Thanocaster

Απόδοση το θέμα να πιάσει 15 σελίδες στις επόμενες 2 μέρες: 1.05 Απόδοση το θέμα να καταλήξει σε flame: κλειδωμένο Απόδοση το θέμα να κλειδωθεί: κλειδωμένο

Μα αυτό ακριβώς σου γράφω κι εγώ. Τώρα στη Strat σου οι χορδές διαπερνάνε το σώμα (μπαίνουν από την πίσω πλευρά του τρέμολο). Με Bigsby οι χορδές πλέον δεν θα διαπερνάνε το σώμα, και γι αυτό γράφει ο Ry αυτό: Κατώτερο το bigsby είναι γιατί σαν λειτουργία (με το ελατήριο) είναι πιο ανακριβές αλλά και χειρότερο σε αίσθηση από το τρέμολο μιας strat. Ρώτα και μας που λουστήκαμε αντίστοιχο τρέμολο στην Teisco του 71! ;D ;D ;D

Εννοεί ότι οι χορδές δεν θα "μπαίνουν" από το πίσω μέρος του σώματος, όπως μπαίνουν στα τρέμολα της Fender διαπερνώντας το σώμα, αλλά θα μπαίνουν περίπου όπως στο tailpiece που βάζει η Gibson... Fender: Gibson:

Γιατί δεν πας να το ακούσεις σε κάποιο μαγαζί; Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι είναι χάλια το πετάλι, αλλά και εγώ τάσσομαι υπέρ της άποψης ότι άμα εμένα μου αρέσει δε πα να κουρεύονται οι υπόλοιποι; Βέβαια, όντως μην περιμένεις να ακούσεις ήχο (από οποιοδήποτε fuzz, ακόμα και το fuzz factory) από κιθάρα-πετάλι-μόνιτορ. Εφόσον το ακούσεις και δεν σου αρέσει, στείλε ένα mail στο dv να ακυρώσεις την παραγγελία σου (δεν νομίζω να το αρνηθούν, ακόμα κι αν έχουν ήδη στείλει το πετάλι, απλώς θα σου ζητήσουν να τους το επιστρέψεις με δική σου επιβάρυνση για τα μεταφορικά) και ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΕΤΑΛΙΑ ΜΠΟΡΕΙΣ. Μην βασιστείς στο τί θα σου πει ο καθένας γιατί ο κάθε παίχτης έχει διαφορετικά αυτιά και απαιτήσεις. Για μια γενική κατεύθυνση καλό είναι να ρωτάς σε φόρουμ τέτοια πράγματα, αλλά τελικός κριτής θα είσαι εσύ και το μόνο κριτήριο θα είναι ο ήχος που φτάνει στα αυτιά σου. ;)

Είμαι 99% σίγουρος ότι θέλει τρύπημα για να μπει το plate του Bigsby... :-\

ΟΧΙΙΙΙΙΙ!!! Θανάση μην το κάνεις αυτό στην πανέμορφη στρατ σου! ;) ;) ;)

Βασικά καλό θα είναι να προτιμήσεις Firewire κάρτα ήχου διότι τα macbook δεν έχουν και πολλές USB. Το καλό με τις Firewire συσκευές είναι ότι συνδέονται σειριακά, οπότε χρειάζεσαι μόνο μια πάνω στο μηχάνημά σου. ;) Από εκεί και πέρα σκληρό/υς θα πάρεις όσους χρειάζεσαι εσύ. Δεν μπορεί κάποιος να σου πει πάρει 2 τέρα σκληρούς πχ... ???

Από προσωπική εμπειρία, το ξύλο παίζει τεράστιο ρόλο στις κιθάρες στο πόσο γρήγορα καίγονται. Μια Gibson για παράδειγμα, που έχει καλό ξύλο, μπορεί να καίει όλο το βράδυ, ενώ μια Fender 2-3 ώρες το πολύ (και αυτό μόνο τα ακριβά μοντέλα που φοράνε καλά ξύλα). Λαμπρή εξαίρεση οι Telecaster που και εδώ είναι καλύτερες με διαφορά γιατί είναι κουρδισμένα τα ξύλα τους.

