TamTam

Υπάρχει και κάποιος στην Κυψέλη (ή υπήρχε). Θυμάμαι πως όταν θέλησα να πουλήσω το μεγαλύτερο μέρος από τη δική μου δισκοθήκη, βινύλια και cd εκατοντάδες (ευτυχώς πριν το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης, κι έτσι έπιασα κάποια σημαντικά χρήματα), είχα βάλει αγγελία στη Χρυσή ευκαιρία και μου ήρθε στο σπίτι άτομο, που ξεφύλλισε ένα προς ένα όλα μου τα βινύλια (που τα είχα σε καφάσια πάνω στο τραπέζι του σαλονιού) και μετά πήρε να διαλέξει και από τα cd μου. Μιλάμε για τέτοια ποσότητα που τον βοήθησα να κουβαλήσει τις κούτες έως το αυτοκίνητο. Μου είχε πει τότε ότι έχει ένα πολύ γνωστό μαγαζι με μεταχειρισμένα στην Κυψέλη, αλλά δεν συγκράτησα όνομα πια. Όποιος το ξέρει, ας μιλήσει. Σήμερα έχω κρατήσει καμιά 150αριά πολύ αγαπημένα μου βινύλια και δεν αγοράζω πια βινύλιο με τίποτα. Και από cd... αυτά που έμειναν, είναι κααπου 9-10 χιλιάδες άλμπουμ... Την είχα δει τότε υπαρξιακά, σε φάση, πότε θα προλάβω να τα ξανακούσω αυτά στη ζωή μου κι έτσι. Εχω κρατήσει όμως ό,τι αγάπησα και δεν θα αποχωριζόμουν ποτέ.

Μου έχει συμβεί με γυναίκα.

Ζαχαρίας στο Μοναστηράκι https://www.facebook.com/pg/Ζαχαρίας-Δισκοι-CD-Zaharias-Records-CD-501754273168019/about/ Στη στοά https://www.google.com/maps/uv?pb=!1s0x14a1bd22fa8e0f5f%3A0xd1f5773e2a61265b!3m1!7e115!4shttps%3A%2F%2Flh5.googleusercontent.com%2Fp%2FAF1QipNlGeEvsclSHusdcBVdWc6cKL-AErao55UW-oH5%3Dw310-h240-k-no!5zzrbOsc-HzrHPgc6vzrHPgiDOvM6_zr3Osc-Dz4TOt8-BzqzOus65XCAtIEdvb2dsZSBTZWFyY2g!15sCgIgAQ&imagekey=!1e10!2sAF1QipNlGeEvsclSHusdcBVdWc6cKL-AErao55UW-oH5&hl=en&sa=X&ved=2ahUKEwijn-zQwcHsAhUQDOwKHYh4C4kQoiowCnoECBcQAw

[τροφή για σκέψη, αναφορικα΄με τη λογοκρισία...] Οι δογματιστές της μπουρζουαζίας, άνθρωποι που διακήρυσσαν κάθε "ελευθερία" που θα μπορούσε να καταπνίξει τις απόψεις των άλλων, ήταν άπληστοι και ανενδοίαστοι πουριτανοί, που σε επίπεδο παιδείας, τους έκρινε κανείς κατώτερους από τον συνοικιακό παπουτσή. (εντάξει δεν το μεταφράζω τέλεια Joris-Karl Huysmans, À rebours Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια "ιερή συμμαχία" για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ κι ο Γκιζό, γάλλοι ριζοσπάστες και γερμανοί αστυνομικοί. Μαρξ - Έγκελς, Κομμουνιστικό μανιφέστο Κι αν κάποιοι αρνούνται να κάνουν ... dive deep στην ιστορία, τι να κάνουμε που είναι παλιά ιστορία! https://en.wikipedia.org/wiki/Doctrinaires?fbclid=IwAR2cL_euf0SOnBaY7bvFJqcQpm4JO3nxpjhvebe3S7n1vIREHLhGoHHsXyg

