rockdrum

Κοίταξε κι εδώ στα απαντημένα θέματα: http://www.noiz.gr/index.php?topic=8504.0

Συμπληρωματικά όπως είπε ο φίλος gydrummer μαζεύω τα «τεντώματα» σε κατηγορίες:

Για το bass drum:

Ήχος tight: front head ελαφρώς ψηλότερα από batter head

Ήχος με Bottom end: ξεκουρδίζουμε front head ελαφρώς. Σχεδόν και τα δύο δέρματα στο ίδιο κούρδισμα.

Ήχος boom: Batter head ελαφρώς ψηλότερα από front head (το ανάποδο του tight).

Ήχος click (ο αγαπημένος metal): Batter head λίγο πριν το ξεκούρδισμα, δηλαδή στο πρώτο χαμηλότερο τόνο που μπορεί να δώσει το τύμπανο.

Tip: Σε χώρο χωρίς μικρόφωνα ο ήχος boom είναι καλύτερος. Συνήθως πολλοί κουρδίζουν χαμηλά και πνίγουν τα τύμπανα πριν τα ακούσουν με τη μπάντα. Αυτό ακούγεται καλά στο drummer αλλά στους υπόλοιπους ο ήχος είναι σαν χαρτόκουτο. Αυτό που λέω πολλές φορές, πως τα τύμπανα πρέπει να αναπνέουν και να παράγουν αρμονικές. Κατά τη διάρκεια του παιξίματος με το group οι ανεπιθύμητες αρμονικές μειώνονται δραματικά και το τύμπανο ακούγεται πιο ζεστό. Ακόμα και στο ταμπούρο με τα ανεπιθύμητα buzz συμβαίνει αυτό.

Η διαφωνία με τον  gydrummer είναι στο θέμα του σφιξίματος. Δεν χρειάζεται το «όσο παίρνει». Αν το bass drum δεν είναι γεμάτο στο αφρολέξ η απλή διαφορά τρίτης ανάμεσα στα δέρματα, είναι αρκετή. Αν είναι πνιγμένο το τύμπανο, φυσικά χρειάζεσαι κάτι δραματικό για να ακούσεις διαφορά. Αποτέλεσμα να αχρηστεύονται τα δέρματα…

Η δική μου γνώμη είναι πως το πρήξιμο, προέρχεται από το υπερβολικό σφίξιμο του αντίχειρα και την κίνηση που οφείλεται αποκλειστικά συνήθως στη κίνηση του καρπού. Το κράτημα της μπακέτας, πρέπει να είναι τόσο χαλαρό κατά την ώρα που παίζουμε ώστε κάποιος με πολύ μικρή προσπάθεια να μπορεί να μας την αφαιρέσει από το χέρι. Προσπάθησε να είσαι χαλαρός, να μη παίζεις μόνο με το καρπό, αλλά να χρησιμοποιείς και το υπόλοιπο χέρι κατά την κίνηση, ώστε να παράγεις ενέργεια από τη βαρύτητα και όχι μόνο από τη κίνηση του καρπού. Επίσης καλό θα ήταν να εξασκηθείς στη μέθοδο moeller ώστε να παίρνεις χτυπήματα από την αναπήδηση της μπακέτας. Μη χρησιμοποιείς μπακέτες πολύ χοντρές π.χ. 2Β όταν ζορίζεσαι και πονάς. Αλλιώς κράτα όπως το άλλο χέρι.

Πάντως η λαβή traditional είναι η αγαπημένη μου. Έχω συνηθίσει έτσι πολλά χρόνια και σπανίως χρησιμοποιώ τη κανονική.

Κοίταξε και αυτό: http://www.noiz.gr/index.php?topic=8102.0

Έχω γράψει κάτι σχετικά, που θα το βρεις αρκετά ενδιαφέρον, αλλιώς εδώ είμαστε πάλι.

Καλό είναι και αυτό το video του Bob Gatzen:

1,62 εκατοστά κέλυφος, μη παραπονιέσαι. Είναι σφιχτή μπότα, αλλά μάλλον της λείπει ένταση. Αρκετά μαζεμένη και με λίγες αρμονικές και άν. Εκτός και αν έχετε κάνει κάτι κατασκευαστικά λάθος. Π.χ. στο κόλλημα των φύλλων. Το τελευταίο κάλυμμα μάλλον δεν χρειαζόταν. Το μαζεύει τον ήχο. Καλύτερα θα ήταν λούστρο μόνο. Λοιπόν αφού στο παίξιμο με άλλους δεν ενοχλεί, άσε τη όπως είναι. Εκτός κι αν σου τη λένε οι άλλοι, οπότε μόνο triggers για ηλεκτρονικό ελεγχόμενο ήχο. Άλλωστε τα τύμπανα ανήκουν στα μεμβρανόφωνα...

Άντε σου έβαλα δουλειά...

