Jazzjoker

Τώρα μόλις ξαναείδα το βίντεο με τον ήχο ανοιχτό. Το προτιμώ χωρίς.

"Μελετάω πολύ γραμματική αλλά αποθαρρύνομαι όταν διαβάζω τους γεροπαράξενους του noiz".

Το από πάνω όμως, συντάσσεται και έτσι γιατί το επίρρημα εδώ πάει στο μελετάω.

42 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Η εξάσκηση δεν μετριέται ποσοτικά, δεν μπορείς να πεις "κάνω πολλές εξασκήσεις".

Κάνω πολλή γυμναστική. Στέκει, παρόλο που δεν μπορείς να πεις κάνω πολλές γυμναστικές. Σε κάθε περίπτωση, το πολύ είτε ως επίρρημα, είτε ως επίθετο είναι λάθος σε αυτό το context.

"Κάνω πολλή εξάσκηση" και όχι "πολύ εξάσκηση".

Βλέπω το βίντεο χωρίς ήχο γιατί είμαι στη δουλειά.

Η ποζεριά σπάει όλα τα ρεκόρ. 

1 λεπτό πριν, fusiongtr είπε

 

Υπάρχει και ... "τρίτος δρόμος", που έχει και τα δύο.

Γεγονός αλλά συγκριτικά/στατιστικά είναι πολύ μικρό και το δείγμα και το appeal του συνδυασμού. 

Τα έχουμε ξαναπεί πολλές φορές παίδες. Είμαστε στην εποχή της υπέρτατης ποζεριάς.  Η ουσία του θέματος παίζει 3ο ρόλο και το περιτύλιγμα είναι μακράν το πρωτεύον. 

Κάποιοι και κάποιες, το εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Δεν είναι θέμα φύλου. Αν κι οι άντρες είχαν το αντίστοιχο του γυναικείου στήθους και του appeal του, το ίδιο θα έκαναν. 

Συμπέρασμα: Από την εποχή της φροϋδικής ανάλυσης περί ζήλιας των γυναικών προς τους άνδρες γιατί εκείνες δεν έχουν πουλί, περάσαμε σε μια μετα-ψυχαναλυτική εποχή που οι άντρες ζηλεύουν τις γυναίκες για την απουσία, σε αυτούς, βυζιών.

Money makers παιδιά. Εδώ σε "σοβαρά" κανάλια youtube, ψάχνουν το thumbnail να έχει υπόνοια 1/4 βυζιού γατί αποδεδειγμένα, αυτό ανεβάζει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ τα κλικς και από χρήστες που δεν ενδιαφέρονται για το κανάλι και το θέμα του.

Οι άντρες δεν έχουμε αντίστοιχο βιολογικό asset με τέτοια δημοφιλία στο γυναικείο φύλο, μην το ψάχνετε.

Την είδα εχθές το βράδυ και μου άρεσε πολύ. Κυρίως το πόσο επιφυλακτικός στα όρια παρεξήγησης είναι στην αρχή ο Sting αλλά και ο Miller και πώς ανοίγονται σιγά σιγά και τελικά καταλήγουν να απολαμβάνουν την κουβέντα.

Όσον αφορά αυτό που λέει ο dim από πάνω, απλά συνέβη αυτό που γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις ιδιοφυιών μουσικών. Την ώρα που γράφουν κάτι, δε σκέφτονται "α, ωραία ακούγεται το ύφεση 6 εδώ και μετά λέω να κάνω μια μετατροπία σε λόκριαν". Απλά τους βγαίνουν και μετά έρχονται οι δάσκαλοι και οι αναλυτές και περιγράφουν τι έγινε.

Ο Beato τον ψάρεψε λιγάκι για να του αποσπάσει κανά quote θεωρίας (και καλά έκανε, δάσκαλος μουσικής είναι ο άνθρωπος) αλλά ο Sting δεν μπήκε στο παιγνίδι και του είπε ακριβώς αυτό που συμβαίνει: ότι έτσι του ήρθε εν ολίγοις.

Εξαιρετικό παίξιμο και υπέροχος ήχος. Πριν χρόνια είχα παίξει κι εγώ λίγο με αυτή την κιθάρα και μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση.

2 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

Πρωτη φορα το ακουω

Παρακάτω μπορείς να δεις παραδοσιακούς κερκυραίους ninja να το κάνουν:

Στις 23/9/2021 στις 9:33 ΜΜ, dimsonic είπε

Γενικά υπάρχει αυτή η αντίληψη από τους δυτικούς για το μπουζούκι σρέντινγκ. Ότι είναι είναι δηλαδή ένα θέαμα...

Κάτι σαν ζογκλερικό...

