BillTrantos

Καλησπέρα φίλοι! Εδώ και μερικούς μήνες, ο συμφορουμίτης @loucas μου έδωσε μεγάλη χαρά και υλικό για μελέτη, στέλνοντάς μου τους τρεις δίσκους του, Blue Sense, Escape και Origins (κατά σειρά κυκλοφορίας). Έδωσα στον εαυτό μου λίγο χρόνο να τους ακούσω προσεκτικά, αλλά κάποια πράγματα στην προσωπική μου ζωή, συν ο χαμός στο noiz δε μου είχαν επιτρέψει να κάτσω να γράψω ένα κείμενο της προκοπής.

Ξεκινώντας από το Blue Sense του 2014, σε μεταφέρει από το πρώτο κιόλας κομμάτι (Quiet Gaze) στον ατμοσφαιρικό κόσμο που είχε κατά νου ο Λουκάς, γεμάτο smooth jazz από μια πολύ δεμένη τριμερή μπάντα με κέντρο το πάντα εκλεπτυσμένο πιάνο του. Κατά τη διάρκεια του δίσκου συναντάμε και νέα στοιχεία, όπως pads και πολύ groovy ρυθμούς, στοιχεία τα οποία δε σε αφήνουν να "βολευτείς" σε αυτό που νόμιζες ότι θα ακούσεις.  Την ίδια εντύπωση μου δίνουν και οι μεταβάσεις από το ένα section στο άλλο καθ'όλη τη διάρκεια του δίσκου, ο Λουκάς δεν ήθελε να βολευτεί και έσπρωξε τον εαυτό του μουσικά ώστε να ξεφύγει από τα κλισέ που εύκολα μπορεί να έχει κανείς ως αποκούμπι στη jazz. Θέλω να κάνω ειδική αναφορά στο Power of Three και για το υπέροχο piano intro του, αλλά και για τη συμμετοχή της συζύγου του Λουκά στο μπάσο. Συνολικά, εκτός από μια ολοκληρωμένη και πολύ ποιοτική δουλειά, το Blue Sense λειτούργησε για μένα ως μια εισαγωγή στο ποιος είναι ο μουσικός Λουκάς.

Κατευθείαν πάμε στο 2017 και το Escape. Εδώ τα πράγματα είναι πιο up tempo, πιο funk, πιο παρεΐστικα. Πέρα από τους ήχους που συναντήσαμε στο Blue Sense, τώρα έχουμε και electic piano, synths, πνευστά, αλλά και λίγο διαφορετικές δομές, ακόμα πιο περιπετειώδεις σε σχέση με το Blue Sense. Θυμάμαι ότι στην πρώτη ακρόαση είχα ανοίξει ένα μπουκάλι κρασί με την κοπέλα μου και είχαμε εντυπωσιαστεί από το vibe που έδωσε ο δίσκος. Εδώ ξεχωρίζω σίγουρα το Escape Route, μου άρεσε πολύ η χρήση ηλεκτρικού μπάσου και ηλεκτρικής κιθάρας, έδωσαν κάτι διαφορετικό που δεν περίμενα. Μου άρεσε επίσης πολύ το Harlem Walk, με την πιο blues διάθεση και τα ξεσηκωτικά πνευστά. Δε γίνεται όμως να μιλάω για αυτόν το δίσκο χωρίς να αναφέρω το κομμάτι Far from coast, στο οποίο συμμετέχει ο αγαπημένος @fusiongtr. Όχι μόνο γιατί σπάνια τον ακούμε, αλλά γιατί όταν τον ακούμε εντυπωσιάζει με το πώς σκέφτεται μουσικά και πώς πατάει αρμονικά. Πολύ ωραίες οι ανταλλαγές solo με το electric piano στο τέλος.

