wasted

Για τη Σι συμφωνώ και επαυξάνω. Η Ρε είναι θάνατος στις ακουστικές. Πεθαίνω για τις αρμονικές της Λα.

Σημερινό άρθρο από New York Times Buy, Play, Trade, Repeat By DAMIAN KULASH Jr. Published: December 6, 2005 Los Angeles THE record company Sony BMG recently got in trouble after attempting to stem piracy by encoding its CD's with software meant to limit how many copies can be made of the discs. It turned out that the copy-protection software exposed consumers' computers to Internet viruses, forcing Sony BMG to recall the CD's. This technological disaster aside, though, Sony BMG and the other major labels need to face reality: copy-protection software is bad for everyone, consumers, musicians and labels alike. It's much better to have copies of albums on lots of iPods, even if only half of them have been paid for, than to have a few CD's sitting on a shelf and not being played. The Sony BMG debacle revealed the privacy issues and security risks tied to the spyware that many copy-protection programs install on users' computers. But even if these problems are solved, copy protection is guaranteed to fail because it's a house of cards. No matter how sophisticated the software, it takes only one person to break it, once, and the music is free to roam and multiply on the peer-to-peer file-trading networks. Meanwhile, music lovers get pushed away. Tech-savvy fans won't go to the trouble of buying a strings-attached record when they can get a better version free. Less Net-knowledgeable fans (those who don't know the simple tricks to get around the copy-protection software or don't use peer-to-peer networks) are punished by discs that often won't load onto their MP3 players (the copy-protection programs are incompatible with Apple's iPods, for example) and sometimes won't even play in their computers. Conscientious fans, who buy music legally because it's the right thing to do, just get insulted. They've made the choice not to steal their music, and the labels thank them by giving them an inferior product hampered by software that's at best a nuisance, and at worst a security threat. As for musicians, we are left to wonder how many more people could be listening to our music if it weren't such a hassle, and how many more iPods might have our albums on them if our labels hadn't sabotaged our releases with cumbersome software. The truth is that the more a record gets listened to, the more successful it is. This is not just our megalomania, it's Marketing 101: the more times a song gets played, the more of a chance it has to catch the ear of someone new. It doesn't do us much good if people buy our records and promptly shelve them; we need them to fall in love with our songs and listen to them over and over. A record that you can't transfer to your iPod is a record you're less likely to listen to, less likely to get obsessed with and less likely to tell your friends about. Luckily, my band's recently released album, "Oh No," escaped copy control, but only narrowly. When our album came out, our label's parent company, EMI, was testing protective software and thought we were a good candidate for it. Record company executives reasoned that because we appeal to college students who have the high-bandwidth connections necessary for getting access to peer-to-peer networks, we're the kind of band that gets traded instead of bought. That may be true, but we are also the sort of band that hasn't yet gotten the full attention of MTV and major commercial radio stations, so those college students are our only window onto the world. They are our best chance for success, and we desperately need them to be listening to us, talking about us, coming to our shows and yes, trading us. To be clear, I certainly don't encourage people to pirate our music. I have poured my life into my band, and after two major label records, our accountants can tell you that we're not real rock stars yet. But before a million people can buy our record, a million people have to hear our music and like it enough to go looking for it. That won't happen without a lot of people playing us for their friends, which, in turn, won't happen without a fair amount of file sharing. As it happened, for a variety of reasons, our label didn't put copy-protection software on our album. What a shame, though, that so many bands aren't as fortunate. Damian Kulash Jr. is the lead singer for OK Go.

http://www.guitartabs.cc/

Φίλε Michael-Amott, όλοι, και εσύ και εγώ και πολλοί άλλοι, την έχουμε πατήσει πολλές ή λίγες φορές. Συμβαίνει και σε κιθάρες, συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις στις ανθρώπινες συναλλαγές. Αντλούμε διδάγματα και είμαστε προσεκτικότεροι στο μέλλον. Έχω τη γνώμη ότι καλά έκανες και το έθεσες το θέμα στο φόρουμ, γιατί πήρες ένα σωρό γνώμες για το τι έπρεπε να είχες κάνει, τις οποίες μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις, και εσύ και άλλοι φίλοι από εδώ, στο μέλλον και σε σοβαρότερα από μια κιθάρα θέματα που θα προκύψουν. Η συμβουλή η δική μου, και δες τη και σα συμβουλή από ένα μεγαλύτερο, είναι θάρρος να απαιτούμε το δίκιο μας ως το τέλος. Και μη χαλιέσαι για μια παλιοκιθάρα. Ας τη να πάει στα κομμάτια. Στο μέλλον μην την ξαναπάθεις. Ότι έγινε έγινε... Φιλικά...

Και βέβαια αυτό σίγουρα παίζεται με πένα!

Εγκρίνω, επαυξάνω, και συμπροτείνω Bootsy Collins, και τους δικούς μας Κιουρκτσόγλου και Φακανά.

