Flotzen

Σε αυτή την κατηγορία χρημάτων, χαζεύω πολύ συχνά τις καινούργιες PRS McCarty 594. https://www.thomann.de/gr/prod_AR_404202.html?ref=search_rslt_prs+594_404202_1 Πολύ classie όργανο δείχνει. Και η DGT που εμφανίστηκε παραπάνω είναι για σοβαρούς ροκάδες, επίσης. Οι Knaggs είναι πανέμορφες, αλλά, ξεφεύγουν λίγο σε χρήματα. Κούκλες, όμως. Αλλά, για τέτοια ειδική περίπτωση, θα πήγαινα σε Nik Huber Krautster II. Έπιασα μια πριν από κανα-δυο χρόνια και ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει... Όπως και να έχει, με γεια ό,τι κι αν αποφασίσεις. Οργανάρα θα είναι σίγουρα!

Πραγματικά στενοχωρήθηκα τώρα. Ευχαριστούμε για όλα αφεντικό...

Στο προηγούμενο μήνυμα είχα και τις ρυθμίσεις που χρησιμοποιώ. Τα έβαλες send/return τα πετάλια στο Sentry; Με μονούς ή με humbucker έχεις θόρυβο; Για να χάνεται πολύ γρήγορα ο ήχος έχεις πολύ ανεβασμένο το threshold, λογικά. Για τροφοδοτικό δεν ξέρω. Πιθανότατα να παίζει ρόλο. Εγώ χρησιμοποιώ ένα Voodoo Lab.

Όταν λες θόρυβο, εννοείς ότι δεν σου κόβει όλο το θόρυβο απ'το distortion ή ότι υπάρχει κάποιος θόρυβος γενικότερα αφού έχει κάνει τη δουλειά του με τα πετάλια το Sentry;

Καλησπέρα! Συμφωνώ με georgekz750 και επαυξάνω. Έχω τις παραμορφώσεις στο send/return του Sentry με το Damp τέρμα δεξιά, το Decay τέρμα αριστερά και το Threshold στη μέση. Το διακοπτάκι επάνω στη θέση Gate. Με το BE-OD με αρκετά γκάζια και με boost μερικές φορές, δεν ακούω καθόλου θόρυβο, ούτε χάνω σε ένταση, sustain, χροιά και ποιότητα σήματος.

Μετά από πάάάάάάρα πολλά χρόνια χρήσης TC Electronic G Major και G Major 2 για τα εφέ μου, αποφάσισα να ξαναγυρίσω σε πεταλάκια. Και περίμενα πως και πως να τα μαζέψω για να ξαναστήσω, επιτέλους, ένα pedalboard. Voila... Signal flow: Guitar Carl Martin Tuner Keeley 4 Knob Compressor MXR Phase 90 Custom Shop Script Digitech Luxe Detune (Σε light ρυθμίσεις το χρησιμοποιώ για doubler με distortion, ενώ, στα καθαρά και με πιο έντονο το εφέ, κάνει ένα πολύ ωραίο σαν-chorus, detuning.) Jam Delay Llama (Κατά κύριο λόγο, για μια κοντή επανάληψη πριν τις βρωμιές. Επίσης, σε συνδυασμό με το Wampler Faux Tape Echo V2 ταυτόχρονα, για ήχους Gilmour από το The Wall.) TC Electronic Sentry στου οποίου την λούπα πάνε όλες οι βρωμιές. Κατά σειρά από το send του Sentry, J Rockett Archer, πάντα με πολύ λίγο gain, σαν boost ένα πράγμα, με αλλαγή του το Buffalo FX Evolution. Friedman BE-OD, χωρίς περαιτέρω σχόλια, με αλλαγή του το Suhr Riot. Skreddy Rust Rod για fuzz/muff χρήσεις, με αλλαγή του το Wampler Velvet. Από εκεί επιστροφή στο return του Sentry. Strymon Orbit, γιατί πάντα ήθελα ένα καλό Flanger, και αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Όλα αυτά, στην είσοδο του ενισχυτή. Στη λούπα πάνε κατά σειρά: Wampler Faux Tape Echo V2 (Το πήρα πρόσφατα, πάρα πολύ καλό) CTC Splash Mkii (Με σκέψεις να αντικατασταθεί από ένα Strymon Blue Sky, γιατί θα με βόλευε πολύ περισσότερο ένα καλό plate reverb που θα έχει και όλα τα άλλα.) Και, τέλος, το Digitech Jamman Looper. Τροφοδοσία από 2 Voodoo Lab ISO5. Αυτά κι από μένα. Enjoy!

