Grey

Mία σημαντική παράμετρος που νομίζω θα έπρεπε να τεθεί είναι το θέμα της ηλικίας.Και εξηγούμαι... Οι 40+ δεν πρόκειται ποτέ να αποδεκτούν το ο,τιδήποτε έχει πετύχει μέσω του κακού δαίμονα που λέγεται you tube. Είχαν άλλες νόρμες δημιουργίας προτύπων:Να αγοράσουν τον δίσκο/cd,να μαραθούν στο άκουσμα του,να ξεψαχνίσουν τους στίχους,να κυνηγήσουν συναυλίες κ.α. Ήταν πιο πολύ μέσα στο πράγμα,χωρίς αυτό να σημαίνει αυτόματα ότι τους ερχόταν πιο εύκολο...Το αντίθετο μάλιστα,η έννοια "κλικ και φύγαμε" μπήκε πολύ αργότερα στη ζωή τους και όταν έγινε αυτό κάτι τους έλειπε. Eπί του προκείμενου λοιπόν και για να τοποθετηθώ προσωπικά,δεν έχω κανένα πρόβλημα με την κοπελίτσα,Μια χαρά φωνή έχει,προσγειωμένη φαίνεται και όντως μπορεί να κάνει πράγματα... Δεν με αγγίζει όμως,δεν έχω μάθει έτσι και μάλλον ούτε θα μάθω ποτέ.Αν την ήξερα από προηγούμενες δουλειές της και τύχαινε να μου αρέσει το μουσικό είδος που πραγματεύται,τότε πιθανώς να αξιολογούσα διαφορετικά την όλη φάση. Καλό θα ήταν λοιπόν να μην καταλήγουμε σε αφορισμούς όσον αφορά τους "γέροντες haters" παρόμοιων καλλιτεχνικών φαινομένων γιατί ό,τι κι αν ισχυριστούν ό,τι κι αν βγάλουν προς τα έξω,είναι πολύ πιθανόν να συμβαίνει ακριβώς αυτό... Νιώθουν αμηχανία μπροστά σε αυτή τη νέα διαδικασία παραγωγής ειδώλων.

Πάντως το champering,το διαφορετικό μανίκι,οι μαγνήτες και το σπλιτάρισμα τους ή όχι θαρρώ πως αρκούν για να καταστήσουν εμφανώς διακριτά δύο μοντέλα. :) Αυτό πάλι που εγώ δεν καταλαβαίνω είναι τα (αρκετά)παραπάνω λεφτά που κόστιζε πάντα η standard σε σχέση με την trad.

Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια και ακόμα δεν έχω βρει κάτι καλύτερο σε hard rock ήχο... Ο Kee Marcello λοιπόν,σε ολόκληρο το "Οut Of This World".Tα ρυθμικά του με αυτό το τρελό γρέζι και τα σόλο του να στάζουν μέλι(θυμαρίσιο). Έπαιζε λέει με έναν Marshall,πειραγμένο από ένα τύπο που λεγόταν Tommy Folkesson. Τρέχα γύρευε...

Να κάτι που δεν γνώριζα και μου φαίνεται κάπως παράδοξο... Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος γι' αυτό;

Για τι κούρδισμα μιλάμε,φίλε ΟΡ; Η κιθάρα σίγουρα δεν θα κινδυνέψει αλλά δεν ξέρω...ίσως με 12άρες σε στάνταρ κούρδισμα να μην μπορεί να παίξει σωστά.Δεν έχω εμπειρία επί του συγκεκριμένου,με 12-56 έπαιζα σε ντο. Θα πάρει η βέργα όσο πρέπει;

Το μόνο πρακτικό αποτέλεσμα της έννοιας "signature μοντέλο" είναι οικονομικό,τουτέστιν ένα (υποθέτω)10-15% επιπλέον στην τιμή λόγω της υπογραφής στο headstock.Kαι αυτό γιατί ο εκάστοτε καλλιτέχνης δεν βάζει το όνομα του σε μια κιθάρα επειδή θέλει απλά να σκορπίσει χαρά στους θαυμαστές/υποψήφιους αγοραστές...Παίρνει λεφτά απ' αυτό,τα οποία από κάπου πρέπει να βγουν.

