atreu73

Χωρίς πλάκα τώρα, fusion μην ανησυχείς. Όλοι εκεί θα είμαστε άντρες. Προσωπικά εγώ θα έκανα έρωτα μόνο με σφριγηλά νεαρά αγόρια οπότε δεν κινδυνεύεις από μένα. Για τον σιγκαρετ δε ξέρω. Αλλά πρέπει να είσαι ανοιχτός. Θέλεις να αλλάξει η ζωή σου ή όχι; Επίσης, για την κατσίκα δεν είμαι σίγουρος. Κότα θα φέρω όμως όπωσδήποτε. Αλλά χωρίς πλάκα. Όποιος έρθει δε θα το μετανιώσει.

Εκτός αν είμαστε μόνο τρεις. Οπότε φέρτε απο ένα πεντακοσάρικο.

Δεν μπορείς να μυηθείς εαν δεν τα περάσεις. Επίσης, να μην ξεχάσω, επειδή μαντεύω πως είσαι παιδί της πόλης την κατσίκα για την θυσία θα την φέρω εγώ. Επίσης, να μη ξεχάσω, ο καθένας με αγνή καρδιά μπορεί να παραστεί μα και οι τελετές έχουν έξοδα οπότε ας φέρει όποιος έλθει από ένα 150 € περίπου.

Μπύρες; Μπύρες; Τσ τσ τσ. Θα έχει κάτι καλύτερο. Δε ξέρω τι σχεδιάζει ο Φώτης μα το δικό σχέδιο έχει σκληρή ανάβαση για ώρες, κρύο, παίδεμα και στο τέλος, αν είσαι δεκτικός, κάτι που θα σου αλλάξει τη ζωή.

Θα το δούμε αυτό. Κράτησε σίγκαρετ κι εσύ φιούζιον ένα σάββατο κενό για την Άνοιξη. Θα σας πάω κάπου μαγικά στον Όλυμπο. Εαν θέλετε βέβαια.

Ω με συγκίνησες πάλι cigaret αλήτη. Κάτι γνωρίζεις είμαι σίγουρος.

όχι όχι. Ποτέ δεν το γραπώνεις cigaret. Όσες φορές επιχείρησα να το γραπώσω έφαγα τα μούτρα μου και δη τα ανήκοντα στην θεά. Εκεί οι επιπτώσεις περιλαμβάνουν αφάνταστες τιμωρίες εκ των οποίων ουδέ λείπει, η αποστροφή των μουσών και η εγκατάλειψή των.

Θα ήταν που θα ταίριαζε με το κομμάτι. Που είναι σαν να τρίβεις απαλά το λέλουδο της αφροδίτης. Δεν το γραπώνεις. Φτάνεις σταδιακά εκεί.

Ναι. Η εισαγωγή είναι τεράστια. Για μένα σε ορχηστρικά τέτοιου είδους η έκπληξη πρέπει να έρχεται σταδιακά.

Παίδες, το κομμάτι σας θα έπρεπε να διαρκεί πολύ λιγότερο. Η γέφυρα είναι μουσικά ξένη σε σχέση με το υπόλοιπο. Καλυτερεύει προς το τέλος. Η ηλεκτρική χωρίς να είμαι ειδικός ακούγεται άρτια. Στα 5 λέπτα λέει μια ιστορία μα είναι ασαφής και χωρίς συνέπεια.

Ευχαριστώ παίδες. Τα παραλέτε.

Πολλά όμορφο. Μπράβο παιδιά.