Τι είπες τώρα... Ο πρώτος ενισχυτής ήταν ένας Peavey Rage 15 και προσπαθούσα να παίξω το Civil War. Έλα όμως που έπρεπε να πατάω την παραμόρφωση με το χέρι όταν έμπαινε η βρωμιά... Πήγα και αγόρασα με (άκουσον-άκουσον) 30,000 δραχμές ένα Marshall Jackhammer μαζί με ένα Bespeco volume - wha (2 σε 1) που δεν θυμάμαι πόσο έκανε. Όλως παραδόξως, ότι εξοπλισμός αναφέρθηκε, υπάρχει ακόμα κι ας έχει περάσει απ'τα χέρια μου από τότε το μισό noiz, το μισό Thomann και μισή αγορά της Ελλάδας. Όλα αυτά, κάπου στις αρχές του millenium. Ωραίο thread...!!!

Αυτόν το μηδενισμό - ρεαλισμό ψάχνω να μεταφράσω με κάποιο τρόπο από χτες και τον βλέπω πρωί-πρωί μπροστά μου. Ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα!

Από προσωπική εμπειρία, από αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, έχω το Riot και το BE-OD. Είχα και το Catalinbread DLS MkIII. Και τα τρια είναι εξαιρετικά. Το Catalinbread το έδωσα γιατί ήταν πιο vintage και ενώ πλησίαζε πάρα πολύ σε plexi του έλειπε gain για πιο 80's καταστάσεις. Το μπουστάριζα με ένα TS9 μπροστά για να βγάλει αυτό που ήθελα. Τα άλλα δυο τώρα είναι απίστευτα. Το BE-OD ακούγεται τεράστιο και έχει όσο gain θέλεις κι ακόμα παραπάνω. Το internal gain που έχει είναι πολύ χρήσιμο. Παίζω άνετα από Zeppelin και Slash μέχρι Van Halen και Steve Stevens με εξαιρετικά αποτελέσματα. Μεγάλο συν το tight knob. Το Riot είναι πιο μεσαίο και πιο στρογγυλό από το BE-OD με λιγότερα γκάζια, αλλά, την κάνει τη δουλειά. Και με τον τριθέσιο που έχει το φέρνεις εκεί που θέλεις αναλόγως τον ενισχυτή ή το αποτέλεσμα που θέλεις. Βασική προυπόθεση και για τα δυο, αν πέσουν στα χέρια σου. Παίξ' τα στα 18V και όχι στα 9V. Ακούγονται τεράστια. Σαν βρώμικο κανάλι ενισχυτή και όχι σαν πεταλάκι. Αν δεν είχα αυτά τα δυο, θα κοίταζα και το Wampler Pinnacle Deluxe V2 που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Enjoy!

Dude... Πολλή Telecaster... Και το outfit είναι "σωστό"... σχεδόν.

