Jazzjoker

Δεν κατάλαβα. Θες να εναρμονίσεις τη μπασογραμμή; Το μπάσο είναι αρμονία. Η μελωδία είναι που εναρμονίζεται. Επίσης: Όχι. Είναι walking. Το C# όπως είπε κι ο spy είναι χρωματική προσέγγιση. Δεν μπορείς να το ερμηνεύσεις ως αντικατάσταση ακκόρντου. Το αρμονικό περιβάλλον είναι η συγχορδία από πάνω. Εκεί πατάει το μπάσο. Am7 / D7 / Gmaj7 a e c c# d e a f# g d b g 1 5 3 #3 1 9 5 3 1 5 3 1

Να τα, τα κρυμμένα ταλέντα :) Γρηγόρη υπέροχο.

Σας ευχαριστώ για τα σχόλια παιδιά.

Μίλτο, στα περισσότερα συμφωνώ. Vst και μίντια δεν ήθελα να βάλω. Ιδανικά, θα το ήθελα το κομμάτι με κοντραμπάσο και ντραμς με σκούπες, όπως είπες, καθώς και σαξόφωνο για τα γεμίσματα-σόλο.

Delta ευχαριστώ. Ναι είναι δική μου σύνθεση και τραγουδάω εγώ αν και φανταζόμουν άλλου είδους φωνή εκεί.

thanks Gregg. Ό,τι ακούς είναι η τέλε μου.

Κάτι που έγραψα με παράξενη διάθεση. Αν σας κάνει κέφι, ρίξτε μια αυτιά. frames.mp3

Εδώ συμφωνούμε 100%. Ο ήχος που κυνηγάμε είναι αυτό που θέλουμε εμείς να ακούσουμε από εμάς. Όσο το πλησιάζουμε, τόσο πιο ελεύθερα και μουσικά παίζουμε, αφού μας αρέσει αυτό που ακούμε. Ο ακροατής αντιλαμβάνεται κυρίως το μουσικό αποτέλεσμα.

Καλημέρα και χρόνια πολλά κατ' αρχήν. Στο θέμα μας τώρα. Σ' έχω ακούσει με tele, strat, gibson και τώρα με prs. Αυτό που ακούγεται τελικά, είναι πάντοτε longshadow. Έχεις στυλ και ήχο αναγνωρίσιμο από την πρώτη νότα. Και όλο αυτό αυτό βγαίνει με μια ηρεμία (όπως λέει κι ο eangle) κι ένα φοβερό cool feeling, απολύτως φυσικά. Όταν μεγαλώσω θέλω να μάθω να παίζω κι εγώ έτσι :)

Το backing πρέπει να είναι το "don't let me be lonely tonight", no; Ωραίο το παίξιμο και οι φράσεις. Ηχητικά θα προτιμούσα ένα πιο transparent overdrive για αυτού του είδους το κομμάτι.

Λοιπόν, επειδή βλέπω πολλή ζήτηση τελευταίως, έκατσα κι έγραψα ένα μπακιτράκι χριστουγεννιάτικο. Όσοι πιστοί και διψασμένοι σολίστες προσέλθετε. Ελπίζω να σας εμπνεύσει. getting_out.mp3

Πάρα πολύ ωραίο και με τις ανάσες του. Ηχητικά, μου βγάζει ένα digital feel ο συγκεκριμένος ήχος. Μιλάμε για λεπτομέρειες βέβαια. Η κιθάρα τι είναι;

Ρίξε και μια ματιά στο site της BOSS. Προτείνει κάτι ωραίες ρυθμίσεις αναλόγως με την περίσταση. Βέβαια τελικά εσύ αποφασίζεις. Οι δύο compressors που έχω μου πήραν μακράν την περισσότερη ώρα, σε σχέση με άλλα πετάλια, προκειμένου να βρω τον ήχο που θέλω και δεν έχω σταματήσει να τους πειράζω. Έχει ζουμί η υπόθεση.

Προσωπικώς δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ με wah αλλά στη θέση σου θα δοκίμαζα το cry baby πρώτο στην αλυσίδα και μετά το cs-3. Όσον αφορά τις ρυθμίσεις, για τα καθαρά παίζω με: Level 12 o'clock, Tone 12, Attack 3, Sustain 2. Για τα βρώμικα, απλώς χαμηλώνω το tone αναλόγως με το drive που χρησιμοποιώ. Σε ρυθμικά, δεν το χρησιμοποιώ καθόλου.

