Terry RoscoeBeck5

Πάλι καλά που μείναμε στην... ευρύτερη οικογένεια και δεν έπεσαν στο τραπέζι τίποτα αλλότρια brands (δεν λέω ονόματα, αλλά κάτι Ibanez υπονοώ) ;D ;D ;D ;D Πάντως είμαι περίεργος να δω τι θα αγοράσει στο τέλος ;)

;D ;D ;D ;D ;D Η αλήθεια είναι ότι τον έχω και κάθεται και πρέπει να τον κοτσάρω στο P/J γιατί θέλω πάρα πολύ να τον ακούσω ;D (άσε που το μοβ είναι... καραποζεριά ;D ;D ;D)

Μάλιστα... μάλιστα... Νόμιζα ότι είχες βάλει κάτι τέτοιο, το οποίο είναι και αυτό αρκετά... παπουδιά ;D

;D ;D ;D ;D Εγώ ομολογώ ότι... έπεσα στις τρύπες ;D ;D ;D Dimarzio JB PAF'S ή κάτι άλλο;

Βρε δίκιο έχεις. Όπως το είδα στην αρχή νόμιζα ότι ήταν stacked knobs και είχε κάνει κάποια πατέντα το αγόρι... ;D Αλλά είναι το American Vintage '62 8) που έχει ομόκεντρα κοντρόλς από την μαμά... Edit: Να την πω την αμαρτία μου, τι με έμπλεξε: Στην φωτό δεν είδα τις τρύπες για τα covers (bridge, μαγνήτη)- το '62 έχει τα covers- για αυτό υπέθεσα ότι έγινε «πατέντα» ;D Αλλά αλήθεια; Που είναι οι τρύπες για τις βίδες των covers; ??? :D Μήπως δεν είναι το American Vintage '62; Νέο... edit: Το μυστήριο λύθηκε ;D Είναι το American Vintage '62, αλλά τα covers (και αυτό δεν το ήξερα) έρχονται μαζί με το όργανο, αλλά όχι φορεμένα επάνω- αν θες τα βάζεις. Οπότε για αυτό δεν υπάρχουν οι τρύπες. Αντίθετα το όργανο έχει επάνω το thumb rest- το οποίο έχει βγάλει ο Igbesios και έχουν μείνει οι τρύπες. ;D Εν κατακλείδι όσο ζω, μαθαίνω ;D ;D ;D

Τεράστια μπάντα, μεγάλη φωνή. Είναι απίστευτος ο «περονόσπορος» που έχει πέσει εφέτος. Τι να πω... RIP.

Τι έχεις κάνει στο Jazz πονηρό αγόρι; ;D Βλέπω άλλα... κόλπα στο plate ;) Τι wiring παίζει εδώ; Καλά, βάζεις το '57αρι- το ωραιότερο P bass όλων των εποχών- και ρωτάς; ;D ;D ;D

Have no fear, sir is here ;D ;D ;D Παρόλα αυτά θα επιμείνω ότι τα ash είναι για πιο γυμνασμένα αγόρια ;D Το Σάββατο μετά του ξαδέρφου μου, κάναμε την γνωστή επίσκεψη/έρευνα αγοράς μεταχειρισμένων οργάνων ;) και έπεσα πάνω σε ένα ωραιότατο Jazz ('78 θαρρώ). Εύηχο το κούτσουρο, αλλά όταν πήγα να το σηκώσω ε, χμμμ, ζορίστηκα λιγάκι- ash το σκασμένο ;D ;D ;D Από την άλλη βέβαια αν δεν παίζει ο κόσμος με ash, τι θα απογίνουν δηλαδή και οι... μα sir; ;D ;D ;D Έτσι θα ανοίξουν οι δουλειές ;D

Ποιος εγώ; ;D ;D ;D ;D Η ριμάδα η τεχνολογία ;D Πάντως αναφορικά με τις επισημάνσεις των Vac&Theod περί βάρους, τα ash... κούτσουρα είναι ασήκωτα :D Οπότε alder για να μας μείνει η μέση- εκτός αν πέσουμε σε κάνα παλιό με swamp ash που δεν είναι «νταμάρι» ;D