Η υγρασία μπορεί να βλάψει κάθε ξύλινο μουσικό όργανο, καθώς και τα τύμπανα. Το πρόβλημα εντοπίζεται όταν στο ξύλο, κέλυφος, εισχωρήσει υγρασία, ή αναπτυχθεί υγρασία από τις συνθήκες του γύρω χώρου ή από την απότομη εναλλαγή κρύου ζεστού με αποτέλεσμα τη δημιουργία υδρατμών.Έτσι το ξύλο μαλακώνει και πολύ απλά σκευρώνει. Και μια που οι περισσότεροι δεν ξεκουρδίζουν το τύμπανο μέχρι το επόμενο παίξιμο, και βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς πιέσεως, το κέλυφος σκευρώνει. Κατά τις συνθήκες όπου το περιβάλλον ξηραίνεται,το κέλυφος σκληραίνει και λόγω συστολής διαστολής, ραγίζει ή σπάει. Πολλές φορές παραλαμβάνει κάποιος όργανο στο κουτί και βρίσκει σπασμένο κάποιο μέρος συνήθως ξύλινο, (χωρίς να αποκλείεται και μεταλλικό, λόγω της ανάλογης οξείδοσης), ενώ εξωτερικά το κουτί είναι ανέπαφο. Ο πωλητής του μαγαζιού διαβεβαιώνει πως η συσκευασία δεν έχει ανοιχτεί, ο αγοραστής διαβεβαιώνει πως δεν το έσπασε εκείνος και ότι το άνοιξε μόλις πριν λίγο, η αντιπροσωπεία το παίρνει για επισκευή και το κάνει γαργάρα, γιατί κανείς δεν είναι σίγουρος που βρέθηκε το καημένο και σε τι συνθήκες, από την παραγωγή ως τη παραλαβή.

Ποιος φταίει λοιπόν; Πολλοί και διάφοροι φυσικά, αλλά η υγρασία έβαλε δάκτυλο....και αυτή.

Οι συνθήκες που έχεις αποθηκευμένα ή στημένα τα τύμπανα δεν είναι οι καλύτερες και θα έπρεπε να μεταχειριστείς το όργανο, όπως ένα άλλο οποιοδήποτε όργανο. Παράδειγμα, οι κιθάρες, κλείνονται στη θήκη τους όχι μόνο για προστασία από χτυπήματα αλλά για να βρεθούν σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Μάλιστα κάτι νομίζω ισχύει και για το πόση ώρα θα πρέπει να ανοιχτεί η θήκη και να μείνει η κιθάρα να πάρει τη θερμοκρασία περιβάλλοντος κ.λ.π. Κάτι σαν το άνοιγμα κρασιού. Είναι ένα (συγχωρέστε με) ψώνιο με τη λεπτομέρεια, που προσωπικά...πολύ το γουστάρω!

Λοιπόν επειδή οι drummer δεν έχουμε τη δυνατότητα να ξεστήνουμε και να στήνουμε κάθε φορά τοποθετόντας το όργανο, σε θήκες, καλό είναι να ξεκουρδίζουμε, όπως όλοι και η καλύτερη λύση αφού δεν στήνουμε τα τύμπανα στο σαλόνι (συνήθως...ο χώρος που έχουμε φτιάξει, να φροντίσουμε τη τοποθέτηση ενός μεγάλου αφυγραντήρα και ελεγκτή υγρασίας, που θα βρούμε σε οποιοδήποτε Κωτσοκολοβό και σίγουρα κοστίζει λιγότερο από την αντικατάσταση (λόγω αχρηστίας), του οργάνου.

Υ.Γ.: Έχει ρωτήσει κάποιος, κάποιο μεγάλο e-μαγαζί, μέσα σε όλα από περιέργεια, ποιες είναι οι συνθήκες αποθήκευσης πριν τη πώληση;

Λοιπόν, να το ψάξουμε λίγο το θέμα. Κατ’ αρχήν δεν ξέρουμε τι πάχος έχουν τα τύμπανά σου. Υποθέτω, πως  αφού το maple (ελπίζω κάτι καλό), έχει ποσοστά 100 μπάσα, 50 μεσαία, 50 πρίμα, αλλά το ακούς με περισσότερα μεσαία, ή είσαι στα 6-8 ply mil ή νομίζεις πως έτσι την ακούς. Αυτό είναι σχετικό, για το πώς μεταφράζει γραπτώς κάποιος την περιγραφή του ήχου. Εν τέλει, όσο παχύτερο είναι το κέλυφος των τυμπάνων σου, τόσο «στακάτο» ήχο βγάζει. Αυτό που σε ενοχλεί όμως περισσότερο είναι πως παρόλο το treatment που έχεις κάνει το bassdrum σου ακόμα φαίνεται πως σου δίνει αντήχηση (resonation). Αυτό νομίζω εννοείς ως ουρά.

Με την επιλογή των δερμάτων που έχεις κάνει, έχεις καταφέρει κάτι μεσαίο ως αποτέλεσμα, κατά τα λεγόμενα για το στυλ που θέλεις να παίξεις. Υποθετικά λέμε πάλι, γιατί δεν γνωρίζουμε:

1. Τι εστί weatherking.

2. Αν υπάρχει τρύπα στο resonant head και που; Κέντρο, άκρη;

3. Τι κούρδισμα κάνεις.

4. Αν η «ουρά» που ακούς, είναι απλά στο live με μπάντα, alone, ή micked.

Η ταπεινή μου γνώμη, και όχι συμβουλή, είναι:

Κρατάς την 22"Χ16". Επειδή γενικά το maple, ως ποιο μπάσο ξύλο, προσωπικά σε μικρότερες διαστάσεις με πάχη παραπάνω των 6-7 ply mil, θέλει μικρόφωνο για να το ευχαριστηθείς όταν είσαι σε live κατάσταση με άλλους.