Δε φταίνε οι δυτικοί, έτσι προωθήθηκε (κυρίως) στην Αμερική από τους ομογενείς. Δεν είναι τυχαίο ότι το ελληνικό "κέφι" και όλο το πολιτισμικό στοιχείο γύρω απ' αυτό, σε πολλές χώρες της δύσης, ταυτίζεται αποκλειστικά με σπάσιμο πιάτων, όπα, σήκωμα τραπεζιού με τα δόντια, ζεϊμπέκικο με ποτήρι στο κεφάλι και άλλα ζογκλερικά που στην Ελλάδα ούτε με αυτή τη συχνότητα γίνονται αλλά και ούτε με διάθεση stand up comedy. Οι ομογενείς πήραν όλα τα στοιχεία του show από ένα ελληνικό γλέντι ας πούμε, τα υπερέβαλαν και τα πούλησαν ως greek identity στους Αμερικάνους που ψοφάνε για τέτοια.

Αν μπορούσαμε να ξέρουμε πόσοι μουσικοί (παλιότεροι και σύγχρονοι) θεωρούν άλλους μουσικούς υπερτιμημένους/ανάξιους της δημοφιλίας τους, θα γελούσαμε και θα κλαίγαμε μαζί.

Ευτυχώς, για την καλλιτεχνική αξία των παραπάνω έχει ήδη αποφανθεί η ιστορία. Όπως τα λέει κι ο ΣΦ από πάνω, ο Ζαμπέτας ήταν ένας τεράστιος λαϊκός, κατ' αρχήν δημιουργός και μετά ερμηνευτής. Κατ' εμέ, σίγουρα στο top 3 λαϊκών τραγουδοποιών που έβγαλε η Ελλάδα.

Ο Θοδωράκης από την άλλη ήταν ένας συνθέτης σταθμός του 20ου αιώνα. Άγγιξε την ψυχή του ελληνισμού και τραγουδήθηκε όσο κανένας αλλά η μουσική του ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα, καθώς είχε και σπουδαίο συμφωνικό έργο. Βέβαια ο Θοδωράκης ήταν και μια προσωπικότητα larger than life, από αυτές που κανένα σύνορο χώρας δεν τις περιορίζει.

Γίγαντες κι οι δύο, ο καθένας στο είδος του.

Σχεδόν αντίστοιχη ήττα μπορεί να φάει κάποιος αν πάει άνετος να παίξει Stevie Wonder, Elton John και πολλούς άλλους "pop" τραγουδοποιούς των περασμένων δεκαετιών. Για Βραζιλιάνους συνθέτες δε όπως ο Sergio Mendez, δεν το συζητάμε. Η αντιμετώπιση τους ως προς την αρμονία ενός κομματιού είναι εντελώς "ανοιχτή".

Επίσης μια που αναφέρθηκαν οι μετατροπίες: Πολλοί τραγουδοποιοί, δεν τις αντιμετωπίζουν ως τέτοιες. Δεν πετάνε δηλαδή ξαφνικά ένα "ξένο" ακόρντο επίτηδες για να δημιουργήσουν εντύπωση και μετά να συνεχίσουν σε άλλη κλίμακα. Απλά ο τρόπος που συνθέτουν και αντιλαμβάνονται τη μουσική δεν έχει ουσιαστικούς αρμονικούς περιορισμούς. Προσωπικά αντιλαμβάνομαι αυτόν τον τρόπο σύνθεσης ως "γιατί όχι;", επειδή το "όχι" στη μουσική σύνθεση είναι συνήθως βαθιά ριζωμένο μέσα μας.

Σε αυτιά όπως τα δικά μας όπου τα μουσικά μας βιώματα αποτελούνται από κομμάτια που είναι σχεδόν αποκλειστικά εντός μίας κλίμακας/mode, όλα αυτά μπορεί να ακούγονται λίγο έως πολύ παράξενα. Σε άλλες μουσικές κουλτούρες βέβαια, η "περιπετειώδης" αρμονία είναι πολύ συχνή και δεν κάνει αντίστοιχη εντύπωση.

Προτείνω εγγραφή όλων στο συγκεκριμένο κανάλι. Έχει πολύ ενδιαφέροντα βίντεο με ολοκληρωμένη την ιστορία πεταλιών, ενισχυτών, κιθαρών κλπ.

Κολοσσός, ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς που έχουν ανέβει σε σανίδι και έχουν βρεθεί πίσω από κάμερες. Από εκείνες τις περιπτώσεις που "γίνονται" ο ρόλος τους.

Και παρότι στη συνείδηση του πολύ κόσμου έχει μείνει ως κωμικός λόγω του ροζ πάνθηρα, του πάρτυ κλπ., ήταν ίσως ακόμα μεγαλύτερος δραματικός.

Απαράδεκτη η εμφάνιση των συμμετεχόντων. Δεν είναι δυνατό να περιμένεις να σε πάρει ο κόσμος στα σοβαρά ενώ δοκιμάζεις vintage strat και να είσαι ξυπόλητος και σχεδόν με το σώβρακο. Δε με νοιάζει αν είχε χαλάσει ο κλιματισμός του στούντιο, ας περίμεναν να φτιαχτεί πριν γυρίσουν το βίντεο.