Εγώ πρώτο θα βάλω το Demo room, αλλά καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε τί ακριβώς εννοούμε demo room... Δηλαδή, αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι να μπορώ να ακούσω τον εξοπλισμό, όποιος κι αν είναι και να ασχοληθώ προσωπικά μαζί του. Δεν με νοιάζει αν θα είναι ηχομονωμένος χώρος, ή απλά εκεί στο κατάστημα επί τόπου, δεν με νοιάζει αν θα μπορώ να σηκώσω εντάσεις, αυτό που με νοιάζει είναι ό,τιδήποτε θελήσω να ακούσω και να χρησιμοποιήσω επί τόπου να μπορώ. Αμέσως μετά, θεωρώ σημαντικότερο παράγοντα την τιμή. Αδιαφορώ αν θα είναι μουτρωμένος ο υπάλληλος αν είναι φθηνός σε σχέση με τον ανταγωνισμό και μου δίνει τη δυνατότητα να σιγουρευτώ γι αυτό που αγοράζω ότι μου κάνει. Αν ως εδώ τα έχει αυτό τα δυο, με έχει κερδίσει ως πελάτη. Από εκεί και πέρα καλοδεχούμενη είναι φυσικά η καλή εξυπηρέτηση, και τέλος, μου είναι αδιάφορη στις περισσότερες των περιπτώσεων η άμεση αγορά. Σχηματικά: 1. Demo room 2. Τιμή 3. Εξυπηρέτηση 4. Άμεση αγορά :)

Μόνο εγώ βρίσκω οποιοδήποτε πεταλοκουρδιστήρι πέραν του Boss (και μάλιστα συγκεκριμένα το TU-2) αντιαισθητικό; ??? ??? ??? Προσπάθησα πολύ να κοιτάξω κάποιο άλλο για την πεταλιέρα μου, αλλά όλα μου φάνηκαν τόσο άσχημα που προτίμησα να δώσω κοντά τα διπλά τα λεφτά για το Boss... :-[ :-[ ;D

Superfunk, περίμενα με αγονία να πεις το μαγικό όνομα, αλλά δεν το είπες: Graham Coxon... :'( :'( :'( :'( :'(

Επιβεβαιώνω κι εγώ. Επί 1 χρόνο έπαιζε με 1spot μαζί με άλλα 11 πετάλια. ;D

Τα 25 καλύτερα άλμπουμ των 00's που έχω στο iTunes: 1) Eric Clapton & BB King - Riding with the King 2) Blackfield - Blackfield 3) Calexico - Hot Rail 4) Deus - Pocket Revolution 5) Doves - Last Broadcast 6) Flaming Lips - Yoshimi Battles the Pink Robots 7) Franz Ferdinand - Franz Ferdinand 8) Graham Coxon - Love Travels At Illegal Speeds 9) Grandaddy - Sophtware Slump 10) James - Pleased to Meet You 11) Kasabian - Kasabian 12) Kula Shaker - Kollected: The Best Of Kula Shaker 13) Manic Street Preachers - Know Your Enemy 14) Muse - Origin Of Symmetry 15) Muse - Absolution 16) New Order - Get Ready 17) Porcupine Tree - Stars Die - The Delerium Years '91-'97 18) Pulp - We Love Life 19) Radiohead - Kid A 20) Raining Pleasure - Flood: (Coming Of A) Great Quantity Of Water 21) Red Hot Chili Peppers - Stadium Arcadium: Jupiter & Mars 22) Robbie Williams - Escapology 23) The Soundtrack Of Our Lives - Behind the Music 24) Stereophonics - You Gotta Go There To Come Back 25) Super Furry Animals - Rings Around The World Μην με φάτε για τον αριθμό των δίσκων... Δεν μπορούσα να αφήσω κάποιον απ' έξω διότι ο καθένας μπαίνει για τον δικό του ιδιαίτερο λόγο. Επίσης, αν προσέξετε έχω και κάποια best διότι θεωρώ πως είναι κορυφαίοι δίσκοι συγκροτημάτων που θα έπρεπε να είναι στη λίστα και απλά δεν διαθέτω κάποιο (καλό) άλμπουμ τους... ;D