Βάλε Evans EMAD στο batter (και παίξε με τους δακτυλίους που δίνει για muffling) και το EMAD reso μπροστά. Αν δεν βρεις αυτό, διάλεξε παχύ δέρμα και άνοιξε τρύπα όχι μεγαλύτερη από 10 το πολύ cm όσο γίνεται στην άκρη προς το στεφάνι. Όλα με άδεια κάσα.

Τι θα περιμένεις από αυτό:

Τα χοντρά δέρματα θα σου μαζέψουν τις ανεπιθύμητες αντηχήσεις, η τρύπα δεν θα αφαιρέσει υλικό από το κέντρο που είναι η καρδιά του δέρματος και της απόδοσης του ήχου, αλλά θα έχεις την επιθυμητή ατάκα, ελεγχόμενο low end, mic port και πρόσβαση για extra muffling (αλλά κάτι πολύ περιορισμένο).

Έτσι δεν θα έχεις μπότα, τύπου tupperwear και το κελεμπέκι θα δώσει τη γλύκα του.

Το τύμπανο αναπνέει, ο ήχος στροβιλίζεται όμορφα μέσα του και οι τυχόν «ουρές» και αντηχήσεις, θα είναι τόσο περιορισμένες, που θα τις ακούς όταν παίζεις μόνο, μόνος σου. Γενικά συνιστώ το treatment του τύμπανου να ξεκινά από τα δέρματα και όχι μέσα, γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα chocking (πνίξιμο).

Για μικρότερο bassdrum ήδη χωρίς να ξέρεις το δοκίμασες. Από το muffling που έριξες μέσα, η 22άρα σου σε εκμεταλλεύσιμο χώρο που είχε για να αποδώσει, μάλλον σαν 16ρι τομ θα ήταν όσο αφορά την επιφάνεια που είχε ελεύθερη μέσα.

Από κούρδισμα, καλό θα ήταν να κάνεις το εξής. Φέρε το δέρμα batter, στο σημείο που αρχίζει να δίνει τόνο. Βάλε τη παλάμη στο κέντρο και με ελαφριά πίεση. Με το άλλο ξεκούρδισε τα κλειδιά, αυτή τη φορά όμως το ένα πίσω από το άλλο και όχι όπως στην αρχή αντίθετα, μέχρι να φανούν ελαφρά ζάρες. Βγάλε τη παλάμη από το δέρμα. Οι ζάρες θα φύγουν και προχώρα στο fine tuning, ανεβάζοντας πολύ λίγο το κούρδισμα, ώστε να πριμάρει το συγκεκριμμένο δέρμα ανεπαίσθητα. Αυτή η διαδικασία γίνεται αφού φυσικά τοποθετηθεί το bassdrum παράλληλα με το έδαφος.

Επίσης κάνε το ίδιο για το resonant αλλά εκεί μπορείς να ανεβάσεις το κούρδισμα παραπάνω, έτσι ώστε:

1. Αν ο τόνος είναι πολύ μπάσος, ανεβάζεις από το resonant, χωρίς να πειραχτεί το batter.

2. Αν έχεις low end μακρύ λόγω του ότι τα δύο δέρματα συντονίζονται μεταξύ τους στην ίδια συχνότητα, τα ξεγελάς, αλλάζοντας τη φάση τους με αποτέλεσμα να «στακάρεις» το σύνολο.

Θυμήσου πως πρώτα πρέπει να τελειώσεις με τα δέρματα και μετά να πας σε εσωτερικό treatment. Και αν χρειαστεί.

Αυτό για να βγάλεις φυσικό ήχο…

Αλλιώς πάρε triggers…. ;D

Θα παρεις 20Χ14,θα βαλεις coated ambassador μπρος και πισω (δεν θα ανοιξεις καμμια τρυπα) και θα τη φιμωσεις με ενα μαξιλαρακι που θα ακουμπα και στις δυο μεμβρανες με μεσαιο κουρδισμα.Ετοιμος.

drummerd τι έκανες με το ταμπούρο;Πες και για το υπόλοιπο set. Τι remo weatherking?

Κοίτα εδώ μήπως βρεις άκρη: http://www.noiz.gr/index.php?topic=11707.msg162673#msg162673

Η μόδα των καιρών ο καταναλωτισμός, οι γρήγορες πληροφορίες και το marketing.

