Jazzjoker

Χωρίς καμία υπερβολή, πιστεύω ότι το ροκ σου είναι κλάσεις ανώτερο από δεκάδες γκρουπς που κάνουν βίντεο κλιπς, περιοδείες και πουλάνε τη δουλειά τους με το τσουβάλι στο Αμέρικα.

Ακριβώς. Ο αυτοσχεδιασμός ενός σολίστα είναι πρωτότυπη σύνθεση. Έστω κι αν η αρμονία/ρυθμός δεν είναι δικά του. Το μόνο που αλλάζει σε σχέση με τον "παραδοσιακό" συνθέτη είναι ο χρόνος μέσα στον οποίο εμπνέεται και γράφει τη μελωδία. Επίσης, όσον αφορά τον τίτλο "μουσικός" και κατά πόσον και πού μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιείται, ειλικρινά δε με ενδιαφέρει καθόλου. Προσωπικά θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω και να παράγω αυτό που μου αρέσει και ας με χαρακτηρίζει όποιος θέλει, όπως θέλει. Η ενασχόλησή μου με τη μουσική είναι κάτι που με ωφελεί και με ευχαριστεί σε τόσα επίπεδα που ο προβληματισμός για το πώς μπορεί να χαρακτηρίζομαι μου φαίνεται αστείος.

Έβαλα μια απλή ρυθμική κιθάρα αλλά όχι προκειμένου να αντικαταστήσει το πιανάκι. Στη θέση σου δε θα το πείραζα, δείνει χαρακτήρα στο κομμάτι. magdusia-1.mp3

Αναμενόμενο να καταλήξει σε αντιπαράθεση αλλά είναι κρίμα πραγματικά. Δεν υπάρχει καλός ή σωστός και κακός ή λάθος τρόπος να ασχολείσαι με τη μουσική. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός για την ακρίβεια. Περιορισμό μπορεί να βάλει μόνον ο ακροατής σε αυτό που επιλέγει να ακούσει και σε αυτό που επιλέγει να προσπεράσει. Η μουσική είναι ομαδικό σπορ ακριβώς όσο και αφόρητα μοναχικό.

Καθόλου. Αυτό που εννοώ είναι ότι, προσωπικά, πολύ συχνά, τα BTs μου φαίνονται πολύ περιοριστικά και αρμονικά και ρυθμικά, λόγω της απουσίας αλληλεπίδρασης. Και όχι, όποτε έχω παίξει λάιβ, δεν έδινα εγώ το ρυθμό αλλά από τα πιο ωραία πράγματα ενός live performance, κατ' εμέ, είναι να δώσεις μια διαφορετική άποψη, είτε αρμονικά είτε ρυθμικά και να το πιάσουν οι άλλοι και να πάτε όλοι μαζί κάπου αλλού.

Εστιάζω σε ένα επιμέρους θέμα και ερωτώ: Είμαι ο μόνος που πιστεύει ότι το να παίξεις πάνω από το rythm section ενός BT είναι δυσκολότερο από το να παίξεις με ένα καλό rythm section live;

Πολλά πολλά χρόνια πριν. Ιδέα δεν είχα. Σε κάθε περίπτωση, στα δικά μου αυτιά είναι πρωτόγνωρο άκουσμα.

Μπουζουκοφιούζον! Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον ως άκουσμα. Δεν έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο οπότε credits από μένα για πρωτοτυπία και εκτέλεση.

Πολύ ωραίο το κομμάτι φλοϋδίζοντων επιρροών. Εξαιρετικό και το σόλο του longshadow βεβαίως. Η φωνή θέλει φτιάξιμο σε 2-3 σημεία μόνο. Χρησιμοποίησες κάποιο pitch shifter ή κάποιο τέτοιο εφέ; Αν ναι, θέλει λίγο πιο διακριτική παρέμβαση.

TO βίντεο είναι το ακόλουθο: Stevie Ray Vaughan and Jeff Healey - Look at Little Sister

Το σίγουρο, όπως και να 'χει, είναι ότι ο κοινός ακροατής δεν πρόκειται να καταλάβει ούτε και να ψάξει διαφορά στον ήχο μετάξύ οργάνων που έχουν τεράστια διαφορά τιμής. Εκτός κι αν παίξεις τη Squier σε Twin Reverb και την αμερικάνα strat σε noname starter kit ενισχυτή. :) Πολύ μεγάλος ο Jeff btw και ανεξαρτήτως αναπηρίας. Θεός σχωρέστον.

