Πνοή και Νύξη

Σήμερα είχε session express, με @alderbody. Έφερε μια σακούλα γεμάτη τσίπς για να δοκιμάσουμε να αλλάξουμε λίγο το μονάκριβο και μοναδικό μου OMG (OCD).

Και πάνω που σκεφτόμουν ότι δυο απο τις αγαπημένες μου μπάντες δεν έχουν γέφυρες στα κομμάτια τους. Η άλλη είναι οι dire straits.

Νομίζω παντως ότι η γέφυρα συνήθως αποτελεί ένα μέρος του κομματιού το οποίο φεύγει εντελώς από τον "τόνο" ή και τον ρυθμό του. Η γεφυρα προαπαιτεί δομημένο κομμάτι όπως αυτό εχει καθιερωθεί στην ποπ μουσική και όχι πολύπλοκες συνθέσεις, γι' αυτό και συνήθως συναντώνται οκτάμετρες γέφυρες και σε αυτές εστιάζω. Πχ. το bohemian rhapsody δεν μπορείς να πεις ότι έχει γέφυρα. Σε κάποιες περιπτώσεις η γέφυρα ταυτίζεται με το σόλο ενώ σε άλλες είναι καθαρά ορχηστρικές. Μικρότερα μέρη διαφοροποιημενα, όπως αυτά του παραδειγματος των Sabbath πχ, που οδηγούν στο επόμενο, είναι απλα transitions. Άλλο ένα διάσημο bridge, στο 1.54

Kι εδώ ένας που το φωνάζει κι όλας Στο 2:00

Στην περίπτωση του Τσίμη, όλος μια γεφυρα είναι. Άλλος ένας μαστορας της γέφυρας. Στο 2.06

Ανοίγω ανάλαφρο καλοκαιρινό θεματάκι για να ακούσουμε λιγη μουσική. Λοιπόν περί "γέφυρας" ο λόγος και ποιοι την κατέχουν την τέχνη. Καταθέστε αγαπημένα κομμάτια με γέφυρες. Κάνω την αρχή με Bryan Adams και Tom Petty

Mα πώς να σου αρέσει ο Steve Vai αν δεν τον καταλάβεις; Γλώσσα ειναι η μουσική η οποία εγείρει συναισθήματα, εντελώς συνυφασμενα με την ιδιοσυγκρασία και τις συγκυρίες τιυ καθενός. Τι πάει να πει δεν μ αρέσει ο Βάι; Κάπως έτσι δεν γεννώνται δογματισμοί και οι δεμαρεσουνισμοί;Είναι προβοκατόρικο, εκτός αν γνωριζόμαστε μεταξυ μας. Peace, love και πετάξτε τους δίσκους του Santana

Απ ό,τι κατάλαβα ο dimsonic αναφέρει κιθαρίστες που δεν του αρέσουν. Ε με αυτή τη λογική εμένα δεν μου αρέσουν ΟΛΟΙ, δηλ. χιλιάδες δισκογραφημενοι κιθαρίστες, εκτός από αυτούς που ακούω. Από τους οποίους οι δέκα-δεκαπέντε ειναι αγαπημένοι και καμιά κατοστάδα που ΚΑΙ μου αρέσουν ΚΑΙ ακούω ή έχω ακούσει. Επίσης υπάρχουν είδη για τα οποία τρέφω εμπάθεια και ειναι εντελώς άδικο να αναφερω ονόματα γιατί απλά ΔΕΝ ακούω. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου λατρεύω κιθαρίστες απο είδη που δεν ακούω (παράδειγμα Nuno Bettencourt). Γενικώς παράξενες εποχές για να γεννάμε κι άλλα πάθη μεταξυ μας. Αλλά τι να κάνουμε, Deep Purple suck big time.

Έχομε κσανακάνει τέτοιο πόουστ παλιότερα. Βάλτε άλλο, alder vs ash ασούμε ή "γιατί μια κιθάρα να κοστίζει χίλιαπενηντακόσια ευρώ ενώ τα υλικά της κοστιζουν 100 ξερωγώ αφού".

Ναι στη δεύτερη ηχογράφηση έφερα τον ήχο, κυρίως της Harley Benton σε πιο αρεστό επιπεδο, ό,τι θα έκανε δηλ. ο οποιοσδήποτε καρφώνοντας μια κιθάρα σε έναν ενισχυτή. Στην πρώτη ηχογράφηση οι ρυθμίσεις ήταν σχετικά ουδέτερες χωρίς πολύ ψάξιμο, μια universal ρύθμιση που έχω για να τεστάρω όλες τις κιθάρες. Στη δεύτερη άλλαξα και EQ και gain settings, περίπου σαν να έπρεπε πχ να χρησιμοποιήσω και τις δυο κιθάρες σε ένα live.

Η λογική είναι ότι είναι άλλο ένα τάστο όπως ακριβώς τα υπολοιπα και η αίσθηση που σου δίνει θα είναι ακριβώς αυτή που θα σου έδινε ένα καποτάστο σε οποιοδήποτε τάστο. Αυτό ήταν και το αβαντάζ των zero frets, το χαμηλό action στη μεριά του nut. Για πρακτικούς λόγους (και από common misconception) οι περισσότεροι προτιμούν ψηλοτερο zero fret. Μια καλή τακτική ειναι, αφού περασεις τάστα και κάνεις fret level & dress, να εγκαταστήσεις τελευταίο το zero fret αφήνοντάς το αλιμάριστο.

