John Goumis

Tις τελευταίες μέρες διαβάζω σε διάφορα ξένα φόρουμ περί sustain, ειδικά στο mylespaul όπου μερικοί θέτουν ερωτήματα σχετικά με το πως μπορούν να αυξήσουν το φυσικό sustain της κιθάρας τους. Σόρρυ αν είναι χαζή η απορία μου, αλλά πόσο ακριβώς πρέπει να είναι το φυσικό sustain μιας les paul για να πούμε αν ''αξίζει'' σαν κατασκευή? Η πρώτη μου κιθάρα είναι μια studio lp του '96 (alpine wine-πλεον cream με ebony fretboard). Αν βαρέσω όλες τις χορδές ελεύθερες ταυτόχρονα, ο ηχος ακουστικά ακούγεται 3 περίπου δεπτερόλεπτα κα μετά σβήνει. Βέβαια η δόνηση στις χορδές συνεχίζει και σβήνει στα 20 + περίπου δεπτερόλεπτα, γιατί ανοίγοντας το knob του volume ακούω ακόμα τον ήχο, που δεν νομίζω να είναι το feedback αλλά ο ήχος που προκαλεί αυτή η μικρή δόνηση (ο ενισχυτής στο τέρμα καθαρό χωρίς καθόλου βάθος-delay κ.τ.λ.-και εξάλλου νιώθω ανεπαίσθητα την δόνηση από το μπράτσο τουλάχιστον τα πρώτα 10sec). Το ίδιο συμβαίνει και όταν κάνω το ίδιο αλλά με μπαρέ στο 12ο τάστο, αλλά αντί για 20 κρατάει 10 sec. Είναι φυσιολογική συμπεριφορά για LP? Έχω παίξει και με standard-custom αλλά λίγο και με ενισχυτή στο φουλ φυσικά...οπότε δεν μπορώ να κρίνω (πάντως σόρρυ ρε παιδιά, αλλά αυτό το ακουστικό ''άπειρο sustain'' δεν το καταλαβαίνω, αφού μιλάμε για solid body κιθάρα, μήπως λέμε το ίδιο πράγμα?). Σε περίπτωση που δεν είναι φυσιολογικο, μπορώ να το βελτιώσω (μέσω action, nut, γέφυρας κτλ)? Kαι τέλος ένα ποστ αλλό ξένο φόρουμ: Τι εννοει? Πάντως ο bridge μαγνήτης μου είναι στον θεό (πολύ output) ίσως όντως να χρειάζεται κατέβασμα... Αυτά, και σόρρυ για το κουραστικό πόστ. :)

+1 Ανάλογα με την κατάσταση του προιόντος (in stock, limited stock, on backorder) παίζει και η ημερομηνια που θα το παραλάβεις. Π.χ. αν είναι stock είναι direct shipment, οπότε θα σου φτάσει ανάλογα με το πόσες μέρες αναφέρει το site ότι θα το παραλάβεις στη χώρα σου. Αν είναι back order, το site αναφέρει ''estimated delivery time'' την τάδε ημερομηνία (που μπορεί να είναι και πάνω από μηνα).

Μεγειές-μεγειές!! :D Να την χαίρεσαι φίλε μου ;)

