Πνοή και Νύξη

Line 6 POD HD500 και Line 6 Hx Stomp

Παίζω με πεταγιέρα(+πετάγια) από το '12. Τώρα την αλλαζω, όχι από αποψη ήχου ή "ξεπερασμού". Από άποψη μεγέθους. Από τους 55 ποντους, θέλω να πάω στους 17. Κι απο τα 5 κιλά, στα 800gr. Έχοντας του ίδιους +περισσότερους ήχους.

Χάλια. Όπως πάντα.

Κάθε όποτε έχει κέφια και χρόνο ο @alderbody. Χωρίζω δε τον ήχο μου σε π.Α και Α.D εποχή γιατί μου έμαθε τι σημαίνει ΚΑΛΟΣ ήχος. Σε βαθμό να απορώ με την πρότερη τύφλα μου, παρ' όλο που και τότε αγόραζα και πουλούσα περιπου 2 πετάλια το μήνα...(μετανοιώνω για ένα Rat, το οποίο μάλιστα μου θύμισε πρόσφατα ο @argytar ότι το είχα πάρει από αυτόν, κάπου προ euro2004) Fuzz, Treble booster, OCD, Screamer, Wah, Univibe, Tone Bender, compressor, διάφορα germanium overdrives. Τελευταία τον ψήνω να τσεκάρει ένα πετάλι που με εχει στοιχειώσει, το pork loin της way huge. Που θα μου πάει. Όλα αυτά μπροστά. Πίσω την έχω βρει με digital εδώ και χρόνια. Delays, Reverbs, Modulations. Ευκολία, ποικιλία σε μικρό πακέτο.

Η δική μου εμπειρία με (παλια, από τις πρώτες) Electromatic ήταν κακή (την αγόρασα και την έστειλα πίσω), οπότε αυτό δείχνει εμφανή βελτίωση (ή αλλαγή εργοστασίου). Οι τωρινές Electromatic γύρω στο χιλιάρικο είναι εξαιρετικές (πλην μαγνητών, ίσως). Ωραιο review όπως πάντα. Επαναπόσταρε μετά από 3μηνο, 6μηνο ή χρόνο, αφού εχεις δηλ. ζήσει το όργανο αρκετά.

Tι σκόνταμα είναι αυτό στο 0:05?

Ο ξεγάνωτος

Θα σοσιολάρει ασύστολα. Γαρούφαλα θα αναδύουν οι νότες.

Παναγιotis από Ρέντη. Καλά το Greek factor του Shuggie με κούφανε. Βασικά αυτό ήταν που αρχικά με εξέπληξε. Ο συμπατριώτης του ευχήθηκε Chronia Polla. Και λέω κάτσε. Έλλην ο Fender ok (), έλλην ο Εpaminondaphone, αλλα και ο alter ego του Hendrix? Είναι απίστευτο το ότι ήταν 15 χρονών σε εκείνο τον δίσκο. @ez θενξ για το review.

Ναι, ήξερα το super session, μέσα από αυτό έμαθα τον Bloomfield, αλλά για κάποιο λόγο ποτέ δεν συνέχισα παρά πέρα (μ έφαγε η alternative τότε). Απλά μου κάνει εντύπωση γιατί δεν έχω σκοντάψει στο όνομά του πουθενά. Πολύ σωστά μου σχολίασε φίλος του συναδέλφου μου, "σίγουρα τον έχεις ακούσει αλλά δεν το ξέρεις".

Με αφορμή ανάρτηση στα σοσιαλμίντια ενός συναδέλφου ομογενή από Αμερική, ανακάλυψα σήμερα, εν έτει 2020, αυτόν τον κιθαρίστα. Ντροπή μου. Χρόνια του πολλά, λοιπόν, του πατριώτη. (Παρ' όλο που διάβασα βιογραφικό του εν τάχει, θα ήθελα όποιος γνωρίζει παραπάνω πράματα, να μοιραστούν.)

