makam

Το GIGGITY της voodoo lab είναι μια από τις σχετικά τελευταίες μου ανακαλύψεις στην πράξη. Ηξερα εδώ και καιρό ότι με αυτό παίζει ο Eric Johnson, ο Sonny Landreth και πολλοί ακόμα, αλλά δεν είχε τύχει να το έχω και να το χρησιμοποιήσω στο rig μου, μέχρι πρόσφατα. 

Αρκετά βίντεο υπάρχουν στο youtube, αλλά είναι με κιθάρες που δεν με αφορούν ή είναι δείγματα με μία μόνο κιθάρα. 

Η δουλειά που κάνει το GIGGITY είναι στην ουσία η αλλαγή του βασικού χαρακτήρα της κιθάρας σου, ή να το πω καλύτερα του μαγνήτη που φορά η κιθάρα, με πολύ απλό και αποτελεσματικό τρόπο. Ετσι μπορείς να τοποθετήσεις το πετάλι στην αρχή της αλυσίδας σου, μεταβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την χροιά της κιθάρας σου απλά επιλέγοντας ή όχι το πετάλι (on - off), ή να το τοποθετήσεις στο τέλος της αλυσίδας κάνοντάς το στην ουσία ένα mastering equalizer! 

Η χρήση του είναι πολύ απλή με δύο κουμπιά (body και air) που μεταβάλουν τον όγκο και το presence και έναν τετραθέσιο επιλογέα που λειτουργεί επιπρόσθετα στα προηγούμενα, με την 1η θέση να ονομάζεται sun (bright) και την τελευταία moon (dark). Επίσης εκτός του master, υπάρχει και το κουμπί loudness που στην ουσία είναι ένα gain που ανοίγοντάς το, υπεροδηγεί το σήμα κάτι σαν tube overdrive. 

Tο μεγάλο ατού του πεταλιού είναι ότι με πολύ εύκολο και γρήγορο τρόπο μπορείς να κάνεις έναν μονοπήνιο να ακούγεται σαν humbucker αλλά και το αντίθετο. Επίσης μπορείς κάποια 'τζιτζικοειδή' overdrives-distortions να τα κάνεις να ακούγονται ευχάριστα. 

Μέχρι εδώ όλα καλά και αναμενόμενα, η έκπληξη ήταν όταν το δοκίμασα στην Martin που φορά Fishman aura piezo και παρ' ότι είναι ένα καλό σύστημα δεν παύει να έχει αυτό το χαρακτηριστικό του piezo, που ενοχλεί όσο ανεβαίνουν οι εντάσεις. Κι εδώ το GIGGITY βοήθησε πολύ να φύγει αυτό που ενοχλούσε στο piezo σύστημα. 

Στο review που ακολουθεί θα ακούσετε τρείς κιθάρες. Μια Les Paul, μια stratocaster και την Martin που προανέφερα. 

Οι ρυθμίσεις του GIGGITY αναγράφονται πάνω αριστερά και φαίνονται στο ίδιο το πετάλι. Δυστυχώς έχω κάνει μόνο κάποιες βασικές ρυθμίσεις για να φανούν διαφορές, αλλά κάποιος μπορεί να βρεί το sweet spot του GIGGITY παίζοντας λίγο παραπάνω στα settings! 

Θα βρείς όλα τα νούμερα-μεγέθη της Dunlop στο soto on stage. 

https://www.sonstage.gr/en/product-category/dunlop/accessories-dunlop/slides/ 

Τις προάλλες έψαχνα κι εγώ για slide και όταν πήγα να δοκιμάσω κάποια στο soto on stage που είναι και ο αντιπρόσωπος, εξεπλάγην ευχάριστα! Δεν πίστευα ότι υπήρχαν τόσα διαφορετικά μεγέθη και υλικά και μάλιστα στην Αθήνα!

To Steinberg με έψησε λίγο! Τα υπόλοιπα προσομοίαζαν φθηνό ενισχυτή

Πωω !! Σαν να βλέπεις ΝΑΜΜ αρχές δεκαετίας '80 ένα πράμα!!! 

Τύπου αναλογικά synths - Η PRS βγάζει stratocaster - H Fender βγάζει tele με wide range μαγνήτες (που δεν πέτυχαν) - Τα electronic drums γίνονται wanna be acoustic - Βάζουμε και μια λαμπίτσα στο module, να φαίνεται όμως από το παραθυράκι - πεταλάκια να φαν' κι οι κότες... 