Στη δική μου τέλε η αλλαγή gauge από 10 σε 11 ήταν εντυπωσιακή με αρνητικό τρόπο. Η κιθάρα έγινε μουντή και εμφανώς έχασε sustain. Από τότε δεν το ξανακάνω. Στις στρατ όμως οι 11 σε standard pitch έχουν για μένα ιδανική τάση ενώ ηχητικά μου αρέσουν περισσότερο. Δεν έχω καν επιχειρήσει οτιδήποτε πάνω από 11 σε ηλεκτρική αν και κάποια στιγμή μπορεί να το κάνω στην παλιά μου στρατ που έχει μπράτσο τσιμεντωμένο. 

17 hours ago, dimsonic said:

Θα μου πεις ο θεατής θα το δει μια δυό φορές, και θα του μείνει αυτό. Δεν φτιάχνεις όμως κάτι για να το ακούσει μια ή δυό φορές

Πολύ ωραία και ενδιαφέροντα όλα αυτά που γράφεις αλλά με τα παραπάνω διαφωνώ. Ένα score για μια σκηνή σειράς, το 99,9% των θεατών θα το ακούσουν μόνο μία φορά και θα το έχουν ήδη ξεχάσει στην επόμενη σκηνή. Οπότε πιστεύω ότι αν θέλει κάποιος να κάνει μια επιτυχή μουσική επένδυση εικόνας υπό αυτές τις συνθήκες (ειδικά για action scene), πρέπει να ξεκινάει με δεδομένο ότι είναι για one pass. Ό,τι άκουσαν άκουσαν οι θεατές, απειροελάχιστοι είναι αυτοί που θα γυρίσουν πίσω και μηδέν θα ενδιαφερθούν για το τι και πώς, ανεξάρτητα του τι σκέψη και δουλειά έριξες εσύ από πίσω.

2 hours ago, dimsonic said:

Θα ηθελα να μου τα υποδειξεις γιατι τουλαχιστον εκανα μεγαλη προσπαθεια να μην αφησω τιποτα στην τύχη

Μου άρεσε πολύ αυτό που έκανες στο 1:15 με την κάτοψη αλλά θεωρώ ότι από εκεί και πέρα που είναι το peak της δράσης, ήσουν υποτονικός. Ειδικά στις σκηνές μέσα στο αυτοκίνητο. Επίσης η πρώτη έκρηξη που στο κλιπ αποτελεί τη μία κορύφωση, δεν έχει καμία αντιστοίχηση μουσικά. Από το 3:00 όμως περίπου και μετά, ξαναπιάνεις ρυθμό αλλά τον ξαναρίχνεις στη δεύτερη έκρηξη που και πάλι δεν είχε μουσική αντιστοίχηση.

Το δικό σου μου άρεσε μουσικά και στέκεται αυτόνομα σαν κομμάτι. Κατά την άποψή μου όμως έπασχε σε 1-2 σημεία ως επένδυση του συγκεκριμένου κλιπ καθώς δεν ακολούθησε τα ups and downs της δράσης.

Όσον αφορά το νικητή, νομίζω ότι βράβευσαν την τρεντιά του πράγματος καθώς σε πολλά επίπεδα αισθητικής ζούμε μια προσαρμοσμένη επανάληψη της δεκαετίας του 80 και ειδικά στα soundtracks, το ύφος παίζει πολύ. Η επένδυση καθεαυτή απολύτως αδιάφορη και η συνάφειά της με το κλιπ, σχεδόν ανύπαρκτη. 

3 minutes ago, dimsonic said:

does not get what he deserves.

Δεν υπάρχει αντικειμενικό what one deserves και σίγουρα όχι στην τέχνη. Αν με ρωτάς, το έχω δηλώσει πολλάκις ότι είμαι μέγας φαν του ενός και ο άλλος δε μου λέει σχεδόν τίποτα αλλά αυτό είναι η δική μου αισθητική.

37 minutes ago, dimsonic said:

γιατί δηλαδή όχι αυτός?

"Και αυτός" είναι νομίζω η μόνη απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί στο ρητορικόν ερώτημα.

18 minutes ago, Superfunk said:

Έχει πάρει πέντε Grammy και σχεδόν όλα τα άλμπουμ του μπήκαν στο blues top twenty.

Στα 80s είχε κάνει και αρκετά top 10 hits.

Σύμφωνοι απλά εδώ γίνεται σιωπηλή σύγκριση με τον Μποναμάσα.

2 minutes ago, dimsonic said:

δεν απάντησες στο ερώτημα ομως

Ποιο είναι το (μη ρητορικό) ερώτημα;

Φυσικά και είναι από τα πρώτα ονόματα απλά ανήκει σε προηγούμενη γενιά και δεν έκανε ποτέ πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία. 

Τα έχουμε ξαναγράψει για τον Cray, είναι τεράστιος παίκτης/τραγουδιστής/συνθέτης.