Ναι κάποτε παίζαμε με ecolena ενισχυτή και ένα Rat στη παραμόρφωση. Με φθηνές κιθάρες, τύμπανα που στη θέση του πρώτου τομ είχε μπογκάκια, φωνή από το φθηνό ραδιοενισχυτή με τα ηχεία του, αλλά ροκάραμε. Μαζευόμαστε μετά από 20 χρόνια με ότι καλό τεχνολογικά και αναρωτιόμαστε γιατί ο ήχος μας δεν είναι όπως παλιά. Η πρόβα σταματάει και οι κατέχοντες πεταλιέρες και πεταλάκια, midi στη κιθάρα και άλλα πολλά κάνουν ένα τέταρτο να βρούνε ήχο, καμπίνα, εφέ του Steve του Rory του Clapton και να τα αποθηκεύσουν στο 1 στο 2 στο…

Τι πάθαμε; Το internet φταίει; Η αγορά; Τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας που θέλανε κάποτε να βρεθούμε με ότι σχεδόν ονειρευόμασταν με εξοπλισμό, νομίζοντας πως οι ενισχυτές, οι κιθάρες, τα καλά τύμπανα θα μας κάνουν μουσικούς…

Ποια είναι η απάντηση;

Η γνώμη μου είναι πως η μοντέρνα τεχνολογία δεν πρέπει να απαξιώνεται. Αυτή μας βοηθά να βρισκόμαστε τώρα μαζί. Φταίμε εμείς που δεν ξέρουμε να την ελέγξουμε. Φταίμε που δεν ξέρουμε να τη χειριστούμε. Αγοράζουμε προϊόντα που εκμεταλλευόμαστε το ένα τρίτο των δυνατοτήτων τους. Πληρώνουμε αιώνιες πιστωτικές για πράγματα που δεν τα δουλεύουμε. Πιστεύουμε ότι διαβάσουμε και ότι πληροφορία μας έρθει για κάποιο προϊόν και αφού εκπληρώνει τις θεωρητικές προσδοκίες μας, είναι καλό. Αν όχι…δεν αξίζει τίποτα.

Ποιος μας οδήγησε να σκεφτόμαστε έτσι; Κάποιοι μέσα από τη βιομηχανία της μουσικής, δημιουργούν ανάγκες, και όσο δημιουργούν σε εμάς ανάγκες, τόσο αγοράζουμε πράγματα μη αναγκαία.

Τι να κάνουμε, εμείς οι περισσότεροι που δεν ασχολούμαστε επαγγελματικά με τη μουσική και δεν επενδύουμε όσο ένας επαγγελματίας; Αυτό που είπε ο συνάδελφος. Παν μέτρον άριστον. Αλλά που; Πρώτα στο μυαλό μας. Διάβασμα. Και στη μουσική και για τον εξοπλισμό μας που θέλουμε. Και όταν λέω διάβασμα, θέλω να ξεχωρίσω το θέμα πληροφορία και γνώση. Οι περισσότεροι από εμάς είναι φυσιολογικό αφού ζούμε σε κόσμο υψηλής ταχύτητας, να πληροφορούμαστε απλά για κάτι και να μη το γνωρίζουμε βαθύτερα. Αποτέλεσμα τα υπόλοιπα να είναι ημιτελή καθώς και οι πληροφορίες που μεταφέρουμε. Μέσα στο site υπάρχουν πολλές πληροφορίες από μέλη που απλά ημισυμβουλεύουν και ημιπληροφορούν άλλα μέλη σε όλα τα θέματα.

Αυτοί που ονομάζουμε λίγο ψαγμένοι και υποψιασμένοι μπορούν να φιλτράρουν καλύτερα τα μηνύματα και να βγάλουν συμπεράσματα. Οι υπόλοιποι, δεν καταλαβαίνουν ή στη χειρότερη αρχίζουν αντιπαραθέσεις ανούσιες και το ίδιο παραπληροφορημένες όπως η αρχική, σερβιρισμένες με άλλη γαρνιτούρα.

Γνώση. Καλλίτερα να γνωρίζεις λιγότερα αλλά σωστά. Αυτό τα λέει όλα. Χωρίς άγχος, προχωράς στα επόμενα κ.ο.κ.

Για να έρθω και στον επαγγελματία, αυτός βρίσκεται στο επίπεδο που μπορεί να την πατήσει, στη κοινή, λιγότερο από τους υπόλοιπους. Τουλάχιστον, ξέρει εκ των προτέρων τι θέλει και που θα το χρησιμοποιήσει. Ξέρει τις ανάγκες του και δεν του τις δημιουργούν (και πάλι όχι απόλυτα). Κατέχει συνείδηση… Πολλοί από εμάς έχουμε δασκάλους που μας δίδαξαν ή μας διδάσκουν ακόμα, και έχουν στην κατοχή τους μέτρια όργανα. Τι γίνεται. Τόσοι καλοί δάσκαλοι/μουσικοί και δεν έχουν μια κιθάρα, πιάνο, κ.λ.π., της προκοπής;. Το δικό μας είναι καλύτερο από του δάσκαλου. Ναι, αλλά το δικό μας χέρι είναι καλύτερο από του δάσκαλου; Πως κάνει τη παλιοκιθάρα να κελαηδάει κι εμείς δεν μπορούμε;

Άρα ναι. Το internet για μένα κάνει κακό σε μουσικούς που δεν είναι ακόμη μουσικοί. Είναι επικίνδυνο, όπως ένα εργαλείο που δεν ξέρουμε να χειριστούμε.

Για τον αρχάριο, είναι ότι χειρότερο αν δεν έχει κάποιον δίπλα του να τον καθοδηγήσει. Να ξέρει που θα βαδίσει τι θα ψάξει… Πρώτα βρίσκουμε τις ανάγκες μας και μετά προχωράμε να τις καλύψουμε.

Κατά τα άλλα….Ατέλιωτη κουβέντα ρε παιδιά…. 

