Grey

Σίγουρα τα 80's δεν ήταν βαρετά.Έχουν βγει διαμάντια εκείνη την δεκαετία...Ή απλά οι δικές μου επιρροές προέρχονται κυρίως από τότε. Αυτό που μπορεί να είχε υπάρξει ήταν ένας κορεσμός κάπου εκεί προς το τέλος...Αμέτρητα groups έσκαγαν μούρη το ένα μετά το άλλο.Από hard-poser rock μέχρι death metal.Κάποια άξιζαν,κάποια όχι,κάποια ήταν κακές απομιμήσεις των ήδη επιτυχημένων. Όπως και να έχει,σαφώς και προτιμούσα αυτό από το σκουπιδαριό που ακολούθησε από τα mid 90's και πέρα...Όσον αφορά στον ευρύτερο χώρο της ροκ,πάντα.

Αυτή: http://www.liolios.gr/shop-products/mousika-organa-kithares-ilektrikes-esp-ltd-h-series/h-400-esp-ltd-guitar-amber-sunburst Την είχα αρκετό καιρό,πριν μπλέξω με τις LP. Φοβερή κατασκευή,Dunkan μαγνήτες,specks από πολύ ακριβότερα όργανα(βλ. Earvana nut) και πολύ άνετη για τα παιξίματα που θέλεις(neck thru). ...Tην προτείνω με κλειστά μάτια.

Είναι κάτι σαν ιός...Παρόλο που δεν σηκώνει αντιβίωση,μία προληπτική θεραπεία με exahorthex θα τη συνιστούσα. ;D Καλώς ήρθες,φίλε.

Δεν πέφτει λόγος στο ανθρώπινο είδος για το αν θα διαιωνιστεί ή όχι.

Χριστόφορε,το ταλέντο σου ξεχειλίζει...Από αυτό το μικρό δείγμα που άκουσα τουλάχιστον.Παίζεις καταπληκτικά για την ηλικία σου. Και ο ήχος σου είναι μια χαρά,μην τρελαίνεσαι.Από μία Cort και ένα Rig 5 τον βγάζεις. Όσο για τα "μηχανήματα τα οποία θα έπρεπε να είχες",πιστεύω ότι έχεις όλο τον καιρό μπροστά σου για να ψαχτείς...Δεν θα έπρεπε να είναι όμως στις άμεσες προτεραιότητες σου. Τελειοποίησε την τεχνική σου,σπούδασε και παίξε μουσική όσο μπορείς και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν. Μπράβο σου και συνέχισε. Υ.Γ.Ούτε εγώ είμαι επαγγελματίας. :)

H δική μου γυναίκα πάντως μπορεί ηχητικά να μην πιάνει διαφορές αλλά οπτικά έχει μια αντίληψη άλλο πράμα... "Τι είναι αυτό το μπεζάκι κάτω από τις χορδές;"(Καινούριοι zebra μαγνήτες) "Αυτό το σιδεράκι εκεί στο τέλος τόσο παχύ ήταν;"(Καινούρια Tone Pros γέφυρα) ....................... "Και δεν μου λες,πόσο τα βάλαμε αυτά;"(Εδώ υπάρχει σύμπνοια) ;D ;D ;D

Δεν πρέπει να είναι παραμύθι αυτό με τα ξύλα...Δεν γίνεται,πρέπει να παίζει κάποιο ρόλο. Από την δική μου εμπειρία όμως,έναν από τους μικρότερους. Νομίζω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνούσαμε στην εξής κατάταξη: α)Ενισχυτής β)Μαγνήτες γ)Χορδές δ)Ηλεκτρικά ε)Ηαrdware στ)Τύπος κατασκευής/υλικό κατασκευής(ξύλο) Εδώ θα προσθέσω και τον παράγοντα ψυχολογία γιατί,σε ό,τι με αφορά τουλάχιστον,διαπιστώνω πως ανεβοκατεβαίνει την παραπάνω λίστα πολύ συχνά.:)

