jaguarbass12

Μα είναι ήδη συλλεκτικές αντίκες οι παλιοί blackface και silverface της εποχής εκείνης αφού η Fender αποφάσισε να σταματήσει οριστικά την παραγωγή τους το 1982 και να κυκλοφορήσει μόνο τις επανεκδόσεις ορισμένων blackface του 1965 όπως ο Twin, ο Deluxe και ο Super. Κατά τα άλλα υπάρχουν και οι εναλλακτικές λύσεις όπως οι ενισχυτές της σειράς Vintage Modified με τους μικρούς Deluxe VM, Super και Vibro Champ XD, ενώ μέσα στο παιχνίδι ακούγεται και το όνομα του Champion 600.

Εγώ πάντως αν αγόραζα έναν ενισχυτή για καθημερινή εξάσκηση κατά την διάρκεια των διακοπών θα επέλεγα τους μικρούς silverface ενισχυτές της Fender όπως π.χ Princeton, Champ, Musicmaster Bass και Bronco, παρόλο που ξέρω πως εδώ βρίσκεις τους "μεγάλους" (Twin Reverb, Bandmaster Reverb, Bassman, Quad Reverb, Super Reverb κ.ά) με μεγαλύτερη ευκολία μιας και η ζήτηση των μικρών silverface ενισχυτών στην εγχώρια αγορά είναι σχετικά χαμηλή ως μηδαμινή.

Αυτό που δεν μου αρέσει στις καινούργιες US deluxe HSS είναι η απουσία του καβαλάρη floyd rose που κλειδώνει τις χορδές στα κλειδιά και το lsr roller nut. Είναι αλήθεια πως η Fender σταμάτησε την παραγωγή των μοντέλων US deluxe HSS LT (LT=locking tremolo) το 2007 για εξοικονόμηση χρημάτων. Το τρέμολο όμως μπορείς να το βρεις χωριστά σαν spare accessory και να το τοποθετήσεις.

Εγώ πάντως θα έπαιζα σε οποιοδήποτε κιθάρα ή μπάσο Tyler ασχέτως του σχήματος του headstock. Τόση φασαρία για μια μικρολεπτομέρεια; Έλεος πια, βρε παιδιά! :'( Αντί να μιλάτε για τα πλεονεκτήματα αυτών των κιθαρών, κάθεστε και μουρμουρίζετε για μια ασήμαντη λεπτομέρεια χωρίς απολύτως κανένα νόημα. Θα μου πείτε τώρα γιατί ο Τζίμης άλλαξε άρων-άρων το σχήμα του headstock; Πολύ απλά, για να μην τον σύρει η Fender στα δικαστήρια!

Ο James Demeter μαζί με τον John Carruthers σχεδίασε επίσης το ενεργό σύστημα MDX των μοντέλων Elite της Fender στις αρχές των 1980s. Πρόκειται για ένα active mid-boost των 12dB το οποίο η Fender αναβάθμισε αυξάνοντας την ισχύ στα 25dB ύστερα από προτροπή του θρυλικού "αργοχέρη" του βρετανικού blues rock Eric Clapton για περισσότερη "συμπίεση". Ο Καλιφορνέζος γίγαντας της ηλεκτρικής κιθάρας ενσωμάτωσε το MDX στις κιθάρες και άλλων διάσημων ονομάτων της rock και της blues (Buddy Guy, Richie Sambora, Nono, Gerry McGee, Nokie Edwards).

Άν είναι silverface λογικά θα πρέπει να έχει master volume με pull-boost επάνω (σ.σ. υπάρχουν και οι κλασσικές εκδόσεις non-master που κυκλοφόρησαν από το 1968 ως το 1975). Για την ιστορία η Fender προσέθεσε ένα επιπλέον ποτενσιόμετρο για τα μεσαία στο κανάλι Normal στα μέσα του 1978 ανεβάζοντας παράλληλα τη συνολική ισχύ στα 70 watts/RMS.