Καλημέρα! Νομίζω πως η λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ πλουσίων και φτωχών έγινε ήδη χαντάκι και πάει πρόσω ολοταχώς για φαράγγι. Από προσωπική εμπειρία μετά από χρόνια συνεργασία με τεράστια πολυεθνική έχω να παρατηρήσω πως τους κανόνες της αγοράς τους θέτουν κατά καιρούς όλοι οι δυνατοί της παίχτες. Που σημαίνει ότι μερίδιο ευθύνης δεν έχει μόνο η Fender και η κάθε Fender για αυτό. Το ίδιο μερίδιο ευθύνης μπορεί να αναλογεί στον Thomann και στον κάθε Thomann ο οποίος μπορεί να το απαίτησε γιατί μπορούσε να πληρώσει. Δεν δικαιολογώ τη Fender σε καμία περίπτωση, εννοείται. Για να δείτε την αλλαγή της αγοράς γενικότερα, κάντε τον παραλληλισμό με μπακάλικα vs super markets σε ανταγωνιστικότητα, τιμές, διαφήμιση και στήριξη από μεγάλες εταιρείες. Ο συγκεντρωτισμός των πωλήσεων τους βολεύει όλους (τους μεγάλους). EDIT: Το σχόλιο για φτωχούς και πλούσιους ήταν προσωπική παρατήρηση βάσει των εμπειριών στη δουλειά και όχι αφορμή για πολιτική συζήτηση. Κατ΄επέκταση, συμφωνώ απόλυτα δυστυχώς με το "ο θάνατος του εμποράκου".

Πάει που πάει σκ@τ@ η μέρα από το πρωί σήμερα, τώρα κι αυτό... RIP παιχταρά.

Ευχαριστούμε Spyros. Η αλήθεια είναι πως δεν έκατσα να φτιάξω ήχο γιατί δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με το AxeFx που υπάρχει στο studio. Απλά, διάλεξα έναν έτοιμο και αλλάξαμε λίγο το delay για να μην είναι πολύ εκτός tempo.

Καλημέρα! Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις, αν και αργοπορημένα! Σε συνέχεια του προηγούμενου, ανεβάσαμε το δεύτερο κομμάτι που κάναμε εκείνη τη μέρα. Το solo είναι λίγο άλλα ντ' άλλα γιατί ήταν τελείως απροετοίμαστο, αλλά, τελικά, μετά από συζήτηση καταλήξαμε στο ότι ούτως ή άλλως δεν προσπαθήσαμε να κάνουμε note-to-note covers αλλά να παίξουμε τα κομμάτια όπως τα θυμόμαστε ή όπως τα ακούμε στο κεφάλι μας. Οπότε, αν και με λαθάκια, ελπίζω να σας αρέσει. Enjoy!

Όχι ρε που*τη... Ρε Neal... "Tin soldiers and Nixon coming" ρε Neal. Ρε Neal... "Four dead in Ohio" ρε Neal. Ρε Neal...

Aloha! Με παίρνει τηλέφωνο ο ξάδερφος ένα απόγευμα και λέει "πάρε κιθάρα και έλα ΤΩΡΑ". Τσακίζομαι να πάω σπίτι του που έχει ένα αξιοπρεπέστατο home studio και με το που μπαίνω μέσα μου λέει "διάλεξε τρία backing track και παίξε". Να μην σας τα πολυλογώ, ήθελε να δοκιμάσει ηχογράφηση και βιντεοσκόπηση ταυτόχρονα. Κάναμε, λοιπόν, τρία κομμάτια. Κι επειδή τόσα χρόνια δεν έχω εκθέσει ποτέ την "αφεντιά" μου σε άγνωστο κοινό, είπα να σας συστηθώ και παικτικά. Η κιθάρα ηχογραφήθηκε με AxeFx Ultra και η εικόνα με τα κινητά μας. Τώρα, το τι προγράμματα χρησιμοποιήθηκαν και ποια ήταν η διαδικασία, δεν έχω ιδέα. Ακολουθεί το πρώτο από τα τρία. Όλα είναι one take. Hope you enjoy! ΥΓ 1: Πληροφορίες για το studio θα βρείτε στην περιγραφή του βίντεο στο tube. ΥΓ 2: Το SAK είναι τα τρία πρώτα γράμματα απ'το επίθετό μου. Ελπίζω να μην ισχύει ο αναγραμματισμός για το παίξιμο.

Είχε double meaning αλλά το πιάσατε...

Πω ρε φίλε...!!! Αυτό είναι πιο δύσκολο και απ'τη φλογέρα, που παίζεις και φιλάς και τα πρόβατα... Τουλάχιστον, εκείνα κάθονται ήσυχα. Respect.

