jaguarbass12

Πριν από κάμποσους μήνες άνοιξα ένα ενδιαφέρον θέμα για τα VCS3/Synthi AKS της EMS. Επειδή όλοι οι διαστημικοί ήχοι που ακούγονται στα άλμπουμ του Jean-Michel Jarre και του Βαγγέλη Παπαθανασίου μπορούν ν' αναπαραγχθούν με μεγάλη ευκολία από τα σύγχρονα synthesizers σκέφτηκα πως το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των VST plugins για τα Nuendo και Cubase. Το Oxygen της Klangmanipulation και το Fazortan της D16 είναι μερικά μόνο από τα δεκάδες VST plugins που αναπαράγουν πιστά τους ήχους αυτούς, αν και είναι σίγουρο πως κυκλοφορούν κι άλλα παρόμοια plugins στην αγορά.

Σήμερα τις Blade τις φέρνει ο Νάκας. Σου έχει τύχει ποτέ να δοκιμάσεις τις καινούργιες penta B25? Κάτι μου λέει πως ακούγονται διαφορετικά σε σύγκριση μ' αυτές της δεκαετίας του 1990. Και μιας και μιλάμε για το headstock, το μπάσο σου έχει κάποια "χροιά" από Pensa/Kramer πάνω του ενώ η τρέχουσα έκδοση του B25 θυμίζει ολίγον Peavey.

Έχω δει άλλους σπουδαίους Έλληνες μπασίστες (Γιάννης Σαρόγλου, Γιώργος Ζηκογιάννης, Γιώργος Γεωργιάδης) να παίζουν πάνω σε τέτοια μπάσα σαν το δικό σου. Σήμερα το design των tetra B2/penta B25 έχει αλλάξει εντελώς σε σχέση με τα μπάσα της εποχής εκείνης: άλλοι μαγνήτες, διαφορετικό headstock κλπ. Βέβαια πριν το "chicken beak" design (a la Kramer Pacer) ο σχεδιασμός του heastock στα B2/B25 ήταν 100% Fender. Όχι για πολύ όμως γιατί η Fender απείλησε τον Gary με προσφυγές στις δικαστικές αίθουσες.

Εννοείς τον silverface Bassman 10;

Άν κατάλαβα καλά θες το μπάσο σου να μοιάζει κάπως έτσι, σωστά;

ΣΩΣΤΑ! :D Ξέχασες τον Donald Duck Dunn και τον συγχωρεμένο Carl Radle! Επίσης ξεχάσαμε και τον πάλαι πότε master του άταστου μπάσου Pino Palladino.

Τον Nathan East αντικατέστησε ο Willie Weeks το 2005. Υπάρχουν φορές που το lineup αλλάζει και βλέπουμε τον Clapton να παίζει μαζί με άλλους μεγάλους μπασίστες: Dave Bronze, Mark King, Joey Spampinato, Richard Cousins, Marcus Miller και Ian Jennings.

Παλιό θεματάκι που αξίζει τον κόπο για περαιτέρω σχόλια. Καταρχάς οι περισσότεροι από σας γνωρίζετε ήδη πως ο Τζίμης επανέφερε τα φεντεροειδή Classic και Tylerbaster και τους προσέθεσε λίγο "μπέϊκον". Αυτό που δεν ξέρετε είναι πως ένα νέο μοντέλο Ultimate Weapon βρίσκεται ήδη στα σκαριά, φτιαγμένο αποκλειστικά για metal & shred καταστάσεις και το οποίο διαφέρει αρκετά από το original εμφανισιακά αφού η ταστιέρα από τριανταφυλλιά περιλαμβάνει 24 τάστα, AANJ και reverse tilt-back headstock. Να σημειωθεί τέλος πως ο Τζίμης ξεκίνησε ήδη τις μετακομίσεις αφού το εργοστάσιο που διατηρεί στο Van Nuys από το 1972 είναι πολύ μικρό για να ανταπεξέλθει στη μεγάλη ζήτηση. Έτσι αποφάσισε να μεταφέρει την παραγωγή κοντά στην κοιλάδα του San Fernando σ' έναν νέο ιδιόκτητο χώρο 4 φορές μεγαλύτερο από το εργοστάσιο της Sepulveda Boulevard. Ιδού και μερικές φωτό από το νέο Tyler custom shop:

