Ledge

'κομενάκι πάντως του Κιφ δεν τού φαγε...Κάτι άλλο θα 'γινε. Εκτός αν έριξε κάνα κρύο στην Ανίτα, τότε που δεν ξέρανε κι οι δυο τους που είναι ο βορράς και που ο νότος

Ούτε μπασίστας, ούτε κιθαρίστας. Lemmy.

Καθαρό μέταλ δεν τους λες, πιο πολύ nu metal με επιρροές από Tool. Μετά το "τσούγκρισμα", ο ένας κιθαρίστας συνέχισε με το όνομα και άλλαξε το ύφος, ενώ κάποια από τα υπόλοιπα μέλη, αν όχι όλα, έκαναν τους Dirt Spawn Disease, αλλά σε πιο βαρύ ύφος. Το δεύτερο άλμπουμ είχε γίνει στα Sierra, αλλά οι κιθάρες ήταν λίγο κάπως μπουκωμένες. Τους λόγους διάλυσης τους είχε αναφέρει σε μια ανακοίνωση ο τραγουδιστής. Στο Ελλάντα αν δεν αλληλοφαγωθούμε ή δεν τα τινάξει κάποιος στον αέρα για το εγώ του, θα έρθει η γης ανάποδα...Ροκ σταρζ παντού!!

Φοβερή μπάντα και πολλά υποσχόμενη! Άκουγα τους δύο πρώτους δίσκους μετά μανίας. Δυστυχώς βέβαια μετά όλα πήγαν κατά διαόλου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο

Χείλια Λουλούδια Κύκνος Χ-2

κατέβα...

άσε που -πέρα από το κομοδινί μαλλί- μοιάζει επιεικώς 60...

Τί να γελάσω; Cigar box έφτιαξες, δεν είναι και μαόνι Το true oil το βάζουν και στα μανίκια. Για την ταστιέρα δεν ξέρω. Ίσως να μπορεί να γίνει, αλλά θα θέλουν χάρτωμα οι μπερντέδες. Αν ήταν κανονικά τάστα, θα μπορούσες να τα καθαρίσεις μετά.

Καλημέρα. Θα μπορούσες να εφαρμόσεις true oil. Είναι βερνίκι για κοντάκια από καραμπίνες, και μπορείς να το βρεις σε καταστήματα με είδη κυνηγιού. Είναι παχύρρευστο, μυρίζει σαν ταγκισμένο λάδι (η μυρωδιά δε μένει, όταν στεγνώσει το υλικό), κολλάει στα χέρια και δε φεύγει εύκολα. Οπότε φοράς γάντια μιας χρήσης, παίρνεις ένα κουτί φίλτρα για γαλλικό καφέ και σύρμα κουζίνας, το πιο λεπτό που υπάρχει. Βάζεις ελάχιστη ποσότητα, το απλώνεις με το φίλτρο κουζίνας -είναι μια καλή λύση, γιατί δεν αφήνει χνούδια,- το αφήνεις να κάτσει ένα εικοσάλεπτο, και ύστερα το τρίβεις με το συρματάκι της κουζίνας. Το αφήνεις να στεγνώσει μια μέρα, και την επόμενη επαναλαμβάνεις τη διαδικασία. Το μυστικό είναι η υπομονή και οι λεπτές στρώσεις. Μη ρίχνεις πολύ λάδι. Το ξύλο θα σκουρύνει σταδιακά (ανάλογα το ξύλο πάντα), και ανάλογα με τις στρώσεις και το τρίψιμο, μπορείς να πετύχεις ματ, σατινέ ή γυαλιστερό αποτέλεσμα. Ψάξε να βρεις σχετικά άρθρα ή βίντεο στο ίντερνετ.

Είχα γνωρίσει άνθρωπο με απόλυτο αυτί. Ήταν λίγο τρομαχτικό. Χτυπούσες μια οποιαδήποτε νότα στην κιθάρα ή στο βιολί, και σου έλεγε "ανέβασε" ή "κατέβασε". Ύστερα είδα ένα βίντεο για το απόλυτο αυτί, πως δημιουργείται. Δεν καλλιέργείται. Ούτε είναι ταλέντο. Μπορεί κάποιος να το εξασκήσει. Αλλά το απόλυτο αυτί -όπως ισχυριζόταν το βίντεο- αναπτύσσεται όταν σε βρέφη ακόμα βάλεις υπερβολικά πολύπλοκη μουσική, τύπου Μπαχ κλπ.