Παίδες είπαμε πως η Αχίλλιος πτέρνα των ηλεκτρονικών είναι τα πιατίνια. Σε μια ηχογράφηση ή στο σύνολο σε μια μπάντα, σε live κ.λ.π., ξεγελάνε καλά... Αν ψάξεις τη λεπτομέρεια, δεν θα βρεις άκρη...

Κι εγώ προτείνω πρώτα αλλαγή χορδιέρας δερμάτων κ.λ.π. αν το ταμπούρο είναι καλό. Η drums που έχεις είναι από μαόνι. Αν και το ταμπούρο σου είναι το ίδιο, κάνε τις αλλαγές και κράτα το. Αν είναι έτσι αλλά το βαρέθηκες πήγαινε σε μεταλλικό.

Ο ήχος που προσπαθείς να βγάλεις από το piccolo ταμπούρο σου, έχει αρκετές μεσαίες κι ας το κουρδίζεις πρίμα όπως λες λόγω του maple ξύλου που έχει ως κατασκευή. Το maple (κελεμπέκι ή σφένδαμος), αγαπάει τις μπάσες και μεσαίες συχνότητες. Για να το διορθώσεις βάλε μονά δέρματα ή τέλος πάντων λεπτά, ότι βρεις στην αγορά επάνω και κάτω βάλε π.χ., evans hazy 200, ή κάτι άλλο αλλά το ποιο λεπτό resonant. Κούρδισε το κάτω 2-3 νότες παραπάνω από το batter. Επειδή τώρα θα έχει γίνει πολύ ευαίσθητο και ίσως σου βγάζει αρκετές ανεπιθύμητες  αρμονικές, μη καργάρεις παρόλα αυτά τα snare γιατί θα το πνίξεις (choke), αλλά βάλε π.χ., ένα moongel στο batter head και άσε το. Στο σύνολο με τη μπάντα ή σε live πιστεύω θα ακούγεται καλά, μόνο ίσως είναι λίγο ενοχλητικό ιδίως αν δεν σου αρέσουν καθόλου τα buzz.

Η άλλη λύση για αυτό τον ήχο που θέλεις θα ήταν ένα ταμπούρο birch (σημύδα), όπου προάγει χαμηλές αλλά δίνει ατάκα αφού παράλληλα δίνει και υψηλές.

Το ιδανικό θα ήταν μεταλλικό ταμπούρο ατσάλι ή αλουμίνιο. Για ήχο JOJO, δύσκολα σε βλέπω με maple. Δεν ξέρω και τι πήρες βέβαια. Ελπίζω να μην έχεις βάλει genera dry. Πήγαινε προς G2 coated, για να ανοίξει το ταμπούρο. Τα ανάλογα σε remo.

Αν θέλεις τώρα να πας στον ήχο του ταμπούρου σου χωρίς το στυλ να μοιάζει κάπου κ.λ.π., βάλε πάνω EC reverse dot πάνω και hazy 200 κάτω. Θα έχεις ζεστό στακάτο γρήγορο ταμπούρο.

Μάλλον αδύνατο να γίνει ή να υπάρχει τέτοιο πράγμα που θέλεις. Εδώ δεν υπάρχει μεμονομένο από κάθε εταιρεία...

Αυτά που σου είπα ίσως είναι λίγο ψαγμένα παραπάνω από ότι πρέπει. Για τα δεδομένα σου, δεν θα βρεις αρνητικά στοιχεία, παρά μόνο μετά από πολύ καιρό και αν σε ενοχλούν.

Κατά τα άλλα ΠΑ-ΡΑ-ΚΑ-ΛΩ.

Μάλλον ο φίλος konio ζητάει κάτι που να είναι έτοιμο, π.χ., ένα πρόγραμμα, μια βάση δεδομένων όπου οι εταιρείες π.χ., Pearl Remo Tama Gretsch Yamaha Mapex Pacific Ludwig Sonor Premier Adam Millennium Basix Gabriel Latin Percussion Zildjian Sabian Stagg Bosphorus Meinl  Paiste Wuhan Agean Solar Ufip Masterwork Anatolian Aquarian Evans Dixxon, να έχουν από κοινού δείγματα ήχων από όλα τα μοντέλα, σειρές και μεγέθη που έχουν ώστε να μην χάνεσαι μέσα στο internet να ψάξεις ώστε να ακούσεις κάτι που θέλεις. Και δεν μπαίνεις έτσι και στα sites γλιτώνοντας χρόνο.

Αυτό που έγραψα, αφορά τις τεχνικές διαφορές, μεταξύ των δύο μοντέλων και δεν βασίζεται στη τιμή, αλλά μια που το αναφέρουμε, η DTxpress 4, κοστίζει περίπου 1.700. Η Yamaha 900-1000.

Τώρα αν είναι, τη βρήκα Thomann τόσο και εκεί τόσο και αλλού άλλο τόσο, είναι άλλη ιστορία και πάμε στην έρευνα αγοράς. Αλλά για να πας να αγοράσεις ήδη έχεις αποφασίσει ποια σου κάνει.

Τώρα για τους ήχους, δεν υπάρχει αισθητή διαφορά σε κάποιον που δεν είναι τόσο ψαγμένος.

Αλλά και να υπάρχει, είναι μικρή η ενόχληση μια που εις γνώση αποφασίζεις να πάρεις ηλεκτρονικά.