Όταν υπάρχουν 10 υποκατηγορίες και κάτω από όλες αυτές είναι μια υποκατηγορία με το όνομα "Ζήτηση", ναι, είναι πολύ εύκολο να το "χάσεις". Δεν είναι λογικά το ίδιο το κουμπί "Κιθάρες" με το κουμπί "Ζήτηση". Πριν πέσετε λοιπόν να με κράξετε, σκεφτείτε ότι, επειδή εσείς θεωρείτε κάτι λογικό και φανερό, δεν σημαίνει ότι για όλους είναι έτσι. Βέβαια, πλέον που είδα ότι υπάρχει ξεχωριστός χώρος για τη ζήτηση, από εδώ και στο εξής θα είμαι πιο προσεκτικός. 8) ΥΓ> Τώρα που ξαναδιαβάζω το ποστ μου φαίνεται πολύ επιθετικό, αλλά δεν είναι έτσι. Ο γραπτός λόγος δεν μπορεί να αποτυπώσει τη διάθεσή μου για διάλογο και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται περί φλέιμ. :-[ :-[ :-[

1) David Gilmour - Dogs 2) Graham Coxon - On Your Own 3) Pete Townsend - Tommy (όλο το άλμπουμ) 4) Andy Powel - Persephone 5) X-Jeremy - Only Through You 6) Peter Hayes - Whatever Happened To My Rock 'n' Roll 7) Christopher Karloff - Reason Is Treason 8) Kelly Jones - I Wouldn't Believe Your Radio 9) Johnny Greenwood - There There 10) Graham Coxon - Coffee & TV

[flash=200,200] [flash=200,200]http://www.youtube.com/watch?v=AgOCNgxtt1w [flash=200,200] [flash=200,200]http://www.youtube.com/watch?v=EgbGaYTkkPU [flash=200,200]http://www.youtube.com/watch?v=Q3h5NssTQWk Οκ, το τελευταίο δεν έχει ουσιαστικά εισαγωγή, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που μπαίνει το κομμάτι, έστω και σαν κουπλέ. :)

Μεγαλύτερη απογοήτευση ως τώρα είναι ο Boss CS-3, που, αν είναι δυνατόν, δεν έχω ξεφορτωθεί ακόμα. Στη συνέχεια, και ξέρωντας ότι θα ξεσηκώσω αντιδράσεις, ο γκάβνορας της Marshall. Μάλλον δεν ήταν καθόλου αυτό που ήθελα, ή απλά δεν κάθισε στο rig μου. Τέλος, θα δώσω την τρίτη θέση στο πολυσυζητημένο metal zone. Και θα επικαλεστώ την πασπαρτού δικαιολογία ότι πήγαινα γυμνάσιο όταν το πήρα. ;D

Eternal Sunshine Of The Spotless Mind (Jon Brion) [flash=200,200] The Artifact & Living (Michael Andrews από το Donnie Darko) [flash=200,200]