Ψάχνω να βρω το σχόλιο μου που έγραφα ότι "στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή υπάρχει ελευθερία της έκφρασης παρά την πολιτική ορθότητα". Δεν διαφωνω λοιπόν σε αυτό που λες. διαφωνώ στο ότι κατόπιν έμπλεξες, καταπίεση, στάλιν, διάρκεια καταπίεσης και νεκρούς για να αποδείξεις κάτι που ούτε μετριέται ούτε υπόκειται σε ποιοτική/ποσοτική διαφορά: ποιος είναι πιο καταπιεσμένος και ποιος κάνει/έκανε τις περισσότερες απανθρωπιές. Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό, όσο και να επιμένεις. Και προσωπικά, δεν μπορώ να βάλω στο ζύγι αν είναι χειρότερο να σε δολοφονήσουν μπάτσοι επειδή είσαι μαύρος στην Αμερική του τραμπ ή ομοφυλόφιλος στη Ρωσία του Πούτιν. Εσύ βγάζεις και πόρισμα -σαλάτα, μπερδεύοντας τα πάντα. Είναι οφ τόπικ όμως και το ξέρεις. Διότι εδώ (θα έπρεπε να) μιλάμε μόνο για τη λογοκρισία - που εμμέσως ή άμεσα υπάρχει πάντού, από τα Αραβικά Εμιράτα μέχρι το κουλιστάν. Και σε αυτό έχω συμφωνήσει εξαρχής: ότι στην Αμερική η ελευθερία της έκφρασης υφίσταται, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι σε άλλες χώρες - θα έλεγα ακόμη και από την Ελλάδα αυτή τη στιγμή (προσμετρώντας όλο το πλέγμα θρησκείας, κρατικής εξουσίας, εκπαίδευσης κλπ).

ΟK. Καθώς είπα δεν έχει νόημα για μένα αυτή η συζήτηση για το "ποιος είναι χειρότερος". Για σένα που έχει, ίσως σου φανεί χρήσιμο αυτό. (scroll down) https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/58/US_presidents_timeline_and_wars_they_started.pdf

Καλά. Συνεχίστε να παίζετε με τις ιδεολογικές ζυγαριές σας. Και όταν βγάλετε άκρη με το μέτρημα φρικαλεοτήτων. ενημερώστε μας. Θα αφήσω αυτό εδώ, να το προσμετρήσετε επίσης. Ειναι σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, εξάλλου. Με εκατομμύρια θύματα αντίστοιχα του δίδυμου Χίτλερ-Στάλιν https://terrapapers.com/to-ktinos-leopoldos-v-tou-velgiou/

Το έβαλα για να δέιξω ότι δεν είναι ποδοσφαιρικά τα διλήμματα "ο ένας είναι καλύτερος και ο άλλος χειρότερος" . Δεν ήταν ποτέ βασικά. Και στη Ρωσία του Πούτιν έχουν γίνει πολύ χειρότερα από αυτό που αναφέρεις περί λογοκρισίας, έχουν εξαφανιστεί αντιφρονούντες, δολοφονηθεί δημοσιογράφοι κλπ. Αλλά δεν μπορούμε να τα βάλουμε στο ζύγι γιατί γίνονταν και γίνονται παντού.

Το είδες Κώστα? Είναι τρομακτικό...

Home of the brave , land of the free. Σήμερα.

Μάλλον έχεις δίκιο φίλε . Σόρι φορ δις

<...>

The fake news media... Ο λατρεμένος ANDY SERKIS που μεταξύ άλλων έχει κάνει φωνές για διάφορα πλάσματα σε ταινίες (από τον Πλανήτη των Πιθήκων μέχρι τον Σμίγκολ/Γκόλουμ) , διαβάζει tweets του καροτοκέφαλου (ήταν την εποχή που ο τραμπ είχε τουιτάρει κάτι ακατάληπτο που έγινε viral για πολλές εδομάδες, συγκεκριμένα τη λέξη "covevefe"" ). Δεν είναι πολιτικό το σχόλιο μου -λίγο off topic απλώς αλλά ο Serkis παιδιά εδώ, αν δεν το έχετε δει, είναι απολαυστικός. Kαι ως σπουδαίος ηθοποιός που είναι, το πρώτο πράγμα που κάνει για να μπει στο ρόλο που του ζητάνε, είναι να σωματοποιήσει την ηθοποιία του, ανεβαίνοντας στην καρέκλα όπως θα έκανε το σμίγκολ... Enjoy!

