Πνοή και Νύξη

Κι ό,τι ετοιμαζόμουν να γράψω, Να την πας για ένα service με καινούργιες χορδές, να βεβαιωθείς ότι είναι οκ και να την βάλεις αγγελία στα 150€ maximum αν θες να φύγει στο επόμενο δίμηνο. Αλλιώς ό,τι αναγράφει ο superfunk στο προηγούμενο post.

Αγία Τριάδα, Les Paul, Jimi, Eddie. Το ηφαίστειο έσβησε...

Αυτες τις λιμες μπορείς να τις πάρεις από χρωματοπωλείο με 5€ αλλά ΔΕΝ κανουν για nut slots. Πάρε τη λιμα για πριόνι που σου είπα, μεχρι 17άρα χαράσσεις με αυτή. Τις άλλες, με την ίδια τη χορδή. Λύσεις υπάρχουν. Όπως σου είπα, η τριάδα της Hosco είναι η πιο οικονομική αξιόπιστη λύση.

Για κατασκευή nut δυστυχώς θα σπάσεις τη μπάνκα. Hosco set τριών με διπλή όψη 70-80€, ή hosco μεμονωμένα 15-18€ έκαστο. Για ψιλοδιορθώσεις-μερεμετια, εχει ο Μαυρομουστάκης μια λιμα για πριόνια παλι της hosco, που με λιγο tilt και προσθήκη γυαλοχαρτων μπορείς να κανεις δουλειά. Αν θυμαμαι καλά κανα 15άρι-20€.

O Leo το εφηύρε κι αυτό, το 1958 με την Jazzmaster. Εν μέρει. Και ο Steinberger με το KB tremolo (απίστευτα δύσχρηστος και πολύπλοκος μηχανισμός, πάλι οι σχεδιαστές δημιουργούσαν λύσεις σε προβλήματα που δεν υπήρχαν, προσθέτοντας περισσότερα προβλήματα.) Υπήρχε και μια βεντούζα κάποτε, που κούμπωνε το tremolo arm κι έτσι ακινητοποιούνταν όλος ο μηχανισμός. Για το thermal processing τηρώ επιφυλάξεις, καθώς θεωρώ πως είναι λίγο πιο πολύπλοκο από τον απλό οικιακό φούρνο και τα αποτελέσματα αυτού. Οι Φινλανδοί και ο Juha Ruokangas έχουν πολλά χρόνια στην έρευνα για θερμική επεξεργασία και μόλις προσφατα δημοσιοποιησαν και στοιχεία αλλά και...οδηγίες κατασκευής ενός τέτοιου φούρνου. Ως μηχανικός, νομίζω θα το λατρέψεις Νίκο! Thermally-Aged-Tonewood-2020 (1).pdf

Του αρέσει να ακούει συγκεκριμένα παιδικά κυρίως από τεμπέλη δράκο κλπ. συναφή (κοντευει τα 6). Εκτονώνεται με rock n roll και soul/funk αλλά δεν είναι κάτι που θα το ζητήσει, μόνο αν ακουσει εμένα ή τυχαια κάπου. Πάντως το πατρονάρισμα (άκου αυτό, ακου εδώ το πιάνο κλπ.) λειτουργεί ανασταλτικά. Και το κατάλαβα όταν μου είπε ότι είναι ΠΑΟΚ, παρά τον ήπιο προσηλυτισμό στον αντίποδα. Τον αφήνω να ακούει ό,τι τον ενδιαφέρει, δινοντάς του απλά το ερεθισμα. Θα ήθελα ομως καποια στιγμή να κανω μια οπτικοακουστική βιβλιοθήκη ευκολα προσβάσιμη σε αυτόν, ΜΕ ΚΑΛΟ ΗΧΟ, με πολλα διαφορετικά πράγματα, εύπεπτα για την ηλικία του, όπου θα έχει αυτός τον έλεγχο και την επιλογή της μουσικής και που θα παρατηρώ εντυπώσεις. Και καθε τοσο θα εμπλουτίζεται. Σε ένα σύμπαν όπου δουλευουμε 8ωρο-5ημερο και εχουμε χρόνο για όλες αυτές τις πολυτέλειες.