Συμφωνώ 100% με ολόκληρο τον φίλο Loki. Τον bugera v22 τον έχω παραγγείλει από γερμανία εδώ και 20 μέρες (ευτυχώς πριν ανεβεί η τιμή :P :P) και τον περιμένω από μέρα σε μέρα (γίνεται χαμός με αυτό το διαβολάκι, στο musicstore έχει ως νέα ημερομηνία παράδοσης...αρχές μαρτίου ::) αλλά και στο thomann απότι είδα δεν υπάρχει προς το παρόν, θα το φέρουν τέλος του μήνα). Περισσότερες εντυπώσεις όταν έρθει. Πάντως να ξέρεις ότι είναι vintage ενισχυτής, δηλαδή μην περιμένεις και τα τρελά metal γκάζια ;D. Να και ένα βιντεάκι ( εντελώς ενδεικτικά ) με telecaster Tα 50watt σε λαμπάτο ενισχυτή είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ειδικά για σπίτι (το γκρεμίζεις). Εδώ και τα 22 πολλά είναι.. Eξαρτάται το πως χρησιμοποιείς την πεταλιέρα. Αν την χρησιμοποιείς ως fx-loop, θα κρατήσεις τον καλό ήχο του λαμπάτου στον οποίο θα προσθέτεις τα εφφέ της πεταλιέρας. Αν την συνδέσεις στο input του ενισχυτή, θα χάσεις πολλά από τον original ήχο του λαμπάτου αλλά ενδεχομένως θα έχεις μεγαλύτερη ευελιξία στους ήχους. Mην ψάχνεις από τώρα τέτοιους ήχους, που παράγονται από εξοπλισμό εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Υπάρχουν πολλοί έμπειροι που αναζητούν το ιερό δισκοπότηρο στον κιθαριστικό ήχο. Δεν είναι για σένα και για μένα προς το παρόν. Βέβαια καταλαβαίνω ότι δεν το λες με ''ουτοπία'', απλά θέλεις κάπως έτσι να ακούγεσαι. Πειραματίσου με τον δικό σου ήχο και κατέληξε σε αυτό που σε ευχαριστεί ;) Crate.Kαι γαμώ τα ενισχυτάκια είναι για την κατηγορία του, κρίμα που δεν παράγεται πλέον...Πολύ καλύτερο από κάτι frontaman, park, rocktron κ.τ.λ. των 15 watt!! Φίλε μου, επειδή ανέφερες ότι είσαι πολύ αρχάριος, εγώ πιστεύω ότι και η κιθάρα σου και το ενισχυτάκι είναι μια χαρά για να μάθεις να παίζεις...τα εφέ και οι λάμπες ούτε θα σε μάθουν να παίζεις ούτε σου είναι απολύτως απαραίτητα την δεδομένη στιγμή...βέβαια, αν πραγματοποιήσεις π.χ. την πρόταση του Loki, your ears will thank you..επομένως αφού υποστηρίζεις ότι έχεις όρεξη και πάθος, (ίσως η αναβάθμιση που θα πραγματοποιήσεις σε ''πωρώσει'' και έχεις ακόμα περισσότερη διάθεση για μελέτη) και φαίνεσαι και ώριμος, go for it.

Πράγματι δεν έχω δει ΠΟΤΕ μεταχειρισμένη LP standard κάτω από 1500 euro, οπότε καλό θα είναι, αν κάποιος έχει μπάτζετ 800-1000E και κοιτάει προς gibson μεριά, να κόψουμε αυτό το ''κράτα τα για μια μεταχειρισμένη standard'' ;D (φίλε ndnikola δεν αναφέρομαι σε σένα αλλά γενικά, κατά τ' άλλα συμφωνώ 100% μαζί σου). Γιατί πιστεύω ότι και σε χαμηλότερες τιμές υπάρχουν Gibson που κάνουν άνετα τη δουλειά τους. Περί les paul japan, κατά τη γνώμη μου, με την λογική ότι ''δεν αγοράζω την τάδε gibson επειδή δεν μπορώ να την δοκιμάσω'', με αυτή την λογική πρέπει να λειτουργώ και σε τετοιες αυτές (και στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς οι gibson είναι πιο προσβάσιμες). Όσον αφορά τις epiphone...είναι αρκετά fancy και εντυπωσιακές στην αρχή όταν τις αγοράζεις αλλά μετά... ;D Εκτός και αν ετυχα εγώ σε κακή περίπτωση (μια lp custom)...καλές κιθάρες για 500ε, αλλά ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ, αν με τέτοιο μπάτζετ μπορείς να πας σε gibson και πας σε epi έκανες...ΕΓΚΛΗΜΑ ;D ;D

