King♣Mob

Πολύ καλές για τα λεφτά τους... ειδικά οι οικονομική σειρά. Οι ακριβότερες ξεφεύγουν, αλλά είναι για πιο 'ειδική' χρήση.

Όπου μ@λ@κές ποιοί είναι;; Οι κακές αδελφές από τη Laney;;; Ή κανένας δυσκοίλιος γυαλάκιας λογιστής εκεί στα κεντρικά του Νάκα;; Ακαδημαϊκόν το ερώτημα. :roll:

O Engl έχει πόσες; 4 λυχνίες προενίσχυσης; Αρκετά κάφρος όντως! :D Δεν είπα για καθαρά solid state ενισχυτή. Είπα ότι σε έναν ενισχυτή με λαμπάτο τελικό νομίζω ότι θα μπορούσες να έχεις την ίδια παραμόρφωση με κάποιο σωστά σχεδιασμένο κύκλωμα προενίσχυσης, αν μιλάμε για τέτοια επίπεδα (5-6 στάδια). Εννοείται, και συμφωνώ μαζί σου 'αισθητικά', ότι αν έβαζες ας πούμε έναν Line6, ακόμα και από τους κορυφαίους δίπλα στον Engl, πάλι ο τελευταίος θα σου άρεσε, αρκεί να έχει 'μάθει' το αυτί σου στη λάμπα. :wink: Γιατί μην ξεχνάς πόσα παιδάκια ξεκινάνε με Behringer... και εκεί μένουν (μεταφορικά μιλώντας). Όπως τα πιτσιρίκια που η μόνη μουσική που έχουν ακούσει είναι σε mp3... τι να τους εξηγήσεις τώρα για τη διαφορά του να ακούς σε ταινία ή βινύλιο;

Ίσα ίσα, αν θέλεις μεγάλο headroom επιβάλλεται να πας σε τάξη ΑΒ. Εξάλλου γι'αυτό εφευρέθηκε η ρημάδα, για να παίρνεις μεγάλες εντάσεις με οικονομία (και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής για τις λάμπες). Το high gain τώρα... οι τάξεις Α, ΑΒ, Β, κλπ αφορούν μόνο τις τελικές βαθμίδες. Οι προενισχυτικές βαθμίδες λειτουργούν έτσι κι αλλιώς σε τάξη Α πάντοτε. Οι high gain ενισχυτές που λες και φαντάζομαι έχεις στο μυαλό σου Soldano και άλλους παρόμοιους συνήθως δεν έχουν 2 ή 3 προενισχυτικές βαθμίδες αλλά 4, 5, ακόμα και 6 (νομίζω τόσες είχε ο 5150? αλλά μπορεί να κάνω λάθος). Αν βάλεις ένα distortion πεταλάκι μπροστά, τσουπ, να μια ακόμα προενισχυτική βαθμίδα (επί της ουσίας). Βέβαια, άλλη είναι η παραμόρφωση που παίρνεις από την προενίσχυση και άλλη από τον τελικό. Προσωπικά πιστεύω ότι την ίδια καφρίλα που δίνουν οι Χ λάμπες στην προενίσχυση θα μπορούσες να την πάρεις και από solid state κύκλωμα.

Ρε γαμώτο, γι'αυτό το ξεκίνησα αυτό το θέμα, φίλε ESP1982 χωρίς καμία παρεξήγηση το post σου αποτελεί κλασσικό παράδειγμα της παραπληροφόρησης που ρίχνει (μέσω του νετ βεβαίως... αλλά όχι μόνο) ο κάθε ρουφιάνος κατασκευαστής που θέλει να πουλήσει τα κατσαρόλια του... :cry: Και κάποιον σαν τον toneless, που απ'όσο έχω καταλάβει φτιάχνει και δικές του κατασκευές, και σίγουρα έχει καθίσει να μετρήσει τους ισχυρισμούς του κάθε παπαρολόγου 'high end' κατασκευαστή, όταν λέει τη γνώμη του, συνήθως τον γράφουμε στα αντίδια μας (toneless είμαι σίγουρος πάντως ότι εδώ μέσα δεν ισχύει αυτό) Το έχω δει να συμβαίνει σε δεκάδες φόρουμ... 'ποιος είσαι εσύ που θα πεις για τον ΧΧΧΧ που είναι ο Μάστερ Μπλάστερ κατασκευαστής/βελτιωτής/δενξερωγωτί' κλπ... :? Για άλλη μια φορά λοιπόν, ο πρώτος μύθος που πρέπει να βγάλουμε από το κεφάλι μας είναι ότι η τάξη Α αντιπροσωπεύει την 'ποιότητα' (προφορά Σημίτη παρακαλώ) και η τάξη ΑΒ την πλέμπα... ποιότητα έχουν και οι δύο αν είναι καλές κατασκευές, μόνο που είναι διαφορετική. Είναι σαν να πάμε να συγκρίνουμε μια εξαιρετική βιντάζ Τέλε με μια εξίσου εξαιρετική βινταζ Gretch... συγκρίνονται;;; :wink: Σόρυ ρε ESP, τίποτα προσωπικό, απλά κάθε μέρα έρχεται κάποιος πιτσιρικάς 18-19 χρονων και μου λέει και τρεις νέες μαλακίες που διάβασε στο ιντερνετ και τα παίρνω, γιατί ο σκοπός είναι κατά βάθος η εκμετάλευση και όχι η πληροφόρηση... :cry:

Όπως αναλογικά πετάλια, έτσι και αναλογικές προσομοιώσεις... Ο ΤΜ10 είναι πολύ δυνατός, έχει και ένα specially voiced ηχείο. Εντάξει για 'δυνατή' πρόβα είναι λίγος...