Έχει ξανασυζητηθεί πολλες φορές. Ναι πολλοί θεωρούν ότι έχουν στην κατοχή τους ανεκτίμητο περιουσιακό στοιχείο και θα πληγώσει το ιδιοκτησιακο τους στάτους αν δεν πουλήσουν στην τιμή που (θεωρούν ότι) αξιζει. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει. Μας λείπει αυτό το "let go". Δεν σου κανει; Δωστο σε κάποιον άλλο. Στρεβλώνουμε, διογκώνουμε και τελματώνουμε μια αγορά που θα μπορουσε να ειναι πιο ζωντανή. Ειδικά σε εξοπλισμό που αφορά ηλεκτρονικα, ε, όχι sorry. Έβγαλα αγγελια μια πεταλιέρα Line 6 pod hd500. Εξοπλισμός 8ετίας. Την έπαιξα, την ξεζούμισα. Στο νετ είδα τιμές 200-300€. No thanks, την κοστολόγησα οσο θα ήθελα να την αγορασω από κάποιον. 150€. Σε 4 ώρες πουλήθηκε.

Εγώ είχα την τύχη και τιμή να τους φιλοξενώ στο studio όπου έκαναν πρόβες και με Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά και με Blues Wire. Tεράστιο σχολείο. Ο δε Μπαντούκ συνδύαζε τεχνολογία(midi & mac) και old school( απίθανη συλλογή πεταλιών) εντελώς φυσιολογικά. Εποχές 2002-2005. Κάποια στιγμή μοιράστηκε τις φυσαρμόνικές του με τις κιθαρες μου σε μια παραγωγή για τον Τηλέμαχο Ζαγρέα. https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1446254495426582&id=100001261357540 Για τί πράγμα μιλούσαμε όμως;... Α ναι. Κι εγώ έμαθα traditional ponytail από Παπαδόπουλο.

Ένα θα όνομα θα σου πω για να ερθεις στα ίσα: Brian May. Ξεχασα να αναφέρω Παπαδόπουλο/Ζαμπετα( Τρυπες ) και Παπαδόπουλο/Μπαντούκ (Λαϊκεδέλικα) στους post-dinosaur κιθαριστικούς ήρωες. @dimsonic δεν ενοχοποιούμε τη χρήση κομπρέσορα. Άλλωστε εντελώς άλλο θέμα ειχε το post. Πώς να ζωντανέψει ο ήχος σε ένα bedroom level λαμπατο rig. Έψαχνα κι εγώ μια φέτα να βάλω πριν τον ενισχυτή μου κάποτε. Για να συμμαζευει ό,τι ξεφεύγει. Μεγάλωσα. Δεν μπορώ να κουβαλάω πράματα. Ειμαι σε κατασταση ελαχιστοποίησης. Στο λάιβ είναι δύσκολο παιχνιδι το compression, εκτός αν το θέλεις να είναι προφανές. Ηχογράφηση, αν κανω, κι αν χρειαστεί, μπαίνει στο μιξ.

Να τέτοιοι είστε Άσχετο με το θεμα πριν λιγο έπεσα σε αυτο: Gibson Vintage bumble bee capacitor 1950's https://reverb.com/item/26363862-gibson-vintage-bumble-bee-capacitor-1950-s?utm_source=android-app&utm_medium=android-share&utm_campaign=listing&utm_content=26363862-gibson-vintage-bumble-bee-capacitor-1950-s

