Υπάρχουν κάποια πράγματα με τα οποία είναι δύσκολο και να συμφωνήσεις και να διαφωνήσεις.
Είναι πως θα τα κάνεις πρόταση στο μυαλό σου. Η λογική σου λέει άλλα και η αισθητική σου χαμογελά και κουνάει το κεφάλι.
Δανείζομαι την κουβέντα που έγινε σε άλλο θέμα για να πω αυτά που σκέφτομαι και να ακούσω τα δικά σας.
Φυσικά και η rock είναι μουσική, όπως κάθε άλλη, τίποτα δεν την κάνει να είναι φιλοσοφία ή πολιτική θέση ακόμα και οι στοίχοι δεν είναι μιας κάποιας άποψης.
Υπάρχουν όλα, Σατανάδες, αγάπες, λουλούδια, μίσος, αναρχία, ακροαριστεροί, ακροδεξιοί και Άυν Ραντ.
Όλα έχουν θέση στη μουσική και όλα έχουν ειπωθεί επάνω στις γνωστές κλίμακες.
Η μουσική είναι μουσική δεν είναι τρόπος ζωής.Τίποτα το περίεργο εδώ.
Είμαι σίγουρος.
Ναι.
Εν τω μεταξύ στην Αμερικάνικη πρεσβεία έχουν δεξίωση και είναι καλεσμένη η πολιτική και επιχειρηματική ελίτ, από τα ηχεία ακούγονται rage against the machine, μια παρέα χορεύει το Take The Power Back με τα κοκτέιλ στο χέρι.