και πολύ καλά κάνεις, ΑΛΛΑ, επειδή στο ''χωριό'' μου το καλύτερο μαγαζί έχει σαν high - end κιθάρες κάποιες epiphone slash-zakk wylde signature στην ''τζάμπα'' τιμή των 800-900 ευρώ(δηλαδή +300), αναγκαστικά θα σου ποστάρω από thomann. Δεν είναι κακό να ξέρεις σε τί τιμές κυμαίνονται εξαλλου στο εξωτερικό (ώστε να αξιοποιήσεις καλύτερα τον όβολό σου). Αν ήμουν στην θέση σου θα στρεφόμουνα στις εξής επιλογές τις gibson: Les Paul Junior http://www.thomann.de/gr/gibson_les_paul_junior_1958_svsb.htm Les Paul Studio p90 5o's tribute http://www.thomann.de/gr/gibson_lp_studio_50_b_stock.htm (η μόνη gibson που έχω δει σε τέτοια τιμή που να έχει maple καπάκι) και Les Paul studio ''faded'' http://www.thomann.de/gr/gibson_les_paul_studio_limited_wccr.htm (δεν έχει carved maple top, αλλά έχει burstbucker pro μαγνήτες

Eίμαστε και συνάδελφοι (μηχανικοί) με τον φίλτατο τραγουδιστή, είναι κακό αυτό? ;D Πάντως πέρα από την πλάκα, πάτησα στην τύχη ένα άλλο κομμάτι, και χωρίς να είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο, δεν έχει καμμία σχέση με αυτό το κλιπ του 1983 ;D Προφανώς το ''νέο αίμα'' τους έκανε καλό ;D (υποθέτω ότι συμμετέχουν οι απογονοι του mainman της μπάντας - δηλαδή ο πιτσιρίκος (η Dimebag Darell κιθάρα δεν κολλάει και τόσο στο κλίπ ;D ;D) και η κοπελιά-τραγουδίστρια) Α, και η κοπελιά είναι πολύ όμορφη ;) oriones-exodos

'Oσοι θέλετε σώνει και καλά goldtop, καντε λίγη υπομονη...βγαίνει σε λίγο καιρό η αντίστοιχη Gibson Les Paul studio 60's tribute p90 ;) http://www.gibson.com/en-us/Lifestyle/News/60s-tribute-models-0125-2011/

Δεν κυκλοφορούν πλέον, μόνο μεταχειρισμένες... Εντόπισα ένα άρθρο που κάνει μια μικρή ιστορική αναδρομή για τις hot-rod stratocaster (lonestar, fat strat κ.τ.λ.) νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον : http://www.premierguitar.com/Magazine/Issue/2009/Feb/Hot_Rodded_Fender_Guitars.aspx Εεε?? ;D Προφανώς εννοούσες την θέση middle...φίλε fuzzed συμφωνώ 100% μαζί σου!! Η θέση 4 είναι ίσως η αγαπημένη μου, ειδικά όταν δεν θέλω να χρησιμοποιήσω το γκάζι του SD και θέλω να έχω ήχο bridge που να ''πλησιάζει'' τον κλασσικό single coil bridge ήχο.. Κούκλα ,να την χαίρεσαι ;D Ζήλεψα και παραθέτω την δικιά μου πιο κάτω ;D Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση (δεν την πουλάω εγώ φυσικά), αλλά... :o :o :o

Ας κάνω άλλο ένα ποστ: Megadeth-Risk Mου αρέσει το συγκεκριμένο άλμπουμ, αν και το κατανοώ απόλυτα το ότι πολλοί Megadeth-metal-fans δεν το πάνε μια. Προσωπικά, μάλλον προτιμώ ένα καταξιωμένο group να βγάλει μια φορά στο τόσο κάτι πιο ''μοντέρνο'' ή ακόμα και εμπορικό, παρά ένα trademark άλμπουμ που όμως να είναι βαρετό και τα κομμάτια να έχουν γραφτεί ''στο πόδι''...