Το 1980 κυκλοφορεί το διπλό δίσκο Τhe River. Η πιο ώριμη δουλειά του ως τώρα. Ο Bruce αρχίζει να υποδύεται. Γράφει ιστορίες για τύπους ανθρώπων που δε γνωρίζει αλλά φαντάζεται ως την τελευταία τους λεπτομέρεια. Ξεχωρίζω το υπέροχο αυτοβιογραφικό Independence day. Cause the darkness of this house has got the best of us There's a darkness in this town that's got us too But they can't touch me now And you can't touch me now They ain't gonna do to me What I watched them do to you Now I don't know what it always was with us We chose the words, and yeah, we drew the lines There was just no way this house could hold the two of us I guess that we were just too much of the same kind Το σε στιγμές ειρωνικό σκιαγράφημα της αμερικανικής ψυχής Well I came home from work and I switched on Channel 5 There was a pretty little girly lookin' straight into my eyes Well I watched as she wiggled back and forth across the screen She didn't get me excited she just made me feel mean Μια ποιητική απομυθοποίηση του αμερικανικού ονείρου. I come from down in the valley where mister when you're young They bring you up to do like your daddy done I got a job working construction for the Johnstown Company But lately there ain't been much work on account of the economy Now all them things that seemed so important Well mister they vanished right into the air Now I just act like I don't remember Mary acts like she don't care Now those memories come back to haunt me they haunt me like a curse Is a dream a lie if it don't come true Or is it something worse Aκολουθεί το Nebraska το 1982. Μια αποχώρηση από τις φορτωμένες συνθέσεις. Οι μελωδίες απλούστερες. Ο στίχος σκοτεινός και απελπισμένος στο Atlantic city Στο Nebraska τελειωποιεί την αφηγηματική του δεινότητα, αφαιρετικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες.

