Πνοή και Νύξη

Να παρεις και φαρδύ αορτήρα αγυάλιστο για να ζυγίζει καλύτερα. Ειμαι σχεδόν βεβαιος οτι οι φωτό dont do justice στο χρώμα. Είναι μεταλλικό, που δεν φαινεται και λογικα ειναι και πιο ζωντανό, αν συγκρίνω με την pimpcaster που απο κοντά ήταν πιο vivid και ελαφρώς πιο μπλε.

Τhank god δηλαδή. Το ότι τελικά παίζεται διαφορετικά, όχι για το ότι δεν ξέρεις-που δεν νομίζω να ισχύει.

Τους εξής επτά.

Κι όμως, αυτό ήταν το ζητούμενο από τους πρωτοπόρους του ηλεκτρισμού. Ήθελαν καθαρό, διαυγή, απαραμόρφωτο ήχο. Στόχευαν σε ήχο ακουστικής μέσω του ηλεκτρισμού. Η ηλεκτρική κιθάρα γι' άλλο πράμα σχεδιαστηκε και αλλιώς ελαμψε τελικά.

Πολύ ωραίο review, μικρό και περιεκτικό, όπως μου αρέσουν. Και εμενα με ξένισε λίγο το "όλα στη μέση", ίσως θα βόλευε κι ένα συμπηρωματικό με ρυθμίσεις που σου αρέσουν, στον καθένα, ως reference. Rivera Chubster,Rivera Clubster, Peavey Classic30, Boogie F50 η πρώτη πεντάδα με αυτη τη σειρά προτίμησης. Το αστείο είναι ότι ο ίδιος ο Les Paul, θα διάλεγε τον ΑER με κλειστά μάτια.

Τότε μάλλον θα χρειαστεις εξτρα ελατήριο για να ισορροπήσει. Και απ' ό,τι φαινεται, κι ένα βαγονάκι γιατί μάλλον χάλασαν τα πάσα του. (Ή τα πάσα της βίδας, αν και συνήθως το saddle είναι αυτό που μασάει πρώτο).

Ο ενισχυτής μου, προ Αγγλίας. Υπέροχο μηχάνημα. Τον πούλησα για να πληρώσω μισό ενοίκιο του "σπιτιού" μου όσο μάθαινα την τέχνη... Για το ριβιου, θα το ακουσω μολις έχω χρονο, με την άνεσή μου και σε καλο σύστημα (πλέον χρησιμοποιώ σχεδόν αποκλειστικά το κινητό, κατηραμμενη τεχνολογία) και θα επανελθω για γνώμη.

Καλησπέρα, θα χρειαστεί να ισορροπήσεις το FR αν έβαλες διαφορετικό παχος χορδών, διαφορετικό σετ ή έκανες άλλο κούρδισμα. Εφ, όσον βλέπεις ότι έρχεται πολυ μπροστά, πρέπει να σφίξεις τις δύο βίδες στο γάντζο που είναι αναρτημένα τα ελατήρια του FR. Κι επίσης να έχεις υπομονή μέχρι να "κάτσει" το κούρδισμα. Εννοείται όλα αυτά με ξεκλείδωτο το nut. Και μόλις κατασταλάξει το κούρδισμα, τότε σφίγγεις και λοκάρει. Πριν βάλουν χορδές, πολλοί χρησιμοποιούν μια μπαταρία ή κάποιο αντικείμενο, σφηνώνοντάς το στο recess cavity, πίσω ακριβώς από το FR, ώστε αυτό να το σφηνώσει σε παράλληλη θέση, περίπου όπως θα ήταν με τις χορδές επανω. Με αυτό κερδίζεις λίγο χρόνο από το κούρδισμα. Υπάρχει ένα ωραίο βιντεο του Frudua στο youtube, το κάνει λίγο διαφορετικά, αλλά σου δίνει εικόνα.

Το μανίκι είναι ένα σώμα με συγκεκριμένο και αμετάβλητο stiffness-to-weight ratio. Μπορείς να το αφήσεις και 5 χρόνια χωρίς χορδές και να είναι έτοιμο για χρήση άμεσα, με ένα εύλογο (και ανάλογο) διάστημα εγκλιματισμού.

Είναι "με τι μπουφάν", όπως το u το γαλλικό. Τι μπουφάν, τι μπουφάν, τι μπουφάν, ω(α) μπουφάν κλίνεται. Τιν Γιάννη, τιν Κώστα, τι τρακτέρ, τιν ενισχυτή.

Το ξαναβάζω γιατί είναι δικό σου κεκτημένο. Είχες την απορία και έστειλες mail στη Marshall, οι οποίοι και σου το διευκρίνισαν. Και μόνο γι' αυτό αξίζει ένα μπράβο το review.