Τελικά οι περισσότεροι προτίμησαν την 1 αλλά ψήφισαν τη 2. Guitarist moves in mysterious ways... Να πω ότι η 1 ήταν η Harley Benton Τele custom/κάτι, μία που πάει να αναπαραστήσει την rosewood tele του George Harisson. Αlnico (Roswell brand) μαγνήτες, κάτι σαν rosewood ταστιερα, "χάρτινη" wilkinson bridge με brass saddles. H 2 ήταν η Mex Std Tele με modern παχιά 6-saddle bridge, full maple μανίκι, κεραμικούς tele μαγνήτες. Παίζοντας στον ίδιο χώρο με τις δύο (υπ' όψιν η HB ηχογραφήθηκε αμέσως μετά από σερβις ενώ η mex ασερβίριστη-φορούσε μάλιστα τις αθλιες Harley Benton χορδές) η Mex ήταν εμφανώς πιο ευχάριστη, με πιο "μουσικό ήχο", πιο εδραιωμένη συχνοτική παρουσία, punchy, νευρική, αρκετά compressed και με μεγαλύτερη υπόσταση. Καρφώνοντας την ΗΒ μετά από την Μex, ήταν απλά εξαφανισμένη. Στενό εύρος, shrill, μικρή, αφόρητη. Έπρεπε να αλλάξει άρδην ο ενισχυτής για να βγει κάτι έστω χρήσιμο, ειδικά στον bridge. Οι alnico ήταν ίσως οι χειρότεροι που έχω ακουσει, τους έλειπαν μπασοχαμηλομεσαίες αλλά είχαν έντονη παρουσία στις υψηλές. Πιο πολύ αρμονικό περιεχόμενο από τους ceramic της τελε, αλλά δυστυχώς άσχημα κατανεμημενο, σε βαθμό να θολώνουν οι συγχορδίες, πισω απο ένα υποβόσκον white noise, εν αντιθεσει με της Mex όπου οι συγχορδίες "αναλύονταν" εύκολα με ακρόαση νότα προς νότα. Επιφυλάσσομαι γιατί ίσως όλο αυτο να μην περασε στην ηχογράφηση (sm58 κολλημενο στη γρίλλια), όμως στον χώρο η διαφορά ήταν τεράστια. Σκέφτομαι επίσης πόση δυσκολία θα συναντουσα για να ακουστώ αξιοπρεπώς αν έπαιρνα την HB σε πρόβα με φουλ μπάντα. Αφήνω ένα ενδεχόμενο να έτυχε, καθώς οι Alnico Roswell έδειξαν γύρω στα 5,5KΩ ενώ στα specs στο site τους, το ενδεικνυόμενο DCR τους δίνει 6,6Κ. Για την ιστορία, οι κεραμικοί της Mex έδειξαν γύρω στα 10k. Ευχαριστώ άπαντες για το χρόνο σας και τη συμμετοχή.

Aγιουζ κι άγιος ο θεός. Πανάλαφρη, resonant -σε πραγματικής Λεσπόλ επίπεδα, μανίκι κουπί αλλά ευχάριστο. Την ένιωθες να δονείται παντού. Δυστυχώς ήμασταν σε ώρα κοινής ησυχίας και δεν τσιτώθηκε ως έπρεπε. Ωραία τα Steinberger, αν και εγώ θα πετούσα καραβίντατζ επάνω, στο 1/3 του βάρους. Το χρώμα ελαφρώς με απογοήτευσε γιατί το περίμενα με πιο μπλε hue από κοντά, αλλά τελικά είναι πράσινο γήινο. Νομίζω με κρέμες πλαστικά θα μου άρεζε περισσότερο. Σύντομα θα επανέλθω και για ρηβγιού-πεταλιού, φρεσκοψημένου που έφερε ο Alderbody και το δοκιμάσαμε ντροπαλά. Next time, θενξ για την παρέα παιδιά.

(Όταν ο Lou έκραζε τον Τραμπ, εμείς πίναμε τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι) Μικρή ιστορία γιατί έγινε αγαπημένη μου κιθάρα η Telecaster κατα λάθος Η εντελώς ανεπιτήδευτη παραγωγή και το εντελώς ανεπιτήδευτο παίξιμο κιθάρας σε αυτόν τον δίσκο αριστούργημα. Αυτή η δύναμη που έβγαινε από τον -ala solid state- καθαρό και αφτιασίδωτο ήχο. Στο προ-κιθαριστικό μυαλό μου (δεν είχα ακόμη πιάσει κιθάρα) αυτόν τον ήχο θα έπρεπε να έχει μια Telecaster και είναι η αιτία που έγινε η αγαπημένη μου κιθάρα, ακόμη κι αν τελικά δεν ήταν Tele αυτή που άκουγα στον δίσκο. Στην προ-βιντεοκλιπ εποχή, φανταζόμουν τον Λου Ρηντ να παίζει καθιστός μια Tele. Πρόσφατα, καμιά 25 χρόνια μετά από τότε που τον πρωτοάκουσα, έμαθα και το όνομα του κιθαρίστα: Mike Rathke. Aυτός είναι νομίζω ο δίσκος-σταθμός στην διαμόρφωση της Telecaster-ιακής μου συνείδησης. Mόνο Butterscotch, μόνο maple-one piece. Σε κάθε άλλη περίπτωση χρώματος ή configuration, η Tele πρέπει να έχει DB (double binding) για να μου κλικάρει οπτικά.