Και η Κλάιν, Τέλε με άλλο σχήμα είναι.

Έτοιμος. Δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο. Οι Klein ειναι κλάιν. 70 χρόνια τώρα, οι luthiers προσπαθούν να δώσουν λύση σε προβλήματα που μόνοι τους επινοούν. Υ.Γ. Θέλω εδώ και καιρό να αναρτήσω/απαντησω σε διάφορα posts, αλλά λογω φορτου έχω αφησει το λαπτοπ μονιμα σπιτι, όπου το μόνο που καταφέρνω ειναι να τρώω και να κοιμάμαι στα πρώτα 20 λεπτά ταινίας. Με το κινητό δεν μπορώ πάνω από 3 παραγράφους.

Δε λεμε να καταλάβουμε ότι η μουσική, στο δημιουργικό πεδίο, μετριεται με επιδραστικότητα και οχι με ικανότητα. Ικανοί ειναι εκατομμύρια κιθαρίστες στον κόσμο. Κάποιες χιλιαδες μάλιστα, βιρτουόζοι. Όσοι από τους βιρτουόζους υπήρξαν επιδραστικοί δεν ήταν επειδή ακριβώς ήταν βιρτουόζοι, αλλά επιδραστικοί παρά το γεγονός ότι ήταν βιρτουόζοι.

Εγώ πάντως τον Eric Johnson, πρώτα έμαθα την κιθάρα του και μετά αυτόν. Αυτή ειναι και η επιτομή του signature. Ο ένας να βοηθήσει τον άλλον να πουλήσει. Και αυτό ισχύει από εταιρίες κολοσσούς μεχρι τον μαστροΦάνη της γειτονιάς. Και απ' ό,τι φαίνεται λειτουργεί μια χαρά. Η κιθάρα πάντως σπέρνει εμφανισιακά. Πολύ ιδιαιτερο finish, το οποιο στο vid, με ωραίες αντανακλασεις φαινεται να αλλαζει χρώμα αναλογα το φωτισμό, το περιβάλλον και τη γωνία. Σε ορισμενες στιγμές το αλουμινένιο pickguard κάνει υπεροχα παιχνίδια contrast με το σώμα. Μούρλια, πολύ ωραία κιθάρα, μπράβο στο κορίτσι. Συμφωνώ με @fusiongtr ότι η Fender πλασάρεται ως player's player σε ολο το μουσικό φασμα και εκεί στοχευει, ασχέτως αν περιλαμβάνονται βιρτουόζοι στο signature roster ή στα endorsements τους. Οι μπουτικάδες πηγαινουν πιο στοχευμενα, συνήθως σε στενά θεματικά πλαισια. Το θέμα είναι ότι μπορεί να ξαναμπαίνει η κιθάρα σιγά σιγά στο κάδρο, ακομη και ως αισθητικό διεγερτικό, στην ευρύτερη ποπ, πραγμα το οποίο σίγουρα είχε χαθεί για καιρό από το μάτια του κοινού. Αυτή η οπτική διεγερση μπορεί να φέρει και επιστροφή του pop star/οργανοπαίχτη και όχι του ποπ σταρ οργανοπρήχτη. Μάκαρι. Είδωμεν.

Κιθαράκλα. Αν η RnB εξελιχθεί σε guitar-wielding κορτσούδια και πιτσιρικάδες (που με χαρά μου, εκεί βλέπω να τείνει) αντί για βιρτουόζους του twerk, τύφλα να 'χουν τα ροκ του μέλλοντός μας.