Καμμία φαντασία όμως.....  αν και νομίζω τότε, ήταν πολύ πιο προχώ τα ΝΑΜΜ

Νάσο έχεις γίνει επιστήμονας!!!! Πολύ ωραία δουλειά!

Στις 17/2/2014 στις 11:52 ΜΜ, fusiongtr είπε

Εξαιρετικό από όλες τις απόψεις Μάκη, ευχαριστούμε πολύ (και για το ωτο-οφθαλμόλουτρο που προσφέρουν τα video).

 

Όλα αυτά τα σκάφη είναι δικά σου?

 

Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν το tone της κιθάρας στο πρώτο video με την Heritage Super Eagle, είναι στο ίδιο level με τις άλλες κιθάρες (μου ακούγεται σαν να το έχεις λίγο κομμένο-rolled off).

 

Διαφορετικοί και φοβεροί όλοι οι ήχοι, καθένας σε πάει σε άλλο παίξιμο (για τα γούστα μου), και βέβαια φοβερό παίξιμο.

Να διευκρινίσω επειδή αρκετοί ρώτησαν, τα tone pots σε όλες τις κιθάρες του τεστ είναι full open (αλλιώς δεν θα υπήρχε αντικειμενικότητα στο τεστ), απλά η Heritage Super Eagle ίσως λόγω του τεράστιου σκάφους της - 18" - έχει έναν πιό μπασο-μεσαίο ήχο από τις υπόλοιπες και το λέω με κάποια σιγουριά γιατί και οι 2 Super Eagle που έχω έχουν παρόμοιο ηχόχρωμα. Για να μην πω για αυτή την μαγική αίσθηση που έχουν αυτά τα τεράστια σκάφη των 18 ιντσών, όταν τα κρατάς και τον τρόπο που σου δίνουν τη νότα τους!!!

Πολύ μεγάλος!! Σημάδεψε την εποχή του κι εμάς μαζί!!!

2 ώρες πριν, Aris Spa είπε

Γεια σε όλους,

ειμαι ο ενας από τους γιους του Γιάννη.

Ευχαριστω για τις σκέψεις σας να ξέρετε ότι το τελευταίο καιρό (τρία χρόνια) υπέφερε από αρρώστιες και τώρα αναπαύθηκε και μάλιστα ειρηνικά.

Αντι για θρήνο σας προτείνω να βάλετε το έργο του ειδικά Socrates δυνατά και να πιείτε μια μπίρα στην μνήμη του, αυτό θα ήθελε.

 

με εκτίμηση,

Άρης Σπάθας 

 

ΥΓ: Δευτέρα στις 6 το απόγευμα θα γίνει η τελετη στον Άγιο Σεραφείμ στην Παλιά Πεντέλη οποίος θέλει είναι ευπρόσδεκτος να έρθει.

Κουράγιο στην οικογένεια του. Να είστε όλοι καλά να τον θυμάστε!!! 

Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. Είχε ακόμα να δώσει...

Εντάξει, δεν το περίμενα!!! Πίστευα θα πουληθούν οι 'γνωστές' του κιθάρες σε καλή τιμή, αλλά θήκη στα 175,000 και κάτι άλλες Washburn και Fender επανεκδόσεις σε τέτοια αστρονομικά ποσά!!!! 

Ακόμα και δύο ενισχυτές Fender έπιασαν πάνω από 70,000. 

Κι εντάξει τις κιθάρες τις άγγιζε, έπαιζε με μερικές από αυτές στο studio και στις συναυλίες, αλλά τους ενισχυτές??? 

Μήπως ζούμε τη φούσκα του rock 'n' roll και τη μετάβασή του σε μουσείο? Λέω εγώ τώρα... 

Και μήπως η επόμενη ή μεθ'επόμενη γενιά που δεν θα έχει μεγαλώσει όπως εμείς με Beatles και Floyd, δεν θα δίνει δεκάρα τσακιστή για τέτοια όργανα? 

Συμφωνώ με το post του alter!! 

Εγώ από τη μεριά μου πάντα παίζω λίγο περισσότερο όταν μπαίνει στην παρέα μια 'καινούργια κυρία'! Εδώ πέννες τεστάρω και κολλάω καμμιά εβδομάδα!! 