Υπάρχουν πολλές ρυθμίσεις βελτίωσης αν πειράξεις το module.

Οι εταιρείες γενικώς που προσφέρουν e-drums έχουν ένα κοινό πρόβλημα. Τη πιστότητα του ήχου στα πιατίνια. Πιστεύω πως και οι δύο εταιρείες κάνουν ότι μπορούν σε αυτό τον τομέα. Κάποιες μικροδιαφορές θα υπάρχουν σίγουρα, αλλά όπως έχει συζητηθεί και παλαιότερα δεν υπάρχει κάποια φοβερή εξέλιξη. Αυτό που έχω παρατηρήσει και στα δύο μοντέλα είναι πως στην επιλογή των toms όταν είναι maple, ο ήχος δίνει την εντύπωση πλαστικούρας. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι το maple έχει αυξημένες χαμηλές, που ίσως τα φθηνά monitors δεν μπορούν να τις αποδώσουν. Με ακουστικά μέτρια ως καλά ο ήχος είναι καλύτερος. Προσωπικά δεν βάζω στα toms της Yamaha την επιλογή maple γι αυτό το λόγο. Δεν είναι κάτι σοβαρό όμως. Απλά την έχω καιρό και έχω μάθει να την ακούω.

Στο hi-hat δεν έχω πρόβλημα φυσικά στα πλαίσια που είπα για τα πιατίνια παραπάνω.

Επίσης η Yamaha λέει πως οι ήχοι της είναι από ηχογραφημένα φυσικά όργανα. Τουλάχιστον έτσι λέει και στο PSR-A300 που έχω. Για το midi in ψάξε κάποιον από εδώ που να ξέρει καλλύτερα, δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι.

Όπως είπα για τιμές δεν πολυασχολούμαι. Μπορεί να έχει κάποιος μπάρμπα το μπαρμπαρόλανντ και να του τη φέρει και τσάμπα. Επίσης δεν μπαίνω στη διαδικασία του δώσε κάτι παραπάνω να πάρεις κάτι καλλύτερο (στο συγκεκριμμένο θέμα τουλάχιστον που αναφέρεται στις διαφορές των μοντέλων), γιατί έτσι μπορείς να δώσεις κάτι παραπάνω και να πάρεις τη TD20..........

Το άρθρο που έχεις κάνει link δεν είναι από το noiz. Είναι πάρα πολύ καλό και θα σου πω μερικά πράγματα σχετικά. Εγώ είχα δώσει ένα άρθρο, που στην ουσία ήταν μία παρουσίαση της Yamaha DTXplorer, και δεν είχα κάνει σύγκριση με κάτι άλλο.

Επίσης το άρθρο αυτό δεν θα το βρεις ακόμα στο noiz, λόγω της αλλαγής που υπέστη το site. Κάποια στιγμή θα το ξαναπαρουσιάσουν, πιστεύω, γιατί φαίνεται πως χρησιμεύει και το ζητάνε.

Αυτό που βρήκες, είναι πάρα πολύ χρήσιμο, ιδίως σε αυτούς που ψάχνουν κάτι ποιοτικό και σε μια μέση κατηγορίας τιμή για να μπούνε στο κόσμο των ηλεκτρονικών drum sets. Γνωρίζουμε όλοι ότι υπάρχουν και φθηνότερες λύσεις για αγορά ηλεκτρονικού drum set, αλλά η Yamaha και η Roland θεωρώ πως είναι ανώτερες.

Οι διαφορές που υπάρχουν στη Yamaha DTXplorer και στη Roland TD-3kv, είναι μεγάλες με τη ζυγαριά να γέρνει προς τη Roland.

Αυτό οφείλεται στις διαφορές που συνοδεύουν το κάθε set ίδιας τιμής (1.100 €). Να δούμε χοντρικά, τι δεν έχει η Yamaha DTXplorer. Δεν έχει midi in αλλά μόνο out. Αυτό δεν είναι πάρα πολύ βασικό μια και σε μια σύνδεση με κάποιο πρόγραμμα (π.χ. cubase) μπορείς να βρεις και άλλες λύσεις. Τουλάχιστο γράφεις. Από κει και πέρα στους ειδικούς που ασχολούνται………

Το βασικό όμως κομμάτι που εντοπίζεται και είναι κατά της Yamaha DTXplorer, είναι πως όλο το set αποτελείται από λαστιχένια pads. Τα τριγωνικά πιατίνια ίσως είναι όμορφα για μερικούς ίσως περίεργα για άλλους. Τα pads αυτά έχουν καλή αίσθηση, αλλά θα σου πω ότι ιδίως για το snare που είναι το τύμπανο με κατά μέσο όρο 300 χτυπήματα παραπάνω από τα toms κατά το παίξιμο, ίσως κουράσουν τους καρπούς. Η λύση δίνεται από τη χρησιμοποίηση μπακετών anti vibe.