Πέραν των εφφέ (chorus, reverb, delay), νομίζω πως είναι fuzz και δη Big Muff σε πολύ καθαρό ενισχυτή με λίγα μπάσα και αρκετά πρίμα στο πετάλι. Επίσης, πιθανότατα να έχει και αρκετό sustain στον κομπρέσορα. Στην αρχή του solo που ακούγεται κάτι σαν synth, είναι, μάλλον, λίγο χαμηλωμένο το volume της κιθάρας. Και για να το πάω και λίγο παραπέρα, αυτή η ατάκα στην πένα που ακούγεται μπορεί να είναι πολύ πολύ πολύ λίγο phaser. Κάτι σαν Gilmour wannabe ένα πράγμα στο σύνολό του. Λέω εγώ τώρα...

Ασ'τα να πάνε... Είχα ρίξει τόσο πολύ την τιμή σε μια κιθάρα που με πήρε κάποιος γνωστός από Αθήνα και μου είπε "πας καλά ρε μ....". Φυσικά, η κιθάρα είναι ακόμη στο σπίτι μου και την κοιτάω, αλλά, όντως, δεν είναι εύκολο να έρθει ο άλλος στην Άρτα για να δει αν του κάνει. Και, επιπλέον, υπάρχουν και οι άλλες περιπτώσεις. Τον προηγούμενο μήνα πούλησα μια καμπίνα και δεν την δεχόντουσαν στο ταχυδρομείο γιατί ήταν πάνω από 25 κιλά. Να 'ναι καλά το παλικάρι που περίμενε να βρω μεταφορική για Αθήνα και αναγκάστηκε να πάει και μέχρι τον Κιφησό να την πάρει απ'το πρακτορείο.

Βρε Satanas, δεν είπα ότι έχει καμία σχέση. Απλά, το έφερα σαν παράδειγμα γιατί μπορεί να εμφανιστεί κάτι καλύτερο. Λες σε κάποιον ότι σε ενδιαφέρει η ανταλλαγή που σου προτείνει και μόλις κλείνει το τηλέφωνο σε παίρνει κάποιος άλλος και σου λέει ότι θέλει να το αγοράσει. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και δεν μπορείς πάντα να συμφωνείς με τον πρώτο που επικοινωνεί μαζί σου. Γι' αυτό ανέφερα και το παραθυράκι. Οι αγγελίες διαρκούν 12 ημέρες και εξετάζεις τις προτάσεις που έχεις. Τώρα αν έχεις δώσει το λόγο σου είναι άλλο πράγμα.

Φίλε Έκτορα, καταλαβαίνω την αγανάκτησή σου προς το προσωπό σου, αλλά, όλοι ξέρουμε πως συμβαίνουν αυτά. Στο κάτω κάτω δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο ο κόσμος αν υποστηρίξουμε μια λάθος επιλογή μας εξ αρχής, έτσι δεν είναι; Νομίζω πως, είτε σαν πωλητές, είτε σαν αγοραστές, είτε σαν εμπλεκόμενοι σε μια ανταλλαγή, τέλος πάντων, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφήνουμε ένα μικρό παραθυράκι μέχρι να κλείσει η όποια συμφωνία, just in case. Δεν μας κάνει κακούς ανθρώπους το ότι καμιά φορά γίνεται αυτό που θέλαμε απ'την αρχή να γίνει. Απλά, μερικοί είναι πιο ευαισθητοποιημένοι στο θέμα και νομίζουν ότι υποβαθμίζουν κάποιους άλλους χωρίς να συμβαίνει στην πραγματικότητα. Είναι σαν να ψάχνεις μεταχειρισμένο αυτοκίνητο και να αγοράζεις από ντροπή προς τον πωλητή το πρώτο που πήγες και είδες. Ταπεινή μου άποψη όλο αυτό γιατί έχω νιώσει άσχημα που κάποιες φορές ενδιαφέρθηκα για κάποια πράγματα από τις αγγελίες και τελικά δεν κατέληξε σε αγορά γιατί το όργανο μπορεί απλά να μην μου έκανε ή να μην ήταν αυτό που ήθελα, τέλος πάντων.