Ωραία σχόλια και του Πνοή κ Νυξη και το δικό σου πάνω σε ότι είπε. Θα προσθέσω μόνο, ως στοιχείο προβληματισμού σε όλα λέτε - με τα οποία δεν διαφωνώ, πώς στην ηλεκτρονική εποχή α) δεν είναι δυνατόν να ελέγξουν κάποιο μέσο και αυτό να μην "πεθάνει" β) στη θέση του θα ξεπηδήσει κάτι άλλο που δεν θα το ελέγχουν γ) αν μπορούσαν κάτι να το ελέγξουν (κυβερνήσεις, κέντρα εξουσίας κλπ) θα το είχαν κάνει ήδη Ας τα έχουμε αυτά υπόψη όταν π.χ. σκέφτομαστε πως γίνονται πολύ δειλές, λεπτές νομοθετικές κινήσεις κλπ., οπως έγραψε ο Πανόριος.\

Yameth, και όσοι παρακολουθείτε το internet κάποιες δεκαετίες, ξέρετε πολύ καλά από τη day 1, ότι ο τοξικός λόγος περισσεύει. Γενικά είναι πολύ εύκολο, όταν εκφράσεις μια γνώμη, να στραπατσαριστεί από εκατοντάδες αργόσχολους που δεν έκαναν τον κόπο ούτε αυτή να διαβάσουν στο σύνολό της ούτε να δεχτούν μια εξήγηση, χωρίς να κάνουν δίκη προθέσεων. Μου έχει συμβεί κι εμένα εδώ αν θυμάστε. Γι' αυτό άλλωστε και δεν μπορεί να γίνει καλοπροαίρετη κουβέντα και πάντα καταφεύγουμε στο χιούμορ και το γυρνάμε στην τρελή, με πολιτικές αιχμές, άσπρο-μαύρο κλπ. Και καλά, κάποιοι εδώ έχουν χιούμορ, κάποιοι άλλοι( όπως εγώ) που δεν έχουμε, τι να πούμε? :) Δεν θα μπω στην ουσία κάποιων πραγμάτων που γράφεις για τον καροτοκέφαλο, γιατί θα μαλώσουμε. Θα πω όμως μόνο -και ελπίζω να συμφωνεις, ότι παρά την πολιτική ορθότητα που έχει ισοπεδώσει τα πάντα, αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ υπάρχει ελευθερία του λόγου.

Κι εγώ μάρτυρας υπεράσπισης, όποτε θες. Ειρήσθω εν παρόδω, νομίζω ότι ο τίτλος του ποστ είναι επίσης ανοιχτός στις χιλιάδες ερμηνείες και στον υποκειμενισμό (ποιος είναι... "άξιος"?! να λογοκρίνει ) . Όχι πως χρειάζονται και επιπλέον παρακίνηση για να ξεσαλώσουν τα παλικάρια του φόρουμ μας αλλά... λέμε. Having said this, νομίζω ότι ο τίτλος του poll που δημοσίευσες, OP, είναι πολύ πιο to the point ("Eχουν το δικαίωμα εμπορικές επιχειρήσεις να λογοκρίνουν?") και μπορεί, μπορείιιι , λέγω, να υπήρχε διάθεση να συζητηθεί σοβαρά κάτι τέτοιο . (ξαναλέμε) Η πολιτική ορθότητα όπως τη θέτεις είναι τεράαααστιο θέμα. Και θα έπρεπε να γράφουμε σεντόνια και να διαφωνούμε ακόμη κι εκεί που συμφωνούμε κατά βάση. Όλοι. Από τη στιγμή που αυτό που "ενννοεί" ο ένας δεν είναι αυτό που "εννοεί" ο άλλος, υπάρχει πρόβλημα ουσιαστικό επικοινωνίας , συναίνεσης και συνύπαρξης. Τι να λέμε... Σε μια κρίση καλής προαίρεσης, θα απέδιδα ολα μας τα δεινά, στην υπερπληροφόρηση. Too much information.