Το Jade Pearl μου θυμίζει ολίγον χακί. Θα μπορούσε η Fender να βάλει μια ομορφότερη απόχρωση σε αντικατάσταση του Blizzard Pearl (π.χ. Natural, Dakota Red, Burgundy Mist). Να θυμίσω πως τα μπάσα έχουν επίσης αναβαθμιστεί με μαγνήτες CS60s (όλα εκτός από τα πεντάχορδα).

Οι Fat 50s έχουν ζεστότερο ήχο από τους CS 54s.

Στις Telecasters έχει προστεθεί η εργονομική κοπή της σειράς American Deluxe στο πίσω μέρος του σώματος χωρίς το "φιλέτο" πάνω στο καπάκι.

Κυκλοφορεί σε 4χορδες, 5χορδες και 6χορδες εκδόσεις. Επίσης είναι διαθέσιμο σε fretted και fretless formats. Ο εργονομικός σχεδιασμός των μπάσων Curbow μου θυμίζει ολίγον Conklin.

Μιας και μιλάμε για Fender και Floyd Rose, εγώ θα επέλεγα deluxe locking tremolo για Strat. Έχει ακριβώς το ίδιο μέγεθος με τον American Standard 2-point, με μόνη διαφορά το κλείδωμα των χορδών στον καβαλάρη, το roller nut και τα κλειδιά. Το συγκεκριμένο τρέμολο πρωτοεμφανίστηκε το 1991 στα μοντέλα Plus, Deluxe Plus και Ultra. Επίσης ήταν διαθέσιμο προαιρετικά σε ορισμένα μοντέλα American Deluxe HSS και Showmaster από το 1998 ως τα τέλη του 2006. Δυστυχώς η παραγωγή αυτού του τρέμολο σταμάτησε το 2007.

Ο ενισχυτής σου έχει 4 ποτενσιόμετρα (volume, treble, mid, bass) στο κανάλι normal ή 3; Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρόκειται για έναν silverface SR ultralinear (70W RMS) κατασκευής 1978 και πάνω. Εάν πάραυτα φοράει master και 2θέσιο ισοσταθμιστή τότε αυτό το "μωράκι" χρονολογείται από το 1975 και μετά. Σημείωση: οι ασημένιοι SRs με τον 3θέσιο ισοσταθμιστή διαθέτουν επίσης και υποδοχή για line out από πίσω. ΥΓ. Καλό θα ήταν να αναρτήσεις και μερικές καλές φωτό. :D

Πριν από μερικές δεκαετίες τα χειροποίητα αμερικάνικα μπάσα της Pedulla κυκλοφορούσαν και στη χώρα μας από την Ηχοακουστική ωστόσο η εισαγωγή τους κάποια στιγμή σταμάτησε. Τα δημοφιλέστερα μπάσα Pedulla στην Ελλάδα ήταν το MVP και το άταστο αδελφάκι του Buzz. Ο Γιάννης Γρηγορίου είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες μπασίστες που έχει παίξει πάνω σε Pedulla. Εκτός από τα "κλασικά" MVP και Buzz ο Michael Pedulla κυκλοφόρησε 4 ακόμα μοντέλα: Thunderbass/Thunderbuzz, Thunderbolt, Rapture και Nuance. Όλα τα μπάσα είναι διαθέσιμα με 4, 5, 6 ή 4 διπλές χορδές (MVP8/Octabuzz) και σε ένταστες ή άταστες εκδόσεις. Μήπως κανείς από εσάς έχει παίξει ποτέ σε μπάσο MVP ή Buzz;

Αν ο ενισχυτής σου διαθέτει 3θέσιο ισοσταθμιστή στο κανάλι Normal και μια υποδοχή για line out, τότε θα πρόκειται για έναν Super Reverb (ultralinear) των 70W/RMS που κατασκευάστηκε στα τέλη των 70s. Το master volume με το pull-boost εμφανίστηκε το 1975 ενώ ο 3θέσιος EQ και το line out τρία χρόνια αργότερα. Για περισσότερες πληροφορίες: http://ampwares.com/amplifiers/fender-silverface-super-reverb/

Δεν ξέρω τι ενισχυτή έχεις αλλά άπ' ό,τι κατάλαβα θέλεις να τον μετατρέψεις σε piggyback head σαν τον Silverface Twin Reverb του Jerry García.