Μαλακία σκέτη. Σόρυ αλλά ποτέ μου δεν κατάλαβα πως 'πιάσανε' αυτοί οι μαγνήτες...

Αυτό είναι καλό ή κακό; :lol: Λες για το μόντελιγνκ; Εξαρτάται... αν είναι ψηφιακό το modelling δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό... συνήθως μαλακία είναι! :lol: Αυτοί που προτάθηκαν πάντως έχουν αναλογικό μόντελιγκ (δεν ξέρω για τον Roland) και μάλλον πετυχημένο... αν το χρειάζεσαι βέβαια.

Takis κοίταζε στο ebay το αγγλικό και το γερμανικό, βγαίνουν συνέχεια και από εταιρίες. Επίσης αν έχεις κάποιο φίλο στην Αγγλία μπορεί να το ψάξει.

8O 8O Αν τα 'πραγματικά' πεταλάκια/ενισχυτές είναι γκουρμέ απόλαυση, αυτό είναι σαν παρεντερική διατροφή! :P :D :D (Χωρίς παρεξήγηση έτσι; ) Κοίταξε, θα ακούσεις πολλές και διάφορες απόψεις. Είναι θέμα γούστου δεν υπάρχει καλός και κακός ήχος (φιλοσοφικά μιλώντας 8) ) κάθε ήχος που βγάζει η κιθάρα είναι valid. Η προσωπική μου επιλογή, αφού βαρέθηκα με διάφορες πεταλιέρες, όσο βολικές και αν είναι, είναι μερικά μόνο πεταλάκια (σχεδόν όλα αναλογικά), κάποια μπροστά και κάποια στο λουπ του ενισχυτή. Αλλά ακόμα και αυτά τα αποφεύγω αν δεν χρειάζονται οπωσδήποτε. Τώρα εξαρτάται τη μουσική παίζεις, πως ηχογραφείς, τι θέλεις να κάνεις σε πιθανό λαιβ, πολλά πράγματα... Οπότε το μόνο που έχω να προτείνω είναι να κοιτάξεις τον ήχο που ονειρεύεσαι και να αρχίσεις μεθοδικά να διαχωρίζεις τα στοιχεία που θα σου επιτρέψουν να τον πετύχεις. Τι είδους παραμόρφωση; Τι time based effects; Ο κίνδυνος είναι να φτάσεις να έχεις 20 πετάλια και ακόμα να μην το έχεις πετύχει, γι'αυτό είναι δημοφιλή τα πολυεφφέ και οι πεταλιέρες... τουλάχιστον ξενοιάζεις. Αλλά άμα έχεις καταλήξει 'γενικώς' τουλάχιστον στη δική σου ηχητική νιρβάνα, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν αρκετά! :wink:

Ακόμη το κάνει. Και δουλεύει μια χαρά. :wink:

Οι μόνοι μαγνήτες του που μπαίνουν 'επίσημα' σε κιθάρες είναι οι Samarium C obalt στις Fender και ένας διπλός στην Washburn Nuno. Κατά τη γνώμη μου μπορείς να κάνεις πολλά με κανονικούς μονούς + πολύ προσεκτικό shielding. Μην ξεχνάμε ότι θόρυβο βγάζουν πολλά πράγματα, καλώδια, ενισχυτές, πετάλια, κλπ. Εξαρτάται και από το μέρος που παίζεις. Ένα eq θα μπορούσε να βοηθήσει κάπως. Από τους silent μαγνήτες που κυκλοφορούν μ'αρέσουν οι Kinman Trad. για Strat.

