rgxinap

Είπα "θα", και επίσης είπα οτι, για καμιά 20 χρόνια ακόμα (δηλ όσο τα γερόντια παίρνουν ακόμα μισθούς / συντάξεις), θα επιβιώνει κούτσα κούτσα η βιντατζιά. Το μετά είναι το θέμα. Και η απάντηση είναι οτι με αυτ'τα σχέδια και τα μυαλά δεν θα υπάρξει μετά. Και δεν θα φταίει (μόνο) το ότι οι περισσότεροι θα ακούν χιπ χοπ και τραπ. Για να μην παρεξηγηθώ και εγω παππούδι είμαι που φαντάζομαι λευκές στρατ με maple ταστιέρα για να κοιμηθώ ήσυχα και γλυκά, απλά αυτα βοηθάνε μόνο στον ύπνο, στο ξύπνιο χρειάζεται και λίγος ρεαλισμός.

με 12άρες πρέπει να είναι φανταστική εμπειρία

2 και 4 είναι το γνωστό quack. βλεπε Dire Straits.

μην τα λες σε μένα. Και εγω στρατοβιος είμαι.

Αυτο λέω ρε μάστορα, αυτοί οι 5-10 εναπομείναντες νέοι που θα παίζουν κιθάρα θα αγοράζουν strandberg και kiesel, δεν θα παίρνει κανένας fender.

χε χε, εγω όλο το ... παλεύω να είμαι απέξω αλλά δεν ... πάντως αυτην την χτύπαγα : https://shop.fender.com/en-GR/electric-guitars/stratocaster/deluxe-roadhouse-strat/0147302305.html αρκετες ομοιότητες με τις Ultra, στην μισή τιμή.

το κοινό της είναι απο 50 μεχρι 70 χρονων, δηλ σε 20 χρόνια απο τώρα μηδέν. Εκτός και αν πουλάνε σε τίποτε 3κοσμικές μπανανίες που φαντασιόνονται οτι ζουν στον αμερικάνικο νότο του 50 ή κάτι τέτοιο (έχουμε και εδώ πολλούς). Η Gibson έχει κύρος. Και μπορείς να παίξεις πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανόμενης της βαριάς ρόκ, απλά παίρνοντας μια gibson LP απο το ράφι. (δεν μπορείς να το κάνεις με fender). Η Kiesel είναι (όπως θα ξέρεις) η νεα ονομασία της Carvin, ενώ η strandberg η κατεξοχήν επιλογή των νέων κιθαριστών (όχι γρατσουνιστών - κιθαριστών είπα), οι υπόλοιποι παίζουν με Kiesel, και ότι περισσέψει Ibanez, Schecter , ESP, κτλ

αυτη η παγκόσμια καινοτομία με το heel access με έχει ξεσηκώσει μιλάμε!! που είναι το buy button να πάρω τώρα μια! ρε πάνε καλά???? θα βγάλουν κανα σχέδιο καινούργιο? ή θα βλέπουν την strandberg και την kiesel με τα κυάλια?

για το τρεμ μπορεις να με πάρεις τηλ όποτε θες, κοντά μένουμε.

Υπόψην το ξύδι διαλύει την PVA (κοινώς ξυλόκολλα).