Μα το μόνο (studio) άλμπουμ που έβγαλαν μετά από αυτό ήταν το Division Bell ,εκτος αν εννοείς live albums & compilations. Eκ των οποίων το delicate sound of thunder δεν μου αρέσει καθόλου, ενώ το pulse πιστεύω ότι είναι ένα πολύ καλό live album ( το DVD τα σπάει και έχει πολύ ωραία features ) με τον Gilmour να αποδίδει άψογα αλλά το καλύτερο βέβαια η ζωντανή παρουσιάση ολόκληρου του DSOTM (στην περιοδεία προώθησης του Division Bell!! ;D ). Πάντως όσον αφορά το Division Bell θα διαφωνήσω εντελώς ότι είναι ''πατάτα''! Σε αντίθεση με το ''Momentary...'' που είναι σόλο δουλεία του Gilmour, στο ''Division Bell'' συμμετέχει και ο Wright, έχει κομματάρες μέσα, High hopes, Marooned, Keep talking, What do you want from me κ.ά. Aυτό με το ''london calling'' ούτε εγώ το κατάλαβα αρχικά...αν και ακόμα ψάχνω τα ''ψιλά γράμματα''!! ;D ;D 'Οντως αυτο μου έχει συμβεί πολλάκις -θα μπορούσε να γίνει ενδιαφέρον θρεντ

Καλησπέρα, είμαι κάτοχος μιας '97 USA Lonestar και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος. Ο SD Pearly gates+ είναι πολύ καλός μαγνήτης κατά τη γνώμη μου, τώρα για τους texas special γουστα είναι αυτά, εμένα μ'αρεσουν πολύ αλλά είναι πιο ''blues-άρικοι''. Η κιθάρα μου έχει maple ταστιέρα, ενώ οι σημερινές μεξικάνικες lonestar νομίζω ότι βγαίνουν μόνο σε rosewood. Επίσης να σημειώσω ότι το attack στη θέση του SD είναι μεγαλύτερο από τις υπόλοιπες θέσεις, γεγονός που με αναγκάζει να πειράζω με τις εντάσεις την ώρα που παίζω (αν φυσικά θέλω να ακούγομαι το ίδιο δυνατά σε όλες τις θέσεις) αλλά έτσι είναι οι fender με humbuckers.

Αν είδα καλά στην ταστιέρα και στο headstock δεν έχουν binding...(καλά όχι ότι έχει καμμιά σημασία) Μου κάνει εντύπωση η τιμή της συγκεκριμένης, δεδομένου ότι σε τέτοια κατηγορία τιμής οι studio δεν έχουν maple καπάκι ( faded μοντέλα ). Επειδή μάλλον είσαι φεντεράκιας ;D , σίγουρα έχεις υπόψην σου ότι οι studio έχουν 50'ς neck profile, που είναι χοντρό μπράτσο, απλά το επισημαίνω και εγώ (εμένα με βολεύει πάντως). Υ.Γ. Οι κιθάρες που παραθέτεις είναι κουκλιά, αλλά αν δεν καίγεσαι και τόσο για την εμφάνιση, πιστεύω ότι αν βρεις μεταχειρισμένη les paul studio της δεκαετίας του '90 και της βάλεις τους μαγνήτες που θες (P-90's) περίπου στα ίδια λεφτά θα είσαι, και θα είναι ένα πολύ καλό deal κατα τη γνώμη μου! :)

Μιας και ο φίλος trolley έκανε πάσα για Pink Floyd (και εμένα μου αρέσει το final cut, αλλά πιστεύω ότι είναι άλμουμ για ακρόαση μόνο όταν έχεις...κάργα Water-ική διάθεση ;D) παραθέτω το επίσης ''αμφιλεγόμενο'' Α momentary lapse of reason Ακούγεται ευχάριστα το καλοκαιράκι σε beach bar με κοκτέηλ ;D Πέρα από την πλάκα, ο δίσκος αν και έχει παραγωγή κάργα '80-ίλα, αν ξεχάσουμε το λογότυπο ''pink floyd'' και το αντικαταστήσουμε με ''David Gilmour'' (αφού στην ουσία πρόκειται περισσότερο για σόλο δουλειά του Gilmour ;D ) δεν νομίζω να μην περάσουμε καλά με τα learning to fly, sorrow (κομματάρα), on the turning away και one slip... Earendil σωστή η παρατήρηση σου για τα κομμάτια του falling.. , εμένα μ'αρέσουν και στο δίσκο..ούτε στο no prayer... θα διαφωνήσω!

