Jazzjoker

Είναι 7 χρόνια πριν, τώρα το είδα. Τώρα ο Παούρης είναι ακόμα πιο γρήγορος. Το πρόβλημά μου είναι ότι ακόμα αυτό διαφημίζει παρόλο που πέρασε πια την ηλικία που δικαιολογείσαι να παίζεις για να δείξεις πόσο καλός είσαι. Για το συγκεκριμένο περφόρμανς τα είπατε σωστά.

Η φάτσα του είναι βγαλμένη από ταινία των 70's του Sidney Lumet. Και μόνο γι' αυτό thumbs up από μένα.

27 minutes ago, dimsonic said:

αλλά δεν αλλάζω το αρχικό με τίποτα

Κι εγώ αν είχα να διαλέξω, το ορίτζιναλ θα έπαιρνα αλλά δεν είναι αυτή η ουσία των διασκευών νομίζω.

Και ένα παραλειπόμενο περί του όλου πρότζεκτ μιας και είμαστε κιθαροκρατούμενο φόρουμ: Τα κιθαριστικά παιξίματα σε όλες τις διασκευές τους, είναι η επιτομή του συγκρατημένου ρυθμικού παιξίματος. Δεν ακούς ούτε μια νότα παραπάνω. Και βλέπεις (αν είναι ποτέ δυνατόν!) πού και πού τους κιθαρίστες να σταματούν εντελώς να παίζουν.

7 hours ago, pipityri said:

Ποιο εννοείς?

Το The One έχω εγώ και δεν ήξερα ότι έχει βγάλει κι άλλα μαζί τους. Θενξ για την πληροφορία

Αν δεν το έχετε ακούσει ακόμα, βρείτε το άλμπουμ που έχει γράψει με τους 4th dimension. Διαμάντι.

Φοβερή η πιτσιρίκα. Αν υπήρχε την εποχή του woodstock, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα την είχε ανεβάσει στη σκηνή ο Τζίμι.

Εγώ νιώθω αμόνια όποτε τον ακούω, είτε είναι πρόσφατο είτε παλιό, είτε με το ακουστικό τρίο, είτε με τους Μαχαβισνού είτε με την εκάστοτε μπάντα του. Ο άνθρωπος είναι τεράστιο κεφάλαιο στη μουσική του 20ου αιώνα.

Συμφωνώ με τον Ηλία και εξηγούμαι με τη σειρά μου:

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εδώ έχουμε δύο από τους καλύτερους σύγχρονους ηλεκτρικούς κιθαρίστες, τουλάχιστον στο ευρύτερο είδος. Όμως κατά την ταπεινότατη άποψή μου, κατά περιόδους και οι δυο τους (όπως και πολλοί άλλοι) πάσχουν από αυτό που λέω εγώ "σεσιονίλα". Δηλαδή παίζουν τόσο πολύ και τόσο συχνά (από live και ηχογραφήσεις μέχρι παρουσιάσεις οργάνων/προϊόντων, online μαθήματα κλπ. Βασικά δεν πρέπει να σταματούν ποτέ) που κάποιες φορές το παίξιμο είναι είτε "διαφημιστικού" τύπου, είτε απλά διαδικαστικό. Και είναι απολύτως λογικό βέβαια, κανένας μουσικός δεν έχει τα ψυχικά αποθέματα να αποδίδει στα υψηλότερα επίπεδα (όχι τεχνικά, αυτό το έχουν τερματίσει) έχοντας τέτοιο φόρτο και συχνότητα μουσικών υποχρεώσεων. Αναγκαστικά κάποιες στιγμές θα βάζεις τον "αυτόματο" ή θα "βλακεύεις".

Βέβαια συγκρίνω πάντα με τα "καλά" δικά τους show/performances και όχι με το μέσο όρο, προφανώς. Αν δεν τους είχα ξανακούσει ποτέ, θα είχα μείνει με τα σαγόνια στο πάτωμα.

Τι απερίγραπτο τέρας αυτός ο Thackery.

9 hours ago, gvour said:

Ο αγαπημενος μου δισκος το Permanent Vacation,πιο πολυ και απο τους παλιους κλασσικους τους

Είμαστε μαζί Γιώργο. Τεράστια μπάντα, τρομερός δίσκος γεμάτος ροκενρόλ και μπλουζ ροκ διαμάντια. Και μια που είμαστε κιθαρίσται, τι να πει κανείς για τον απίστευτο Joe Perry; Προσωπικά τον έχω στο πάνθεον.