μοιάζουν περισσότερο απο ότι κυπριακά και επίσημα ελλαδίτικα. Και να φανταστείς οτι ενω ξέρω μόνο τα πολύ βασικά. και εσύ όταν πας σε ένα εστιατόριο και φας κάτι το απαράδεκτο, να συνεχίσεις να πηγαίνεις εκεί, ποιός ξέρει σε 50 χρόνια συνεπούς και αδιάλειπτης προσπάθειας ίσως εκει φας κάτι που δεν θα σου προκαλέσει εμετό. Κρίμα να χάσεις την μεγάλη ευκαιρία. μουσική η αμερικη έβγαλε. και ίσως βγάζει. Στο σινεμά τους όμως βλέπουμε απαράδεκτα πράγματα. Τα βλέπουμε απλά επειδή είναι πάντα και παντού, χωρίς να μας απασχολεί, το ερώτημα, γιατί ΣΠ αυριο δεν θα θυμάμαι γρι απο την μπαρούφα που είδα σήμερα? Εχουμε εκπαιδευτεί να προσπερνάμε το ερώτημα, οπότε επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος και την επόμενη φορά. Και περιμένουμε τον χ.ψ Σκορτσέζε να "νομιμοποιήσει" αυτο που ήδη γνωρίζει όλος ο κόσμος. Τον μονο που μπορώ καπως να ανεχθώ είναι ο ταραντίνο, και αυτό γιατί αγγίζει κάποια παλιά βιώματα.

Δύσκολο, μπολεκ, λόλεκ, μάσα ι μεντβεντ , κτλ ανήκαν στην σφαίρα των "ανατολικών". Θυμάμαι πήγαινα Μπρατισλάβα, φθάνει το τρένο σε κάποιο σταθμό, και ρωτάω τους ντόπιους στα Σέρβικα αν φθασαμε στο τέλος του ταξιδιού. Οι ντόπιοι κατάλαβαν όλες τις λέξεις εκτός απο την τελευταία την πιο σημαντική : Κράι. (αυτο στα σλοβάκικα μάλλον σημαίνει η άκρη, η απόμακρη περιοχή (uKRAJna) αλλά δεν καταλάβαιναν οτι εννοούσα το τέλος της διαδρομής), Κράι ? με ρωτάνε , σκέφτομαι λίγο ..... ΚΟΝΙΕΚ? τους ρωτάω? (απο μπολεκ και λόλεκ), Κόνιεκ! μου απαντάνε. Επι του θέματος, δεν με ενδιαφέρει ούτε ο σκορτσεζε (ο οποίος μάλλον είπε κάτι το πασιφανώς σωστό και προφανές) ούτε γνωρίζω την μάρβελ, και στην επόμενη αμερικανική ταινία θα πρέπει να με πάνε ναρκωμένο και σηκωτό.

Εξαρτάται πως θα πάρουν μερικοί το "ευτυχώς", φόρα και κανα κράνος για καλό και για κακό (πλάκα κάνουμε εννοείται )

Σαφως ο 2ος και απο εμένα. Αυτος ο 2ος θυμίζει παικτικά πράγματα απο την σχολή της μεγάλης Σάρας : https://www.youtube.com/user/MissSmiles4u/videos

το 1:58 μοιάζει με το 0:37 απο εδω :

Η εισαγωγή είναι ολίγον @Nikos Aravanis . Τεχνικά άψογο, αλλά, το ύφος, οι φόρμες, οι μελωδίες, το στήσιμο αυτού του είδους έχουν παικτεί άπειρες φορές τα τελευταία 30-40 χρόνια.