Εντάξει.Και κάποιος τύπος στα 70's έκαιγε κιθάρες επί σκηνής... Δεν μιλάμε για show,μιλάμε για το "παικτικό" του πράγματος.

Ο Vai ποτέ δεν το παρακάνει,ποτέ δεν είναι υπερβολικός...Σε μας φαίνεται έτσι λόγω της ασχετοσύνης που μας διακρίνει. Θα παίξει πάντα αυτό που θέλει,όπως το θέλει χωρίς να έχει πρόθεση για εντυπωσιασμούς. Κάθε νότα που βαράει μπορεί να κάνει την διαφορά γιατί είναι μια μουσική ιδιοφυία...Από τους κιθαρίστες που,μας αρέσει ή όχι,έχουν πάει το όργανο ένα βήμα παραπέρα.

Δεν έχουμε επαρκείς ενδείξεις περί αυτού για το σύνολο ή έστω την πλειοψηφία των Ευρωπαίων. Στην περίπτωση όμως που το δεχτούμε,ίσως η αιτία να είναι το δόγμα(το οποίο έχει φτάσει πλέον μέχρι το μεδούλι) "καλός Ευρωπαίος=ο οικονομικά τακτοποιημένος Ευρωπαίος"...Έχει αρχίσει να κουράζει.Πολύ. Ποτέ δεν είχαμε καμία πραγματική δικαιολογία για οποιοδήποτε δεινό στη σύγχρονη Ελλάδα...Πόσο μάλλον το να μην γουστάρουμε αυτούς που τα καταφέρνουν καλύτερα από εμάς. Βλ. πρώτη παράθεση. Αυτή είναι μία άποψη-γενίκευση με την οποία δεν μπορώ να συμφωνήσω και λόγω προσωπικής εμπειρίας. Ακόμα και να ίσχυε όμως,δύσκολα θα τους κακολογούσα.Έχουν καταφέρει να διατηρήσουν ένα αρκετά υψηλό social status και μεγάλο μέρος του dna quality που πάντα τους διέκρινε...Δεν κατάντησαν ένα έθνος μισοξεμέθυστων ρεμπεσκέδων που νομίζουν ότι η ευζωία τους ανήκει αξιωματικά και με το έτσι θέλω.

Ξηγήσου.

Από κάποιους θα χαθούν λεφτά γιατί κάποιοι άλλοι θα τα πάρουν. Ας έχουμε υπομονή για να δούμε πώς θα τελειώσει αυτό το αλισβερίσι. ...Τότε θα έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για τις περίφημες συνέπειες του Brexit.

Αυτός ακριβώς. Δεν ήταν πάντα των πλήκτρων.