Το αρνητικό όσον αφορά τα pad της Yamaha είναι, πως δεν είναι dual pad, ούτε στα toms ούτε στα πιατίνια. Αποτέλεσμα, να μην μπορείς να παίξεις rim shots, στεφάνι όπου χρειάζεσαι. Στα πιατίνια δεν έχεις επιλογή χτυπήματος καμπάνας. Βέβαια όλοι αυτοί οι ήχοι υπάρχουν μέσα αλλά πρέπει να τους προγραμματίσεις για να μπούνε, αλλά ποτέ σε συνδυασμό. Ακόμα, στη Yamaha, παρατηρούμε, 8ιντσα pad παντού ενώ στη Roland υπάρχει 10ρι snare και 8,5 τα υπόλοιπα. Ίσως για μερικούς δύσκολο στο παίξιμο τα μικρά pads.

Από ήχους η Yamaha δίνει 192 drum and percussion ενώ η Roland 114 από ότι θυμάμαι κατά την ανάγνωση του manual. Extra pad μπορείς να προσθέσεις και στις δύο. Στη μεν  Roland επάνω στο module στην υποδοχή crash 2, ενώ στη Yamaha στο kick pad, μπορείς να βάλεις ένα, αλλά και δύο με μονοφωνικό διπλό splitter βύσμα.

Και οι δύο εταιρείες, δεν δίνουν bass drum pedal και είναι extra αγορά, εκτός αν έχεις κάποιο. Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά στο module και οι ευκολίες που δίνουν είναι σχεδόν ίδια.

Το τελικό συμπέρασμα που έχω βγάλει, μια και είμαι κάτοχος της DTXplorer, είναι πως μόνο η Yamaha, ενώ βρίσκεται στην ίδια κατηγορίας τιμή, είναι ένα σοβαρό starter kit. H roland ξεφεύγει από τα kits για αρχάριους και περνά σε παραπάνω κατηγορία. Φυσικά η Yamaha, μπορεί να αναβαθμιστεί γιατί δέχεται επάνω όλα τα πιο εξελιγμένα pad για να γίνει Roland, αλλά περνάμε σε άλλο κόστος.

Επίσης αχρείαστο να είναι, αλλά δεν μου έχει τύχει ακόμα να ζητήσω ανταλλακτικό. Από ψάξιμο που έχω κάνει δεν βρίσκω κάτι στην Ελλάδα. Μόνο Roland υπάρχουν από τον εισαγωγέα της, που δυστυχώς έχω τη γνώμη πως δεν συνδυάζονται σαν εταιρείες τα αξεσουάρ τους με Yamaha.

Το τελευταίο που θέλω να παρατηρήσω, είναι πως κατά το λίγο δυνατότερο παίξιμο, οι βάσεις που κρατάνε τα pad επάνω στο rack της Yamaha (σημειωτέο πως είναι κατασκευασμένο στο εργοστάσιο που κατασκευάζονται τα μεταλλικά μέρη των μηχανών, ενώ τα υπόλοιπα είναι γεμάτα με αυτοκόλλητα made in Indonesia) , χαλαρώνουν και μετακινούνται από τη θέση τους… Αυτό γίνεται όσο και να τα προσέχω. Δεν ξέρω κατά πόσο ευαίσθητη είναι η Roland σε αυτό τον τομέα.

Αν με ρωτούσε κάποιος τι θα διάλεγα μεταξύ των δύο, μετά από 2 χρόνια εμπειρίας με τη Yamaha DTXplorer, θα έλεγα πως σε αυτή τη κατηγορία, θα επέλεγα την αγορά της Roland TD-3kv. Δυστυχώς, η Yamaha κάπου μου έδωσε την αίσθηση πως δεν μου φτάνει. Συγκριτικά τη θεωρώ ακριβή για αυτά που προσφέρει. Δεν με έχει απογοητεύσει στους ήχους της όμως. Ότι ήθελα να κάνω το έκανα.

Αυτά είχα να πω συμπληρωματικά στη παρουσίαση που είχα γράψει κάποτε. Νομίζω πως αυτό είναι πιο χρήσιμο.

Στη κρίση σας και στη διάθεσή σας…

Rockdrum.

Το είδα πρόχειρα για να σου απαντήσω φαίνεται ενδιαφέρον και ας μην απαντά σε αυτό που ζητάω (λέμε ίσως).

Καλόπαιχτο και το κουκλί.....

Για σκέψου και κάτι σε ηλεκτρονική. Είναι αθόρυβη, ηχογραφείται πανεύκολα και σου παρέχει τεράστια γκάμα ήχων - αν δώσετε κάτι παραπάνω μπορεί να συνεργαστεί και με midi. Φθηνές αλλά καλές λύσεις είναι αυτές:

 

http://www.thomann.de/gr/roland_td3kwmds3c_komplett_vdrum.htm

http://www.thomann.de/gr/millenium_pro_mesh_headtd3_set.htm

 

Εγώ μόλις πήρα αυτήν http://www.thomann.de/gr/roland_td6kxmds6c_mesh_edrum_set.htm και είμαι πολύ ευχαριστημένος!  ;)

Καλή η ιδέα σου. Τις ζημιές από τους καφροσυνάδελφους όμως ποιος τις πληρώνει;

Σε ένα ακουστικό σετ, ξέρεις τι παντέντες μπορούμε να κάνουμε σε σπασμένες βίδες, στραβές βάσεις κ.λ.π. Στα e-drums, άντε περίμενε για ανταλακτικά.