Δεν έχω εμπειρία με σύνθεση soundtrack, αλλά θα σου αναφέρω κάποια πράγματα που ίσως να σου δώσουν λίγη τροφή για σκέψη. Υπάρχουν εκατομμύρια ost εκεί έξω. Κάθε συνθέτης προσεγγίζει διαφορετικά την εκάστοτε ταινία. Υπάρχουν μέτρια ost, κακά, αλλά και καταπληκτικά. Υπάρχουν συνθέτες που γράφουν πάνω στην ταινία βλέποντάς την και άλλοι που κοιμόντουσαν κατά την προβολή της και έγραψαν καταπληκτική μουσική μετά (ναι, αυτό το έκανε ο Nino Rota στο 8 1/2 του Φελίνι). Το θέμα είναι η μουσική να εξυπηρετεί την ταινία. Ούτε να την επισκιάζει, ούτε να είναι background. Πολύ σημαντικό επίσης είναι το timing. Άλλοι σε κρίσιμες σκηνές κορυφώνουν τις μελωδίες υπογραμμίζοντας τη δραματουργία και άλλοι επιλέγουν την απόλυτη παύση, μιας και η σιωπή επιδρά εξίσου αντίστοιχα. Σημαντικό δε είναι, κατ' εμέ, να μην παίζει διαρκώς μουσική, γιατί και αυτό μπορεί να είναι παγίδα από μόνο του. Καλό είναι να βρεις ένα βασικό θέμα, και να κάνεις και παραλλαγές. Έχει γίνει σε πολλά ost. Τέλος, θα σου πρότεινα να ακούσεις κάποια εναλλακτικά ost από τους εξής: Nick Cave & Warren Ellis - The Road & The assassination of Jesse James Neil Young - Dead man The secret life o Walter Mitty ost Sherlock Holmes (2009) - Hans Zimmer Les intouchables ost - Ludovico Einaudi Akira Yamaoka - Silent hill ost Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να βοηθήσουν κάπου κάπως. Α, και καλή επιτυχία!

Πάντως αυτός ο Weckl πρέπει να έχει ξεπατωθεί στο φτάρνισμα αυτές τις μέρες...

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο ανάμεσα στα τραγούδια, μιας και οι φωνές-ομιλίες περιέχουν συχνότητες τις οποίες αν κόψεις, θα χαλάσει ο ήχος. Θυμάμαι ότι στο Cool Edit παλιά υπήρχε ένα noise reduction που στην αρχή διάλεγες δείγμα του "θορύβου", το καθόριζε συχνοτικά και μετά το εφάρμοζες σε ολόκληρο το τραγούδι. Κάτι τέτοιο λογικά θα υπάρχει και σύγχρονα προγράμματα. Αυτό δούλευε κάπως με φυσήματα και όχι με φωνές. Οι φωνές είναι μεσαίες συχνοτικά, οπότε θα χάσεις αρκετά από τα τραγούδια. Μπορείς βέβαια να πειραματιστείς σε σημεία και όχι σε ολόκληρο τραγούδι. Ή μπορείς να κάνεις τον ήχο να χαλάει ή να κόβεται σε στυλ bootleg

Γιατί δεν τα φτιάχνεις μόνος σου; Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζεις. Ένα μέτρο, ένα χαρτί, ένα μολύβι και ένα τρυπάνι θα χρειαστείς. Ξυλεία μπορείς να βρεις σε πολλά μαγαζιά με εργαλεία. Θα σου βγει πολύ φθηνότερα και θα αισθανθείς ωραία που θα τα καταφέρεις.

Αυτό είναι σύνηθες στα ρεμπέτικά, μιας και τα πολλά τραγούδια είναι σε 9/8 και δεν είναι εύκολο να μετρήσει σωστά αυτό το έξτρα όγδοο που κλωτσάει. Μπορεί να βγαίνει στη φωνή, μπορεί να βγαίνει στο παίξιμο, αλλά με κάποιον που ξέρει να παίζει, φαίνεται. Βρε άμα πιούνε όλοι, τί εφτάρια, τί οχτάρια...όλα μια χαρά είναι

Μισό λεπτό, γιατί εδώ γίνεται λογικό σφάλμα. Το ρεμπέτικο στη Σμύρνη, τον Πειραιά και τη Νέα Υόρκη παίχτηκε από Έλληνες μουσικούς αλλά δεν δημιουργήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα. Εξελίχθηκε. Ξεκίνησε σε πρώιμη μορφή στη Σμύρνη, συνέχισε στον Πειραιά, όπου μορφοποιήθηκε σε τεράστιο βαθμό από τον Μάρκο Βαμβακάρη και τους λοιπούς ρεμπέτες. Οι δε ηχογραφήσεις που έγιναν στη Νέα Υόρκη, πραγματοποιήθηκαν από ομογενείς σε προηγούμενο χρονικό στάδιο από τις πρώτες αθηναϊκές, και εμφανίζουν αρκετές διαφορές, γιατί από τη μία πλευρά είναι η Μαρίκα Παπαγκίκα με τα μοιρολόγια της Σμύρνης, και από την άλλη ο Γιαννάκης Ιωαννίδης, ο Αντώνης Νταλγκάς κ.α., με συνθέσεις πρώιμου ρεμπέτικου, που δεν έχει και τόσο ξεκάθαρη δομή, όπως απέκτησε αργότερα. Έτσι δεν νομίζω ότι μπορούμε να συγκρίνουμε αυτά τα δημιουργήματα ίδιας κατηγορίας μουσικής, διότι δεν αναπτύχθηκαν εξαρχής σ' ένα μέρος, αλλά από ομάδες ατόμων που μετακινήθηκαν αφού είχαν ήδη βιώσει τον πολιτισμό της χώρας τους.

you know nothing gkourmoul1!