Προσωπικό top 20 (με αιτιολόγηση)... Jimi Hendrix,καμία αιτιολόγηση. Jimmy Page,για το αρχοντικό του στιλ και τις μεστές πενιές του. Ritchie Blackmore,για το star quality και γιατί επηρέασε τον από κάτω. Υngwie Malmsteen,γιατί ελάχιστοι έχουν μπει στον κόπο να τον μελετήσουν και όχι απλά να τον ακούσουν.Θα ανακάλυπταν ίσως ένα μέρος της μεγαλοφυίας του. EVH,για τον ήχο του και την απίστευτη ρυθμική του. Joe Satriani,o άνθρωπος που απέδειξε ότι νότες και χρώματα δεν έχουν τελικά καμία διαφορά. Steve Vai,ο τύπος δεν είναι με τα καλά του. Vinnie Moore,γιατί έκανε ό,τι ήθελε πάνω στην ταστιέρα και μετά το μετάνιωνε. John Petrucci,o μαθητής που πάντα ξεπερνούσε τους δασκάλους του.Κιθαριστικό φαινόμενο. Κee Marcello,για το απίστευτο φρασάρισμα του. Vito Bratta,για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Eric Johnson,γιατί σε κάνει να πιστεύεις ότι η πεντατονική δεν είναι τέτοια. Paul Gilbert,για την μοναδική ευελιξία του. The Edge,γιατί είναι μία σχολή από μόνος του. Greg Howe,ο ορισμός του μουσικού μπλέντερ. Jeff Beck,γιατί "how the fuck does he do that?". Steve Clark,για το ταλέντο του να χτίζει ένα δίσκο από μόνος του. James Hetfield,ως συνθέτης και frontman του πιο επιτυχημένου metal συγκροτήματος. Sami Amiri,no see no believe. Robin Wright(Jenny),για την σκηνή στο Forrest Gump.

Γενικά στον άνθρωπα αρέσει να μένει προσκολλημένος σε παλιές αξίες παρότι θα ήθελε να πλασάρεται ως προοδευτικό ον εν γένει... Η(οι) μουσική(οι) δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Έτσι λοιπόν,αυτό που αποδεικνύουν λίστες σαν και αυτή είναι το ότι συνήθως επιβραβεύεται η πρωτοπορία και το impact ενός κιθαρίστα,ο οποίος όμως για να μπορεί να θεωρηθεί σπουδαίος πρέπει κατά την γνώμη μου να έχει ένα πακέτο μουσικών προτερημάτων...Στο οποίο σαφώς και πρέπει να εμπεριέχεται και η τεχνική,δεν καταλαβαίνω πια γιατί τόση δαιμονοποίηση γύρω από τον συγκεκριμένο όρο. Δεν ξέρω,κάποιες φορές μου φαίνεται και λίγο άδικο αυτό.Είναι σαν να λέμε στους μεταγενέστερους "δεν μας ενδιαφέρει πόσο θα δουλέψεις,τι θα κατεβάσει η κούτρα σου,πόσο θα εξελίξεις το όργανο...Άργησες,φίλε μου". Διαφωνώ με αυτό τον τρόπο αξιολόγησης,τον σέβομαι όμως γιατί φαίνεται να εκφράζει το μεγαλύτερο μέρος του κοινού...Άσχετα αν βάσει αυτού ένας Curt Cobain(και όχι μόνο) θεωρείται μεγαλύτερος κιθαρίστας από έναν Joe Satriani. Άτιμο impact.

Δες το αλλιώς... Αν η συγκεκριμένη κιθάρα κατασκευαζόταν στην Αμερική,πιθανόν να κόστιζε και 2500 χιλιάρικα.Εάν δε είχε κοτσαρισμένη και μια υπογραφή στο headstock,πιθανόν να κόστιζε και 3500 χιλιάρικα. Με λίγα λόγια και χωρίς να γνωρίζω το συγκεκριμένο brand... Mία υψηλή τιμή σε ένα non signature όργανο που παράγεται σε μια χώρα με χαμηλό εργατικό κόστος ίσως να μην είναι και τόσο κακά νέα.Μάλλον το αντίθετο.

Παρ' ότι συμφωνώ κι εγώ με την τοποθέτηση του fusiongtr,δεν έψαξα τον ορισμό της έννοιας μουσικός η οποία σαφώς και καλύπτεται. Δεν μπορώ να ζυγίσω με σιγουριά το βάρος των χαρακτηριστικών που θα κάνει έναν μουσικό να μετράει πιο πολύ από κάποιον άλλο...Αν το πάμε αντικειμενικά και εκ του ασφαλούς μέσω πωλήσεων,δημοτικότητας κ.α. θα προκύψουν διάφορα ευτράπελα.Από την άλλη,η υποκειμενική ματιά είναι πάντα υποκειμενική ματιά. Το ο,τιδήποτε έχει έστω και έναν αποδέκτη θαρρώ...Δηλαδή τα πάντα,αφού και αυτό που θα παίξει κάποιος στο σπίτι του έχει αποδέκτη πρώτα τον ίδιο.