Θυμάμαι τη μέρα που μάθαμε ότι πέθανε. Πήγαινα τρίτη λυκείου τότε και είχα έναν καθηγητή θρησκευτικών τρελό ροκά. Είχε έρθει στο σχολείο με κάτι μούτρα κατεβασμένα ως εκεί κάτω. Μου είχε πει ότι θα μαζεύονταν με φίλους στο σπίτι να τζαμάρουν και να πιούνε μπύρες. Δεν πήγα λόγω διαβάσματος για τις γαμοπανελλήνιες. Μου είχε ακυρώσει και το μάθημα ο δάσκαλος της κιθάρας μου εκείνη τη βδομάδα. Δε μιλιότανε.

Αν εγκαταστήσεις δύο λειτουργικά σε δύο σκληρούς δίσκους, δε θα έχεις επιλογή για boot. Θα φορτώνει το λειτουργικό από το δίσκο που είναι ρυθμισμένο το σύστημα, από το BIOS, να βλέπει ως πρώτο στη λίστα των boot devices. Αν θες να έχεις επιλογή boot κατά το startup, πρέπει να εγκαταστήσεις τα λειτουργικά σε διαφορετικά partitions του ίδιου δίσκου. Επίσης, οι νέοι σκληροί δίσκοι (SATA, SATA 2 κλπ) δεν αναγνωρίζονται πλέον ως master και slave.

Η Εθνική και ο Ρεχάγκελ είχαν κατηγορηθεί και μετά την κατάκτηση του euro για το ποδόσφαιρο που έπαιζαν. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έλεγαν ότι εκείνο το βαρετό ποδόσφαιρο που παίζαμε δεν άξιζε να πάρει κούπα παρ' όλα τα αποτελέσματα των αγώνων. Η βασική διαφορά της τότε ομάδας με την τώρα βέβαια είναι ότι το 2004 είχαμε μια απροσπέλαστη αμυντική γραμμή η οποία ουσιαστικά ήταν και υπεύθυνη για τις νίκες. Πάντως και ανεξαρτήτως της κατάκτησης του euro τότε, θα συμφωνήσω ότι η σημερινή μας εμφάνιση, ως ομάδα που έχει προκριθεί και συμμετέχει στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη, ήταν αστεία.

Προσκυνώ κι εγώ.

Εγώ πάλι είμαι οπαδός των πολύ κλασσικών επιλογών: Περούκα γάλλου ευγενή του 18ου αιώνα, έντονο μακιγιάζ με ψεύτικες βλεφαρίδες και πολύ άιλάινερ, χαβανεζέ κοντομάνικο πουκάμισο και σωβρακοφανέλλα με ειδική επένδυση για τον ιδρώτα. Παπούτσια, βατραχοπέδιλα ασφαλώς.

Κάνε edit γρήγορα και σβήστο. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει :)

Φίλε Mike, εγώ σε κόβω για τέλε έτσι όπως μας τα λες. Με το ωραιότατο budget που αναφέρεις, θα κοιτούσα προς vintage reissue μοντέλα μεριά.

Φίλε μου freerock, τι να σου πω τώρα. Βουίζουν τ' αυτιά μου από την ένταση που το έβαλα να παίξει (για τρίτη φορά και συνεχίζουμε).

Ευχαριστούμε και να πω κι εγώ με τη σειρά μου ότι συμφωνώ με τον οδιοΚώστα τουτέστιν προτιμώ το σόλο του Γρηγόρη τώρα που το ξανάκουσα. Βέβαια, προς την υπεράσπισή μου, να πω ότι διανύουμε περίοδο αβεβαιότητος και ο κόσμος, μη θέλοντας να κάνει κινήσεις στο άγνωστο, επιστρέφει σε γνώριμα μονοπάτια (και άλλες δικαιολογίες) :) Όσο για τα μουσικά μονοπάτια και τις μελοδικές μινόρε, θα σας γελάσω. Κάθομαι να ακούσω να δω τι γίνεται εκεί χάμω.

Ορθά Kostas.

Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά η χιτζάζ είναι ο πέμπτος τρόπος της μινόρε αρμονικής no; Mixolydian b9 b13 δηλαδή.

Το οποίο πρεσβεύει την εξής αντιμετώπιση της μελέτης: 1. Όταν μαθαίνεις το όργανο, αναβάλεις τη μελέτη για το μέλλον: "έχουμε καιρό" 2. Όταν τελειώσεις το στάδιο της εκπαίδευσης, δε μελετάς γιατί τα μελέτησες όλα όταν ήσουν στο στάδιο της εκπαίδευσης και "δε χρειάζεται άλλο". 3. GOTO 1

Δεν κατάλαβες. Τη μελετάω για να ξέρω ακριβώς πώς να την αποφεύγω :)

Τρόπους της jazz melodic minor και χύτρα ταχύτητος για αρχάριους.