Και φτάνουμε στο πρόσφατο αλλά και μακρινό 2019, τη χρονιά που ο Λουκάς κυκλοφόρησε το Origins. Όπως προϊδεάζει και ο τίτλος, εδώ ερχόμαστε περισσότερο σε επαφή με τις καταβολές του, αλλά αυτό που με χαροποίησε ιδιαίτερα ήταν η συμμετοχή αγαπημένων μελών του forum. Πέραν αυτού όμως, το αληθινό brass section δίνει άλλο αέρα και για αυτό το λόγο νομίζω πως ήταν ο αγαπημένος μου δίσκος. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο Scherzo Latino, για τα φοβερά syncopated grooves και τη συμμετοχή του αφεντικού @Yannis Methenitis που εντυπωσιάζει σε ένα κομμάτι που θα χαρακτήριζα "δύσκολο" για solo ηλεκτρικής κιθάρας. Στο Ride On βρίσκουμε τον λατρεμένο @gvour να δείχνει έναν άλλο εαυτό από εκείνον που μας έχει συνηθίσει, παντρεύοντας το παθιασμένο του blues στυλ με πανέξυπνα jazz περάσματα. Τέλος, στο πολύ groovάτο Stratosphere με τα υπέροχα πνευστά, έρχεται πάλι ο @fusiongtr να κεντήσει σε άλλο στυλ αυτή τη φορά, φέρνοντας τη fusion κιθάρα στο κέντρο του κομματιού, η οποία λειτούργησε ως "αντίπαλο δέος" στα πνευστά που ως τότε είχαν lead ρόλο.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Λουκά για αυτό το ταξίδι, τα albums του μου έκαναν παρέα σε μια αρκετά δύσκολη περίοδο. Συγγνώμη για την κακή φωτογραφία, όσο μουσικός είμαι, άλλο τόσο είμαι και φωτογράφος!

Ρε παλικάρια είναι Σάββατο, γιατί τόση ένταση; Δεν πάμε να κοπανήσουμε καμιά χορδή, κάνα πλήκτρο;

Ωραίες κιθάρες, είχε μια ένας από τους Έλληνες δασκάλους μου. Εντάξει ο συγκεκριμένος και με σκουπόξυλο έβγαζε ήχο, αλλά κουβέντα να γίνεται.

Με 2 single coil sized humbuckers γίνεται πύραυλος.

Παιδιά μην το πηγαίνουμε επί προσωπικού χωρίς λόγο, μιλάμε για μαγνήτες και κιθάρες.

Θα σε ξενερώσω ρε μάστορα, αλλά έχοντας παίξει με όλα τα μπιχλιμπίδα της Μάρσαλ (γιατί περί αυτού πρόκειται), χίλιες φορές να είχες πάρει τον μονόβατο DSL.

Σε συνθήκες εξάσκησης, αλλά και πρόβας, έχω δοκιμάσει και τον MG15 και τον 30. Ο 30 σίγουρα καλύτερος, αλλά και πάλι 2 σκαλιά κάτω από τους μονόβατους που έβγαλε η Μάρσαλ αργότερα.

Παρ'όλα αυτά εύχομαι να κάνει για τις ανάγκες σου και να τον χαρείς!

ΑΝ (με κεφαλαία γιατί δεν το βλέπω σύντομα) ήμουν στη γύρα για να φτιάξω pedalboard, από 2 πετάλια θα ξεκινούσα.

J Rockett Archer: Modern take στο κλασικό holy grail Klon.

Strymon El Capistan: Το αγαπημένο μου time based πετάλι. Φοβερός ήχος και έξυπνα features.

Το πλάνο μακροπρόθεσμα είναι να έχω μια και καλή από κάθε σχήμα που μου αρέσει. Με tele και ακουστική είμαι καλυμμένος, οπότε οι επόμενες 2 θα ήταν μια Strat και μια Les Paul, ιδανικά Αμερικάνες ή Γιαπωνέζες.

Ενδεικτικά παραδείγματα:

Fender Strat 50s Reissue (MIJ) - 90s

Gibson Les Paul Studio 1995

10 ώρες πριν, vrasidas27 είπε

Εννοεις σε μαγαζια που εχουν κ μεταχειρισμενα ή αγγελιες?

Στο marktplaats, που είναι η αντίστοιχη "Χρυσή Ευκαιρία". Βρίσκεις από Tokai μέχρι αυτοκίνητα

Πολύ προσιτές τιμές σε σχέση με Ελλάδα, βαστάω καλά όμως ακόμα.

@vrasidas27 στην Ολλανδία ακόμα βρίσκεις high end Tokai/Greco μεταξύ 600-800. Έχω φάει τον παπά κι εγώ με το brand στο headstock και θέλω Fender/Gibson, αλλιώς θα είχα βρει άσχημους μπελάδες.