Νομίζω ότι το νήμα έχει καφενοποιηθεί -και όχι άδικα, δεδομένου ότι το op ήταν αρκετά ασαφές Γενικά πάντως, έχω την εντύπωση ότι ισχύουν και τα δυο που διακρίνω να συζητούνται α) ένας ιδιωτικός ιστοχώρος/πλατφόρμα κλπ έχει δικαίωμα να ορίζει τον κανονισμό του και τους όρους χρήσης του β) θα πρέπει αυτοί οι κανονισμοί να είναι σύνομμοι , τουλάχιστον με τους νόμους της χώρας, που έχει έδρα η επιχείρηση | Παράδειγμα: μπορεί ο ζουκενμπεργκ να αλλαζει από τέμπλειτ μέχρι όρους χρησης όποτε γουστάρει, ή το Paypal να σου στέλνει ειδοποιηση ότι π.χ. αυξάνει τις κρατήσεις του κ.ο.κ., όμως δεν μπορεί πχ. ο πρώτος να χρησιμοποιήσει προσωπικά σου δεδομένα, ή π.χ. το Paypal να λειτουργήσει με όρους τοκογλυφικούς κλπ, γιατί αυτά αντίκεινται στην ισχύουσα νομοθεσία. Τα γράφω όλα αυτά βέβαια, χωρίς να είμαι ειδικός, αλλά τονίζω ότι δεν είναι άσπρο-μαύρο όπως το παρουσιάζουν μερικοί συνομιλητές ούτε θέμα ιδεολογικό, αλλά θέμα κανόνων της αγοράς. Εν ολίγοις, μια χαρά θα τον πετάξεις έξω από το μαγαζί σου Πνοή και Νύξη, κι εγώ το ίδιο θα έκανα, αλλά αυτό δεν αποκλείει ότι αν ο τύπος θέλει να το τραβήξει το θέμα από τα μαλλιά, ότι δεν μπορεί να σε καταγγείλει για άρνηση παροχής υπηρεσιών...

Α ρε τυπάρα... δειτε αυτο βίντεο αν δεν το έχετε δει...

https://www.tmz.com/2020/10/06/eddie-van-halen-dead-dies-cancer-65/ Devastated...

wow! σούπερ φίλε, συγχαρητήρια

Α γεια σου Α γεια σου κι εσένα

Εντάξει δεν τίθεται ζήτημα σωστού κ λάθους κτγμ. Αλλά τι σου αρέσει να ακούς. Εγώ μπορώ να πάθω πλάκα με μια ερμηνεία ή με μια μελωδική γραμμή, ένα attitude, μια χροιά κλπ ακόμη κι αν είναι ηχογραφημένη με κινητό και συνοδεύει ένα αφρικανικό μονόχορδο. Δεν αναζητώ την τελειότητα γιατί δεν υπάρχει έτσι όπως την εννοεί (ίσως) ο Γιώργος. Για μένα τέλειο είναι το "ατελές". Για την ακρίβεια, συνειδητοποιώ πως όλα όσα μου αρέσουν -από τους Rolling Stones μέχρι την παραδοσιακή μουσική , δεν ήταν ποτέ "τέλεια", αλλά ακούγονταν τέλεια μέσα στην ατέλειά τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να εκτιμήσω ή να λατρέψω π.χ. τους U2 ή μια άψογη παραγωγή της Kate Bush (τυχαία το όνομα), απλά εξηγώ την προσέγγισή μου. Με συνεπαίρνει ένας λαρυγγισμός της PJ Harvey ή η στιγμή που μια χορδή του SRV χτυπάει στην ταστιέρα από τη δύναμη που τη βαράει (aka ερμηνεία της στιγμής), που αδιαφορώ για το αν είναι προσχεδιασμένο ή όχι. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω ΄αν η out of tune νότα του Charlie Parker είναι επίτηδες ή όχι, αλλά με τρελαίνει το πώς δεν ακούγεται σαν λάθος , το πώς το μαζεύει όλο το πράγμα μετά και όλο αυτό γίνεται όμορφο. Εκεί εντοπίζω και την καλλιτεχνικη΄ταυτότητα, το ότι ακούω π.χ. έναν μουσικό και μπορώ να καταλάβω ποιος είναι απότον ήχο , την ερμηνεία και το παίξιμό του. Και η καλλιτεχνική ταυτότητα είναι ζητούμενο για κάθε καλλιτέχνη ανά τους αιώνες κτγμ. Από τον Πικάσο μέχρι τον Mark Knopfler και αμέτρητους άλλους - που δεν υπάρχει περίπτωση να δεις /ακούσεις έργο τους και να μην καταλάβεις αμέσως ότι είναι δικό τους. (σόρι γαι το σεντόνι και για το name dropping)

Το φραζάρισμα παίζει ρόλο για μένα, σε συνδυασμό με την ερμηνεία. Σα να έχεις γράψει τη μελωδία στο μυαλό σου και να προσπαθείς να την παίξεις πειστικά στο όργανο , και όχι το αντίθετο.