προφανώς για να βγαίνουν αυτες οι αρμονικές ο ήχος θα πρέπει να έχει πολύ distortion/compression και τα μεσαία τέρμα ψηλά, ενω το action να είναι χαμηλό ως πολύ χαμηλό, και οι χορδές 9άρες το πολύ 10άρες. Ο ενισχυτής είναι συνήθως high-gain με μοντέρνο ήχο. Οχι οτι δεν έχουν δύναμη αυτοί οι παίκτες να shred-αρουν στην ακουστική με 12άρες, απλά δεν θα βγεί αυτό το "fluency", ενδεχομένως. Οσον αφορά αυτά που παίζουν, θα δεις οτι το σκεπτικό τους είναι επαναλαμβανόμενο, η δε τεχνική κερδίζεται με πολύ εξάσκηση, δεν είναι 1 και 2 που παίζουν έτσι αλλά στρατιές ολόκληρες. Η ασία και η λατινική αμερική είναι τίγκα στους shredders, αν π,.χ μια Τουρκάλα χωριατοπούλα απο την ανατολία παίζει έτσι : φαντάζεσαι το επίπεδο που μπορεί να φθάσει ένας "δυτικός" (/κορεάτης/ιάπωνας/κτλ) μικρός παίκτης ο οποίος έχει καλύτερη προσβαση και σε μαθηματα αλλά και σε εξοπλισμό. Προσωπικά malmsteen/EVH/buttencourt/Pantera/κτλ (κουτσο)έβγαλα πριν πολλά χρόνια, και ενώ ξέρω οτι αυτοί ήταν ενα επίπεδο κάτω απο τους καινούργιους, και ξέρω οτι με 1000 ζόρια θα παίξω κάτι που μοιάζει, δεν έχω την παραμικρή διάθεση. Ηδη, και έχοντας σοβαρο οικογενειακό πρόβλημα, όσο έπαιζα το παραπάνω τραγούδι (Sails of Charon) για να το μάθω πριν το βιντεάκι, η γυναίκα μου είχε πει, πότε στον @ουτσο θα σταματήσεις να κάνεις ασκήσεις και θα παίξεις κανα τραγούδι? Ελάχιστα σολο shred-άδων αγγίζουν τις χορδές του κόσμου, και όταν το κάνουν, ε τότε αυτο είναι μεγάλη επιτυχία.

είναι πολύ απλή η μόντα, θυμάμαι έβαζα και έναν πυκνωτή μεταξυ των lugs (1 και 2), δηλ σε σειρά, οπότε είχα και μειωμένο τελικό πυκνωτή μικρότερης χωρητικότητας, αλλά δεν θυμάμαι γρι απο τις λεπτομέρεις, θυμάμαι οτι βάζοντας το tone στο 0 έπαιρνα ακριβώς τον ήχο του "Shine on you crazy diamond" του πρώτου σόλο.

μου άρεσε η φανκιά καθως και το hammond B3 (??) , εμένα δεν μου θυμίζει 2000ίλα αλλά 70-ίλα όμως παιγμένη με την νοσταλγία και τους ήχους της 90-ίλας.

ωραίο, το ηλεκτρο-thrash/death παλιά το έλεγαν industrial.

ωραίο, το ηλεκτρο-thrash/death παλιά το έλεγαν industrial.

ακουγεται σαν εξελιγμένη έκδοση των φίλων του Stel Andre, λες και έχουν βγει απο κάποια βιομηχανία, καμία ευρηματικότητα, παίζουν όλοι το ίδιο. Το κόλπο με την μεταλική δακτυλήθρα είναι απο Charly Sahona , αλλά αυτος έχει μεταλική πένα.

Ο EVH ήταν γνωστός tone-άκιας, μόνος του έφτιαξε την 1η στρατ του, η οποία στην ασπρομαυρη έκδοση είχε κανονικό τρέμολο ( ) , στον 2ο ένα περίεργο ( ) μετα όταν την έκανε κόκκινη της φόρεσε το floyd , τουλάχιστον αυτα συμφωνούν με μια συνέντευξη του που ειχα δει. Οπότε παιχταράς και σουπερ ταλεντάρα απο τα ελάχιστα αλλά ήταν και μάστορας και τεχνικός.

Πολυ ωραίες συνθέσεις. Και βγάζουν όντως κάτι το αβίαστο το φυσικό.

Πολύ ενδιαφέρον βίντεο Γιάννη, νομίζω το έχω ξαναδεί. Πολλοι παικταράδες χρησιμοποιούν αντίχειρα/δείκτη/μέσο - δηλ δάκτυλα. Ο παλιός μου δάσκαλος μου έλεγε πάντα sweep με τον βραχίονα, αλλά εγω λόγω thrash τελικά μάλλον χρησιμοποιώ καρπό. Και δεν μπορώ να μάθω τπτ άλλο. Οπως το μπασιμο στο μπασκετ ή η τρίπλα αμα τα μάθεις λάθος, θα τα κάνεις λάθος μια ζωή.