Όχι αλλά είναι ένα απλό P/J σε... συνετό χρώμα ;D

Voila

Ακριβώς αυτό. Παίζεις τα πάντα όλα :) με ένα Jazz για αυτό και είναι η πρώτη επιλογή (αλλά θα ξαναπώ ότι και το P, αν και πιο ροκάδικο όργανο έχει «κελαηδήσει» στα χέρια μεγάλων παικτών σε άλλα μουσικά είδη). Το ΜΜ/P το έφτιαξα από περιέργεια- part κατασκευή, κάνεις ότι θέλεις ;D- και τελικά όταν παίζω με αυτό κατά πλειοψηφία το χρησιμοποιώ ως ΜΜ και λιγότερο σαν P (κυρίως σε slap). Για να πω την αλήθεια η ιδέα για αυτό μου ήρθε από το The Wife- τo P bass του Billy Shehan που του... άλλαξε τα φώτα (σκάλοπ, humbucker στην neck possition). Οπότε εγώ του κότσαρα έναν MM πίσω και φυσικά το ονόμασα The Wife- με decal κατασκευής του μεγάλου Marathon ;D ;D ;D ;D

Δυστυχώς ή ευτυχώς ;D έτσι είναι!!! Τα θες και τα τρία 8) Τώρα ως προς τα P/J, έχω φτιάξει ένα από parts (καθώς και ένα με MM/P διάταξη μαγνητών :o)... Είναι μια λύση να συγκεράσεις τους ήχους, αλλά πάντα θα θες και το real deal ;D. Είναι ας πούμε... ψυχολογικό (ή αθεράπευτο GAS) ;D ;D ;D

Κάποιος κάνει(ς) πολύ παρέα με τον... Νέστορα ;D ;D ;D

Γιατί ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα επέλεγες P; ;D ;D ;D ;D ;D Πάντως η αλήθεια είναι ότι και τα τρια είναι ένα και ένα για την δουλειά. Και θα βάλω και ένα ακόμα ΜΜ: Το Bongo είναι ένα όργανο που έχει από τους πιο crisp funky ήχους που έχω ακούσει/ γρατσουνίσει. :D

Α: Τα P έχουν λίγο πιο μπόλικο μπράτσο από τα J- φέρνουν πιο πολύ προς ΜΜ. Αν όμως θες κάτι διαφορετικό βρε παιδί μου- ένα slim μπράτσο έτσι για αλλαγή ;D- το Geddy Lee Jazz είναι thin C shape (and I love it ;D). Β: Jazz, precision και stingray είναι τρεις διακριτές και μοναδικές «σχολές» στον ήχο του μπάσου. Το κάθε έχει τον ήχο του (και για αυτό καλό θα είναι να τα έχουμε και τα τρία ;D ;D ;D). Μην το κάνουμε σαν κάτι κιθαρίστες που ψάχνουν μια κιθάρα που να παίζει και σαν tele/ strat/ 335 και Les Paul ;D ;D ;D ;D Αυτό το όργανο ανήκει στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας ;)

Να σου πω την αμαρτία μου, τον τελευταίο καιρό έβγαλα από την ντουλάπα το δικό μου- ένα '79- και έβαλα λίγο στην άκρη τα Jazz ;D Μάλλον φταίει η άνοιξη ;D

;D ;D ;D ;D Βλέπω ότι και αν σε δεύτερο χρόνο, αντέδρασες γρήγορα ;D Ναι δεν λέω... ωραιότατο είναι, όμορφα κσύλα ;D, αλλά βρε γκαμότο έχει μια «ατέλεια»: Δεν γράφει... Fender ;D ;D ;D 8)