Φίλε JJ,έχεις δίκιο.Η αρχική μου τοποθέτηση ήταν λίγο άκυρη. Ξεκίνησα θέτοντας γενικά το ζήτημα,μετά το πήγα στην ποσόστωση και τα παραδείγματα όντως ήταν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και αν η δική μου άποψη λίγο πολύ φάνηκε,περιμένω με ενδιαφέρον και αυτές των υπόλοιπων φίλων...Για το αν τελικά για άλλη μια φορά "όλα είναι σχετικά" ή σε αυτή την περίπτωση μπορεί να υπάρξει ίσως μια αναλογία/οριοθέτηση.

...Και συγκεκριμένα για το ποιος άπτεται περισσότερο ή λιγότερο αυτού του ένδοξου χαρακτηρισμού. :) Τι είναι αυτό τελικά που καθορίζει το αν κάποιος μπορεί να θεωρηθεί ή να θεωρήσει τον εαυτό του ως μουσικό;Και σε ποιο βαθμό; Είναι η επαγγελματική ενασχόληση;Oι γνώσεις;Οι ικανότητες;Η ενδεχόμενη καριέρα; Και για να φέρω μερικά παραδείγματα...Ποιος είναι περισσότερο μουσικός; Ένας κιθαρίστας που βγάζει χρόνια το ψωμί του σε λαϊκά μαγαζιά(να μην τα πω σκυλάδικα) με επαγγελματικό εξοπλισμό ή ένας πιτσιρικάς που κάθεται στον καναπέ του και παίζει ή συνθέτει παπάδες για την κ@υλα του και μόνο σε ένα Line 6; Κάποιος πραγματικά αξιόλογος τραγουδιστής που λόγω έλλειψης διασυνδέσεων έχει καταλήξει να εμφανίζεται που και που στο μπαράκι της γειτονιάς του ή ένας άλλος όχι τόσο ταλαντούχος που ακριβώς λόγου του κατάλληλου promoting έχει γίνει γνωστός και δουλεύει σε μεγαλύτερες σκηνές με το ανάλογο τίμημα; Και για να το κάνουμε και πιο global... O Κirk Hamett που έχει μια τρομακτική απήχηση και εμπορικότητα ή ο Guthrie Govan;...Tυχαία τα ονόματα αλλά άκρως αντιπροσωπευτικά του διλήμματος που θέλω να θέσω. Βάζω αυτό τον προβληματισμό(αν μπορεί όντως να θεωρηθεί ως τέτοιος) επειδή όλοι ή αρκετοί από εμάς κάποια στιγμή έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να την βγάζουμε έξω και να την μετράμε...Εννοώ τη μουσικότητα.Για μας τους ίδιους ή για γνωστούς/καλλιτέχνες που εκτιμούμε ή απαξιώνουμε.

Συγχαρητήρια,Γιάννη. Μου άρεσε πολύ η σκηνική σου παρουσία...Δυνατός και άνετος. ;)