Καλημέρα! Εφόσον κάτι τέτοιο ισχύει σίγουρα για τη γλώσσα μιας χώρας, δεν βλέπω τον λόγο να μην έχει αντίκτυπο και στη μουσική της. Οι βόρειοι λαοί έχουν περισσότερα σύμφωνα, λιγότερα φωνήεντα, κάνουν οικονομία ενέργειας. Οι λαοί σε θερμότερες χώρες μιλάνε με περισσότερα φωνήεντα, μεγαλύτερη ένταση. Από 'κει και πέρα, ρόλο παίζουν και οι συνήθειες ενός λαού, τα ήθη, τα έθιμα, η ιστορία του. Δύσκολα λοιπόν θα παίζαν reggae οι Νορβηγοί και αντίστοιχα "παγωμένο" black metal οι Τζαμαϊκανοί. Ακόμα κι αν έκαναν τράμπα τις έξεις τους...:P Ένα μοιρολόι ηπειρώτικο μπορεί να περιγράφει τον θάνατο, το ίδιο όμως κι ένα fado πορτογαλέζικο, το ίδιο ένα blues, το ίδιο κι ένας αμανές μικρασιάτικος. Το γεγονός είναι ίδιο. Το πρίσμα αλλάζει.

Άλλοι πληρώνουν γι' αυτά και συ παραπονιέσαι...Πιστεύω είναι σχετικά δύσκολο να τους ασπρίσεις, ειδικά όταν πρόκειται για humbuckers, στους οποίους δεν είναι εύκολο να αφαιρεθεί το κάλυμμα, χωρίς να γίνει ζημιά (πρέπει να έχεις μια κάποια εμπειρία). Στη θέση σου ή θα έπαιρνα ένα cream, aged pickguard ή θα τους έτριβα με ένα πανί νοτισμένο σε ασετόν. Αλλά και πάλι δεν το θεωρώ πολύ καλή ιδέα, γιατί μπορεί να επιταχυνθεί ο πολυμερισμός του πλαστικού.

Το λινκ μάλλον έχει λήξει. Ψάχνοντας κάπου πήρε το μάτι μου ότι η γέφυρα του συγκεκριμένου μπάσου κανονικά είναι και με cover https://reverb.com/item/1492789-teisco-vintage-bass-bridge-cover-chrome (απ' αυτό λείπει ένα roller)

Ναι. Σε πρώτη φάση ανέβασε τη φωτογραφία χωρίς τα κόκκινα Χ του Paint, για να δούμε τη γέφυρα, και σε δεύτερη το πας σ' έναν τεχνικό (αν δε μπορείς να βρεις μια γέφυρα που να ταιριάζει) και ρωτάς τη γνώμη του. Αλλιώς απευθύνεσαι στο Halon Guitar Parts για να σου φτιάξουν μια χειροποίητη για το μπάσο αυτό. Ή ψάξε και στο ebay https://www.ebay.com/itm/TEISCO-ROLLER-BRIDGE-for-electric-BASS-guitar/372678744749?hash=item56c5625aad:g:nKwAAOSwmohc7CsB

μα τι λες; Αυτο το feature μπορει να το χρειαστεις, όταν αγοράσεις ένα fuzz πετάλι και θελήσεις να ρίξεις το voltage κάτω από τα 9v, προσομοιώνοντας τροφοδοσία τελειωμένης μπαταρίας

γιατί δεν παίρνεις έναν "κανονικό" ενισχυτή και ένα καλό attenuator για να κάνεις τη δουλειά σου;

Μήπως να σταματήσεις να ρωτάς σε κάθε απάντηση και να πάρεις κάποια απόφαση από μόνος σου; Δε θα το πάρουμε μαζί, ξέρεις...

τα center positive καλώδια, σε αντίθεση με τα κοινά για πετάλια τύπου Boss, σε κάποιες εταιρείες έχουν ένα κόκκινο περίβλημα. https://www.google.com/url?sa=i&source=images&cd=&ved=2ahUKEwiUtJLGsI7jAhVGzaQKHbU7APEQjRx6BAgBEAU&url=http%3A%2F%2Fwww.voodoolab.com%2Fshop%2Findex.php%3FcPath%3D22_24_30&psig=AOvVaw3DN6tDWO2NYpb7Be2EAD6e&ust=1561886977976895