Έχε χάρη που παίζεις με το Stingray αλλιώς θα σου έλεγα για τα... σκουπόξυλα τα Warwick και τις μπαταρίες ;D ;D ;D ;D (σ.σ. μπηχτή για να τσιμπήσει ο WarwickPlayer ;D) Λοιπόν σαν πετροβολημένος από στεριά και θάλασσα με τα μπάσα Fender και έχοντας και P και J και Roscoe Beck πεντάχορδο η απάντηση στο ερώτημα σου είναι η εξής: Αρχίζουμε (κατά κύριο λόγο) από Jazz γιατί είναι πιο οverall ηχητικά- πιο ευέλικτο δηλαδή λόγο των δύο μαγνητών- αλλά και πιο ευκολόπαικτο λόγο μπράτσου (τουλάχιστον για κάποιους). Το P είναι λίγο πιο one track mind ηχητικά - αλλά όχι ότι και με αυτό δεν μπορείς να παίξεις τα πάντα. Πάντως αν παίζεις πιο «σολιστικά», η «καραμούζα» του Jazz είναι- πως να το πω... ήχος αναφοράς ;D ;D ;D αν με καταλαβαίνεις. Βεβαίως όπως πολύ σωστά το έθεσες πρέπει να αποκτήσεις και τα δύο κάποια στιγμή, γιατί το καθένα από μόνο του είναι μια σχολή στον ήχο. Και παρότι εν αρχή ην το P (αυτό έβγαλε στην αγορά πρώτο ο μπάρμπα Λεωνίδας), καλύτερα να αρχίσεις με Jazz ;D

+1000 Το (κατά την άποψη μου) μέσο - δηλαδή το κούτσουρο που κρατάμε στα χέρια μας, δεν είναι παρά το εκφραστικό μέσο για να φτάσουμε στην ουσία. Αν δεν υπάρχει η ουσία, βράσε όριζα... :D Στην τελική, το μέσο από μόνο του δεν έχει καμία δυνατότητα έκφρασης και δεν είναι αυτό που παίζει- ο μουσικός εκφράζεται μέσο αυτού ;)

1. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου- ο ντράμερ βρέξει/ χιονίσει πρέπει να είναι «εκεί». Ούτε πιο αργά, ούτε πιο γρήγορα. Για αυτό συνέχεια λέω ότι το 50% μιας μπάντας είναι ο «τομαροκορύστης». Αν είναι καλός, «βράχος» για να πατήσουν οι υπόλοιποι, η μπάντα ακούγεται κλάσεις καλύτερη. Αντίθετα, καλοί μουσικοί με μέτριο ντράμερ από πίσω, θα ακουστούν «λιγότεροι». 2. Μου θύμισες το «κυνήγι» που μου έριχνε ένας παλιός και καλός μουσικός όταν παίζαμε μαζί σε ένα λαϊκό σχήμα (εγώ δε, άσχετος με το «άθλημα» τότε ;D) «Πρόσεχε τις νότες σου. Την διάρκεια τους». Πραγματικά είναι ένας τομέας που θέλει συνεχή «εκγύμναση» και αίσθηση του τι παίζουμε, που, πως και πότε. Η διάρκεια της νότας είναι ένα από το «μαθήματα» που πρέπει να επαναλαμβάνουμε κάθε φορά που πιάνουμε το όργανο.

Αν και off δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι ο μπασίστας της αειμνήστου στο εν λόγο live έχει τον «ήχο» για αυτήν την μουσική- και αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί παίζει με Fender P bass. Και για μια ακόμη φορά, κρίμα που έφυγε νωρίς.

Μπράβο παιδιά πολύ ωραία εκτέλεση. Λίγο διαφορετική η ατμόσφαιρα από την studio version, αλλά και αυτή η προσέγγιση (πιο ψυχεδελική που έγραψε και ο Mustafank) ήταν εξαιρετική. Και ο Νικόλας με το theremin ήταν ένα πολύ ωραίο στιγμιότυπο μέσα στο κομμάτι. ΥΓ: Μόνο αυτός ο... Superfunk (το pretty boy με την tele) ;D ;D ;D ;D ήταν λίγο χαμηλά μέσα στο mix (ιδιαίτερα στα σολιστικά του τέλους). Δώστε τον Blue στον λαό του ;D 8)

Δυστυχώς άλλη μια μεγάλη απώλεια. http://music.yahoo.com/blogs/stop-the-presses/disco-queen-donna-summer-reported-dead-age-63-162434888.html

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Sorry δεν άντεξα ;D αλλά ο Νίκος έριξε μεγάλη ατάκα (Nicolas πλάκα κάνουμε ΟΚ; Μας έχεις καταλάβει τι κουμάσια είμαστε ) :)