ἕζετ’ ἔπειτ’ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ’ ἰὸν ἕηκε·δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ’ ἀργυρέοιο βιοῖο·A 50οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς,αὐτὰρ ἔπειτ’ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶςβάλλ’· αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί.Ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο,τῇ δεκάτῃ δ' ἀγορὴν δὲ καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς·A 55τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη·κήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥα θνήσκοντας ὁρᾶτο·οἳ δ’ ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τ’ ἐγένοντο,τοῖσι δ’ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·«Ἀτρεΐδη, νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὀίωA 60ἂψ ἀπονοστήσειν, εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν,εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς·ἀλλ’ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα,ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γάρ τ’ ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν,ὅς κ’ εἴποι ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων,A 65εἴ ταρ ὅ γ’ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται ἠδ’ ἑκατόμβης,αἴ κέν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείωνβούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι.»Ἤτοι ὅ γ’ ὣς εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο· τοῖσι δ’ ἀνέστηΚάλχας Θεστορίδης, οἰωνοπόλων ὄχ’ ἄριστος,A 70ὃς ᾔδη τά τ’ ἐόντα τά τ’ ἐσσόμενα πρό τ’ ἐόντα,καὶ νήεσσ’ ἡγήσατ’ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἴσωἣν διὰ μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖβος Ἀπόλλων·ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·«Ὦ Ἀχιλεῦ, κέλεαί με, Διῒ φίλε, μυθήσασθαιA 75μῆνιν Ἀπόλλωνος ἑκατηβελέταο ἄνακτος·τοὶ γὰρ ἐγὼν ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μοι ὄμοσσονἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν·ἦ γὰρ ὀίομαι ἄνδρα χολωσέμεν, ὃς μέγα πάντωνἈργείων κρατέει καί οἱ πείθονται Ἀχαιοί·A 80κρείσσων γὰρ βασιλεὺς ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηι·εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ,ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ,ἐν στήθεσσιν ἑοῖσι· σὺ δὲ φράσαι εἴ με σαώσεις.»Τὸν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·A 85«Θαρσήσας μάλα εἰπὲ θεοπρόπιον ὅ τι οἶσθα·οὐ μὰ γὰρ Ἀπόλλωνα Διῒ φίλον, ᾧ τε σὺ, Κάλχαν,εὐχόμενος Δαναοῖσι θεοπροπίας ἀναφαίνεις,οὔ τις ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιοσοὶ κοίλῃς παρὰ νηυσὶ βαρείας χεῖρας ἐποίσειA 90συμπάντων Δαναῶν, οὐδ’ ἢν Ἀγαμέμνονα εἴπῃς,ὃς νῦν πολλὸν ἄριστος Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι.»Καὶ τότε δὴ θάρσησε καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων·«Οὔ τ’ ἄρ ὅ γ’ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὐδ’ ἑκατόμβης,ἀλλ’ ἕνεκ’ ἀρητῆρος, ὃν ἠτίμησ’ Ἀγαμέμνων,A 95οὐδ’ ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατ’ ἄποινα·τοὔνεκ’ ἄρ’ ἄλγε’ ἔδωκεν ἑκηβόλος ἠδ’ ἔτι δώσει,οὐδ’ ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσειπρίν γ’ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρηνἀπριάτην ἀνάποινον, ἄγειν θ’ ἱερὴν ἑκατόμβηνA 100ἐς Χρύσην· τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν.»Ἤτοι ὅ γ' ὣς εἰπὼν κατ' ἄρ' ἕζετο· τοῖσι δ' ἀνέστηἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνωνἀχνύμενος· μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναιπίμπλαντ', ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐΐκτην·A 105Κάλχαντα πρώτιστα κάκ' ὀσσόμενος προσέειπε«Μάντι κακῶν οὐ πώ ποτέ μοι τὸ κρήγυον εἶπας·αἰεί τοι τὰ κάκ' ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι,ἐσθλὸν δ' οὔτέ τί πω εἶπας ἔπος οὔτ' ἐτέλεσσας·καὶ νῦν ἐν Δαναοῖσι θεοπροπέων ἀγορεύειςA 110ὡς δὴ τοῦδ' ἕνεκά σφιν ἑκηβόλος ἄλγεα τεύχει,οὕνεκ' ἐγὼ κούρης Χρυσηΐδος ἀγλά' ἄποιναοὐκ ἔθελον δέξασθαι, ἐπεὶ πολὺ βούλομαι αὐτὴνοἴκοι ἔχειν· καὶ γάρ ῥα Κλυταιμνήστρης προβέβουλακουριδίης ἀλόχου, ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων,A 115οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, οὔτ᾿ ἂρ φρένας οὔτέ τι ἔργα.ἀλλὰ καὶ ὧς ἐθέλω δόμεναι πάλιν εἰ τό γ᾿ ἄμεινον·βούλομ᾿ ἐγὼ λαὸν σῶν ἔμμεναι ἢ ἀπολέσθαι·αὐτὰρ ἐμοὶ γέρας αὐτίχ᾿ ἑτοιμάσατ᾿ ὄφρα μὴ οἶοςἈργείων ἀγέραστος ἔω, ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικε·A 120λεύσσετε γὰρ τό γε πάντες ὅ μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ.»Τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·«Ἀτρεΐδη κύδιστε, φιλοκτεανώτατε πάντων,πῶς γάρ τοι δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοί;οὐδέ τί που ἴδμεν ξυνήϊα κείμενα πολλά·A 125ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπράθομεν, τὰ δέδασται,λαοὺς δ' οὐκ ἐπέοικε παλίλλογα ταῦτ' ἐπαγείρειν.ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν τῆνδε θεῷ πρόες· αὐτὰρ Ἀχαιοὶτριπλῇ τετραπλῇ τ' ἀποτείσομεν, αἴ κέ ποθι Ζεὺςδῷσι πόλιν Τροίην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι.»

Πολύ ωραίο.

Είναι πολύ ωραίο Ρομπέρτο. Μπράβο. Πρόσεξε μόνο το πιάνο (δεν είναι κανόνας) μα μην το έχεις να ακολουθεί ακριβώς τη μελωδική γραμμή της φωνής.

