Terry RoscoeBeck5

Ε, αφού η ηλικία του συμβαδίζει με την... Καπνικαρέα λογικό είναι Τον περασμένο αιώνα (για να καταλάβεις δηλαδή για τι αρχαία ιστορία μιλάμε), η Fender έβαζε το thump rest από την κάτω πλευρά των χορδών. Οι μπασίστες ακουμπούσαν εκεί τα τέσσερα δάκτυλα και έπαιζαν με τον αντίχειρα. Ενδεικτική η φωτό του P του Jamerson με την παλιά θέση του thump rest. Αλλά μετά ήρθαν οι μοντέρνοι, οι φρέσκοι, οι σύγχρονοι που έπαιζαν με δείκτη και μέσο (και JB ) και έκτοτε το thumb rest ανέβηκε πάνω απ' τις χορδές στη θέση που το ξέρουμε σήμερα, αν και όλοι το βγάζουν.

Ουουου... αίσχος, βλασφημία, στα λιοντάρια ο βέβηλος

Φίλος οι μοναδικές περιπτώσεις εξαιρούνται... Βάλε και τον Harris και άλλους, αλλά το... ροπαλοκούτσουρο είναι πενόμπασο Εξάλλου όλοι οι καθώς πρέπει punks το έπαιζαν με πένα

Δεν νομίζω- τουλάχιστον όχι Fender. Βέβαια και στα P μπράτσο από μπράτσο ανάλογα με την εποχή έχουν διαφορές. Πίσω προς τα 60s ήταν πιο "ρόπαλα" και τα σημερινά ανάλογα με την σειρά βγαίνουν σε C, D και U shape - και εδώ μόνο όταν θα το πιάσεις στο χέρι θα καταλάβεις αν σε βολεύει ή όχι. Πάντως σε J μπράτσα, το "απόλυτο" για τα γούστα μου είναι του Geddy Lee- thin C ότι πιο λεπτό κυκλοφορεί, κάτι βέβαια που σε άλλους δεν αρέσει.

Επίσης, το P είναι πενόμπασο - με πένα θα πάρεις τον χαρακτηριστικό ήχο του. Αν είσαι της πένας τότε P.

Jazz... Κοίτα και με τα δύο μπορείς (σε γενικές γραμμές) να παίξεις τα πάντα, αλλά με με το Jazz μπορείς να παίξεις περισσότερα. Δύο μαγνήτες, μεγαλύτερη ηχητική ευελιξία, πιο βολικό μπράτσο σε σχέση με το P (τουλάχιστον για τα γούστα μου).

Χμμ... αυτό ακούγεται ενδιαφέρον και career opportunity... Κάτι σαν "maturist" μουσικών οργάνων ή κάτι σχετικό

Βέβαια σήμερα η ημέρα είχε δυσάρεστες ειδήσεις για την κοπέλα... https://www.protothema.gr/life-style/article/1483229/marina-satti-pethane-o-pateras-tis/

Την "κουρτίνα" Β'... Το άλλο είναι καινούργιο. Και μεταξύ μας (πάλι λόγω "φιλοσοφίας"), δεν θα έδινα έναν σκασμό λεφτά για να πάρω μια "κόπια", όταν με ένα σχετικά "κοντινό" budget (αν το είχα) θα μπορούσα να αποκτήσω αυτό που πραγματικά με εξιτάρει. Είναι υπόθεση state of mind...

Καμία σχέση... Για εμένα ήταν θέμα αλλαγής «φιλοσοφίας» όσον αφορούσε τα κούτσουρα. Στις αρχές ('80s, '90s) ήθελα το καινούργιο, το "μοντέρνο", αυτό που ήταν της (νεανικής) εποχής μου. Fender, Gibson ήταν για... ηλικιωμένους. Οι tele δε, ήταν κιθάρες για τελειωμένους γέροντες. Τότε ήταν εποχή για Charvel, Jackson, Kramer, floyd, super star κλπ... Στα Fender από μπάσα μόνο P, καθότι τα Jazz ήταν για τρόφιμους... γηροκομείου Όμως τα χρόνια πέρασαν και τα μυαλά (καθώς και τα μουσικά γούστα) άλλαξαν ή για να το πω καλύτερα, διευρύνθηκαν... Πολύ καιρό τώρα, το μάτι μου (κατά κύριο λόγο) πέφτει μόνο σε κούτσουρα δεκαετίας '80 και κάτω. Και τελικά καταλήγεις από εκεί που ξεκίνησες...

Και εγώ από τα '90s έχω να αγοράσω καινούργιο κούτσουρο. Έκτοτε όλα ήταν second hand...

Τώρα μάλιστα...

Corrected

Δηλαδή μετά το spending spree ακολουθούν οι "μεταφυσικές" αναζητήσεις κ. συνήγορε; Τι διαβάζω εδώ; Ενδεχομένως να χρειάζεται να αναρτήσεις ένα νέο poll "ποια να πάρω- την άσπρη ή την κόκκινη ΗΒ...;", για να επανέλθεις σε... κανονικότητα

Θα με κοψομεσιάσεις με αυτά τα ash... Αλλά ευχαριστώ.

Εκτός από tele, δεν κυκλοφορούν άλλες κιθάρες στον πλανήτη;

Ο Νάκας ανέκαθεν ήταν "γίγαντας" στην εγχώρια αγορά- τουλάχιστον από ένα σημείο της δεκαετίας του '80 και πέρα. Από εκεί και πέρα, deals γίνονται και θα γίνονται και brands θα αλλάζουν distributors. Δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό εδώ πέρα.

Έχει, αλλά "περνάει". Keep on λοιπόν

Έκανες πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Παικτικά, παραγωγή, παντού...

Προσώρας ότι λέει το άσ(θ)μα...

Μόνο και μόνο για αυτή την απάντηση το θέμα πρέπει να πάει στα λυμένα. Πώς εννοούμε το "πολυεργαλείο"; Μια κιθάρα που κατά κύριο λόγο να συνδυάζει LP και strat - humbucker με single coil. Αυτή η super strat που περιγράφει ο @fenderiarhs είναι 99% το ζητούμενο.