Ονόματα γνωστά στην Ελλάδα όπως ο Steve Lukather των Toto και ο jazz bluesman Robben Ford παίζουν πάνω σ' αυτές τις κιθάρες. Δεν θυμάμαι να έχω δει τον Steve με την θρυλική "Puffy" (παρατσούκλι που έδωσε ο ίδιος σε μια Studio Elite Jimburst των late 1980s) στη συναυλία των Toto στην Αθήνα στις 17 Ιουλίου του 2006. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Lukather παίζει συνήθως πάνω σε Music Man, Ibanez Roadstar και Valley Arts. Παρόλα αυτά, βρήκα μια φωτό του Luke και της Puffy.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Jim το σχήμα του headstock μπορεί να είναι αρεστό σε αρκετούς και μη αρεστό σε άλλους. Η αλλαγή στη σχεδίαση έγινε για να κατευνάσει τις αντιδράσεις της Fender σχετικά με το copyright (οι πρώτες κιθάρες είχαν όντως Fender-style headstocks, κάτι που ενόχλησε τον Καλιφορνέζο "άρχοντα" της κιθάρας ο οποίος απείλησε με προσφυγή στις δικαστικές αίθουσες). Κατά τα άλλα οι περισσότερες κιθάρες περιλαμβάνουν εκτός από τον 5θέσιο επιλογέα ένα ενεργό κύκλωμα για mid-boost και διακόπτες για bypass, preset και coil-tap για κάθε μαγνήτη. Επίσης εκτός από τα παραδοσιακά alder και ash μπορεί να βρει κανείς κιθάρες κατασκευασμένες από mamywood (jelutong) με ψυχεδελικά paintjobs (shmears, burning waters, psycho vomits). Φυσικά δεν έλειπαν και οι κόπιες των κλασσικών Stratocaster και Telecaster με τα μοντέλα Classic και Tylerbastar, αλλά η παραγωγή τους σταμάτησε το 2006. Τα Mongeese, Mongeese Special και Mongobastar σίγουρα θα ενθουσιάσουν τους λάτρεις των κιθαρών της Gibson.

Υπάρχουν διάσημες μάρκες boutique κιθαρών που είναι σχετικά άγνωστες στην Ελλάδα όπως για παράδειγμα James Tyler και Don Grosh. Προσωπικά έχω διαβάσει διάφορα περιοδικά για μουσικά όργανα και σ' ένα άπ' αυτά γίνεται αναφορά στις κιθάρες του Jim. Η ιστορία ξεκίνησε στη πόλη Van Nuys της Καλιφόρνιας το 1972 όταν ο James Tyler έστησε το δικό του guitar repair shop. Κατά την διάρκεια των 1980s o Jim επισκεύασε τις κιθάρες διάσημων μουσικών από το Los Angeles και το Nashville με τους Dan Huff, Dean Parks και Michael Landau να συγκαταλέγονται στη λίστα αυτών των καλλιτεχνών ενώ το 1987 κυκλοφορούν οι πρώτες του χειροποίητες δημιουργίες, Studio Elite και Ultimate Weapon. Το καλιφορνέζικο custom shop κατασκεύασε επίσης χειροποίητα μπάσσα σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων από το 1992 ως το 2006 και το 2010 άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή του τα πρώτα μοντέλα Variax. Μέχρι στιγμής δεν είδα κανέναν Έλληνα μουσικό με μια Tyler στα χέρια του...

Ο Jarre πειραματίστηκε πολύ με τα VCS3 και Synthi AKS για να δημιουργήσει τα αλλόκοτα asteroid falls (πτώσεις μετεωρίτη) και laser zap (πυροβολισμοί από εκτοξευτή λέϊζερ) που ακούμε στο Oxygène 2. Σήμερα επιτυγχάνει όλα αυτά τα εφφέ χρησιμοποιώντας εκτός από τα VCS3/Synthi AKS τα Nordlead 2 και 3 της Clavia, το Minimoog Little Phatty της Moog και το Radias R3 της Korg. Στο Oxygène 1 μπορεί να ακούσει κανείς τις μαγευτικές μπουρμπουλήθρες του VCS3 οι οποίες σε ταξιδεύουν σ' έναν ονειρικό κόσμο. Πάντως δεν έχω ακούσει τα Oxygène 1 & 2 από Έλληνες μουσικούς ή από κάποιο εγχώριο μουσικό σχήμα.