Δεν βλέπω ακόμα και τώρα καμιά ποζεριά στον Springsteen. Τελευταία νομίζω σε μια συναυλία του συνέχιζε να παίζει βαθιά μέσα στη νύχτα κι έπρεπε να του κόψουν το ρεύμα. Πολυσχιδής και ειλικρινά το ένα αυθεντικό αμερικάνα προιόν των ηπα. Συνεχίζει μετά από 2-3 χρόνια με ένα λιγότερο εμπορικό άλμπουμ. Πραγματεύεται με τρόπο σαφή χωρίς ίχνος χιούμορ τον ορισμό της ιδεατής Αμερικάνικης ψυχής. Ο ρομαντισμός κι η ευθύτητα και πάλι εδώ. Badlands, you gotta live it everyday Let the broken hearts stand As the price you've gotta pay Keep movin' 'til it's understood And these badlands start treating us good Συνεχίζει με προσωπικό τραγουδάκι λίγο γκόσπελ λίγο σόουλ. All of the old faces Asked you why you're back They fit you with position And the keys to your daddy's Cadillac In the darkness of your room Your mother calls you by your true name You remember the faces, the places, the names You know it's never over, it's relentless as the rain Well Daddy worked his whole life for nothing but the pain Now he walks these empty rooms looking for something to blame You inherit the sins, you inherit the flames Ένα όμορφο βραδύκαυστο: και τo επικό promised land για την εργατιά.

Το '73 κυκλοφορεί το The Wild, the Innocent & the E Street Shuffle. Ρομαντικό, πηγαίο, σκιαγραφεί σκηνές από έναν κόσμο που δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλό του δημιουργού. Τραγούδια μεγάλης διάρκειας όπου το πιάνο παίζει φορμαλιστικά με κλασικά μοτίβα και rhythm and blues. Το rock ωστόσο παραμένει βαθιά στην καρδιά του άλμπουμ. Ξεχωρίζω το υπέροχο New York Serenade που παίζει σαν μια νεωτεριστική εκδοχή του West Side Story. ... Oh listen to the junkman... He's singing... Και το παράξενο Wild Billy's Circus. ...and the circus boss leans over whispers in the little boy's ear. Hey son you wanna try the big top?

Την πήγα στη Ρόδο. Τη λέω, ιδού η Ρόδος μωρό μου τώρα σειρά έχει το πήδημα. Πήδα την παλάμη σου, με λέει. Η καργιόλα.

To ίδιο μου λέει κι αυτή. Όλα τα ίδια και τα ίδια μου λες. Στην αρχή νόμιζα ότι ήσουν έξυπνος αλλά μετά κατάλαβα ότι τα έχεις ξεσηκώσει όλα από ταινίες και τραγούδια. Αυτή ήταν η πρώτη ρήξη. Η τελευταία ήταν όταν την έπιασα στα πράσα με έναν παλιό συμμαθητή της. Μα τη συγχώρεσα. Μου είπε όμως ότι για αντάλλαγμα θα χάσει 20 κιλά και θα μάθει να μαγειρεύει. Περιττό να σου πω ότι τίποτα από τα δύο δεν έγινε.

Αλεξάνδρα και τις προάλλες μου λέει: Αχ θέλω να με πας κάπου που δεν έχω ξαναπάει. Δοκίμασε την κουζίνα, της είπα.

Στρατηγέ μου θα σε στεναχωρήσω αλλά αν το κομμάτι σου είχε μια πρωτότυπη μουσική ιδέα θα πέθαινε η καημένη από μοναξιά.

O Bruce Frederick Joseph Springsteen γεννήθηκε το '49 στο New Jersey. Η καταγωγή του ήταν Ιρλανδική, Ολλανδική και Ιταλική. Ο πατέρας του, που υπήρξε καταλυτική δύναμη στο έργο του, έπασχε από κατάθλιψη. H μητέρα του ήταν γραμματέας. Η καθολική του εκπαίδευση έπαιξε επίσης μεγάλο ρόλο στα μετέπειτα έργα του αν και ο ίδιος ποτέ δεν κατάφερε να τα βρει με τις αυστηρές καλόγριες του καθολικού δημοτικού σχολείου του. Στο γυμνάσιο δεν τα πήγαινε καλά και ένας καθηγητής του θυμάται πως "το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να παίζει την κιθάρα του." Ο πρώτος του δίσκος είναι το Greetings From Asbury Park. Χειμαρρώδης στίχος, πολύπλοκες ενορχηστρώσεις και ώρες πολλές ηχογράφησης όπου συνεχώς μετακινούνται όργανα και μικρόφωνα στην αναζήτηση ενός καινούργιου προσωπικού ήχου. Όλα τα τραγούδια είναι εκπληκτικά. Ξεχωρίζω τα παρακάτω.