Jazzjoker

Παρακολουθώ αρκετά συχνά το εξής χαρακτηριστικό σε γιουτιουμπικούς κιθαρίστες: Το παίξιμο είναι παντελώς "ανώδυνο". Με άλλα λόγια, τεχνικά μπορεί να είναι αψεγάδιαστοι, αλλά στην επιλογή των νοτών/συγχορδιών κλπ. σου δίνουν την εντύπωση ότι διαλέγουν επίτηδες να πατήσουν εκεί που δεν κοστίζει τίποτα, δεν διακυβεύεται τίποτα, δε γίνεται τίποτα γενικώς. Το παίξιμο έχει μηδενικό ρίσκο (μελωδικά/ρυθμικά/αρμονικά), είναι εντελώς safe, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω. 

Αυτό που με προβληματίζει είναι αν όντως επιλέγουν να πάνε εκεί ή αυτό το "στείρο" παίξιμο τους έχει γίνει τελικά αυτοματισμός/μανιέρα.