pipityri

Επιτέλους, είμαι στην ίδια λίστα με την Joan Jet!!! ;D

Δε μου λε ρε, μια και σε πέτυχα...αυτός ο κύκλος της Πέμπτης που λένε, τι είναι?

Δευτέρα δεν είναι? Η μηπως Τρίτη?

Ρε Voldemort, δεν πάει με σειρά!

Αφού μ' έστειλες στην βιβλιοθήκη το πρωί, όλη μέρα διάβαζα, δεν μπορεί, κάτι έμαθα σήμερα για κιθαρίστες.

Και μου κάηκε και η σούπα! ;D ;D ;D

Και τι έγινε, το ριξες στην αραβική? ;D

Καλά ρε χαμένε, μ'εβαλες μετά τον Holdsworth? Νταξει, τους άλλους τους έχω στεγνά, από τον ξυνό τον λεγκατάκια γιατί χάνω, ε?

;D

Ρε που να σου καεί η σκούπα....πάνω δεξιά, στη βιβλιοθήκη του Bill...πάνω απο το Converse-μπιμπελό....τα άπαντα του Harry!

Paonameletisous!!! ;D

Έλα, πες μου.

Πίσω ρε, στη βιβλιοθήκη!!! I dig! ;D

Αυτή τη στιγμή που γράφουμε εδώ,το κάτωθεν μωρό καίγεται πίσω μου! ;D ;D ;D 8)

 

 

Χάρυ Πότερ!!!

:)

Το ότι δεν αρέσει σε σας δεκτό.Αλλά είναι μορφή έκφρασης.

 

Ο συγκεκριμένος δε συμφωνεί με τη δική μου αισθητική κι ας είμαι ''shredάς''.Όλα αυτά είναι υποκειμενικά.

 

Πάντως όντως η τεχνική μας επιτρέπει να παίξουμε ό,τι μα ό,τι θέλουμε.Τεχνική δεν είναι μόνο το alternate/sweep/economy/hybrid picking στα 767887 bpm.Είναι και τα bends,το vibrato,η χρήση του tremolo.

 

Έλεος πια με αυτή την αφοριστική τάση ορισμένων εδώ μέσα.

Συμφωνώ με τον Bill, αλλά να πω το εξής...η τεχνική είναι ένα εργαλείο που μας επιτρέπει να παίξουμε αυτά που θέλουμε, και χρειαζόμαστε όση και όποια αυτά που θέλουμε ορίζουν.

Θεωρώ όμως πως δεν είναι αρκετή χωρίς, ας πούμε, βαθιά κατανόηση του στυλ που θέλουμε να παίξουμε, των αρμονικών, μελωδικών και ρυθμικών χαρακτηριστικών του, της ιστορίας του, της εσωτερικής του γλώσσας. Για παράδειγμα, ένα πράγμα να έχεις εκπληκτικό alternate picking και άλλο πράγμα να το χρησιμοποιήσεις για να αυτοσχεδιάσεις πάνω στο Giant Steps, σε 11/8 ή να παίξεις φλαμένγκο ή να παίξεις με Ινδούς ή να παίξεις heavy metal ή Bach.

Εν ολίγης, πιστεύω πως αυτό που μας επιτρέπει να παίζουμε αυτά που θέλουμε είναι, πρωτίστως, η μουσική καλλιέργεια. Αυτή δίνει πνοή και σχήμα στην τεχνική μας.

 

Πως γινεται να αφοσιωνεις τοσο χρονο για να γινεις τοσο καλος σε κατι που δεν εχει αξια?

 

Προφανώς έχει αξία για τον ίδιο, αυτό είναι αρκετά σοβαρό κίνητρο.

Bump....για να μην ξεχνιόμαστε! Είναι κάτι που αξίζει τον κόπο. :)

 

 

Διαδραστικό βίντεο των sigur-ros απο... Ελληνική εταιρία.

 

Γιατί δεν τους ξέρουμε, ε; Ελα ντε... Ασε δε που είναι και μέλος του Noiz ο ιδιοκτήτης - εμπνευστής της πατέντας...  :D

 

Πρέπει να είναι μια δεκαετία πριν, είχα συνδιοργανώσει ένα φεστιβάλ μαθητικών γκρουπ με τον Δήμο Βούλας και ο κύριος που εμπνεύστηκε και υλοποίησε αυτήν την ιδέα ήταν εκεί. Εστησε και τράβηξε, δωρεάν, όλο το event. Είχε φέρει τρεις κάμερες, το αποτέλεσμα ήταν

απίστευτο. Πρέπει να ήταν η αρχές της περιπέτειας τότε, θυμάμαι πως αργότερα είχε τραβήξει και κάποιο Schoolwave. Φαίνεται πως έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τότε.  :) Πάντα τέτοια!

Η προφανής συμβουλή είναι...μάθε θεωρία! :)

Σωστά νομίζεις... :)

Ionian  Bmaj7

Dorian για Bm7

Phrygian για Bm7 (η sus7 b9)

Lydian για Bmaj7 (με # 11)

Mixolydian για B7

Aeolian για Bm7

Locrian για Bm7b5

Επίσης, μάθε τα modes σε μια θέση, δεν χρειάζεται ντε και καλά να αλλάζεις θέση

για κάθε mode.

Καλημέρα!

Κι εγώ...

Και με τον Παύλο είχα παίξει μια φορά....

Εννοείται....

 

 

 

Από τους μεγάλους τζαζίστες μας.

Οι παλαιότεροι θα τον έχουν προλάβει στο Jazz Club στου Μπαράκου στην Πλάκα

 

...και από το πράσινο βιβλιαράκι...

Απίστευτο βίντεο...το χαμόγελο στο τέλος τα λέει όλα.

...και ο Παύλος....απίστευτο. Απίστευτο...

Οχι ρε....οχι....

Ο,τι και να πει κανείς για το επίπεδο της δουλειάς που κάνεις είναι λίγο. Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο εγχείρημα σου και σίγουρα θα κάνω το κατιτίς μου κι εγώ για να βοηθήσω. :)

Νταξει, το Sheena is a Punk Rocker το παιξαν ίδιο, σιγά τη διασκευή.

Θα είχε, ίσως, ενδιαφέρον να προσπαθήσεις να μας εξηγήσεις τι.

Βάζει τα πράγματα στη σωστή προοπτική.

Fuze!!! :)  :)  :)

Οταν ήμουν 14-15 ο πρώτος μου δάσκαλος, καλή του ώρα, μου έκανε δώρο στη γιορτή μου μια κασέτα με επιλογές του. Απ΄έξω είχε γράψει....αν προσπαθήσεις κι εσύ θα γίνεις...Η μια πλευρά είχε κλασική κιθάρα και η άλλη ηλεκτρική. Ηλεκτρική βέβαια για τον Τούλη σήμαινε τζαζ...Το πρώτο κομμάτι λοιπόν της τζαζ πλευράς ήταν αυτό...

Ηταν η αρχή... Λίγο αργότερα, όταν ήμουν 16, ένα βράδυ καθημερινής η ερτ ή όπως την λέγανε τότε, είχε παίξει το Meeting of the Spirits, μια συναυλία από το Αlbert Hall των Mclauglin, De Lucia και Coryell...την ψυλιάστηκα και το γραψα σε βίντεοκασέτα την οποία και παρακολουθούσα με ευλάβεια για πολλά χρόνια...από εκεί και αυτό...

Ειχα πει εκείνη την πρώτη φορά, και στον εαυτό μου και φωναχτά για όποιον ενδιαφερόταν ...γαμώτο, αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου... :)

Αυτό ξαναπέστο.