Επειδή η αυτοεκτίμησή μου μου απαγορεύει να απευθυνθώ ξανά σε δεύτερο ενικό στο συγκεκριμένο άξεστο γίδι,συμπεριληπτικά έχω να τονίσω τα εξής... Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι ο μόνος λόγος που αυτή η ζωντανή απόδειξη του ότι η ζωική εξέλιξη είχε τις ατυχείς της στιγμές συμπεριφέρεται διαχρονικά με αυτό τον τρόπο,είναι η ασυλία που απολαμβάνει από την μεριά της διαχείρισης... Απόδειξη(πρόσφατη) περί αυτού;Ενώ άλλα υβριστικά posts διαγράφονται εν ριπή οφθαλμού,το δικό του έχει μείνει εκεί ως μνημείο ανώτατου moderation. Kαι αν οι διαχειριστές σίγουρα έχουν τους προσωπικούς τους λόγους για έναν τέτοιο διαχωρισμό,δεν υπάρχει κάποια εμφανή εξήγηση για ποιο λόγο αυτός ο ορισμός της διαδικτυακής αποσύνθεσης αυτοπροσδιορίζεται σαν πνευματικός άνθρωπος που οφείλει να δίνει το παράδειγμα στους υπόλοιπους... Επιπροσθέτως,στο πρόσφατο περιστατικό,την επικαλείται άνανδρα για να συνετίσει εμένα επειδή τον απεκάλεσα ευκολόπιστο και χωρίς χιούμορ ξεπερνώντας τα όρια, όταν ο ίδιος ακριβώς πριν με είχε αποκαλέσει "μαλάκα","ρεντίκολο","κάφρο","αργόσχολο" και άλλα τέτοια συμβουλευτικά. Λοιπόν,θα μπορούσα να επεκταθώ περισσότερο και πιο παραστατικά αλλά βρομάει αφόρητα εδώ που κατέβηκα για το εν λόγω μέλος. Αυτά,μόνο και μόνο επειδή πρώτον,δεν μπορώ να αποκλείσω το γεγονός ότι η ηλιθιότητα του μπορεί να εκλάβει τη σιωπή μου σαν αδυναμία και δεύτερον,επειδή τον βλέπω και επιμένει. ...Για όποιον προλάβει να τα διαβάσει.

Είσαι και ευκολόπιστος... Λίγο να επιμείνει κανείς και σε κάνει ό,τι θέλει. :)

Κάνεις λάθος.Είσαι από τους λίγους που εκτιμώ τόσο πολύ στο forum.Aπλά,κάποιες φορές μ' αρέσει να παίζω το παιχνίδι σου. ...Δεν περίμενα ότι θα τσατιστείς τόσο εύκολα. Αυτό σίγουρα δεν ήταν του επιπέδου σου.

Αν τώρα σου επαναλάβω ότι παίζουμε με τις λέξεις,θα φταίω; :) Πόσες φορές έχουμε συμφωνήσει εδώ μέσα ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση (ειδικά)στη μουσική; To αυτό. Ακόμα και τα icons του μουσικού εξοπλισμού εξελίσσονται...Βλέπε περίεργα wirings σε παραδοσιακές κιθάρες,reverb σε λαμπάτους κ.α. Γιατί βρε να αλλάξουμε συνήθειες;Μερικές πινελιές διαφορετικότητας χρειάζονται...Στοχευμένες και ουσιαστικές.

Φυσικά και παραδέχομαι την άγνοια μου...Σου είπα,τα δικά μου δεδομένα τα παίρνω πάντα από τον (ευρύτερο)περίγυρο μου.Δεν μπορώ και δεν θέλω να ανατρέχω σε στατιστικές έρευνες κάθε φορά που δηλώνω κάτι. Αν εσύ το έχεις σαν αρχή και τρόπο στήριξης των επιχειρημάτων σου,be my guest. Προσπάθησε να καταλαβαίνεις καλύτερα τι σου λέει ο άλλος. Οι χαμαιλέοντες ωχριούν μπροστά στους καλλιτέχνες,όχι τα χάμστερ. ...Και πίστεψε με,τυχόν δικές σου "επιθέσεις" στο πρόσωπο μου θα με αγχώσουν λιγότερο από ότι αν θα μου πασάρουν μοσχάκι αντί για χταπόδι την Κ.Δευτέρα. Κάποιος κάποτε πρέπει να σου είπε ότι πιθανόν να έχεις χιούμορ. Ψάξε το παρελθόν του. Αυτά τα ανεξήγητα πολλά από μένα για σένα.