Φίλε μου cos_dr,
μη μπορώντας να αντισταθώ στη πρόκληση μιας απάντησης ευελπιστώ να σε ξαναφέρω πίσω από το synthi σου.
Το θέμα είναι σίγουρα ανεξάντλητο και εγώ το μόνο που ήθελα είναι να δω το θέμα από μια οπτική γωνιά, και ούτε σκόπευα να διαχωρίσω σύνθεση με εκτέλεση ή ότιδήποτε άλλο.
Με δυό λόγια θα πώ το εξής:
Καταρχάς η φαντασία για το μουσικό είναι δεδομένη. Χωρίς αυτή εξάλλου δε θεωρείται καλλιτέχνης αλλά "παπαγάλος".
Πιστεύω όμως ότι για κάποιον που δεν έχει αποκτήσει συστηματικό θεωρητικό υπόβαθρο το αποτέλεσμα της φαντασίας του είναι πεπερασμένο. Εάν πραγματικά δηλαδή συνεχίζει να εξελίσσεται ως δημιουργός φτάνει σε ενα σημείο που δεν έχει πια τα θεωρητικά εφόδια να εκφράσει αυτή του τη φαντασία. Προσπαθώντας να μη πολυλογήσω, θα κλείσω με έναν (απλό) μαθηματικό τύπο: αχ + β = ψ όπου:
α = η δημιουργική μας προσπάθεια
χ = το θεωρητικό υπόβαθρο
β = ταλέντο, φαντασία και λοιπές σταθερές παράμετροι
ψ = το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα
(Πουφ !!! παραβάρυνε αυτή η κουβέντα.. ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ !!! )