Το μανίκι σου είναι ακριβώς όπως τα λες: δύστροπο. Αν σε ενοχλεί, πιθανόν να μην ησυχάσεις για τα επόμενα 5-10 χρόνια. Οι Squier απ' ότι συμπεραινω ειχαν καλές και κακές παρτίδες/χρονιες. Το μανίκι στη δική σου δεν ήταν επιλεγμένο/καλά αποξηραμένο, οπότε σε συνδυασμό με το ό,τι ειναι one piece maple, ειναι επιρρεπές σε πρόσληψη-αποβολή υγρασίας. Πιθανόν να αισθάνεσαι και τις ακμές των ταστων πιο έντονες ανα περιόδους. Η υγρασία συνήθως προκαλεί σκεβρωμα και η ξηρασια αντισκεβρωμα σε one-piece. Δοκίμασε να τη διατηρείς σε μια κατάσταση ισορροπίας, με humidity controllers και κλειστή, θήκη βαλίτσα. Ίσως να βελτιωθεί. Αν όχι, υπαρχει πιθανοτητα να μην το παθαίνεις με άλλη, ίδια. Ακουγεται λιγο κουφό, να πουλήσεις μια κιθάρα για να πάρεις άλλη ίδια, αλλα σε κάποιον που δεν ζει σε νησί, δεν θα προκαλεί τοσο πρόβλημα η συγκεκριμένη. (Τα saddles σε πάμπολλες κιθάρες εχουν πολλαπλά αυλάκια λόγω τριβής με τη χορδή. Η ίδια η δόνηση της χορδής προκαλεί το πριόνισμα, ακριβώς όπως τα παλμικά τριβεία. Το ίδιο ισχύει και για το φάγωμα τάστων, δεν δημιουργούνται αυλάκια μόνο από την πίεση ή το βιμπράτο ή τα σηκώματα.)

Κράτα το 20άρικο να το δώσεις σε κάποιον τεχνικό να σου φρεσκάρει την ταστιέρα με λεπίδα* και απλό lemon ή baby oil. Το μόνο που αναφέρει ο πωλητής ειναι ότι ολα τα άλλα δεν κάνουν δουλειά ενώ το δικό του ειναι φτιαγμένο από ειδικά "ακριβά υλικά που μαζεύει από όλο τον κόσμο". Δεν με έψησε, μυρίζομαι hype. *Αν η ταστιέρα έχει αποχρωματιστεί απο χρόνια έκθεση σε ηλιακό φως, αυτός ειναι ο μόνος τρόπος. Δηλ. να γινει απόξεση της πάνω -ξεθωριασμένης στοιβάδας ξύλου, να αποκαλυφθεί φρέσκο ξύλο και να τονιστεί με την εφαρμογή/εμποτισμό με κάποιο λάδι που δεν πολυμερίζεται, δεν κάνει φιλμ δηλ. Αν όμως ήταν αυτό το χρώμα της εξ' αρχής, δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέραν της βαφής/εμποτισμού.

Ρε συ αυτό έχει 20€ τα 30ml. To snake oil πιο φθηνό είναι.

Θα πρεπει να μασκαριστούν πριν το color coat. Όπως και τα τάστα. Too much fuss γενικά. Περίμενε να πάρεις γνώμη και για indian ink, αν έχει κανείς εμπειρία. Εμένα δεν μου δούλεψε, αλλά πιθανόν να έκανα κάτι λάθος. Ή να έφταιγε η συγκεκριμένη ταστιέρα (ήταν αρκετά γυαλιστερή, παρ' ό,τι rosewood).

Δεν θα σκουρύνει με συχνή εφαρμογή lemon oil. Η αίσθηση θα είναι περισσότερο σαν modern maple δηλ. όχι στιλπνό.

