Terry RoscoeBeck5

Έρχονται όμως οι Coldplay... Έχεις λυσσάξει με την κοπέλα...

Άπιστε Θωμά... Θα ξεφουρνίσεις τελικώς διατί αναζητείς (;) παραγωγό;

@Nestoras Το ότι θα άκουγα μπράβο για ρέγγε παίξιμο με ξεπερνά... Άντε στο επόμενο και κάτι hardcore blues να πιάσουμε όλες τις... "αγάπες" μου

Σωστό και αυτό - και δοκιμασμένο. Έχουν βγει δίσκοι έτσι για λαϊκές αοιδούς, με τα καντάρια όμως... Να 'ναι καλά οι... "σπόνσορες" που στήριξαν την ελληνική δισκογραφία!

Δισκογραφική εταιρεία (τουλάχιστον στο παρελθόν)...

Αφτά να διαβάζω να χαίρομαι... USA, Japan, παλιότερα, vintage κούτσουρα... Ανεβάζουμε τιμές λαίμαι... Σε ένα εγγύς μέλλον θα γίνουμε μπρούκληδες

Ε, μια και ανασύρθηκαν ας ακούσουμε άλλο ένα...

Έλα ρε συ... που τους θυμήθηκες; Πρέπει να έχω κάνα - δύο CD τους από τα τότε. Ωραία μπάντα.

Πράγματι... Εσύ όμως γιατί άνοιξες τέτοιο θέμα, ετοιμάζεις κάτι; Για πες...

Ο Τάκης- μιας και τον έθιξες- είναι καταρχάς ένας εξαίρετος ηχολήπτης και άνετα μπορεί να περάσει στον ρόλο του παραγωγού - είναι και ντράμερ, έχει δηλαδή και το κομμάτι του μουσικού. Επίσης καθότι και εκπληκτικός τύπος, έχει και το κομμάτι του "ψυχολόγου", που ΙΜΗΟ είναι απαραίτητο σε έναν παραγωγό για να φέρνει σε ισορροπία τις flamboyant περσόνες στο στούντιο. Όμως στη φάση έχουμε ένα στούντιο δύο -τρεις ώρες στο τσακ - μπαμ, εκεί δεν μπορεί να είναι και ηχολήπτης και παραγωγός και να κάνει παπάδες. Χρονικά δεν υπάρχει το περιθώριο να κάνει τα πάντα όλα. Γι' αυτό οι ρόλοι είναι διακριτοί... Άλλος είναι ο sound engineer, άλλος ο παραγωγός, άλλος ο assistant engineer κλπ.. Ο καθένας στο αντικείμενο του δηλαδή.

Μιας και εδώ επαραδίπλα άνοιξε κουβέντα περί... προαγωγών (παραγωγών) θυμήθηκα αυτόν τον (απίστευτο) τύπο... Με απίστευτο Percy Jones για μπασίστα το κομμάτι

Κοίτα τώρα... Το "παραγωγός" στην Ελλάδα υπήρξε λίγο "συγκεχυμένη" έννοια. Παραγωγός με την έννοια George Martin, Brian Eno, Nile Rodgers, Quincy Jones κλπ (προσθέστε τους αγαπημένους σας), ΙΜΗΟ δεν υπήρξε εδώ. Ο παραγωγός - τουλάχιστον όσοι γνώρισα- ήταν αυτός που είχε τον ρόλο του επιτηρητή της εταιρίας στο στούντιο, τσέκαρε την πρόοδο της δουλειάς, τις ώρες, τα έξοδα κλπ. Πιο πολύ administrator, παρά producer. Τον ρόλο τον είχε πολύ περισσότερο ο μαέστρος/ενορχηστρωτής, όταν υπήρχε. Ενίοτε - όπως είπες- τον ρόλο τον είχε ο ηχολήπτης, αλλά ως έναν περιορισμένο βαθμό. Διότι ο παραγωγός παίρνει ένα πρωτόλειο "προϊόν" Α και το μετατρέπει σε ένα τελικό "προϊόν" Β, το οποίο ανάλογα με τον παραγωγό και τις εμπνεύσεις του μπορεί να περάσει από αρκετά στάδια "μεταλλάξεων"- δύσκολο να το κάνει ένας ηχολήπτης αυτό. Οπότε για αυτό τον λόγο σου έβαλα ένα ";" στο τέλος του τίτλου σου, και για να απαντήσω στο ερώτημα σου το πλησιέστερο σε παραγωγό που έχω δουλέψει είναι ο @Superfunk