Σταματήστε να παίζετε κιθάρα και να γράφετε μουσική μερικοί. Κομπλεξικοί καταντάμε. (Ε βέβαια ήπιες το θαυματουργό νεράκι απ' τα πάτρια, το 'παιξες νεράκι το έργο. Έτσι κι εγώ παίζω)

Εσωτερικά, στο χειλος των τρυπων, ωστε οταν σφηνωνουν τα ball ends, να ακουμπουν πανω τους

Λοιπόν επανέρχομαι να πω τη γνώμη μου γι' αυτόν τον ενισχυτή. Mε το δεκάρι μεγάφωνο δυστυχώς δεν τα καταφέρνει. Παρ' ό,τι 20W θα δυσκολευτεί σε μεγάλο πατάρι. Στο πρώτο live που βγήκε, σε μεσαίου μεγέθους σκηνή, δεν φτούρησε δυστυχώς. Δεν είχα ημικαθαρό, όπως το χρειαζόμουν. Είχα crunch μόνιμο. Άλλαξα κι εγώ μεγάφωνο, έβαλα ένα ταπεινό 12" Seventy80 που είχα εύκαιρο και η κατάσταση με το clean headroom βελτιώθηκε κατά πολύ. Η ένταση όχι και τόσο, όπως θα διαπιστώσετε και στο κλιπ παρακάτω. Μετά από λίγη τριβή μαζί του, βρήκα το κουμπί του και το sweetspot του τοπογραφικά (τον έχω πάντα στο πάτωμα, tilted να σκάει στα αυτιά μου), οπότε στα τελευταία live, τον έπαιζα και στα 5W. Είναι δύσκολος ενισχυτής, δεν είναι plug n play, α, βάζω λίγα μπάσα, κόβω πρίμα-presence κι έφυγες. Κάθε κίνηση στο EQ section θέλει αντιστάθμιση. Συνήθως τον έχω με κομμένα τα μπάσα σχεδόν τελείως (είμαι θιασώτης του hollow, στεγνού ήχου, τα χαμηλά στις κιθάρες νιώθω ότι βρωμίζουν ένα mix αχρείαστα και κουραστικά). Με λίγο ψάξιμο βγάζει διάφορες χροιές, από φεντερίσια clean, μέχρι crunchy μαρσαλιές ή voxy "σακουλιασμένα" lead. Clapton (bluesbreaker)Frusciante, Angus Young (προ PowerAge εποχής), Gibbons, Gallagher, μέχρι SRV (με sparkle drive) ή και Gary Moor-ish τα έχω πλησιάσει. Ωραίο μηχάνημα, θεωρώ πιο τίμιο να το έβγαζαν με 12άρι. Το DI out του δεν μου έκανε καθόλου δυστυχώς -ηχογραφικά- πολύ ψεύτικο, αν και το έχω χρησιμοποιήσει σε live για να βoηθηθεί από το PA, χωρίς παράπονο από τους ηχολήπτες. Για κάποιον που δεν έχει ή δεν θέλει να διαθέσει για το real deal, αλλά θέλει το ηχόχρωμα και το παίδεμά του, χωρίς άγχος κουβαλήματος ή φθοράς, είναι μια χαρά. Παραθέτω μερικά κλιψ, κακο φτιαγμένα-στο πόδι αλλά ηχητικά δίνουν ένα κλου. 10άρι vs 12άρι, ηχογραφημένα με ένα SM58 στη γρίλλια κι ένα Rode NT1 στο χώρο, παναρισμένο ελαφρώς αριστερά. origin20 10inch V type.mp3 origin20 seventy80.mp3 Κι εδώ κάποιες ρυθμίσεις-ήχοι με τη Firebird (alnico mini-buckers κάτι σαν μικροί PAF), SM58 στη γρίλλια. Θα ακολουθήσουν και φωτό-αντιστοιχήσεις στα κλιψ. clean all pickups-Track 3.mp3 clean neck marshallish-Track 4.mp3 crunch neck bridge-Track 6.mp3 boost bridge lead-Track 6.mp3 Στο τελευταιο κλιπ, στο lead(σηκωμένο το knob του gain), έπρεπε να γυρίσω στο μισό βατ, για να μην ξεφύγω. Γενικά, στο σύστημα, αν το master περνάει το 7μιση-8, τότε τσιρίζουν (distortion) και οι τελικές, οπότε το EQ section δεν ακούει σχεδόν καμια ρύθμιση. Με πετάλια δεν έχω κανένα πρόβλημα, πλην ίσως, δυσκολεύτηκα να φέρω ήχο σε fuzzface τυπου φαζ, ειδικά με μονοπήνιες κιθάρες. Από καιρό ζαχαρώνω κάποιο creamback, αλλά για τις δυνατότητες και τις απαιτήσεις μου, πιο πολύ GAS αποτελεί, παρα πραγματική ανάγκη. Ένα άλλο λίγο εκνευριστικό, είναι ότι οι ενδείξεις για τις συνδέσεις (speaker outs, di out, fx loop, footswitch) είναι έτσι βαλμένες που πρέπει να γυρίσεις τον ενισχυτή ανάποδα για να διαβαστούν και αυτό σε ώρα στησιματος live είναι λίγο άβολο. Εγώ έχω μάθει τη θέση τους και τα σναγνωρίζω με ψηλάφισμα πλέον. Επίσης, τα τριξίματα που ακούγονται στα πρώτα κλιψ, είναι επειδή είχα αντικαταστήσει την πρώτη προενισχύτρια λυχνία με μια που ήταν τελικα μικροφωνική. Ευτυχώς βοηθήθηκα από τον παντα πρόθυμο και γνώστη, @alderbody.