Και πάτησες "αποστολή" κατά λάθος. Μου έχει συμβεί κι εμένα. To cs-3 φταίει ;D

Η 2. Κι επειδή μου 'κανε κλικ το γρουβ, έγραψα κι ένα φανκοκίθαρο από πάνου ;D

Ουπς, έχεις δίκιο. Με μπέρδεψε αυτό: Τώρα που το ξαναδιάβασα κατάλαβα τι εννοείς.

Ιδιαιτέρως αρχάριοι δεν ακούγεστε. Μάλλον "άδετοι" ακόμη ως μπάντα. Με την πάροδο του χρόνου είμαι σίγουρος ότι θα βελτιωθείτε ταχύτατα. Και όσον αφορά το συγκεκριμένο, κάντε μας τη χάρη και ξαναγράψτε το στον τόνο της Miss Tangerine, γιατί χάνει πολύ μόνο και μόνο από τα φωνητικά που είναι σφιγμένα.

Θα διαφωνήσω. Πρέπει να έχεις μελετήσει knopfler συγκεκριμένα και να κατέχεις ρυθμικά (κυρίως) το fingerpicking σε απόλυτο βαθμό. Το έχω ξαναποστάρει αλλά το βάζω πάλι για του λόγου το αληθές: Θα πρότεινα σε όλους τους κιθαρίστες να το παρακολουθήσουν.

Ρε παιδιά, ο τίτλος του θρεντ λέει ότι σε ρωτάει παιδί. Όχι δημοσιογράφος μουσικού περιοδικού. Γιατί να το μπερδέψετε τόσο άσχημα το μικρό; Απλά πράγματα. Τα υπόλοιπα θα τα καταλάβει μόνο του αργότερα.

Jerry Lee Lewis

+1 Στα συν του ότι με τον καιρό αποβάλει τους στιβιρεϊβονισμούς. Τώρα για ρούλης που είπε κι ο playloud δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι είναι ένας πολύ εμπορικός guitar hero, με γλυκιά φατσούλα που κάνει παρέα με το Χόλιγουντ.

Ωραίο το backing αλλά παίζει ξεκουρδίλα στην ακορντοκιθάρα ;D. Το μπάσο είναι μάλλον εντάξει. Δεν την ξαναγράφεις Gregg;

Α και όσον αφορά το communique και μόνο το παρακάτω να είχε ο δίσκος, εγώ θα τον κατέτασσα στους κλασσικούς: Dire Straits - News + lyrics

Ο SF συνεχίζει να προκαλεί με τις απόλυτες δηλώσεις του ;D Προσωπική μου άποψη είναι ότι οι Dire Straits ΔΕΝ κυκλοφόρησαν έναν κακό δίσκο. Ούτε καν μέτριο. Βέβαια εγώ είμαι fan από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι ήχους (άκουγε πολύ η αδερφή μου που είναι μεγαλύτερη). Όταν δε άρχισα να καταλαβαίνω και αγγλικά και διάβασα και τους στίχους, αντελήφθην ότι πρόκειται για μια ιστορική μπάντα που θα με διαμορφώσει μουσικά και θα αποτελεί μέτρο σύγκρισης για οτιδήποτε σχεδόν ακούω έως τον αιώνα τον άπαντα. Συνεχίζω να είμαι άρρωστος fan και της προσωπικής καριέρας του Knopfler αλλά εκεί παραδέχομαι ότι έχουν υπάρξει και μερικές μέτριες δουλειές (μιλώντας πάντα με τα standards που έχει θέσει ο ίδιος). Η βασική ιδιαιτερότητα των straits ήταν το ιδίωμα που έπαιζαν, ένα τσαμπουκαλεμένο μλουζο-φανκο-φολκο-ροκ, το οποίο δε βασιζόταν στις εντάσεις και τα overdrives αλλά στους ΤΡΟΜΕΡΟΥΣ ρυθμούς, τα κοφτά, percussive licks του Knopfler και φυσικά στις φοβερές μελωδίες τους. Επίσης ο Knopfler ήταν και είναι εκπληκτικός στιχουργός, με πολύ ιδιαίτερο ύφος στα φωνητικά δίνοντας αυτό το laid back feel τραγουδοαπαγγελίας. Επίσης, δεν απέκτησαν ποτέ προφίλ rock star. Ό,τι είχαν να πουν, το έλεγαν με μουσική. Θα μπορούσα να γράψω καμιά 20αριά σελίδες για τους straits και τον Knopfler αλλά σταματώ εδώ γιατί δεν είμαι αντικειμενικός. Μεγάλωσα με τη μουσική τους και δεν έχω σταματήσει ποτέ (ούτε και πρόκειται) να την ακούω. Δανείζομαι μια ωραία έκφραση από τον blue, για να κλείσω: Οι dire straits έπαιζαν "ειλικρινή" μουσική.