Χαχαχα ρε για άλλον πήγαινε. Και για άλλη χρήση. Αν και εγώ επιμένω στα καλά ακουστικά. Για τον Frusci τι να πω. Εγώ τον λατρεύω και συνθετικά και ηχητικά και σαν συνολική παρουσία δισκογραφικά και σκηνικά. Είναι ο κιθαρίστας που με έχει επηρεάσει περισσότερο από οποιονδήποτε. Απλός, περιεκτικός. Το δε Stadium Arcadium είναι σεμινάριο κιθαριστικών ηχοτοπίων. Παρομοίως και οι Greenwood/O'Brien, o Jack White, o Coxon, o Morello, οι Brown/McCurdy (Cake), o Gaz Coombes, o Βellamy, o Nels Cline, o Peter Buck κι ενα κάρο τέτοιοι. Ξεχασα τι λέγαμε. Καραντίνα side effect. To blend control το είδα και το έπαιξα. Δεν μου κάνουν τέτοιες υπεραπλουστεύσεις ρε γμτ. Σαν on off είναι για μένα. Προτιμώ να τον καταλαβαίνω ότι είναι εκεί, αλλά σε πιο subtle ρύθμιση. Αυτό που λέει δηλ. να σε ωθεί να παιξεις αλλιώς.

Κάποιος υπερβάλει λίγο με τη μανιβέλα. Τα overlaps δεν είναι καλό πράμα. Πολύ καλό πράμα αντιθέτως, όπως αναφέρει ο SF, είναι τα πάρα πολλά winds στη G και κάπως λιγοτερα στη D. Αν δεν έχουν string tree.

King of kings. Ο Καντονά της κιθάρας. Γεμίζει την αντίπαλη περιοχή. Πρόταση εναλλακτική. Κομπρεσοράκι έχεις ήδη. Tσέκαρε ένα BBE Sonic Maximizer (ή sonic stomp σε πετάλι).

Ε αυτο λέω κι εγώ απ' την αρχή ντε. Μήπως θες ένα ζευγάρι ΚΑΛΑ ακουστικά; Δεν ξέρω σε πόσο χαμηλή ένταση δουλεύεις τον ενισχυτή αλλά για μένα το να αγορασεις κομπρέσορα για να ακους αυτό που φυσιολογικά σου λείπει λόγω έντασης μου φαίνεται λίγο overkill. Έχει μια λογική βέβαια, όπως ειχε το κουμπί loudness στα στερεοφωνικά μας. Ψιλο-για να τρώμε τον παπά. Δεν ακύρωσα τίποτα. Επισημαίνω τις ενστάσεις μου γι' αυτή τη χρήση. Προσπαθώ να σώσω έναν συμφορουμίτη από τη συμφορά μιας ασύμφορης αγοράς. Άγιος. (Λέω εγώ που έχω ανοιχτό στο Chrome ένα πεταλι από 3 διαφορετικούς νendors, περιμένοντας ποιος θα το κατεβασει πιο χαμηλά για να το χτυπήσω...) Ο Φρουσιάντες ούτε καν σε λάηβ δεν παιζει με κομπρέσορα. Το λεω γιατί εξαιτίας του τον κουβαλούσα λογο επειδη νόμιζα που ειχε κι αυτός και είχε τον ήχο αυτόνα και ότι ήταν βασικό στοιχείο του αν με καταλαβαίνεις το πνεύμα μου ασούμε. Σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλ.

Έχεις κάπσει φλάντζερ? Δεν το γλιέπω πουθενά.