Ας προσθέσω κι εγώ κάποιες... Ναι, πολλές φορές είναι ωραίες και οι φλάμες. Ακόμα και αυτές που γίνονται από αμπαλοσύνη. Ο Αγγελάκας πρέπει να αλλάξει ενδυματολόγο σύντομα. Το σκυλάδικο έχει προσφέρει στην Ελληνική μουσική σκηνή. Ένας 15χρονος ροκάς/μεταλλάς έχει 74% πιθανότητα στα 21 του να ακούει Κιάμο και στα 31 του Αρβανιτάκη. Και θα μετανοιώνει για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Όλοι οι μουσικοί που ξεκίνησαν να μαθαίνουν κάποιο όργανο σε νεαρή ηλικία πιστεύανε ενδόμυχα ότι θα ανέβουν οι μετοχές τους στις γκόμενες. Οι Led Zeppelin είναι απάλευτοι μετά από 3 συνεχόμενα τραγούδια. Όλοι οι μουσικοί είναι ξερόλες και έχουν μια τάση να είναι πολύ μονοδιάστατοι. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς και την ανάγκη να είναι ανοιχτόμυαλοι... :( Όσοι κράζουν(-ουμε) τον Bryan Adams, κατά βάθος τους(μας) αρέσει. Το έντεχνο είναι μια καλτ και σουρεάλ λέξη για το κουλτουροκλαψοαδερφιστικοβλαχοχωριάτικομπασκλασαρίστικο. Έλληνας, πλούσιος και μουσικός είναι τρεις ασύμβατες λέξεις. Μόνο δυο από τις τρεις μπορούν να περιγράφουν το ίδιο άτομο. Ο Superfunk κατά βάθος μισεί τις τελεκάστερ και γι αυτό τις μαζεύει για να τις κάψει στο Σύνταγμα φορώντας μπέρτα και παίζοντας με μια BC Rich - τσεκούρι. Η Pink έχει ωραία τραγούδια. Το ίδιο και η Αγκιλέρα. Όποιος λέει ότι του αρέσει το Like A Rolling Stone από Ντύλαν περισσότερο απ' ότι από Stones το κάνει επειδή ελπίζει ότι θα περαστεί για κουλτουριάρης και θα λυώνουν οι γκόμενες για πάρτη του. Ο Jim Morisson ήταν ένας πρεζάκιας με συμπαθητική φωνή και τίποτα παραπάνω. Ο τίτλος του καλύτερου κιθαρίστα των τελευταίων χρόνων πάει σε κάποιον από τους Graham Coxon, Johnny Greenwood, Alex Kapranos για το ευφυέστατο παίξιμό τους. Ο Μπόνο είναι μαλάκας. Όλοι χαιρόμαστε κρυφά όταν γίνεται κάποιο λάθος σε κάποιο live. Το ίδιο και με τα τρακαρίσματα στις φόρμουλες. Όχι 30 πετάλια δεν είναι πολλά. Άμα γουστάρεις και μπορείς και τα κουμαντάρεις είναι μια χαρά. Τα όργανα κάνουν τους μουσικούς. Και επειδή το γνωρίζουμε ψιλοκράζουμε τα πιτσιρίκια που παίρνουν πανάκριβα όργανα με το πορτοφόλι του μπαμπά. Και τώρα... Round 1... Fight! ;D ;D ;D

Εγώ έχω βολευτεί με το Rat της Proco για γλυκό distortion. Με το distortion στις 9 η ώρα περίπου ( :P ) είναι αρκετά καθαρό, μέχρι και για strumming ανοιχτών ακκόρντων...

Όντως ανήκει σε αυτήν την κατηγορία... Έχει Mac! Κακά τα ψέμματα, όσο πίσω από τα windows υπάρχουν πράγματα όπως η registry, ο άθλιος Windows Explorer (όχι ότι ο Finder στο OSX είναι πολύ καλύτερος) και η κάκιστη διαχείρηση μνήμης (που πάνε να διορθώσουνε με απαράδεκτες υπηρεσίες τύπου superfetch), οι χρήστες τους θα ονειρεύονται τη μέρα που το μηχάνημα τους θα συμπεριφέρεται όπως την μέρα που πρωτοεγκαταστάθηκαν. Γιατί πλέον με σχεδόν 3 χρόνια στο Mac, αναβάθμιση (χωρίς φορμάτ) από Tiger σε Leopard, κρατώντας τα πάντα όπως τα είχα στο Tiger, το μόνο που έχει αλλάξει στο Mac μου είναι ο ελεύθερος χώρος του σκληρού. Και άμα κάποια στιγμή δείξει κουρασμένο, υπάρχει το "sudo periodic daily weekly monthly". Όσο λοιπόν εκεί στη Microsoft δεν σχεδιάζουν τα windows από την αρχή, χωρίς τη σαβούρα που είχε στο παρελθόν (ΕΙΔΙΚΑ ΤΗ REGISTRY), τότε Mac OSX for me...