Το περίεργο με τις κιθάρες είναι ότι ακόμα και δύο ολόιδιες, ακούγονται λίγο διαφορετικά κι εκεί είναι που κολλάμε, τις κρατάμε και μαζεύονται... 

Πρέπει να το παραδεχθούμε όλοι πως η κιθάρα εκτός από χρηστικό όργανο είναι και φετίχ. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η ικανοποίηση που νιώθουμε όταν παίρνουμε ένα νέο όργανο που έχει το σχήμα, χρώμα, ήχο που επιθυμούμε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή και ας το παρατήσουμε μετά από λίγο! 

Νομίζω πως έχω όσες και όποιες χρειάζομαι, αλλά αν έπρεπε να μείνω με αυτές που πραγματικά χρειάζομαι αυτές θα ήταν: 

1.Ενα σκάφος με humbucker. 

2.Ενα σκάφος με floating mini humbucker. 

3.Μια tele. 

4.Μια tele με neck humbucker. 

5.Μια tele (Nashville mod) με τρείς μονούς. 

6.Μια ελαφριά Les Paul. 

7.Μια καλή ακουστική. 

8.Μια καλή Ovation. 

9.Μια κλασσική με cutaway. 

10. Μια solid body κλασσική για τα live. 

(Δεν βάζω strat αφού δεν συμπαθώ τo contour body και κάνω τη δουλειά μου άριστα με την Nashville tele και επίσης δεν βάζω semi τύπου 335 γιατί δεν με βόλεψαν...)

Εμένα πάντως αυτό το 'Lady' με είχε στοιχειώσει για χρόνια!!! Και είναι το πρώτο που μου έρχεται κατά νου στη λέξη 'Lady'. 

Η δε φράση στο 5'39" του φινάλε έχει χαρακτεί βαθιά μέσα μου!!!!

9 ώρες πριν, Alter είπε

Δεν τα βρίσκανε όμως αυτοί οι δύο, ο Les Paul δεν πολύ συμπαθούσε το στυλ του Leo στο χώρο εργασίας..

Ναι ο Les Paul ήταν της σχολής Gibson-Epiphone αφού έπαιζε με σκάφη των δύο εταιρειών ένα πιο country-jazz ιδίωμα!! 

Από την άλλη, αν είχε γίνει αυτό το emdorsement deal, είναι πολύ πιθανό ο Les να έπαιζε με τις tele και strat που όμως πολύ πιθανόν να μη λέγονταν telecaster και stratocaster!!! 

Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα είχε γίνει στην Gibson, που το όνομα Les Paul ήταν και παραμένει η σημαία της!!!!

Για φανταστείτε να είχε γίνει τελικά αυτή η συνεργασία το 1951, όταν ο Leo πρότεινε endorsement deal την κατακαίνουργη telecaster στον μέγα Les Paul αλλά ο τελευταίος επιθυμούσε κάτι πιό λουσάτο και με τρόπο΄αρνήθηκε!! 

Πόσο διαφορετικά θα ήταν σήμερα τα κιθαροπράγματα; Κανείς δεν ξέρει! 

Διαβάστε το άρθρο, έχει πολύ ενδιαφέρον!!! 

https://reverb.com/news/when-leo-fender-asked-les-paul-to-endorse-the-telecaster 

Πολύ ωραίο το θέμα και σηκώνει πολύ συζήτηση!!! 

Δεν πιστεύω πως υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικών, αλλά άπειρα...

Οταν ξεκίνησα να παίζω μουσική, φυσικά ξεκίνησα με το αυτί αλλά λίγο αργότερα που αποφάσισα τι ήθελα να κάνω, ξεκίνησα να μαθαίνω μουσική και θεωρώντας τον εαυτό μου 'μισό' μουσικό - αφού δεν είχα μάθει να διαβάζω-, στρώθηκα για τα καλά!! 

Η διαδικασία του να μάθει κάποιος να διαβάζει σε σύντομο χρονικό διάστημα είναι συγκεκριμένη, έχει τρόπο και έχει πιά γίνει μέρος της σωστής εκπαίδευσης από καλούς δασκάλους στα περισσότερα σοβαρά μουσικά σχολεία και ωδεία. 

Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη όταν μπορούσα να διαβάσω παρτιτούρα και πόσο μάλλον που μπορούσα να διαβάζω έργα άλλων οργάνων όπως φλάουτο-βιολί κλπ. (εδώ είναι το μεγάλο μειονέκτημα της ταμπλατούρας...)

Το σημαντικότερο ήταν ότι μπορούσα να γράψω τη μουσική μου, να σημειώσω τις μουσικές μου σκέψεις ακόμα και μακριά από το όργανο!! 

Φυσικά παίζοντας rock στην αρχή και jazz αργότερα, κατάλαβα πως το αυτί ήταν το απαραίτητο και αρχέγονο στοιχείο που θα σε κάνει να αισθανθείς τον ήχο και τις μικρές διαφορές και αποκλίσεις στην έκφραση. Γιατί ωραία η παρτιτούρα, αλλά το ίδιο κομμάτι στο real book, θα το ακούσεις παιγμένο εντελώς διαφορετικά στις διάφορες εκτελέσεις του! 

Σαν μουσικός προτιμώ οι συνεργάτες μου να μπορούν να διαβάζουν και να ξέρουν θεωρία, αφού έτσι μπορούμε να συνεννοηθούμε καλύτερα, πιό άμεσα αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό... 

Σε όλο αυτό το διάστημα έχω συνεργασθεί με πολλούς διαφορετικούς μουσικούς, με διαφορετική προσέγγιση ο καθ' ένας τους. 

Από κλασσικό μουσικό ορχήστρας που δεν κατάφερνε να μπεί στο σωστό σημείο και να διαβάσει αυτό που έβλεπε! κάτι που μετά την 4η προσπάθειά του το έκανε ακόμα χειρότερο αφού η ψυχολογία του είχε καταρρεύσει, μέχρι μουσικό που του έδωσα την παρτιτούρα, της έριξε μια ματιά μουρμουρίζοντας τη μελωδία - που δεν ήταν εύκολη - και αφήνοντας την κάτω, πιάνει το όργανο και παίζει το κομμάτι άψογα και με έκφραση!!! 

Ειπώθηκε πριν και το πιστεύω κι εγώ. Ναι είναι θέμα τεμπελιάς να μη μαθαίνει ένας επαγγελματίας μουσικός να διαβάζει. Είναι μια 'ξένη γλώσσα' - διαδικασία, που απαιτεί λίγο χρόνο αλλά σε ολοκληρώνει σαν μουσικό και στην τελική ποιός από εμάς θα είχε φτάσει στην 3η σελίδα αυτού του topic αν δεν ήξερε ανάγνωση και γραφή; 

Ή αλλιώς, τι θα προτιμούσατε; o-η φίλος σας-αδελφός-πατέρας, να ξέρουν μόνο να μιλούν ή να ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν!!!

12 ώρες πριν, otto## είπε

 

Λοιπόν σε αυτή τη φώτο επιβεβαιώνεται η ιδιοφυής τοποθέτηση του input jack της στρατ. Έχω 4 κιθάρες εκ των οποίων οι 3 έχουν το input από κάτω, και αυτό της καθιστά μη-παίξιμες (εκ του unplayable ) στο configuration που δείχνει ο Κλαφτον. Θες ρε φίλε να χωθείς στο καναπέ, να ακουμπήσεις τη πλατούλα σου αναπαυτικά και να γράψεις τον next hit. Άντε κάντο με ibanez ή gibson (όχι sg ή σκάφος). 

 

PS. Εξίσου ιδιοφυής και η μόντα του Vai στη JEM. 

 

Τα μισά μου τουλάχιστον jacks είναι με γωνία!!! Το θεωρώ πιό απλό κα ιδιοφυές από το input jack της stratocaster και των Ibanez!!! Και να το πατήσεις, που λέει ο λόγος, δεν βγαίνει!!

Θα μας τρελάνεις βραδιάτικα!!!!

Τι κρίμα! Απίστευτος μουσικός!!!

Πολύ ωραίο το νέο forum με μια πρώτη εντύπωση!!! Μπράβο Γιάννη! 

...έτσι μου' ρχεται να γράψω!!!

Εδώ ο Bonamassa μου άρεσε!!! Ιδίως μετά το 4'50"...