2 ώρες πριν, Billytheking86 είπε

Μακριά, βλέπω γενικά ότι λένε οι παλιές κιθάρες χρυσός και οι καινούριες χάλια κτλ. Εγώ από τις πρώτες κιθάρες squier που είχα ήταν πεπιεσμένο χαρτί, ούτε καν ξύλο... Και αναλογικά με τα σήμερινα low end όργανα έδινες και περισσότερα μαρουλακια.... Τα quality standards πολυ πιο χαμηλά σε όλο το spectrum... Μην ακούτε μαλακιες... Δώσε 1000 πάρε μια charvel η jackson η fender του κουτιού και έχεις όργανο όλα τα λεφτά... Δώσε χίλια για παπαντζες 80s και δώσε αλλά τόσα να την κάνεις playable... 

Καταρχάς καλώς όρισες στην παρέα μας.

Θα έλεγα πριν αρχίσεις να ποστάρεις να ρίξεις μια ματιά στους κανονισμούς του forum, γιατί οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιείς δεν επιτρέπονται.

Να διαφωνούμε μπορούμε, να χαρακτηρίζουμε απόψεις των άλλων ως μαλακίες και παπάντζες δε θα γίνει ανεκτό.

1 ώρα πριν, Nekkon είπε

Και αν θέλεις ντε και καλά made in Japan, πάρε καινούρια FGN στο χιλιάρικο 

Οι FGN είναι φοβερές όντως!

30 λεπτά πριν, vrasidas27 είπε

Καλή χρονιά σε όλους.

Μπιλ να χαίρεσαι το όνομα σου!

Να μας χαίρονται Βρασίλη!

Καλή χρονιά παιδιά, με υγεία πάνω απ'όλα, μουσική και λιγότερες μανούρες!

1 λεπτό πριν, LightStringer είπε

Βλέπω πάντως ότι οι γνώμες διίστανται. 

Και αυτό είναι πάντα καλό! Δεν υπάρχει μια και καθολική αλήθεια, ειδικά όταν μπαίνει τόσο πολύ ο υποκειμενικός παράγοντας.

Παίξε όσο περισσότερες μπορείς, θα αποκτήσεις άποψη και λογικά θα πέσεις και πάνω σε ένα όργανο που να γουστάρεις πολύ.

23 λεπτά πριν, vrasidas27 είπε

Το θελω το οργανο πιο resonant ακουστικα για ψυχολογικους λογους, ακομα κ αν αυτο δε μεταφραζεται, ειδικα σε higain καταστασεις για τις οποιες προοριζονται οι κιθαρες αυτες. Ασε που οι μαγνητες τους ειχαν ολες εντελως διαφορετικο κ μοντερνο ηχοχρωμα απο αυτο που περιμενω απο τετοιες κιθαρες, οποτε παλι για αλλαγη παω κ ανεβαινει πολυ η κατασταση.

Ακριβώς ό,τι είπε ο συνονόματος. Το θέλω να μπιστάει το όργανο για να γουστάρω.

26 λεπτά πριν, kpeyos είπε

Τί καλύτερο θεωρείται ότι έχουν αυτές οι κιθάρες από μια σημερινή Schecter ή  Charvel αυτής της κατηγορίας τιμής; Ρωτάω κι εγώ μπας και καταλάβω.

Έχουν περάσει από τα χέρια μου και Schecter και Charvel, νομίζω τη Schecter την είδες στο άλλο thread με τις throwback photos.

Πιο "νεκρά" ξύλα δεν έχω ξαναπετύχει. Δεν ένιωθε τίποτα η κιθάρα. Η Tokai (MIJ 2015) που έχω τώρα (τη βλέπετε στο avatar) έκανα ένα γκραααν μόλις ήρθε από κιθαρομάγαζο στην Εσθονία και είδα το φως το αληθινό. Η Schecter 1000 ευρώ το 2012, η Tokai 650 ευρώ το 2018.

Εννοείται πάντα ότι μιλάω για μεμονωμένα περιστατικά, του τύπου 10-15 κιθάρες από κάθε εταιρία γιατί τόσες πέτυχα όταν έκανα έρευνα αγοράς. Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία όμως.

2 λεπτά πριν, LightStringer είπε

Μήπως όντως δε παιζόντουσαν κάποτε....και όχι σήμερα με τα "νέα" δεδομένα ειναι τό ερώτημα. Ειχα αρκετές εκείνης της 10ετίας. Και usa κ japan... αλλά δε νιώθω ότι ήταν "καλύτερες" σε κάτι απο μια "σημερινή" πχ charvel mexico των 1000 ευρώ....