Κατά τα άλλα που είπες συμφωνώ ως επιλογή. Έχω τη DTExplorer και σε πολλά μου έχει λύσει τα χέρια κι ας υστερεί σε κάποια πράγματα. Για τα άλλα όμως, έχω τη Pearl...

Ναι για τις μινόρε, ματζόρε γνωρίζω. Βασικά το ψάξιμο είχε αρχίσει από κάτι που διάβασα, σχετικά με το ρυθμό. Υπάρχει λένε κάποια ταχύτητα, ίσως στα 80-120 Bpm που επιρρεάζει τον ακροατή με αποτέλεσμα να ακολουθεί ρυθμικά το κομμάτι.

Πάντως ευχαριστώ.

Γειά σας. Μήπως γνωρίζει κανείς πληροφορίες που αφορούν τη μουσική και κατά πόσο επηρεάζει τη ψυχοκινητική ενός ατόμου; Δεν αναφέρομαι σε θεραπευτικά επίπεδα. Έχω ακούσει, όχι πουθενά επίσημα, πως πολλοί μουσικοί στήνουν το δημιούργημα τους με τέτοιο τρόπο ώστε ανάλογα τη μελωδία ή την ταχύτητα του ρυθμού, να επηρεάζει τον ακροατή θετικά.

Νομίζω πως άλλος όρος που χρησιμοποιείται είναι η ψυχοακουστική.

Δεν αναφέρομαι επίσης σε κρυμμένα μηνύματα, μύθους και πραγματικότητες, ανάποδες ηχογραφήσεις κ.λ.π. Αυτό το έχουμε συζητήσει πολύ παλαιότερα…

Ξέρετε κάτι σχετικά;

Κι εγώ συμφωνώ με τα περισσότερα και συμπληρώνω πως καλοί μουσικοί γινόμαστε κάνοντας παρέα (συνεργασία όπως θες), με καλλύτερους μουσικούς και παίζοντας σε καλλύτερη μπάντα από αυτή που είμαστε τώρα....(να' τα τα παράπονααα).

Από το site της εταιρείας, στο about us, μεταξύ άλλων αναφέρουν τα εξής:

To accommodate an increasing need for space, DW moved to its current facility in Oxnard, Calif., in 2000. That same year, DW created a new line of drums called Pacific Drums and Percussion to meet the demand for entry to mid-level players.

The new line still uses some custom techniques, but primarily uses computerized machinery to cut costs and reduce steps to create high-quality drums in large quantities. DW moved most production of Pacific drums to a DW-run factory in Ensenada, Mexico, in 2002.

Pacific Drums have now made DW’s innovation and quality available to a larger market, while still maintaining the reputation of DW drums as high-end unique instruments.

“While Pacific kits are high-quality, they’re not high-priced because they’re not custom,” Don says. “With Pacific, you’re not so much selling high-end features, as much as you’re selling the opportunity for a person to get into playing drums no matter what their ability level.”

Με λίγα λόγια τα PDP είναι αποτέλεσμα ποιο αυτοματοποιημένης μαζικής παραγωγής. Όσο αφορά το hardware, αν συγκρίνεις τα μεσαία μοντέλα και ίσως τα πιο συνηθισμένα σε πωλήσεις μεταξύ της PDP και DW, θα δεις πως είναι σχεδόν ίδια με τη διαφορά π.χ. στα πετάλια του hi-hat κ.λ.π, να υπάρχει το logo στις DW.

Η γνώμη μου είναι πως τουλάχιστον για τα DW στις σειρές που χρησιμοποιείται το maple (κελεμπέκι, σφένδαμος) είναι από τα ποιο κορυφαία τύμπανα, όχι μόνο σε ποιότητα αλλά σε ήχο. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια το πόσο όμορφα ακούγονται αυτά τα τύμπανα. Εκτός από την τεχνολογία που χρησιμοποιεί η εταιρεία που αυτή τη στιγμή το βγάζω έξω, ο κύριος λόγος του αποτελέσματος του ήχου που δίνουν, είναι η χρησιμοποίηση του Αμερικάνικου maple.

Αν λοιπόν υπάρχει η περίπτωση τα PDP, να πιάνουν έστω ένα 30% του ήχου μιας DW, και θέλεις να κάνεις την αγορά το συστήνω με τα όλα.

Έχω ακούσει σε live εξωτερικού χώρου PDP σε άθλια κατάσταση, όσον αφορά δέρματα, βάσεις, πιατίνια, πετάλια κ.λ.π. και ήταν μόνο τα τύμπανα που κατάφερναν να βγάλουν ήχο από το όλο σύνολο του σετ, παρ’ όλη τη κατάντια τους.

Μπες και στο site τους και στα δύο να δεις, όχι στα μοντέλα κ.λ.π., αλλά στα FAQs στα Help και θα καταλάβεις, περί τίνος πρόκειται.

Σίγουρα υπάρχουν και άλλες εταιρείες που βγάζουν αξιόλογα τύμπανα, δεν είναι μόνο αυτή, αλλά δεν αναφέρομαι μια που η κουβέντα ήταν για τη DW και PDP.

Δεν ξέρω βέβαια τι παίζεις αλλά πολύ πολύ πρόχειρα σου λέω πως αν θέλεις δοκίμασε και τύμπανα σημύδας (birch), ας πούμε πως είναι ποιο all around.

Rockdrum.