Α εσύ είσαι ο επικυρηγμένος που κάνει σφήνες στο δρόμο ακούγοντας Hell's Bells, ε; :lol: Χωρίς πλάκα έχεις δίκιο. Tai Chi μόνο στην οδήγηση...

Έχω δακρύσει από τα γέλια... Να σαι πάντα καλά, και πάντα δίπλα μας...

¶σε νυχτοσούρτη θα πω εγώ μια, να κλείσει σίγουρα, και να φάω και ένα μήνα suspension. :lol: Φροντίζει για τ΄αυτάκια του φτωχούλη του λαού τις γνώσεις του μοιράζει απλόχερα παντού Ο πρώτος και ο μέγιστος της μουσικής guru Μα κιθαρίστες δε μπορεί με look σαν kangaroo

Λοιπόν φίλε! Έχω την εντύπωση ότι δε θες καθαρόαιμο μπλούζ αλλά κάτι προς το ροκ-μπλουζ. Εμένα μου άρεσε πολύ ένα δισκάκι του Gary Moore από το 1992, το After Hours. Παρόλα αυτά, επειδή λες και BB King, πάρε οτιδήποτε από John Lee Hooker και Albert Collins. Δε θα σε προδώσουν...

BEATLES :cry:

Συγγνώμη που δε θα απαντήσω στην κύρια ερώτησή σου, αλλά χάνεις που δε χρησιμοποιείς το eq του winamp. Κατά τα άλλα παίζουν κι άλλα πράματα ρόλο, όπως ηχεία, κάρτα, drivers κλπ...

Σωστός Βαγγέλη! Είσαι να δώσουμε ένα ραντεβού να μην πάμε μαζί; lol

Ακριβή η DSL ε; Και εμείς κατεβάζουμε αλλά δεν έχουμε σκεφθεί να αρχίσουμε να σκοτώνουμε! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε :wink:

μμμμμ...... ωραίο παιδί ο Dave! Έχει σουλουπωθεί από ένα παλιό του dvd με μαθήματα που έχω. Πάντως Superfunk, αν θυμάμαι καλά με τα χεράκια του έπαιζε κι όχι με την κόμη! Θα το ξανακοιτάξω όμως...

Είναι από τις περιπτώσεις που μετράει και το μέγεθος :wink: χε χε

δε χρειαζονται 2 di στην σειρα...! :)

Κατάργησε τη GT-6, κράτα το DI, βάλε πριν ένα Eq και ένα Chorus, και θα έχεις πρώτο ήχο. edit: Και φυσικά εγκρίνω και την πρόταση του προλαλήσαντα, μιας και είναι ένα μηχανηματάκι που χρησιμοποιώ κι εγώ. Αντί για το DI όμως, οπότε πάλι σε βλέπω να τα παίρνεις με τον ηχολήπτη...

muted notes. Το πρόβλημα μου είναι όταν θέλω μα μιουτάρω φράσεις σε τρείς χορδές. Να δώσω ένα παράδειγμα, τη γέφυρα - φινάλε του perfect strangers. Το θέμα είναι ότι δεν έχω δουλέψει αυτή την τεχνική και μου ζητήθηκε να το κάνω. Μάλλον λόγω κακής τεχνικής δε μπορώ να καλύψω σωστά όλη τη φράση.

Επειδή έχω τον ίδιο ενισχυτή με παρόμοιο πρόβλημα στο volume του boost, θυμάμαι ότι έχει ανοικτεί παρόμοιο θέμα, όπου και άλλα έγκριτα μέλη αυτού του φόρουμ με τον ίδιο ενισχυτή έλεγαν τον καϋμό τους γι αυτό το πρόβλημα. Καλή επιτυχία σε ότι κάνεις, και πες μου να σου φέρω και το δικό μου. :lol: http://www.noiz.gr/postx1614-0-10.html&sid=dc7233ee2a1db4597995284952951bac

You cannot teach an old dog new tricks :cry: Έχω κάποια προβληματάκια στην τεχνική του, (χε χε, δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω) και έλεγα μήπως έλυνα το πρόβλημα άμεσα δια του του πλαγίου τρόπου. Anyway thks ev'rybody

¶ραγε;

Δεν ξέρω τι λέει το άρθρο αλλά αγόρασα το MIC 200 πρόσφατα, και η λαμπίτσα του ανάβει κανονικά, όταν ζεσταθεί και το χρωματάκι του το παίρνει ο ήχος και δε νομίζω να παίζει κάποια τέτοια απάτη.

Μουσικός είναι αυτός που παράγει μουσική, με τεχνικό τρόπο.

Και στο κάτω κάτω, ας κάνει και κάνα έλεγχο η επιθεώρηση εργασίας, και ας βάλει και κάνα πρόστιμο για εργαζομένους που απασχολούνται πέραν του 8ωρου. (Σιγά μη συμβεί ποτέ αυτό...)