Στην μακροχρόνια ιστορία της ευρύτερης rock, έχουν κυκλοφορήσει από τις σημαντικότερες μπάντες-εκφραστές του είδους- πολλές φορές άλμπουμ τα οποία έχουν χαρακτηριστεί από το ευρύ κοινό ''αμφιλεγόμενα'' (και πολλές φορές ''πατάτα'' ;D), είτε επειδή δεν έπιασαν τα στάνταρντς των κλασσικών τους, είτε επειδή όντας καταξιωμένες, ακουλούθησαν μια πιο πειραματική γραμμή πλεύσης! Στόχος του παρόντος thread ΔΕΝ είναι να βγάλουμε το...φτυάρι και να αρχίζουμε να ''θάβουμε'' δίσκους, αλλά το αντίθετο: να ποστάρουμε άλμπουμ τα οποία, αν και στην αρχή είχαν χαρακτηριστεί ''απογοητευτικά'' κ.τ.λ. τελικά να βρίσκουμε ότι μας αρέσουν και δεν είναι και τόσο ''μάπα'' τελικά! Άλλωστε, μετά από κάποια χρόνια από την επίσημη κυκλοφορία, φεύγει η πρώτη ''ξινίλα'' και επανέρχεται η...ψυχραιμία ;D Οπότε ίσως τελικά να μπορούμε να τα κρίνουμε καπως πιο επιεικά! Πείτε αν θέλετε και ένα-δυο λόγια για το εν λόγω άλμπουμ και φυσικά τονίστε τις τυχόν κομματάρες να γουστάρουμε όλοι μαζί!! 8) -Φυσικά τέτοιου είδους θέματα είναι καθαρά υποκειμενικά και ο καθένας λέει απλά την άποψή του!!!- Λοιπόν ας κάνω την αρχή: Dream Theater - Falling Into Infinity Πλέον το μόνο DT που μπορώ να ακούσω ;D Ευθύ, άμεσο, χωρίς ατελείωτα ριφφ σε εφτάχορδη και τεχνικά αλλά ανούσια μέρη...φοβερά ROCK τραγούδια, μελωδία, ακούγεται ΠΟΛΥ ευχάριστα! Ακόμα και τα μεγάλα κομμάτια (new millenium, Lines in the sand (ΣΟΛΑΡΑ)- trial of tears) είναι πολύ ουσιώδη, δεν καταλαβαίνω πότε περάσανε 10 λεπτά! Hollow years (υπέροχη μπαλάντα) You not Me (ροκιά ala Desmond Child)..θα τα γράψω όλα.. Δυστυχώς, μάλλον επειδή η συγκεκριμένη κατεύθυνση ξένισε τους οπαδούς, στην συνέχεια το γύρισαν σε εντελώς metal-oriented φάση για να πάνε στα σίγουρα, με αποτέλεσμα τον διωγμό του Derek Sherinian :'( ...φυσικά οι πιο μεταλάδες θα προτιμούν τον Rudess, δεκτόν, αλλά εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ αυτή η κατεύθυνση!! Deep Purple - The battle rages on Παντού έχω διαβάσει τα χειρότερα για αυτόν τον δίσκο!! :o Βέβαια, ίσως να μην είμαι πολύ αντικειμενικός, καθώς ήταν από τα πρώτα άλπουμ που άκουσα ever! Ξέρω ότι το κλίμα μεταξύ μελών στο δίσκο ήταν κάπως...αρρωστημένο ;D ,σίγουρα δεν είναι in rock (τί είπα τώρα ::) ), σίγουρα παρουσιάσαν πολλά και ενδιαφέροντα στην Steve Morse-era, αλλά, εκτός της ιστορικής του σημασίας ως το τελευταίο άλμπουμ του mk II line-up, νομίζω ρε παίδες ότι έχει πολύ καλά τραγούδια (καλά για το ''Anya'' δεν το συζητάμε καν) όπως το ομότιτλο, το solitaire, το time to kill, twist in the tail...εγώ πάντως το ακούω πολύ ευχάριστα 8) Judas Priest - Jugulator Εδώ δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα... Αποκλείεται ο βαμμένος priest-άκιας να αποδεχθεί το εν λόγω άλμπουμ (ή μήπως τον ήχο του ή το ότι δεν τραγουδάει ο Halford??). Φυσικά όλοι έδωσαν τα εύσημα στον Tim ''Ripper'' Owens για την φωνάρα του, όχι όμως και τις ευλογίες τους...Η άποψή μου είναι ότι ο δίσκος έχει πολύ καλά κομμάτια, προσωπικά δεν είμαι της άποψης ''Halford ή τίποτα'', αλλά και εμένα ο...''pantera-οειδής'' ήχος δεν μου άρεσε καθόλου (για priest). Κατά τα άλλα, θεωρώ κομμάτια όπως bullet train, burn in hell και άλλα ότι κοσμούν την δισκογραφία των priest, το δε catherdal spires, από τα καλύτερα κομμάτια τους ever... Iron Maiden - No prayer for the dying http://4.bp.blogspot.com/_TgGZ80B5DXU/TEo_wO3L4BI/AAAAAAAAAJ0/GkxKiuOvanU/s1600/Iron+Maiden+-+No+Praying+For+The+Dying.jpg[/img] Θεωρείται το πρώτο απογοητευτικό άλπμουμ των Maiden...καλά λογικό να μην ικανοποίησε αφού προηγήθηκαν 7 δίσκοι-ορόσημα...Αλλά αυτός ο δίσκος έχει μια ''χαλαρότητα'' που μεταφράζεται κάπως σε hard rock, καθώς οι άνθρωποι ''κλάταραν'' από τις περιοδίες, την δημιουργία προοδευτικών συνθέσεων, την εξιστόριση του ''καλού vs κακού'' και του έβδομου γιού του έβδομου γιού κ.τ.λ. κ.τ.λ.... ;D Επομένως αναπόφευκτα το γύρισαν σε πιο απλές φόρμες και το αποτέλεσμα βγηκε πολύ πιο rock! Σίγουρα υπάρχουν 1-2 fillers, αλλά εγώ περνάω φίνα πίνοντας την μπυρίτσα μου ακούγοντας tailgunner, holy smoke, hooks in you, Bring your daugher...(εντελώς κουλό για maiden, αλλά...μαμεί!!)...ε υπάρχει το ομότιτλο το public enema number one και το mother russia για τους maiden-άδες (και εγώ maidenάς είμαι όμως). ;D -Α, και το ''γρέζι'' στη φωνή του Bruce τα σπάει. Αυτά από εμένα προς το παρόν....αν δεν καταθέσετε τα δικά σας, απειλώ ότι θα επανέλθω σύντομα! 8)