Φέρνει λιγάκι σε Tommy Emmanuel το παίξιμο, αλλά ως εκεί... :)

Υ.Γ. Βρε λες να του πηγαίνουν πιο πολύ οι ακουστικές?? ???

Να πω κι εγώ μια γνώμη στα γρήγορα.

Πολύ ωραία τα solos και τα licks, αλλά αυτό που μένει στο τέλος είναι το κομμάτι, η σύνθεση, ο ιδιαίτερος ήχος και η 'άποψη'!!

Ο Massa κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλη παιχτούρα, αλλά αυτά που παίζει είναι λιγάκι μουσείο!

Εχει όλα τα licks, εκπληκτικά όργανα κι εξοπλισμό αλλά παίζει τη μουσική άλλων, που δημιούργησαν κάποιοι 30, 40, 50 χρόνια πίσω. Δεν έχει τολμήσει μέχρι τώρα να κάνει την υπέρβαση, ενώ τα groups που ανέφεραν κάποιοι πιο πριν, γέννησαν το είδος!

Αναμασά licks που τα έχεις ξανακούσει και αυτό τον κάνει βαρετό, ενώ έχει πιάσει την κιθαρο-vintagoλαγνεία της εποχής μας και βασικά απευθύνεται σε κιθαρίστες!

Πιο ενδιαφέρουσες είναι οι παρουσιάσεις των οργάνων του, απ' ότι τα άλμπουμς που έχει κάνει, όμως όλα αυτά τα κάνει- μεθοδευμένα ή όχι, δεν το ξέρω- μ' έναν τρόπο μοναδικό, και το κάνει πολύ καλά, τόσο που εδώ έρχεται το: 'Τίποτα δεν είναι τυχαίο' του τίτλου!!!

Παραθέτω ένα κλιπάκι ενός σύγχρονου του Bonamassa, που εμένα με αγγίζει ιδιαίτερα!!!

Το συγκεκριμένο solo-κλάμα, φαντάζομαι οι περισσότεροι θα το γνωρίζετε, όμως το θεωρώ ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει!!!

(προσέξτε την έκφραση του John Mayer όταν παίζει ο Derek Trucks!!! :o)

Νομιζω η L5 ειναι ανικητη  ;D...μου αρεσε περισσοτερο απο ολες με τη μια...εξοχος και γεματος ηχος σε ολο το φασμα.

Στον αντιποδα, η Eastman 910, μολονοτι ελαφρως "αδεια", μου κεντρισε το ενδιαφερον με τον percussive χαρακτηρα της.

Απο τις Heritage, η Sweet 16 με κερδισε, οι αλλες μου φανηκαν ελαφρως "πλαστικες"στον ηχο τους.

Η D'Angelico μαλλον μου αρεσε ακριβως μετα την L5...την βρηκα εξοχη.

Η Hofner πιστευω εχει τον πιο ιδιαιτερο τονο, υπαρχει κατι τελειως δικο της στο πως ακουγεται και αντιδραει...πολυ ενδιαφερουσα.

Φυσικα, οπως ανεφερες, ολες ειναι εξαιρετικα οργανα και αξιζουν προσοχης.

Ευχαριστουμε!

Ηλία ευχαριστώ πολύ! Δεν θα αναφερθώ στην L5, αφού όλοι περιμένουν κάτι εξαιρετικό από αυτή και το δίνει με το παραπάνω.

Οι Heritage με τον built in humbucker την κοντράρουν στα ίσα, και μάλιστα σε κάποια περιοχή στα μπασο-μεσαία βγαίνουν πιο ξεκούραστα μπροστά.

Η Heritage Golden Eagle με τον neck mini floating humbucker, είναι η πιo bright απ' όλες τις κιθάρες του συγκριτικού και καθαρίζει εκπληκτικά σε group playing!!

Και οι δύο Eastman είναι εκπληκτικά όργανα που στον ακουστικό ήχο δεν έχουν αντίπαλο! Ακούγονται πιο δυνατά και γλυκά απ' όλες και ίσως γι' αυτό να ευθύνεται το λεπτό καπάκι με το X bracing. Αυτή η ακουστική υπεροχή τους σε συνδιασμό με τον floating mini humbucker τις κάνει ν' ακούγονται διαφορετικά. Πιο 'old style' θα έλεγα!