Ε τώρα τι να πω... Δεν ξέρω αν προσπαθείς να γίνεις προσβλητικός προς εμένα, την Άρτα ή και και τους δυο, αλλά τέλος πάντων... Αυτό που θέλω να πω απ'την αρχή είναι ότι υπάρχει κάτι που λέγεται γούστο και είναι προσωπικό. Όσο και να επιμένετε δεν πρόκειται να επιβάλετε το γούστο σας στους άλλους, ούτε το δικό σας γούστο θα κερδίσει των άλλων. Και το ανάποδο, φυσικά.

@Audiokostas Εννοείται. Απλά έθιξα τον υπερβάλοντα ζήλο και τον "πατριωτισμό" των απόψεων. @Satanas Αυτό ακριβώς. @Waterfall-K Ξεκίνησα την παράγραφο με ένα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Αν σου προκάλεσε οτιδήποτε αρνητικό the joke's on me. Δεν είχα κανένα σκοπό να σε αντιπροσωπεύσω. @Iliaspap Thanks. Επίσης, κάπου άκουσα ότι και ο Waters θα έχει καινουργιό υλικό μέσα στο '15. Δεν ξέρω για δίσκο. Άντε να δούμε...

Καλησπέρα! Παρακολουθώ το thread απ'την αρχή του και διακρίνω, ως επί το πλείστον, ακρέες αντιδράσεις και διαμάχες και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Λες και τους έχουμε κόψει μισθό (στους Pink Floyd) και δεν κάνανε καλά τη δουλειά τους. Όντως, δεν είναι Dark Side ή The Wall ή οποιοδήποτε απ'τα άλλα παλιά μεγαλεία της μπάντας, αλλά, τη σημασία έχει; Θα μπορούσαμε να σταθούμε στο μ'αρέσει ή δεν μ'αρέσει και όχι να το υποστηρίζουμε ή να το πολεμάμε μέχρις εσχάτων, λες και θα πέσει το σπίτι μας να μας πλακώσει. Προσωπικά, ως μεγάλος fan της μπάντας απ' όταν ξεκίνησα να ακούω ΜΟΥΣΙΚΗ κατάλαβα ότι δεν ήθελαν καν να μας παρουσιάσουν ένα DSOTM ή ένα The Wall ή, έστω, μια συνέχεια του Division Bell, ούτε καν ένα concept album όπως συνήθιζαν. Και στο κάτω κάτω ως fan της μπάντας και με μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό για αυτά που μου έχει προσφέρει η ΜΟΥΣΙΚΗ τους, όταν οι Pink Floyd φιλοτιμούνται να μου δώσουν έστω και μισή καινούργια νότα ή υποψία ήχου, τέλος πάντων, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κάτσω στα αυγά μου και να λέω ευχαριστώ. Επίσης, δεν νομίζω να υπάρχουν και πολλοί που μπορούν να γράψουν σε ένα TRIBUTE ALBUM ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ RICHARD WRIGHT ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ (γιατί αυτό είναι, μην ξεχνιόμαστε, και παρεπιπτόντως προς δωρεάν διάθεση για download παντού) το Louder Than Words, που εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει για album ολόκληρο. Ειλικρινά, ακούω το Louder Than Words τρεις μέρες τώρα ασταμάτητα και έχω τρομάξει με το πόσο άφταστο είναι από εμάς, τους απλούς μουσικούς, σχολιαστές, ακροατές, ανθρώπους, έστω ως άλλο ένα κομμάτι των Floyd σε έναν κακό δίσκο που βγήκε για εμπορικούς σκοπούς, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Κανένας άλλος, άλλωστε, δεν μπόρεσε να μεταφράσει τόσο εύκολα και τόσο πιστά τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις απορίες και τις ανησυχίες τόσων ανθρώπων σε μουσική ή σε μια μορφή φιλοσοφίας με μουσική, όπως οι Pink Floyd, με τον Waters ή χωρίς. Αυτά ως σχόλιο στα σχόλια για το τελευταίο album της μεγαλύτερης μπάντας όλων των εποχών.