Δεν είναι μόνο οι απεργίες της ΓΕΝΟΠ που ευθύνονται για τις διακοπές ρεύματος (σ.σ. οι 48ωρες επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις του κλάδου έληξαν στις 29/6), υπάρχουν και άλλοι παράγοντες όπως οι υψηλές θερμοκρασίες και η θερμική αστάθεια που προκαλεί τα απογευματινά μπουρίνια.

Οι απανταχού fans του Jean-Michel Jarre και του Βαγγέλη Παπαθανασίου θα έχουν ήδη ακούσει για τα αναλογικά συνθεσάϊζερ VCS3 και Synthi AKS της Electronic Music Studios. Δεν ξέρω αν βρίσκεις αυτά τα μηχανήματα στην εγχώρια αγορά, ειδικά το VCS3 (γνωστό ως Putney) το αποίο αποτελείται από μια ξύλινη κονσόλα και ένα ασορτί πληκτρολόγιο. Το Putney σχεδιάστηκε από τους Βρετανούς Peter Zinoviev και David Cockerell στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Θεωρείται ως μακρύς πρόγονος των σύγχρονων συνθεσάϊζερ. Δεν είναι μόνο ο JMJ και ο Vangelis οι μόνοι χρήστες αυτού του αναλογικού σύνθι. Και άλλοι διάσημοι καλλιτέχνες όπως οι Pink Floyd και οι Tangerine Dream ηχογράφησαν μεγάλες επιτυχίες με το Putney. Δυστυχώς δεν έχω δει κανέναν άλλο Έλληνα μουσικό εκτός από τον Βαγγέλη να παίζει πάνω σ'αυτές τις αντίκες.

Εκτός από τα παραδοσιακά μοντέλα οι Ελβετοί κυκλοφόρησαν μια καινούργια σειρά η οποία σίγουρα θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των extreme καταστάσεων. Ο λόγος για την σειρά X-Fire η οποία περιλαμβάνει τρεις superstrats με διαφορετικούς συνδυασμούς μαγνητών η καθεμία (XF-120=HD600 x2, XF-120EMG = 81/85, XF-230 Titan = HSH, HD600 x2, V-4 x1). PS: η XF-230 Titan είναι εφοδιασμένη μ'έναν καβαλάρη Floyd Rose licensed.

Εξαιρετικό μπασάκι, Βασίλη. Συγχαρητήρια. Πέρασε πολύς καιρός από τότε που το Penta B25 πρωτοβγήκε στην αγορά. Έκτοτε υπήρξαν αλλαγές στην σχεδίαση του headstock, στο hardware και τα ηλεκτρονικά. Ιδού το Penta B25 στη σημερινή του μορφή:

Αυτό το μπάσο που σχεδιάστηκε από τον George Blanda ήταν ένας από τους μακρυνούς προγόνους (μαζί με το Jazz Bass Plus) του American Deluxe Jazz Bass της περιόδου 1995-2009. Υπήρχε επίσης ένα άλλο μπάσο, το Precision Bass Plus ("Boner P-Bass"), το οποίο είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με το Boner J-Bass, με μόνη διαφορά ένα σετ μαγνητών Lace Sensor, ένας τριθέσιος επιλογέας, master volume, διακόπτης series/parallel για τον μπροστινό μαγνήτη, master TBX tone και ένας καβαλάρης Schaller Elite με fine tuners. Σε αντίθεση με το Boner Jazz, το Boner Precision ήταν διαθέσιμο και σε έκδοση maple neck. Και τα δύο μπάσα κυκλοφόρησαν το 1989. Η παραγωγή τους σταμάτησε το 1993.

Όσον αφορά τις τιμές, η σειρά American Special είναι ακριβότερη από την Highway 1 και ελαφρώς φθηνότερη σε σχέση με την American Standard. Αυτό που κάνει τα μπάσα American Special να διαφέρουν από τα Highway 1 είναι ο vintage-style καβαλάρης και η προσθήκη μιας ταστιέρας από κελεμπέκι μαζί με την ταστιέρα από ξύλο τριανταφυλλιάς. Και οι δυό σειρές (American Special - Highway 1) διαθέτουν το κύκλωμα Greasebucket. Πρόκειται για ένα παθητικό tone το οποίο μειώνει τα πρίμα χωρίς να μπουκώνει τον ήχο με παραπανίσια μπάσα. Μόνο που λείπουν οι πεντάχορδες ένταστες και οι τετράχορδες άταστες εκδόσεις τόσο στο Jazz όσο και στο Precision.