Καθαρά προσωπική εμπειρία, αλλά 9 στις 10 που έχω παίξει από Ινδονησία/Μεξικό/Κορέα ήταν απογοήτευση για τα χρήματα και το hype. Αρνούμαι να δώσω πάνω από 600-700 για τέτοια όργανα.

1 λεπτό πριν, LK είπε

3. Με 1000 ευρώ θα έπαιρνα μια καινούργια Αμερικανική strat.

Έχεις δει πόσο κάνουν καινούργιες οι Fender USA Strats;

18 λεπτά πριν, LightStringer είπε

δεδομένου ότι σήμερα ακόμα και μία μεξικάνικη η made in indonesia κιθάρα των 1000+ ευρω, είναι πολύ πιθανό εώς και βέβαιο να έχει καλύτερη ποιότητα η εργονομία κλπ

Δε θα το χαρακτήριζα πολύ πιθανό και σίγουρα όχι βέβαιο.

Δεν παίζονται οι Ιάπωνες, αλλά θα πρέπει να μας πεις και μάρκα, εργοστάσιο, χρονιά, κλπ. Δηλαδή αν μιλάμε για Tokai, Greco, Fender "Squier" και τέτοια, τότε αξίζουν τα χαρτιά. Ειδικά από εργοστάσια όπως Fujigen και Iida Gakki.

1 λεπτό πριν, Nestoras είπε

Αφού είναι standard η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να έχει alder εκτός αν είναι εκεί τελη 80 αρχές 90 που είχαν poplar. Οπότε ... συνεχίστε.

Είπα να δώσω προτάσεις για είδος πληροφορίας, μη το παίρνεις κι εσύ της μετρητοίς

Όσα περισσότερα μπορείς να μας πεις, τόσο περισσότερο θα μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε.

Τι ξύλα έχει η στρατ, τι μουσική θες να παίξεις, με τι ενισχυτή, παίζεις live ή μόνο στο σπίτι, budget;

Διαφορετικά θα αρχίσει ο καθένας να σου πετάει την προσωπική του προτίμηση, και δικαίως.

Να κλείσει καλά μια δύσκολη χρονιά

Εγώ το τελευταίο διάστημα κάνω 2-3 διαφορετικά πράγματα. Για την πάρτη μου γράφω κάτι σαν post rock/progressive, αλλά για τα μαθήματα γράφω με keyboard. Άρα:

Ηλεκτρική κιθάρα, distorted και clean/ambient.

Piano/synth VSTs.

Toontrack EzDrums με 2-3 expansions (κυρίως το Progressive).

Μπάσο από Submission Audio.

Θα ανεβάσω κι εγώ τις 2 πιο παλιές που έχω, από τότε που γούσταρα πολύ τα lives και ψαχνόμουν συνέχεια να παίξω. Άλλη ζωή όντως που λέει και ο Μάνος.

2010 - πάρτι συμμαθήτριας στον Πειραιά: Les Paul, rock covers και πολύ άγχος.

2012-13: Live σε μια μουσική σκηνή στην Αθήνα, νομίζω GhostHouse. Schecter Hellraiser τότε και υφάκι γιατί είχαμε καταφέρει να μαζέψουμε 150 άτομα στο μαγαζί.

Ωραίο θέμα και ωραία συζήτηση!

Για μένα πάει λίγο περίεργα. Ας πούμε ότι μου κάθεται μια κιθάρα στην αρχή, μετά περνάω μια περίοδο μέλιτος όπου δε μου δίνω σημασία γιατί δε βλέπω ούτε αρνητικά, ούτε τίποτα. Έχω φάει τον παπά κανονικά. Μετά το πρώτο δίμηνο ξέρω αν όντως μου κάνει ένα όργανο.

Με την τέλε και την Taylor που έχω τώρα ήταν το ίδιο. Μου κάτσανε στο χέρι από την αρχή, αργότερα είδα τους περιορισμούς που έχουν και πλέον τις έχω παντρευτεί. Με την τέλε είμαστε 5 χρόνια, με την Taylor κοντεύουμε χρόνο. Έχω πάει από το να αλλάζω κιθάρες για το ψάξιμο και τη ντοπαμίνη, στο να τις κρατάω μόνιμα.