Μπορεί να είναι θέμα διαφορών impedance μεταξύ μαγνήτη και κάρτας ήχου, θέμα ρεύματος που ταλανίζει πάμπολλα interfaces, όταν κουμπωνουμε κιθάρα πάνω τους. Αν έχεις κι άλλη κιθάρα, κούμπωσέ την στην κάρτα ήχου. Αν έχεις κι εκεί θέμα, δεν έχει πρόβλημα η κιθάρα ή ο μαγνήτης. Αλλιώς μπορείς να γειώσεις το πρόβλημα, εσωτερικά με μια χαλκοταινία η οποία θα ακουμπάει τα ball ends των χορδών. Από τη χαλκοταινία θα φεύγει καλώδιο πάνω στο περίβλημα (ground) του βύσματος. Kάτι σαν αυτό:

Μου βγήκε διαφήμιση στο fecebook. Tι διάλο αλγορίθμοι έχουν οι κιαρατάδες. Μας πουλάνε κάτι που δεν έχει υπάρξει καν ακόμη. Oh wait, κάτι μου θυμίζει...

"The culprits of inflated part-exchange rates in post-totalitarian Greece's used musical equipment". An extended guide, by Dr Fussión, not to be missed by any American home. (Now at the incredible price of 1 ½ used Boss Metal Zone effects pedals)

Θ' αυγό ψεύτης άμα πω ότι παίζω στο δάκτυλο τη γενναία νέα τεχνολογία σμάρτφόν.

Εγώ πάντως καταλαβαίνω τον ενδοιασμό κάποιων γιατί μιλάμε για "υποτιθέμενες" αξίες με ψιλοαυθαίρετη κοστολόγηση. Αν πχ, εγώ πουλούσα μια Squier CV 350€, δεν σημαίνει ότι ο δίπλα δεν τη δίνει 400 ή παραδίπλα 300 ή και 250. Άρα για ποια συναλλαγή μιλάμε? Και φυσικα αυτός που θα πάρει τα x πετάλια ως αντάλλαγμα, πώς προεξοφλείται ότι δεν τα ήθελε, εξ αρχής; Δηλ. αν αυτός πχ, έχει Squier CV Strat, κι εγώ Squier CV Tele, και ανταλλάξουμε, θα του δώκω και ρέστα? Όχι δεν πάει έτσι. Εκεί σκαλώνει το πράμα και είναι όντως αρκετά ανώφελο και mind twister trend. Όντως θα ήθελα κι εγγ να ακούσω στιχομυθία μιας τέτοιας συναλλαγής.

Κι εγώ σου λέω ότι έχουν όλοι συγκεκριμενότατο φορολογικό καθεστώς, όλοι όσοι έχουν εμφανιστεί σε μουσική σκηνή τα τελευταία 8 χρόνια τουλάχιστον. Οι ΚΑΔ αφορουν τις επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους που σχετίζονται με καλλιτεχνικα επαγγελματα η οποία είναι φυσικά συντριπτική μειοψηφία σε σχέση με τους εργαζόμενους, είτε σε αυτές είτε απ' ευθείας σε εργοδότες εκτός καλλιτεχνικών ΚΑΔ.