StingRay τετράχορδο έπαιζε παλιότερα ο Χάρης Κελλάρης. Φαίνεται όμως ότι τον τελευταίο καιρό το παράτησε και πέρασε σε άλλο στρατόπεδο για χάρη μιας sunburst Fender American Standard Jazz Bass.

Σ'αυτές τις κιθάρες που λες έπαιζε (και παίζει ακόμα) ο Ronnie Wood των Rolling Stones. Μάλιστα η ESP του έβγαλε και signature μοντέλα με διπλό φιλέτο πάνω στο σώμα.. Και μιας και αναφέρεστε σε Fenderοειδείς ρεπλίκες, ο γιαπονέζικος γίγαντας της ηλεκτρικής κιθάρας και του μπάσου προσφέρει (εκτός από τις σειρές Vintage και Vintage Plus) και πιο μοντέρνες εκδοχές για τους πιο απαιτητικούς: Snapper, Throbber και Amaze. (PS: είναι διαθέσιμες και οι EDWARDS versions αυτών των μοντέλων σε χαμηλότερες τιμές.)

Αν δεν απατώμαι το Supercharger GTO ακούγεται περίπου σαν τους SLO-100, τους ενισχυτές που χρησιμοποίησαν ο Eric Clapton και ο Mark Knopfler στα τέλη των 1980s και τις αρχές των 1990s. Άν δείτε τα βίντεο του Clapton και των Dire Straits εκείνης της περιόδου σίγουρα θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται.

Εφόσον δεν διαθέτεις έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο USB ή Firewire για να κάνεις backup, λογικό είναι να ταλαιπωρείσαι με τα κρασαρίσματα και τις μπλε οθόνες. Σε πολλούς από εμάς το πάθημα γίνεται μάθημα. Έτσι αρκετοί χρήστες φροντίζουν να έχουν τουλάχιστον ένα αντίγραφο ασφαλείας του συστήματος σε καλή μεριά, γλιτώνοντας την ταλαιπωρία και κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο.

Ουσιαστικά μιλάμε για δύο μοντέλα του 1972 διαθέσιμα σε 3 tone sunburst alder/rw και natural ash/mn. Φαντάζομαι πως τα μπάσα Pawnshop θα μοιάζουν κάπως έτσι (χωρίς να είμαι σίγουρος 100%):

Πριν από λίγες ημέρες η Fender προσέθεσε δύο μπάσα Precision στην σειρά Pawnshop. Δυστυχώς δεν διαθέτω φωτογραφικό υλικό για ανάρτηση. Θα έχετε μια μικρή πρόγευση άπ' αυτές τις δύο νέες προσθήκες σύντομα.

Η Pacifica 611 διαθέτει ένα soapbar Duncan P90 κοντά στο μπράτσο και έναν humbucker Duncan Custom 5 στον καβαλάρη, γεγονός που θα ενθουσιάσει κυρίως τους φανατικούς της jazz-fusion και της jazz-rock. http://3.bp.blogspot.com/-j5A5AtDWuRs/TaLa_KyqzQI/AAAAAAAAEoI/d6I6vKnFwIk/s1600/yamaha+pacifica+611H.jpg[/img]

Οι Bassman είναι φτιαγμένοι για κιθάρα και μπάσο με χωριστά κανάλια (normal & bass instrument) και υποδοχές για κάθε όργανο. Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι δεν θα έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τον 135άρη μιας και το μπουζούκι θα είναι συνδεδεμένο στο κανάλι normal. Και επειδή παίζω και μπάσο ακόμα καλύτερα, μιας και ο διακόπτης deep switch θα μου λύσει τα χέρια. Ο Bassman δεν διαθέτει reverb και vibrato, αλλά αυτό διορθώνεται με την χρήση ενός καλού πολυεφφέ.

Όχι μόνο Suhr. Και η Yamaha βγάζει κιθάρες με blower switch.