Πφφφ, αυτό είναι δυσκολάκι. Καλύτερα να σου λέει να βάλεις μόνο nickname και για ασφάλεια κατά των μποτ να μπει στο κουμπί Submit η λεζάντα "Πατώντας αυτό το κουμπί ορκίζομαι ότι δεν είμαι μποτ". :) Κακό είναι αυτό; ;D

Yameth ακούς; Πρέπει να απλουστέψει ο τρόπος εγγραφής στο νόιζ! :P :P :P

Βασικά, η τεχνική δεν είναι κάτι συγκρίσιμο. Έχει πολλούς τομείς, και μπορεί κάποιος να έχει αναπτύξει τελείως διαφορετικά πράγματα από κάποιον άλλον. Άλλος έχει τρελή ταχύτητα, άλλος βιμπράτα, bend, slide, tapping κλπ. Η λίστα ατελείωτη. Αυτό που αλλάζει όταν μιλάμε για τέτοιους κιθαρίστες είναι το πόσο κοντά είναι σε αυτό που μας καλύπτει. Για παράδειγμα, μπορεί ο Steve Vai να παίζει σαν αφηνιασμένη Φεράρι, αλλά για κάποιον του φαίνεται φαφλατάς. Μπορεί ο Gilmour να γεμίζει 5 λεπτά σόλο με μοναδική μελωδικότητα και απίστευτα bend, αλλά σε κάποιον να φαίνεται νυσταγμένος. Δεν έχει νόημα να προσπαθεί ο ένας να πείσει τον άλλον για την τεχνική αρτιότητα του καθενός γιατί προσεγγίζουν το θέμα 'τεχνική' από τελείως διαφορετική σκοπιά. Μου θυμίζει τις κουβέντες για αυτοκίνητα, που ο ένας λέει ότι καλύτερο αυτοκίνητο είναι η Πόρσε και ο άλλος το Χάμερ. Άλλο είδος, άλλες ανάγκες, άλλο γούστο, άλλη επιλογή. Για να κάνω μια απόπειρα να το γυρίσω σε οντόπικ (αν αυτό είναι δυνατό), θα πω ότι όσον αφορά στην τεχνική πάντα θα μένουν ακάλυπτοι τομείς. Και αυτό, αν σε βοηθάει και ο χαρακτήρας σου, θα σε κάνει πάντα να αισθάνεσαι ημιτελής. Το θέμα είναι να μην προσπαθείς να μοιάσεις με κάποιον, αλλά να προσπαθείς να πάρεις στοιχεία από όλους. Ακόμα και αν απεχθάνεσαι τον Malmsteen ή τον Cobain (μιας και αναφέρθηκαν), πάντα θα έχουν κάτι να σου δώσουν. Αν έχεις την υπομονή να το ακούσεις θα βγεις κερδισμένος. Αν το αποκλείεις εκ πρωιμίου θα βγεις χαμένος. Γι αυτό λένε ότι στο κεφάλι του μουσικού δεν χωράνε τοίχοι.

Το ερώτημα που θέτεις είναι αρκετά πολύπλοκο. Κάποιοι θεωρούν μουσικό μόνο αυτόν που το έχει κάνει επάγγελμα (= πληρώνεται από αυτό). Άλλοι θεωρούν ότι πρέπει να έχει και θεωρητικο-τεχνικό υπόβαθρο. Η ψήφος μου πάει στο συνδυασμό τους. Για να χαρακτηρίσω κάποιον μουσικό θα πρέπει να μπορεί να παίξει αυτό που έχει στο μυαλό του, να το περιγράψει ακριβώς με λόγια και να μπορεί να το εκδηλώσει μπροστά σε κόσμο. Για να προλάβω το όποιο τυχόν flame, η άποψη αυτή είναι προσωπική και καθαρά υποκειμενική. :)