Θεούλη μου... αυτοί οι δύο με συγκρίνουν με... ρέγγε (και λακέρδα) μπασίστα. Πόσες θυσίες θα κάνω για την τέχνη πχια.. ΥΓ: Η αλήθεια είναι ο παραγωγός με στρίμωξε με τας ρέγγας και μετά όταν μου είπε όχι άλλες ρέγγας -αν είναι δυνατόν- είχα κολλήσει εις τας ρέγγας και μου πήρε λίγη ώρα να κάνω reboot στην... κανονικότητα

Με ρωτούσε χθες ο @Nestoras: "Τι λες, θα τα κονομήσουμε με το τελευταίο άσ(θ)μα των ΤΑ"; Μείνε ήσυχος αποκρίθηκα... Πάμε για 10.000 δίσκοι και λίγα λέω! Twang Attack = Εγγύηση πχιότητας Απολαύστε υπεύθυνα

Χμμμμ... μήπως να άφηνες τα γαστρονομικά και να καθόσουν να κάνεις καμιά μίξη (θα έλεγα εντελώς... τυχαία ); ΥΓ: Αυτό το Labskaus έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον.

Και το post 2.000 δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο παρά...

Ουάοοο... ξεκινά η εισαγωγή και με πάει σε κάτι από Knopfler- σε στιλ local hero- και σκέφτομαι, "ενδιαφέρον". Και μετά σκάει αυτό που μου έκανε ως ένας Brian May on steroids Απογείωση... Πάρα πολύ ωραίο απ' όλες τις απόψεις - φοβέρα παιξίματα, συνθετικά εμπνευσμένο, ήχος, τα πάντα όλα. Μπράβο σου.

Με αφορμή το παρόν νήμα, μόλις θυμήθηκα ότι το 1987 είχα χάσει ένα Rogers Dynasonic - χωρίς χορδιέρα - στη Νέα Υόρκη. Αν κάποιος το βρήκε παρακαλώ να μου το επιστρέψει και θα λάβει αμοιβή 50 ολόκληρα ευρώ. Ευχαριστώ.

Roberto... αγορίνας όταν ακούω κομμάτια σαν αυτό, είναι από τις στιγμές που σκέφτομαι "υπάρχει ελπίδα". Ευτυχώς κάποιοι - όπως εσύ- τώρα και στο μέλλον θα γράφουν μουσική. Μπορεί να μην είναι της εποχής τους, για κάποιους να είναι ξεπερασμένη, παρωχημένη, relic- και εγώ δεν ξέρω πώς θα την αποκαλούν συγκρινόμενη με την "trap" της εποχής τους- αλλά θα είναι μουσική. Τουλάχιστον όπως εννοούσαμε την μουσική σε (μουσικά) υγιείς καιρούς. Well done και συνέχισε να γράφεις μουσική.

Είναι λατρεμένο παρεάκι "δολοφονικών" τύπων. Κανονική ζημιά τα αγόρια

Γνωστός... δολοφόνος άλλωστε

Τι κομματάρα έβαλες... Τι έπαιζαν οι τύποι... Συνταρακτικό για τα γούστα μου

Σχεδόν έτσι φίλος έχασε μια Charvel πριν χρόνια- παίζαμε σε ένα μπαράκι στην Καστέλα. Πήρε την μια κιθάρα στον ώμο, τον ενισχυτή στο χέρι, μια τσάντα στο άλλο με πετάλια, βύσματα κλπ και άφησε την κιθάρα (σε hard case) στο πλάι του αμαξιού. Μέχρι να φτάσει στο μαγαζί, να το θυμηθεί και να γυρίσει στο αμάξι, η κιθάρα έκανε φτερά και δυστυχώς δεν βρέθηκε ποτέ... Το καλύτερο μήνυμα

Sad but true... Σε ηλικία 80 ετών έφυγε από κοντά μας. Δυστυχώς αραιώνουμε...

Να διαβάζεις μέχρι το τέλος φίλος. Και να μην μου χρεώνεις αυθαίρετα συμπεράσματα, διότι το Σάββατο δεν θα σου έρθω με ένα, αλλά με δύο πεντάχορδα ΥΓ: Πέρα από την πλάκα με γυροφέρνει η ιδέα για ένα τεσσάρι και ένα πεντάρι, έτσι για να πειραματιστούμε