Χωρίς να θέλω να κάνω τον έξυπνο ή τον σπουδαίο, θα τολμήσω να πω ότι το παραπάνω εγχείρημα μπορεί να μοιάζει εντυπωσιακό αλλά στην ουσία δεν είναι και τόσο τρομερό. Δηλαδή είναι μια σχετικά κοινή άσκηση ή εργασία σε τάξεις προχωρημένης αρμονίας σε μοντέρνα ωδεία προκειμένου να μάθει κανείς να αποδεσμεύεται από τις "ετοιματζίδικες" κλίμακες και να μάθει να σκέφτεται out of the box.

Βέβαια ο τρόπος που αποφασίζουν τις νότες τις κλίμακας, έχει την πλάκα του.

Το χάνει λιγάκι εκεί στα σόλα, έχει αρκετή πρασινάδα. Γενικά δεν το ξέρει πολύ καλά το κομμάτι και ακούγεται. Άμα πέρναγε περισσότερο χρόνο να μελετάει παρά να διαλέγει χαϊμαλιά για το λάιβ μπορεί και να έβγαινε αξιοπρεπής. Άιντε μην αρχίσω και για άλλους τώρα.

Είναι η πρώτη φορά που ακούω την Εβελίνα ολίγον off. Δεν ξέρω αν είναι θέμα της κάμερας, παραμόρφωσης από conversion ή οτιδήποτε άλλο. Πέραν αυτού ωραιότατο μου ακούγεται και δεν καταλαβαίνω λάθος ριφ που αναφέρει ο theod.

Και μια που λέμε για sultans να πω ότι με θεωρώ εξαιρετικά τυχερό που έχω δει τον Knopfler στα 2 μέτρα να το παίζει live (Λυκαβηττός 2008) χωρίς Dire Straits βέβαια αλλά με εφάμιλλη μπάντα. Επίσης άσχετο αλλά είναι το τελευταίο "μεγάλο" live που πήγα και δεν το μετανιώνω μια που οι συνήθεις κρετίνοι που θεωρούν ότι οφείλουν να πιουν 15 μπύρες έκαστος και μετά να δημιουργήσουν θέμα επειδή είναι "ροκ", ήταν και εκεί και χάλασαν το live για πολύ κόσμο.

Τα έχω παρακολουθήσει αυτά τα sessions και έχουν παίξει καταπληκτικά πράγματα. Η μπάντα είναι world class φυσικά και οι guest μουσικοί ένας κι ένας. Στο συγκεκριμένο είναι η πρώτη φορά που θεωρώ ότι δεν έπιασαν το σύνηθες επίπεδο. Βέβαια μιλάμε για εμβληματικό κομμάτι και πολύ ειδική περίπτωση μπάντας/κιθαρίστα/τραγουδιστή. Νομίζω πάντως ότι αυτά τα κομμάτια δεν διασκευάζονται. Το μόνο που μπορείς να κάνεις (αν μπορείς) είναι τα τα παίξεις note for note, οτιδήποτε άλλο είναι περιττό.

Καταπληκτικό κλαρίνο. Η ενδυματολογική αλλαγή δε από κονφερασιέ σε αξιωματικός του αείμνηστου Σαντάμ, όλα τα λεφτά. Με την μπάντα δεν καταλαβαίνω τι παίζει. Είναι προφανές ότι πρόκειται για playback αλλά κάποιοι δείχνουν να ξέρουν τι κάνουν ενώ άλλοι βαράνε ό,τι να 'ναι.

Την είχα σταμπάρει εδώ και κανά χρόνο από κάτι κλιπάκια που παίζει καθιστή στο δωμάτιό της. Η κοπέλα είναι φοβερή και δεν χρειάστηκε και πολύς καιρός να την ανακαλύψουν. Έχει ουσιαστικά "μεταφράσει" στοιχεία soul φωνητικής ερμηνείας καθώς και την τεχνοτροπία synths που χρησιμοποιούνται σε σύγχρονα "μαύρα" είδη (r'n'b, hip hop κλπ.) πάνω στην κιθάρα. Και όλα αυτά τα έχει ανακατέψει με λίγο jazz, λίγο blues, αρκετό hendrix κι έχει φτιάξει ένα μίγμα πολύ ιδιαίτερο. Είναι από τους κιθαρίστες που μπορώ να ακούω να παίζουν για ώρες χωρίς να βαρεθώ καθόλου.