Εδώ που τα λέμε τώρα,δεν θα με χαλούσε μία bolt-on Les Paul...Σε χρώμα midnight blue,με τρεις μονούς και το pickguard της Fender. ...Mόνη προϋπόθεση μισό μπουκάλι Jack. ;D

Έχουμε και τέτοια Fender,έτοιμη και του κουτιού...Με λαιμό LP και 12"άρι radius. Αυτή η γλυκιά ταλαιπωρία του να παίξεις σωστά μία Les Paul είναι που κάνει την διαφορά. ;) :) :) :)

Mη παίζεις με τον πόνο του yameth... Πόσο καιρό τώρα ψάχνει κιθάρα που να έχει το playability της Les Paul και το twang της Fender. ;D

Για το βιμπράτο σου τα έχουμε πει.Άλλου επιπέδου. ...Το παίξιμο σου επίσης,μόνο που τούτο εδώ μουσικά με μπέρδεψε λίγο.Δεν μου έβγαλε ούτε συναίσθημα ούτε shredding mood.Κάτι στη μέση. Επίσης,θα προτιμούσα λίγο neck μαγνήτη σε κάποια σημεία. Αυτά. Υ.Γ.Καλά έκανες και άφησες τα λαθάκια μέσα για να μην αισθανόμαστε εγώ κι ο cigaret τόσο άχρηστοι. ;D

Δεν έχω άποψη για τον Vox αλλά για τον Mustang θα σου πω μόνο το εξής...Ακόμα απορώ πώς στην ευχή βγάλανε τέτοιον ενισχυτή με τόσο λίγα λεφτά.Είναι ο ορισμός του value for money,όπως αναφέρθηκε παραπάνω,και αν στο μέλλον δεν σκοπεύεις να το γυρίσεις σε death metal θα σε καλύψει σε ό,τι και να του ζητήσεις.

Ευχαριστώ για το feedback... Αυτό πάντως που του προσάπτουν oι περισσότεροι ως αρνητικό είναι το ότι στερείται χαρακτήρα.Σωστά ζυγισμένος όπως λες αλλά δεν δίνει κάτι ξεχωριστό στο ηχόχρωμα της εκάστοτε κιθάρας. Θα έλεγες ότι το γκάζι του αρκεί ή χρειάζεται το ανάλογο boostάρισμα από ενισχυτή/πετάλι;

Όταν έπεσε το riff μου μπήκε βήχας! Δύναμη,λέμε... Μπράβο.

Toν σκέφτομαι κάμποσο καιρό τώρα... Ψάχνω έναν bridge μαγνήτη που θα "ανοίξει" λίγο τον ήχο της LP μου...Κάτι με όχι πολύ μεγάλο output,σφιχτά μπάσα αλλά ζουμερά μεσαία. Έναν Dunkan JB φαντάσου,λιγότερο χαλαρό όμως στο bottom end και μισό κλικ πιο κάτω σε δύναμη. ...Ε;

Χαιρετώ. Θα ήθελα την γνώμη σας για αυτό το underdog της Di Marzio,που όλοι(σχεδόν) έχουν έναν καλό λόγο να πουν αλλά τελικά ελάχιστοι χρησιμοποιούν! Πού περίπου παίζει σε δύναμη,ηχητικά χαρακτηριστικά,σε ποιο είδος μουσικής θα ταίριαζε καλύτερα,αν μοιάζει σε κάποιον άλλο γνωστότερο μαγνήτη και πάει λέγοντας... Γνώμες νυν και πρώην κατόχων θα εκτιμηθούν ιδιαιτέρως.

Eυχαριστώ παιδιά για τις απαντήσεις σας. Όντως,με ένα γρήγορο ψάξιμο που έκανα κι εγώ,τα παράπονα είναι αρκετά όσον αφορά στον ήχο των ενισχυτών με ακουστικά. Και μου φαίνεται κομμάτι περίεργο για να πω την αλήθεια...Με την τεχνολογία να περισσεύει,πίστευα ότι θα υπήρχαν αρκετές λύσεις σε αυτό το ζήτημα.Εντάξει,δεν μιλάμε για πιστή αναπαραγωγή του κανονικού ήχου αλλά έστω για κάτι που να τον πλησιάζει ικανοποιητικά. Υποθέτω ότι θέλει πολύ ψάξιμο η δουλειά...Και τύχη,μιας που δεν υπάρχουν λεφτά για πέταμα.