Η ένστασή μου ρε παιδιά, αφορά το gimmick που λεγεται blend knob σε κομπρέσορα για κιθάρα. Parallel compression σε κιθάρα; Δηλ. τεχνικές που χρησιμοποιούνται σε mastering και σε μιξεις για να δώσουν παλμό στο μιξ και δη με πολύπλοκες διαδικασίες; Πήγα και το έπαιξα. Κάπου μεγαλώνω και βρισκω οτι όλα αυτά ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Αν δεν σου αρεσει Γιώργο ο ήχος σου χωρίς το κομπρεσορακι τοτε κάτι άλλο παει στραβά στην αλυσιδα σου. Δεν είναι δυνατόν να θέλεις transparency στον κομπρεσορα θεωρώντας οτι με το blend θα το έχεις. Αν θες να κρατήσεις την ατάκα σου, θα ρυθμισεις το attack. Δεν θα βάλεις την "dry ατάκα" σου στο μιξ θεωρώντας οτι αυτο επιτυγχάνεις. Όλοι το γνωριζουμε οτι στα κιθαρογκατζετ ειμαστε μανουλες. Οπως και στα snake oil και στους αστικούς μύθους( το blood sex sugar magik δεν βασιστηκε στο mxr, βασιστηκε στη μαεστρία του Rick Rubin και στον εγκλεισμό τεσσάρων θηρίων γεματων μουσική ενεργεια και -ίσως- καποια drugs. Είχα διαβασει ότι μονο στο Under the bridge χρησιμοποιήθηκε πετάλι compressor, κι αυτό το cs-1 ή 2. Και για τον knopfler τα ίδια. Κάπου καποτε γράφτηκε ένα orange squeezer και τρέξαμε ολοι να το πάρουμε ). Θέλω να πω και funk μπορείς να παιξεις και soul και reggae χωρίς. Αλλά και με. Αρκεί να ξέρεις γιατί το θελεις, όπως πολύ ωραία το δουλεύει και το χειρίζεται ο @Tamtam. Αυτό ειναι το pedalboard του μεγαλυτερου funk κιθαριστα στον κοσμο. Όχι μία. Όλες. Ο κομπρέσορας γιατί είναι σερνικός;

Χάρμα είναι ο Tyler, δεν με ενοχλεί κατι, όπως κι εσένα δεν σε ενοχλεί φαντάζομαι ο κομπρεσορας που δεν εχει ο παρακατω. Τυχαιο παραδειγμα.

Ντεν μου κριάζεται κομπρέσορας καρντιά μου. Ούτε στους περισσότερούς μας. Νομίζουμε ότι μας χρειάζεται. Είναι γνωστά χρόνια τώρα αυτά. Ο κομπρέσσορας για κιθάρα ήταν πετάλι που δημιουργήθηκε με αυτόν ακριβώς το σκοπό (υπόσχεση sustain και φρούδες ελπίδες στο κιθαριστικό πόπολο). Με compressor έπαιζα για πολύ καιρό επειδή ο μπατζανάκης της συννυφάδας του ξαδέρφου μου ειχε πει κάποτε ότι ο Edge και ο Mark Knopfler έπαιζαν με κομπρέσορα. (Που μπορεί να έπαιζαν, αλλά εγώ δεν ήμουν ουτε ο ένας ούτε ο άλλος). Οι μπασίστες ναι. Τον χρειάζονται. Και οι τραγουδιστές.

Μπάλα=Μαραντόνα Δεν μπαίνει άλλο όνομα δίπλα του. Εγώ θα συμφωνήσω με το κείμενο του Oldboy παρακάτω. "Ζήτω ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στην ολότητά του. Δεν έχει σκοτεινή και φωτεινή πλευρά, δεν έχει ακμή και παρακμή, ήταν ένα και μόνο πράγμα, παράφορο. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν η παραφορά του, ήταν το πέραν όλων των ορίων, ήταν το ατρόμητο κοίταγμα στο δέος αλλά και στο έρεβος, ήταν η ζωή ως δόξα, η ζωή ως θρίαμβος, η ζωή ως καταστροφή, η ζωή ως ζωή, ποτέ μα ποτέ η ζωή ως θάνατος. Στην εποχή που ένας πλανήτης ισχυρίζεται ότι η υγεία είναι το ύψιστο αγαθό, πέθανε ένας άνθρωπος που έδειξε ότι η ζωή είναι το ύψιστο αγαθό, η ζωή που δεν είναι αγαθό χρηστικό, η ζωή που αρχίζει εκεί που τελειώνει η χρήση κι εκεί που υπάρχει, συνταρακτικά αληθινή, άλλοτε η υπέρβαση και άλλοτε η κατάχρηση, αλλά που και οι δύο τους μαζί συνθέτουν έναν και μόνο άνθρωπο, τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ζήτω ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στην ολότητά του."

Tο εχω παθει και με άλλα, πριν τα πετάξω απ την αλυσίδα (dan armstrong style, digitech/dbx) . Ισως αν επαιζα funk ή country να το ξαναέβλεπα το θέμα.