Το μόνο που έχω να πω για το παραπάνω βίντεο είναι ότι ο Fagen μεταμορφώνεται σταδιακά στον λευκό δίδυμο αδερφό του Ray Charles.

Προσωπικά πιστεύω ότι τα παιδιά κάνανε κάτι πολύ πρωτότυπο και το κάνανε πάρα πολύ καλά. Δεν είναι καθόλου τυχαία η απήχηση, άσε που εκτός του αντικειμένου με το οποίο καταπιάστηκαν, είναι και φοβερή μπάντα. Όμως όπως έγραψε κι ο dim, αυτό που κάνουν έχει ημερομηνία λήξης. Τουτέστιν κάποια στιγμή ή θα τελειώσουν τα κομμάτια που μπορούν να διασκευάσουν ή θα τους βαρεθεί ο κόσμος. Το πώς θα συνεχίσουν από εκεί και πέρα είναι θέμα αποκλειστικά δικό τους και φυσικά όσο γεμίζουν χώρους κι έχουν κοινό, είναι μάλλον δύσκολο να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν το μακρινό μέλλον. Βέβαια μπορεί να έχουν κανάν ψυχαναγκαστικό στην μπάντα που να τα σκέφτεται κάτι τέτοια. 

1 hour ago, Πνοή και Νύξη said:

Για τα περί πρωτοτυπίας τα έχω ξαναπεί. Ας καταργηθούν τότε οι φιλαρμονικές και οι συμφωνικές που μόνο covers παίζουν τα τελευταία 250 χρόνια. Ή τα μπλουζ.

Η διαφορά είναι ότι ουδείς απο το κοινό περιμένει πρωτοτυπία από μια νέα μπλουζ μπάντα ή από μια νέα κλασσική ορχήστρα (αν υπάρξει είναι στα έξτρα). Ούτε και κατά τη δημιουργία τους, είπαν τα μέλη "πάμε να κάνουμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει". Όταν όμως ξεκινάς με όχημα την πρωτοτυπία (ανεξαρτήτως από το αν το επεδίωξες) και αναμφισβήτητα μέρος της απήχησής σου οφείλεται εκεί, τότε  θα κληθείς να πάρεις κάποιον καινούριο δρόμο κάποια στιγμή. Εκτός κι αν το "stoner-δημοτικό" γίνει εδραιωμένο λαϊκής απήχησης μουσικό ιδίωμα (όπως το ρεμπέτικο και τα κρητικά π.χ.) και πλέον αποκτήσει κοινό που γουστάρει το συγκεκριμένο είδος και πάει να ακούσει αυτό.

Ωραίο κλιπ, η κοπελίτσα είναι πανέμορφη οπότε ο σκηνοθέτης είχε ποιοτική πρώτη ύλη. Το τραγούδι δεν μου είπε κάτι ούτε μουσικά ούτε στιχουργικά. Η φωνή της είναι καλή αλλά, προς το παρόν τουλάχιστον, θυμίζει πολύ άλλες. Είναι μικρή ακόμα οπότε έχει όλο το χρόνο να βρει το δικό της ύφος. Δεδομένης της εμφάνισής της, της σωστής φωνής και των PR δρόμων που ανοίγει το γεγονός ότι είναι κόρη της Παπούλια, έχει όλα τα εχέγγυα για εμπορική καρριέρα ειδικά αν τραγουδήσει ελληνικά.  

Εγώ είμαι γνωστό fanboy των straits και θεωρώ ότι όλα τα άλμπουμ που έβγαλαν ήταν αριστουργήματα, ακόμα και το on every street που δέχθηκε αρκετή μάλλον αρνητική κριτική. Δηλαδή και μόνο το παρακάτω να είχε ο δίσκος και όλα τ' άλλα να ήταν μετριότητες, πάλι μεγάλο θα ήταν το άλμπουμ.