Αμέσως μετά τις Eastman όσον αφορά τον ακουστικό ήχο, έρχονται οι Heritage που έχουν κι αυτές X bracing, εκτός της H550 που στην ουσία είναι μια προσεγμένη Tal Farlow, με ebony fretboard και laminate καπάκι και πλάτη, αλλά μασίφ πλαινά... ???

Η Gibson L4 είναι στην ουσία μια καλύτερη ES175, με μασίφ ξύλα, εβένινη ταστιέρα και αυτή την ποιότητα την βγάζει αμέσως με τις πρώτες νότες!!!

Η Hofner είναι κάτι διαφορετικό, έχει τον δικό της χαρακτήρα με πολύ ωραία μπάσα και γλυκά πρίμα. Δεν θα σ' ενοχλήσει κάτι, εκτός από το neck joint  στο 16ο τάστο αντί του κλασικού στο 14ο, που εμένα με μπέρδευε λιγάκι!

Η έκπληξη όμως του συγκριτικού είναι η D' Angelico, που και πολύ ωραίο ακουστικό ήχο έχει (γι' αυτό μάλλον ευθύνεται το πολύ έντονο arch-καμάρα που έχει και το καπάκι και η πλάτη). Ο ηλεκτρικός της ήχος είναι επίσης πολύ καλός, λαμπερός, με ωραία σφιχτά μπάσα και όλα αυτά σ΄ένα πακέτο πανέμορφο που κοστίζει τα μισά από την αμέσως φθηνότερη!!!

Δυστυχώς το νέο μοντέλο που βγάζει τώρα, έχει κάποιες παραχωρήσεις στα υλικά, όπως rosewood αντί για έβενο στην ταστιέρα και την γέφυρα, κάποιες άλλες λεπτομέρειες που λείπουν, αλλά δεν αποκλείεται να είναι κι αυτή πολύ καλή...

Τώρα στην αίσθηση στο χέρι, οι Heritage για μένα είναι οι πιό φιλικές και ξεκούραστες! Με σχετικά παχύτερο μπράτσο κάποιες και κάποιες άλλες με medium profile, το χαρακτηριστικό τους όμως είναι το D profile, που για εμένα είναι ότι πιο βολικό!!!

Πολύ ωραία και μερακλίδικα πράγματα βλέπω!!!

Καλόπαιχτη εύχομαι να είναι!

Για δώσε αν θέλεις πληροφορίες για κόστος μήπως κάνουμε κάτι... ;)

Να' σαι καλά Λουκά!!!

Εχω την τύχη να παίζω κατά καιρούς με κάποια εκπληκτικά όργανα, μερικά εκ των οποίων παρουσιάζονται σε αυτό το τεστ!

Θα έχει ενδιαφέρον να ακουστούν γνώμες καθώς ναι μεν οι κιθάρες είναι όλες archtop-full hollow body, αλλά άλλες έχουν built-in humbuckers, άλλες έχουν floating mini humbuckers, άλλες (οι περισσότερες) έχουν κατασκευή με μασίφ σκαφτά ξύλα, ενώ κάποιες άλλες είναι laminated...

Η αίσθηση στο χέρι είναι εξαιρετική σε όλες, με κάποιες διαφορές στο scale length με ότι αυτό συνεπάγεται!

Περιμένω τις γνώμες σας!!!

Έχοντας λίγο χρόνο παραπάνω κατάφερα να ενώσω σε ένα, τα 11 ξεχωριστά βίντεο που είχα δημοσιεύσει στο noiz πριν μερικά χρόνια!!!

Όλες οι κιθάρες του συγκριτικού είναι πολύ ποιοτικά όργανα μεσαίας - ψηλής τιμής, που όμως μπορεί να βρεί κάποιος και να ακούσει σε σοβαρά καταστήματα (δυστυχώς του εξωτερικού τώρα πιά... :-[)!!

Δεν έχω συμπεριλάβει εδώ παλιά vintage ή one off... όργανα και όλες οι κιθάρες έχουν παιχτεί την ίδια στιγμή, με την ίδια πένα και τα ίδια amp settings!!! Προσπάθησα να παίξω ακριβώς το ίδιο κομμάτι, να έχω κάποια fast and slow runs σε ολόκληρη την ταστιέρα καθώς και περάσματα συγχορδιών!!

Ελπίζω οι λάτρεις των archtop guitars να το απολαύσουν!!!