Φίλε Wow!,
οι διαπιστώσεις του δεύτερου μέρους του δημοσιεύματος σου, όσον αφορά στη χρήση των s/w από τους ερασιτέχνες παραγωγούς, είναι ιδιαίτερα εύστοχες και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.
Απο κει και πέρα όμως... Αυτά που λες στην αρχή-αρχή ταιριάζουν περισσότερο σε εορταστική ομιλία γυμνασιάρχη παρά στην πραγματικότητα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνική αντίθεση. Υπάρχουν εταιρείες που παράγουν ένα κοινωνικό αγαθό, (το s/w) , και οι καταναλωτές που θέλουν να αποκτήσουν αυτό το αγαθό. Για κάποιο λόγο λοιπόν, δεν είναι δυνατόν όλοι οι δυνάμει καταναλωτές να αποκτήσουν αυτό το αγαθό εξαιτίας της απαγορευτικής τιμής του, ενώ από την άλλη οι εταιρείες αυτές έχουν ποσοστά κερδών (κατά τη γνώμη μου) μεγαλύτερα από τα κοινώς αποδεκτά. Δημιουργείται έτσι μια κοινωνική ανισορροπία και μια στρέβλωση της αγοράς. Μέρος αυτής της στρέβλωσης είναι η εμφάνιση της πειρατείας. Είναι δηλαδή μια "αυτόματη" διόρθωση της αγοράς ώστε να ισορροπήσει η προσφορά με τη ζήτηση. Το να λέμε λοιπόν "ω! τι κακιά που είναι η πειρατεία!" και να ζητάμε νομικά μέτρα εναντίον των πειρατών δε λύνει κανένα πρόβλημα. Όσο υπάρχει αυτό το πρόβλημα, δηλαδή της αδυναμίας ικανοποίησης της κατανάλωσης, θα υπάρχει πειρατεία, θα αντιδρούν οι εταιρείες, τα κράτη υπακούοντας σε αυτές θα εντείνουν τα αστυνομικά μέτρα, θα υπάρχει πρόσκαιρη πτώση της, επειδή όμως η αιτία παραμένει η πειρατεία θα βρίσκει καινούριες μορφές να αναπτυχθεί και πάει λέγοντας... Κύκλος, αν με παρακολουθείς.
Επιπρόσθετα να σημειώσω ότι η συγκεκριμένη πρακτική τιμολόγησης από τις μεγάλες εταιρείες του χώρου, δημιουργεί στην αγορά αύξηση του κόστους των πόρων τους, αυξάνει δηλαδή το κόστος των δαπανών τους, πράγμα που το βρίσκουν μπροστά τους επίσης οι νέες και αναπτυσσόμενες εταιρείες παραγωγής λογισμικού, καθιστώντας δυσκολότερη την ανάπτυξή τους. (Μάλλον αυτό εννοούσε ο dienekes όταν μίλαγε για outsourcing)
Ποιά είναι η απάντηση λοιπόν στο πρόβλημα; Απαντάω: Ξαναμοίρασμα της πίτας. Όπερ, λιγότερα κέρδη για τις εταιρείες, περισσότερο κοινωνικό αγαθό στους καταναλωτές. Η νομική αντιμετώπιση δε λύνει κανένα πρόβλημα αλλά το συμπιέζει πρόσκαιρα, προστατεύοντας το κέρδος των εταιρειών, και όχι του καταναλωτή, ώσπου το πρόβλημα να επανακάμψει οξύτερο.