Πετυχαίνει ακριβώς στην αλλαγή ωρών χρήσης των χορδών, όπου λιγο πριν ήταν στις 10 ώρες και μόλις μπήκε το 11ωρο συνέβη αυτό. Το άλλο που μπορεί να συμβαίνει είναι ατίθαση γραβάτα που ακουμπά τις χορδές, σακάκι, μακριά μαλλιά, του 'πεσε η πένα και το παίζει κουλ με το δάχτυλο σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ή έβγαλε μαλλιά η ταστιέρα απ την πολλή φλυαρία. (Sorry, ευτυχώς υπαρχουν σοβαροι ανθρωποι όπως ο pipityri να σου λύνουν τέτοια θέματα και να μας ανοιγουν κι εμάς τα μάτια)

Σπύρο στείλε μου στοιχεία στο ινμποξ, να στο βαλω σ' ενα φακελο. Ειναι και satin chrome απ' ό,τι βλέπω, ταμαμ. Φετο(ς) κλεινω 10 χρόνια στο εργαστήριο. Το είχα πάρει το 2010 για κάποιον που το εχασε, δεν ήρθε να το πάρει ποτέ κι έκτοτε το είχα καταχωνιασμένο μπας και χρειαστεί. Τελικά απ' ό,τι φαινεται δεν τα χάνει ευκολα αυτά ο κόσμος. Και μια που λεμε για ultra και plus και roller nuts, ιδού με τι ασχολουμαι Παρασκευή μεσάνυχτα: Εγκατασταση ρημαδορόλερ νατ (τα απεχθάνομαι, sorry, ίσως περισσότερο κι απ' τα locking tuners)

της τα φόρεσες ή ακόμη?

Θα ετοιμάσω στα γρήγορα κι ένα σετ δειγμάτων με πιο nominal ρύθμιση ενισχυτή για κάθε όργανο. τηλεκαστερ1, Record 24.mp3 τηλεκαστερ2, Record 22.mp3 Nα υπενθυμίσω το debate δεν είναι αν είναι καλύτεροι oι ceramic ή οι alnico γενικά, αλλά ποιους προτιμάτε σε ένα back to back συγκριτικό μεταξύ δύο συγκεκριμένων οργάνων που διαφέρουν πάρα πολύ, με ίδιες ρυθμίσεις ενισχυτή. Ή και με tweak( βλ. δεύτερα clip από πάνω) για να γίνουν πιο "αρεστοί" στα αυτιά μου. Αν σας έλεγα "παιδιά έχω δυο δείγματα που θα μπουν σε ηχογράφηση, ποιο θα διαλέγατε?" Είναι τρομερά δύσκολο αλλά και ανώφελο να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Ας μείνουμε μόνο στο ηχητικό και τι μας αρέσει.

clean 1, Record 1.mp3 clean 2, Record 5.mp3 drive 1, Record 4.mp3 drive 2, Record 6.mp3

Και τελικά ειναι hoax το hoax. Για τα καλλιτεχνικα εθεσα το ερώτημα στα σοσιαλ και δεχτηκα επικρίσεις. Ομολογώ δεν το επικοινωνησα σωστά, ίσως ήμουν και εριστικός, ορμώμενος από την προσωπική εμπειρία/πικρία γι' αυτά που αποκόμισα από το μάθημα των καλλιτεχνικών στα 12 χρόνια φοίτησής μου στο σχολείο: Τίποτα. Κάποιοι ένιωσαν αδικημένοι για το σύνολο της προσφερόμενης παιδείας στα καλλιτεχνικά. Κάποιοι συμφώνησαν στο αυτονόητο, ότι το σύστημα χωλαίνει. Στους περισσότερους βγηκε ένα συναισθηματικό συνδικαλιστικό αντανακλαστικό (μειώνεται η τεχνη στο σχολείο), την ώρα που εγώ θέλω στην ουσία περισσότερη και ποιοτικότερη απο την ήδη υπάρχουσα-μεσα σε ένα συνολικά αναθεωρημενο πλαισιο για την παιδεία. Εν τέλει βλεπουμε το δέντρο (ώρες καλλιτεχνικών) και δεν βλέπουμε ότι ειναι καμμένο, μαζί με το δάσος πισω του που λεγεται παιδεία.

Pathetic, sorry. Και εντελώς άσχετο, προπαγανδιστικό και προωθητικό, ρατσιστικών απόψεων, βίντεο. Λυπάμαι πραγματικά. Κρίμα που έδωσα και κλικ...