Νομίζω εξαρτάται και από το είδος...Πιστεύω ότι σε μια πρόβα δεν πάμε για να ''παίξουμε'' απλά ένα κομμάτι αλλά 1) Για να το ενορχηστρώσουμε (ενδέχεται να είναι στον δίσκο να έχει πολύ ''πλούσια'' ενορχήστρωση - πώς θα το παίξουμε με τα 2-3 όργανα που διαθέτουμε ώστε να μην ακουστεί ''άδειο''? Αντίστοιχα, αν είναι απλό και έχω 2 κιθάρες π.χ., τί πρέπει να παίξει έκαστος ώστε να μην ακουστεί βαβούρα και φορτωμένο??) 2) Να γίνει συνεννόηση όσον αφορά το πότε θα γίνουν τα break, πότε τελειώνουν τα σόλο (σε περίπτωση που δεν θέλουμε να δεσμευτούμε από τα μέτρα του κομματιού), πως θα κλείσουμε ένα fade-out τραγούδι κ.τ.λ. 3) Να έχουμε πάνω κάτω μια άποψη για τους ήχους μας και τις εντάσεις μας (αλλιώς ακούγεται ένας ήχος σε χαμηλή ένταση στο σπίτι κα αλλιώς δυνατά με άλλα 2 όργανα). Επομένως είναι κατά πολύ θέμα ωφέλιμης συνεργασίας για το κατά πόσο μπορούν 2 πρόβες να χαρακτηριστούν αρκετές.

