαδραστικός με το κοινό και όχι απλά εκτελεστής οργάνου. A, και πρέπει να ''κόβει το μάτι σου'' το κοινό όταν ανέβεις στην σκηνή, κυρίως ηλικιακά. Να μην πηγαίνεις με προκαθoρισμένο playlist (ΟΚ κάποια must θα είναι στο πρόγραμμα κάθε φορά) Άπειρες φορές έχω αντικρίσει το κοινό και έλεγα ''ωχ, πως θα περάσουν οι 2 ώρες από την βαρεμάρα'' αλλά τελικά κατέληξε καλό λάιβ με συμμετοχή από το κοινό. My 2 cents

Εδώ και πέντε μέρες ακούω μόνο το νέο Priest (με λίγα ενδιάμεσα διαλείμματα όπου ακούω το προηγούμενο άλμπουμ τους ''Firepower'' που είναι και αυτό έπος). Όσο το ακούω τόσο πιο πολύ μου αρέσει. Καμία σχέση με τις πρόσφατες κυκλοφορίες των άλλων μεγάλων συγκροτημάτων που ψάχνεις κάποιες καλές στιγμές (που όντως υπάρχουν) για να νιώσεις κάτι...ανάμεσα στην μετριότητα. Οι Priest αντίθετα ''μοιράζουν χαστούκια'' με τα πρόσφατα άλμπουμ τους και δείχνουν πως γίνεται. Όπως και οι Stones (σε άλλο είδος μουσικής ομως). Με τις άλλες μεγάλες μπάντες δεν ξανα-ασχολούμαι, κοροιδεύουν τον κόσμο... μόνο metal gods από δω και πέρα (αν ξαναβγάλουν δίσκο)

Μένω 250 μέτρα μακριά από το πατρικό μου σπίτι, στο οποίο πάω κάθε μέρα γιατί το ισόγειο είναι ο επαγγελματικός μου χώρος-γραφείο (οι γονείς μένουν στον όροφο). Θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω να ζήσω εκεί αν και η σύντροφός μου με την οποία συζώ, καθότι ξένη (από το την Ουαλία, ΗΒ) δεν είναι και πολύ υπέρ, καθώς όπως ειπώθηκε αυτοί δεν καταλαβαίνουν το δέσιμο που έχουμε εμείς εδώ με το πατρικό σπίτι.

Εγώ μένω σε μικρή πολυκατοικία, στον δεύτερο όροφο με ένα ζευγάρι από κάτω, στην ηλικία μας (τα ισόγεια είναι καταστήματα). Γενικά είναι ήσυχοι απλά καμία φορά τσακώνονται (δεν φωνάζουν όμως). Μια φορά μου έστειλαν μήνυμα γιατί εκείνες τις μέρες έπαιζα τον Μάρσαλ (αν και ο γείτονας της απέναντι οικοδομής μου είπε να δυναμώσω ). Δεν ήταν ώρα κοινής ησυχίας (ποτέ δεν παίζω τέτοιες ώρες) αλλά σεβόμενος το γεγονός ότι ενοχλώ τους απάντησα να μου πουν ποιες ώρες βολεύει να παίζω και μου έστειλαν το "ωράριο" που τους βολεύει (δηλαδή που λείπουν από το σπίτι ) και όλα καλά. Σε κανονική πολυκατοικία πάντως με πολλά διαμερίσματα δεν ξέρω αν θα ήθελα να μένω...

Για την ιστορία, τελικά πήρα από τις αγγελίες μια γιαπωνέζικη King V. Επειδή δεν ήμουν σχετικός με Jackson και γίνεται χαμός με τα μοντέλα και τις χώρες προέλευσης, πρόκειται για neck through μοντέλο της Pro σειράς (king v kv5fr) του 2009. Oι μαγνήτες δεν είναι οι original (seymour duncan jb&jazz) αλλά έτσι κι αλλιώς ήθελα τους emg81/85 που φοράει ήδη και γι' αυτό την πήρα άλλωστε. Ήταν προφανώς παραπάνω από το budget της αρχικής επιλογής μου αλλά το γεγονός ότι ήρθε με την original σκληρή θήκη της, το ελαφρώς καλύτερο floyd rose (fr2000) και τα ''συνθισμένα'' ξύλα (alder και maple με rosewood ταστιερα αντί για poplar με maple και laurel ταστιέρα) καθώς και το made in Japan του πράγματος έκαναν να επικρατήσει αυτή σαν επιλογή. Στα συν και τα Randy Rhoads στυλ pinstripes που έχει. Τώρα πρέπει να μάθω να σετάρω κιθάρες με fr αλλά ευτυχώς ήρθε σεταρισμένη στο gauge και στο κούρδισμα που θέλω οπότε θα ασχοληθώ με τα διαδικαστικά πολύ αργότερα. Ευχαριστώ για την βοήθειά σας

Πένες χάνω συνέχεια, ακόμα και όταν τις έβαζα σε μεταλλική θήκη. Πέρσι παρήγγειλα "custom" πένες με το λογότυπο της μπάντας και το όνομα μου και τις έδινα δωρεάν μετά τα λάιβ (δίναμε και μπακέτες κτλ, μπλουζάκια όμως όχι τζάμπα). Τις έδωσα όλες, ούτε εγώ δεν έχω πια. Ήταν εκατό πένες και οι 20 που περίσσεψαν τις έδωσα δώρο (μαζί με το μεταλλικό καπάκι τους) στον πεθερό μου μαζί με μπλουζάκι της μπάντας