Φίλε Φώτη,έχω δοκιμάσει αρκετούς modelling με ακουστικά και ο Mustang δεν ήταν ο χειρότερος...Ειδικά για το τζιτζίκισμα που λες,σε άλλες περιπτώσεις γίνεται ο κακός χαμός! Δεν ξέρω,μακάρι να μπορέσω κι εγώ να δοκιμάσω κάποια από αυτές τις ακριβούρες για να δω αν θα μου κάνει διαφορά ή όχι.Αλλιώς..ζαριά.

Καλησπέρα και Καλή μας Χρονιά. :) Έχουμε το εξής θέμα... Στο σπίτι 8/10 φορές παίζω με ακουστικά.Έχω δοκιμάσει κάποια οικονομικά digital ζευγάρια και έχω παρατηρήσει ότι ο ήχος που τελικά φτάνει στα αυτιά μου καθορίζεται περισσότερο από το ηχόχρωμα που αυτά έχουν παρά από τον ίδιο τον ενισχυτή...Το οποία ηχοχρώματα δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάζουν κιόλας. Σκέφτομαι λοιπόν αν αξίζει τον κόπο να πληρώσω το κάτι παραπάνω για ακουστικά κλάσης Αudio Technika M50 ή AKG MKII.Αν δηλαδή θα μου μεταφέρουν έναν πιο αναλογικό και οργανικό ήχο,τον ήχο του ενισχυτή με λίγα λόγια ή αν θα πάρω μια από τα ίδια απλά με μεγαλύτερη ένταση και ευκρίνεια. Αυτά...Δεν ξέρω αν το έχω θέσει σωστά το ζήτημα. Υ.Γ.Ο ενισχυτής είναι ο Fender Mustang II.

Tα "κιθαρόνια του νόιζ" έχουν εκφράσει αμέτρητες φορές τον σεβασμό και την εκτίμηση τους για τον Mr.Hendrix,όπως και για όλους τους μεγάλους της παλιάς σχολής... Άλλοι είναι αυτοί που δεν χάνουν ευκαιρία να εκφραστούν υποτιμητικά κάνοντας λόγο για ψευτοσρεντάδες,ποζεράδες και πάει λέγοντας. Άιντε γιατί παρατράβηξε το αστείο.

Πρωτοπορία,καινοτομία,έμπνευση,διάνθιση. ...Για να μην υπάρχουν σκιές. :)

Kαλά..Εεε...Οκ. Δεν νομίζω ότι ο κύριος λόγος που έγινε το απόλυτο Rock Icon έχει να κάνει με τις ικανότητες του στην εξάχορδη(ας μην ξεχνάμε ότι ένας κιθαρίστας δεν κρίνεται μόνο από τις συνθέσεις του). Όλοι γνωρίζουμε τον πραγματικό κύριο λόγο και τον σεβόμαστε-βεβαίως- απόλυτα.

SF,καλό θα ήταν αυτή η κουβέντα να έμπαινε εξαρχής στην σωστή της βάση η οποία είναι...οι εξής δύο: :) O Jimy Hendrix ως κιθαρίστας. Ο Jimy Hendrix ως icon. Θα γλυτώναμε νομίζω αρκετές παρεξηγήσεις...Εκτός πάλι αν αυτά τα δύο δεν μπορούν να αποσυνδεθούν μεταξύ τους.Πιθανόν. Υ.Γ.Να επαναλάβω εδώ τον απεριόριστο σεβαστό που τρέφω γι' αυτόν τον τεράστιο μουσικό.

Θέλω κι εγώ απ' αυτό που ρίχνεις στον καφέ.;D