Bye bye babe, it's been a sweet love But though this feeling I can't change And please don't take it so badly Cause Lord knows I'm to blame... If I stay here with you now, things just couldn't be the same Cause I'm as free as a bird now And this bird you cannot change Lord knows I can't change Lord help me, I can't change, I want to fly high, oh free bird yeah ------------> και ακουλουθεί η ΣΟΛΑΡΑ :D :D

Το ποδόσφαιρο είναι ένας τομέας με τζίρο εκατομμυρίων ευρώ, οι οπαδοί που φανατίζονται είναι πολύ επιρρεπείς στο να γίνουν κατευθυνόμενοι - υποχείρια δυνάμεων ανωτέρων συμφερόντων ,στην άσχημή του μορφή έχει πολλαπλές κοινωνικές επιπτώσεις κ.τ.λ. Απλά ήθελα να δω κατά πόσο άτομα που ασχολούνται - ενασχολούνται με μουσική, ασχολούνται εξίσου ή λιγότερο με αυτό, που δυστυχώς εκτός από θέαμα καμμιά φορά συνοδεύεται από υποκουλτούρα-βία-φανατισμό και άλλα ''καλά''. Η χαλαρότητα και το ωραίο χιούμορ στις απαντήσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι ''θερμόαιμοι'' στη μουσική ευτυχώς... Αλλά κατα τα άλλα έχεις απόλυτο δίκιο, έπρεπε να ανοίξω θέμα ''η συμβολή της πορδής στην μουσική ως μέσο κορύφωσης της μελωδικής έπαρσης μέσα από το πρίσμα του υπεκαπιταλισικού μηδέν'' και να παραθέσω και το αντίστοιχο κλίπ. :) Όχι καμμία σχέση ;D απλά το σκεφτόμουνα και αποφάσισα να κάνω το ποστ όταν ένας φίλος ανέβασε χτες θέμα ''πού πάμε ρε μαμώτο σαν χώρα'' και το πρόβλημα ΔΕΝ ήταν η κρίση, αλλά το ότι ο Κούγιας δεν ανεβάζει κατηγορία την Παναχαική (!!) και το ''ξυλίκι'' μεταξύ μπράβων και θερμόαιμων οπαδών ;D

Γεωργίου speaking?

Δεν ξέρω αν είναι σωστό το συμπέρασμά μου, αλλά έχω την πεποίθηση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών δεν ασχολειται και πολύ με αυτό το...''χόμπυ'' (αν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει έτσι). Η αλήθεια είναι ότι δεν το βρίσκω και πολύ...δημιουργικό ;D να υποστηρίζεις-τρέχεις πίσω από οποιαδήποτε ομάδα anyway, - χωρίς να θέλω να κρίνω τους οπαδούς, μακάρι να έχουν κάποια άλλη δημιουργική ενασχόληση αλλά έτσι όπως τους κόβω τους πιο πολλούς, χλωμό το βλέπω ::) Βέβαια στην αρχή εσφαλμένα σκέφτηκα ότι είναι και πιο ''φθηνό'' χόμπυ από το δικό μας, αλλά μετά σκέφτηκα ότι με τα λεφτά που φεύγουν σε διαρκείας-στοιχήματα-εισητήρια-μπουτίκ άνετα θα μπορούσαμε να αγοράζουμε 2 κιθάρες και ενισχυτές τον χρόνο ;D Σκέφτηκα να κάνω αυτό το δημοψήφισμα μεταξύ ημών για να δω και τhν δικη σας άποψη. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κάποιοι που έχουν 2 παράλληλα πάθη (μουσική-ποδόσφαιρο) και ούτε ξέρω αν μπορούν από εδώ να βγουν...ασφαλή συμπεράσματα αλλά νομίζω it's worth a shot... ::) Διευκρινίσεις: 1) Ανεξαρτήτως μουσικού επιπέδου, μην κολλήσετε να ψηφίσετε, ακόμα και αν είστε εντελώς αρχάριοι. Πιστεύω ότι η μπάλα δεν πολυενδιαφέρει όχι μόνο τους μουσικούς αλλά και τους μουσικόφιλους (άρα μελλοντικούς μουσικούς ;D ) 2) Άλλο παρακολουθώ μπάλα και άλλο παίζω. Αν σας αρέσει να αθλείστε, είτε παίζοντας μπάλλα είτε μπάσκετ κ.τ.λ. είναι πολύ καλό, αλλά το συγκεκριμένο θρέντ έχει θέμα (φαίνεται κιόλας) καθαρά τον οπαδισμό. EDIT : επειδή δεν μου εμφανίζεται η ψηφοφορία όπως την ήθελα (μάλλον υπέρβαση επιτρεπόμενων χαρακτήρων), συμπληρώνω εδώ τις 2 πρώτες επιλογές : 1)''...σε παράλληλη σύνδεση και παίζοντας σχεδον πάντα στοίχημα'' 2)''...πολλές φορές στο γήπεδο αντί στην τηλέοραση.'' Η τελευταία επιλογή που δεν φαίνεται καθόλου ήταν 5) ''Προτιμώ να παίζω μουσική για 90' παρά να χαζεύω μια μπάλλα.'' Σόρρυ....