Ελα απλο είναι. Απαγορεύεται να μη δε φοράς προαιρετικά μάσκα

Σιγά το δύσκολο task, έχουμε αναγάγει τη διαδικασία περίθαλψης (γιατί περί αυτού πρόκειται) απόρων συμπολιτών μας σε μια γιγάντια αρένα επισημάνσεων του τί είναι και τι δεν είναι επαγγελματίας μουσικός (λες και μόνο οι μουσικοί ασχολουνται επαγγελματικά με την τέχνη). Η μπανανία μας, όσο και να την κατηγορούμε, έχει ένα αξιοπρεπές ηλεκτρονικό αρχείο/σύστημα διακυβέρνησης και τα τελευταία 10 χρόνια λειτουργεί, όσο γίνεται, χωρίς να χρειάζεται εκτενείς γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πιο γραφειοκρατικά νιώθω ότι με αντιμετωπίζουν μερικοί ιδιώτες (βλ. τραπεζες, τηλεπικοινωνίες) παρά το κράτος. Λοιπόν, μέσα σε αυτό το δημόσιο υπήρξαν άνθρωποι άξιοι(αυτοί οι λίγοι ευτυχώς είναι ικανοί να πάνε τον κόσμο μας παρα πέρα)που δούλεψαν για να μπορεί ο κάθε οργανοπαίχτης που εμφανίζεται κάπου να ασφαλίζεται (να έχει ένσημο δηλ.) και ανα πάσα στιγμή το ίδιο το κράτος ξέρει τι έσοδα και τι εισφορές είχε το κάθε ΑΦΜ. Το ίδιο και για τους ελεύθερους επαγγελματίες μουσικούς/καλλιτέχνες. Οπότε το αγαπητό μας κράτος ξέρει ακριβώς ποιοι είναι αυτοί που έχουν "εργαστεί στις τέχνες" αλλα επιμένει να κάνει παράξενους διαχωρισμους (πχ ελευθερος επαγγελματίας μόνος δεν δικαιούται βοήθημα, αλλά ελευθερος επαγγελματίας με 1-5 υπαλλήλους δικαιούται. Με έξι όχι. 7 το 7 αποκλείεται που λέγαν και οι pythons). Και σε αυτούς τους διαχωρισμούς τσιμπάμε κι εμείς και τρωγώμαστε με τα ρούχα μας. Και στο ΕΡΓΑΝΗ, και στο ΕΦΚΑ και στην ΑΑΔΕ υπάρχουν όλα. Ακόμη και οι "ερασιτέχνες" μουσικοί έχουν ένσημα και τους ξέρει το κράτος. Ξέρει πόσα έβγαλε από τη μουσική κσι πόσα από την πρωινή του δουλειά και κάνει τη σούμα. Ζούμε μια έκτακτη κατάσταση όπου όλοι ανεξαιρέτως χρήζουν βοήθειας. Κάποιοι πιο ανεξαιρέτως. Πολυ εύκολα θα μπορουσε να ειχε διευθετηθεί το ζήτημα και θεωρώ ότι θα γίνει και αυτό, έστω και με καθυστέρηση. Δεν κατανοώ αυτό το αλληλοφάγωμα πάντως, δεν ξέρω τι είδους πικρίες και φθόνους αντικατοπτρίζει. Με υγεία, όλοι ξανά στην επιβίωση (μερική ή ολική) μέσω της τέχνης, γιατί αυτή, όπως είδαμε δεν κάνει διακρίσεις οικονομικού, συντεχνιακού τύπου. Ζούμε σε μια εποχη όπου και το διαδίκτυο πάίζει ρόλο και μπορεί να διαμορφώσει καταστάσεις (δείτε τι έγινε με την ιστορία των επιμορφώσεων των επιστημόνων), μπορεί να γνωστοποιήσει και να πιέσει για επανεξετάσεις ζητημάτων από το κράτος. Μακάρι να βρεθεί λύση για όλους τους συμπολίτες μας. Έρχονται δύσκολες μέρες και χρειαζόμαστε το αίσθημα προνοιακού κράτους έστω για να (ξαναματα)σηκώσουμε τα μανίκια και να προχωρήσουμε στις ζωές μας. Έρχονται δύσκολες μέρες, μην τις κάνουμε δυσκολότερες. Παιχτε (μουσική) πανκ, το χρειαζόμαστε. Καλή δύναμη και keep staying safe!

Τι θα γινει αυριο ρε παιδια; Χανω κατι? Εξαιρετικο ριβγιού όπως παντα. Επειδη εχω τον ιδιο ακριβως ενισχυτή, υποσχομαι να καταθεσω κι εγω τις εμπειριες μου οταν βρω χρονο για να υπαρχει μια σφαιρικη εικονα.

Εγω και τα ακουω και δεν τα ακουω. Ο ακροατης του Σρέντιγκερ

Άμα σου πω ρε συ Σπύρο ότι επειδή ξέρω την εμμονή σου με την ακρίβεια στα bend, το πρόσεξα κατ' ευθείαν... Αν δεν το ήξερα, δεν θα με ένοιαζε καν. Είναι και λίγο κατάρα να έχουν όλοι τις υψηλότερες προσδοκίες από εσένα, δεν είναι;