Προφανώς εννοείς downloading δωρεάν κομματιών, έτσι δεν είναι; Και όχι δωρεάν downloading κομματιών... (αυτή η πουτ.. η γλώσσα μας... δίκιο είχε ο Τζιμάκος, έκανε μεγάλη ζημιά ο Παπαδιαμάντης... :P )

Πιάνομαι από κάτι που είπε ο toneless σε άλλο θέμα 'Σπανια ένας ενισχυτής είναι τα βατ που λέει' Δηλαδή το θέμα έχει ξεφύγει... ακόμα και υποτίθεται από μπουτίκ κατασκευαστές. Ακούω κάτι κουλά του τύπου 'ενισχυτής τάξης Α με 2 EL84, 25 watt'. 8O 8O Ώπα ρε γατούλη! Δηλαδή πόσα βολτ δίνεις στις λάμπες; 700;; Και πόσο αντέχουν αν υποθέσουμε ότι είναι έτσι, 23 sec;; Για να μην πούμε για την παραφιλολογία σχετικά με το πόσο καλή και άγια είναι η τάξη Α (κάτι σαν ΑΑΑ grade ένα πράμα :roll: ), άλλο ένα μάρκετινγκ πόιντ για χαζούς. Και τέλος έχουμε μεγάφωνα με ευαισθησία δήθεν 104db που στην πραγματικότητα μπορεί να είναι και 95, αλλά κοντά είναι το 95 με το 104 έτσι; Ναι αμέ, σε ένα παράλληλο σύμπαν που η κλίμακα των db δεν είναι λογαριθμική! Επειδή λοιπόν διαβάζω διάφορα και σ'αυτό το φόρουμ, καλό θα ήταν να πάρουν θέση οι γνωρίζοντες, ώστε να διαμορφωθεί μια 'δεξαμενή γνώσης' (τι λέω ρε τέτοια ώρα...) και να ξεκαθαρίσουν οι ομίχλες.

Ωπ! Μusicman μπάσσο! Respect! Αν είναι και σ'αυτό το χρώμα να μη το πολυβγάζεις βόλτα, θα στο ματιάσουν! :P Να σου πω εμπιστεύομαι μπασσίστες που παίζουν κιθάρα, αλλά σπάνια κιθαρίστες που παίζουν μπάσσο! :oops: ¶ντε να δούμε με το χειρουργείο... αν το προσέξετε με το nut, τη γείωση, το σετάρισμα των μαγνητών, κλπ, θα το κάνετε custom shop! Γουστάρω τρελλά να βλέπω τέτοιες προσπάθειες να πηγαίνουν καλά! Δε μου λες, intonated saddles πήρες δεν θυμάμαι; Αν όχι, ιδού ένα αρθράκι από τον Seymour Duncan που μπορεί να βρεις ενδιαφέρον: Saddle Up Your Telecaster® - By Jerry Donahue We asked "Bendmaster of the Telecaster" Jerry Donahue to share some of his secrets for setting up a Telecaster® bridge and keeping it properly intonated (Jerry demonstrates this technique in his clinics). Attention all current and would-be Tele® slingers! You needn't resort to six individual bridge saddles to improve your intonation. The original Broadcaster design called for three brass saddles: and that's still the best design today. The larger saddles mean more mass, providing greater output, sustain and tone. Also, with two strings per saddle, you have twice the string pressure against the body! [Editor's note: The Fender® Custom Shop Jerry Donahue model and "JD" Tele® use the three vintage brass saddles]. Now, on to intonation: Until fairly recently, I felt that a guitar couldn't really play in tune unless each string's 12th fret harmonic and 12th fret note had the exact same reading on the electric tuner. And of course, they never do on a three-saddle bridge. I finally settled on a technique that not only deals with this problem but, to my delight, addresses other inherent problems also. Here it is: Adjust the middle saddle's intonation screw so that the "D" string's 12th fret note reads slightly flat of the 12th fret harmonic on your tuner. Then, check out the "G" string's 12th fretted note. This note should be only MARGINALLY sharp of the harmonic. Are you with me? Now tune your guitar, with the open "G" string reading somewhere between A440 and A439 (so that the 12th FRETTED note is at A440). Tune the other strings as one would normally. Final adjusments can be made by ear when you compare first position E major and E minor chords. The E major's G# note (third string, 1st fret) should no longer seem sharp in the chord; and the open "G" string should still be perceptively in tune within the E minor chord. Here's another for instance: An "A" chord barred at the fifth fret sounds fine. But when the nearest "E" is played (5th string, 7th fret/ 4th string, 6th fret/ 3rd string, 4th fret/ 2nd string, 5th fret), it typically sounds "off." The major third is the culprit (4th string, 6th fret): it typically sounds sharp. But with my adjus™ent (the 4th string's 12th fretted note being slightly flat) the problem no longer exists. There is a small margin of error here, which actually works to the guitarist's advantage! OCCASIONALLY, depending on the guage of your strings and the force of your picking hand, it might also serve you to marginally flatten the low E string. I do this as I use a 42 and like to hit it fairly hard sometimes. Trust your own ears, though, as each instrument tends to be different, too. A final qualification in adopting all the aforementioned technique: A piano tuner may use an electronic tuner as a point of reference. But if he tuned the entire keyboard to be "perfect", it would sound awful. The bottom keys actually must be tuned sharp and the high ones tuned flat. This is the only way the human brain will perceive the piano to be in tune. It's essentially the same concept I've applied here to the Telecaster®. I really like this method. Once I adopted it, my Tele's® sounded noticeably more in tune than my Strats® (across all of the chord shapes) ... so I've since made the same adjus™ents to the Strats®!! Remember, life is about compromise. Check it out!" - Jerry Donahue