Δυστυχώς η εμπειρία μου με την "σκούρυνση" ταστιέρας δεν συνηγορεί προς αυτό. Ο χημικός τρόπος αποκλειεται, αφου αυτός αφορά ακατεργαστο ξυλο, προ ή στο στάδιο κατασκευής. Από τα χρώματα εμποτισμού που ειναι είναι πιο κατάλληλα γι αυτη τη δουλειά, δηλ. ανιλίνη spirit based και india ink, έχω δοκιμάσει μονο το πρώτο, αλλα δυστυχώς αφηνει υπόλειμμα στα δάχτυλα καθώς παίζεις. Επίσης ειναι πολύ εύκολο να γινει χάος. Να εισχωρήσει ανιλίνη, μεσω τριχοειδούς φαινομένου, βαθιά μεσα σε μικρά ή και αόρατα cracks στο βερνίκι. Επίσης, θα χρειαστεί να αφαιρεθεί το χρώμα πάνω απο τα inlays. Η ανιλίνη επίσης είναι συνδεδεμενη με διάφορες επιβαρυνσεις της υγείας. Θεωρώ τον καλύτερο τρόπο για να γινει αυτό, το "Fenderizing", δηλ να βαφεί μαύρη η ταστιερα και να πεσει πανω matte βερνίκι ή απλό σήλερ, όπως ακριβώς κανει η Fender. Αλλά ειναι διαδικασία πολύ πέραν του "απλού".

Οπτικά όχι του γούστου μου, αλλά έχει χαρακτηριστικά custom shop σε ελκυστική (νομίζω και αυτή) τιμή, όπως και η tele του Mason σε άλλο θρεντ. Chambered Ash body(!), Translucent(!) sonic blue, μανίκι με binding & blocks, 7¼" με 2100 τάστα, graphtec saddles, custom voiced pickups. Βρίσκω εξαιρετικά τα features και μοιαζει να έγινε μια σχετική δουλειά στο σχεδιασμό, όχι απλά παραγωγή ρέπλικας μιας κιθάρας που ήδη παίζει ο Kenny Wayne Hanson...εεε... Shepherd ήθελα να πω.

@dimsonic έχεις δίκιο, δύσκολα μπορεί κανεις να αντιληφθεί με εικονίτσες και περιπτωσιολογία τι ακριβώς συμβαινει και για ποιο λόγο σετάρουμε κατα το δοκούν διαφορετικά σε καθε οργανο. Προς το παρόν εχε κατα νου ότι μιλάμε για αποκλίσεις δεκατων του χιλιοστού και όχι για τις υπερβολές στις εικόνες, χάριν κατανόησης. Χρήζει μεγαλύτερης και πιο συγκροτημένης ανάλυσης για την οποία θα χρειαστώ λιγο παραπανω χρόνο, τη βοήθεια σκαριφηματων και ενδεχομενως, βίντεο και φυσικα πιο κατανοητό κείμενο. Δεσμεύομαι να το πράξω κάποια στιγμή, αλλά σε περίπτωση που βρεθούμε δια ζώσης, θα ήταν χαρα μου να τα πούμε επί τόπου, με ένα όργανο στα χέρια.

Δεν επηρεάζει σε τίποτα από αυτά ουτε το ύψος του bridge, ουτε οι διάφορες κλίσεις. Αυτές τις εκλαμβάνεις απλά ως μετατοπιση/tilt τoυ ίδιου σταθερού "ορθογώνιου τριγώνου" που ανέφερα πριν. Ο μεγαλύτερος εχθρός του οργάνου σε οριακές ρυθμισεις δεν είναι η γεωμετρία πάντως, αλλα η φυσική. Όπου κάποια όργανα είναι πιο επιρρεπη στο εγγενές buzz, λόγω ακανόνιστων δονήσεων του συστήματος. Κι εδώ έρχεται η σημασία της ακαμψίας του συστήματος και της ομοιογένειας του υλικού που ανέφερα πριν. Σε έχασα λίγο εδώ, sorry

Καθόλου έτσι και κακώς, αν συμβαίνει. Μιλαμε για να παίζει μια κιθαρα απροβληματιστα σε όλο το ευρος της. Και το backbow αφορά κυρίως την περιοχή μετά το 12.