Δεν θα σχολιάσω τον Chuck Berry, να'ναι καλά ο άνθρωπος και ας κάνει αυτό που τον ευχαριστεί αν υπάρχει κόσμος που θέλει να τον δει έστω και έτσι. Αλλά μιας και αναφέρθηκε ο αείμνηστος Les Paul σε άλλο θέμα, παραθέτω το εξής παράδειγμα-εξαίρεση. Ο άνθρωπος έπαιζε μέχρι τα 90 φεύγα (2 δάχτυλα μόνο λειτουργούσαν υποτυπωδώς) . Άνετα τον έβλεπα με τις ώρες. Μεγαλείο...

Δεν είναι του στύλ μου η μουσική του Αλκίνοου, αλλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα τώρα :)

Καλησπέρα, νομίζω ότι τα τραγούδια χάνουν πάρα πολύ λόγω του κακού μάστερινγκ να το πω, μίξη να το πω..επίσης όταν ακούω την λέξη φανκ, περιμένω να ακούσω από πίσω ρυθμικά με χαρακτήρα, δηλαδή να ''δένουν'' όλο το κομμάτι, να το κάνουν πιο σφιχτοδεμένο ρε παιδί μου, να με ''διαπερνάνε'' (σορρυ για την ποιητική έκφραση δεν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς). Βέβαια και μόνο που είστε μια ωραία παρέα και περνάτε καλά αυτό τα λέει όλα (εκεί είναι και το νόημα κατά τη γνώμη μου) αλλά για να παρουσιαστούν δημόσια πιστεύω χρειάζονται επανηχογράφηση με πολύ καλύτερη ενορχήστρωση. Καλή συνέχεια! :)

Evilnye, +10000000 για την ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ που ανέβασες ;)

Όλοι σας γνωρίζετε το μαραφέτι που κρεμάς στο λαιμό και σου επιτρέπει να παίζεις φυσαρμόνικα παίζοντας παράλληλα κιθάρα (σε ένα περιοδικό διάβασα ότι είναι εφεύρεση του αείμνηστου κ. Les Paul ). Live σε beach bar, o τραγουδιστης-ακουστική κιθάρα πριν την έναρξη του τραγουδιού ''κουμπώνει'' την κατάλληλη φυσαρμόνικα, απλά την έβαλε...ανάποδα (από την μεριά που βγαίνει ο ήχος) ;D Όταν λοιπόν στο ιντερλούδιο περιμένα να ακούσω την φυσαρμόνικα, τον κοιτάω με απορία και μου λέει ''την έβαλα ανάποδα, παίξε κάτι''. Μπορεί να μην ακούγεται και τόσο αστείο, αλλά για κάποιον λόγο με έπιασε ένα νευρικό γέλιο για όσο διαρκούσε το τραγούδι, με αποτέλεσμα να έχω κοκκινίσει και σε μια φάση μου έφυγαν τα σάλια κάτω ;D Από τότε είχε γίνει inner-joke και σε live προλογούσε το τραγούδι κάπως σχετικά με το συμβάν δεν θυμάμαι πως ακριβώς όμως... Πραγματικά κορυφαία στιγμιότυπα θα βρέιτε στο youtube: TALK ABOUT GET A ''IN YOUR FACE'' TONE ;D ;D ;D