Ο περισσότερος κόσμος λέει πως ο emerald πλησιάζει αρκετά τους texas specials, ωστόσο δεν έχω ακούσει κάποιο δείγμα για να είμαι 100%. Και οι δύο σένσορες (emerald και purple) συνοδεύονται από έναν ασημένιο σένσορα που είναι rw/rp, Επίσης διατείθονται σε humbucking format.

Ο Suhr δούλευε μαζί με τον Rudy Pensa στο Rudy's Shop της Νέας Υόρκης μέχρι το 1991. Και οι δυό τους σχεδίασαν από κοινού με τον Knopfler την Pensa-Suhr MK1 το 1987. Το 1995 ο John εργάζεται στο Custom Shop της Fender ως Senior Master Builder και δύο χρόνια αργότερα ιδρύει την δική του εταιρεία, JS Technologies Inc., στο Lake Elsinore της Καλιφόρνιας μαζί με τον Steve Smith.

Σωστός, αλλά εγώ αναφέρομαι στις live εκτελέσεις των κομματιών. Όσο για την maple-cap 61/62 (80470) στην οποία αναφέρεσαι, αυτή η κιθαρίτσα φορούσε ένα μαύρο κουμπί στο master volume pot. Επίσης ο Mark είχε άλλη μια strat με rosewood neck (68354) της οποίας το pickguard μεταφέρθηκε στην maple-cap 80470.

Ο μπασάτος "Big Al" θεωρείται ως το μεγαλύτερο αδελφάκι της θρυλικής κιθάρας του Albert Lee. Κυκλοφορεί σε 4χορδες και 5χορδες εκδόσεις, ένταστες και άταστες.

Οι παλιότεροι σίγουρα θα θυμούνται την θρυλική κόκκινη Schecter Strat του Mark Knopfler την δεκαετία του 80 η οποία ήταν "παρούσα" σε δημοφιλή τραγούδια των Dire Straits όπως τα κλασικά Sultans of Swing, Going Home/Local Hero και Telegraph Road. Mark Knopfler Local Hero avec sa schecter strat

Άν και πανάκριβες, οι κιθάρες και τα μπάσα της σειράς Select "σκίζουν" σε φινέτσα και στυλ. Το μόνο παράπονο που έχω με τις Tele Carved Maple & Koa Top είναι η απουσία δύο διπλών μαγνητών και ενός διακόπτη S1 για μια μεγαλύτερη γκάμα ηχητικών αποχρώσεων.

Ο ενισχυτής σου είναι ένας 70άρης ultralinear με master volume/pull boost και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων έναν τριθέσιο ισοσταθμιστή στο κανάλι normal και μια υποδοχή line-out από την πίσω μεριά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη πρόκειται για έναν silverface Super Reverb που κατασκευάστηκε από το 1978 και μετά. Εφόσον ο ενισχυτής σου έχει ένα master volume με το οποίο μπορείς να ρυθμίσεις την ένταση του ήχου δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Μόνο φρόντισε να μην έχεις ενεργοποιημένο το pull boost διότι αυτό αυξάνει σημαντικά τα decibels - τότε μονο θα έχεις κάποιο σοβαρό πρόβλημα με την ΕΛΑΣ.

Μάλλον τις παλιές 22ταστες αμερικάνες deluxe precision της Fender εννοούσε το παιδί. Δυστυχώς το συγκεκριμένο μπασάκι δεν υπάρχει πλέον στην ελληνική αγορά - εκτός αν το αγοράσεις μεταχειρισμένο και σε καλή κατάσταση.