Δεν υπαρχουν ειδήμονες. Ο @xtrm_basses ασχολειται εκτενώς με μπόλικο μερακι αλλά και σε μονοπάτια υπόηχων. Θα μπορούσε να μας κανει μια εισαγωγή και στη δουλειά του και στο Torzal σε ένα ξεχωριστό θρεντ. @stonedterror, χαίρομαι που λύθηκε ανώδυνα, πιθανόν να σε παίρνει ελάχιστη ακομη ρύθμιση. Αν υπάρχει θέμα, πιθανόν να λυθεί σε μελλοντικο refret, οπου θα γίνει πλάνισμα ταστιερας με ελαφρό εγγενές backbow. Το backbow σε πληροφορώ το χρησιμοποιώ αφοβα όταν σετάρω 7ρια radius όπου είναι ο μόνος τρόπος να μείνεις λίιγο κατω από τα 2mm action στην e12 χωρίς να έχεις fret-out. Win-win. Μην το φοβαστε το backbow, δεν είναι ταμπού.

Δεν ισχύει ότι το relief κάνει καμπύλη στα πρώτα ταστα, εκτός αν είναι προβληματικό το μανίκι και πρέπει να διορθωθεί ανεξαρτήτως relief. Γενικά η συνθήκη καλής ρύθμισης του οργάνου είναι πάντα dead straight, ως σημείο αναφοράς γιατί εκεί πάντα παιζει καλά ένα όργανο, ανεξαρτήτως προτίμησης. Το relief αυξάνει τη δυσκολία παιξίματος 1-9 και παράλληλα αυξάνει -εκ των πραγμάτων- το action μετά το 9 γιατι αλλιώς θα πνίγονται τα πάντα, ακόμη και σε όργανα που δεν κάνεις κανείς bends. Σετάρισμα "χώμα" γίνεται ΜΟΝΟ με dead straight ή backbow και αυτό είναι αξίωμα. Ούτε καν ισχυρισμός. Τώρα, εδώ εσύ φτιαχνεις extreme καταστάσεις με Torzal necks και θηριώδη scale lengths + fan frets και θα κολλησεις στο relief? Πιο relief, εδώ οι περισσότεροι που θα δουν torzal neck θα πουν ότι είναι χαλασμένο. Μπορεί να πας το μπασο σου σε μαστορα και να στο γυρίσει "ίσιο". "Bro, η ταστιερα σου ειχε στρίψει και στην έφερα στα ίσα..."

Σε μια κιθάρα όπου το μήκος δόνησης της χορδής μπορεί να είναι από 650 έως 200mm, ποιο ακριβώς είναι το μέσο της παλλόμενης χορδής; Δεν θα συνεχίσω γιατι όντως καβαλαμε ένα ποστ και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος. Όποιος θέλει έρχεται από το εργαστήριο να του δείξω γιατί ένα όργανο παίζει και ακούγεται στο μέγιστο με μηδέν relief(τηρουμένων των αναλογιών). 12 χρόνια δουλειάς, έχω σετάρει μερικές χιλιάδες κιθάρες, με κάποιες από αυτές στην αρχή της πορείας μου, λανθασμένα ακολουθωντας εργοστασιακές προδιαγραφές. @fusiongtr ένα δονούμενο αντικείμενο, η κιθάρα και οι χορδές, παράγουν κινητική ενεργεια που εκτονώνεται σε άλλες μορφές όπως ηχητική και θερμική. Ίσως εκεί οφείλεται η παρατήρησή σου όσον αφορά το ξεκούρδισμα, αν και προσωπικά σπάνια έχω παρατηρήσει τέτοιο φαινόμενο σε κιθάρα μου, στο βαθμό που αναφέρεις. Σε ένα ευθύ μανικι, το ύψος της χορδής αυξάνεται διαδοχικά σε κάθε τάστο λόγω γεωμετρίας. Δες το σαν ένα ορθογώνιο τριγωνο με την ταστιέρα μία κάθετο, τον καβαλάρη δεύτερη και τη χορδή ως υποτείνουσα.