Αετός

Γεια σου ρε Μήτσο με τη κοντοσουβλάρα σου (δώστε βάση σε μπάσο)

Ζέστα, τζιτζίκια, ντάγκλα, ανεμιστήρας αγκαλιά, μεσημεριανή μελαγχολία.

Μ'αυτά στο μυαλό θυμήθηκα πως δε σας έδειξα ποτέ ένα Project proposal που στείλαμε  με μια φίλη σκηνοθέτη μια ανοιχτή πρόσκληση της στέγης γραμμάτων και τεχνών για νέα έργα.

Σφηνάκι δηλαδή, γι'αυτό και δε το έβαλα στα βίντεο.

Ρε παιδιά ξέρει κανείς πως φεύγει μια λαδιά απο παπούτσι suede?

Ρε παιδιά ξέρει κανείς πως φεύγει μια λαδιά απο παπούτσι suede?

Ρε παιδιά ξέρει κανείς πως φεύγει μια λαδιά απο παπούτσι suede?

Ρε παιδιά ξέρει κανείς πως φεύγει μια λαδιά απο παπούτσι suede?

Ρε παιδιά ξέρει κανείς πως φεύγει μια λαδιά απο παπούτσι suede?

Μας άφησε ο κολοσσός που διαμόρφωσε τη κινηματογραφική μουσική όπως κανείς άλλος. 

Λοιπόν παιδιά, χθες το βράδυ άκουγε ο αδερφός μου κάτι περίεργα χρατς χρουτς στον κήπο.

Σκεφτήκαμε μήπως ήταν ποντίκι, αλλά έχουμε γάτες κυνηγούς, και μας φάνηκε περίεργο.

Πάμε σήμερα να δούμε και τι βρίσκουμε ....

Ένα υπέροχο, πασίγλυκο, κατατρομαγμένο, μικρό σκατζοχοιράκι, που είχε γεμίσει κακά όλο το σύμπαν, και είχε γίνει μια μπαλίτσα.

Το πήραμε και το πήγαμε σε κάτι θάμνους κάτω από τα δέντρα πίσω από το σπίτι.

Αυτό κρύφτηκε στους θάμνους, και μετά ξεθάρρεψε και έφυγε.

Οι μικρές ανηψιές μου το έβγαλαν Φίφη, χαχαχαχα και το φώναζαν περιμένοντας να τις ακούσει.

Απίστευτα γλυκό πλασματάκι.

Λοιπόν παιδιά, χθες το βράδυ άκουγε ο αδερφός μου κάτι περίεργα χρατς χρουτς στον κήπο.

Σκεφτήκαμε μήπως ήταν ποντίκι, αλλά έχουμε γάτες κυνηγούς, και μας φάνηκε περίεργο.

Πάμε σήμερα να δούμε και τι βρίσκουμε ....

Ένα υπέροχο, πασίγλυκο, κατατρομαγμένο, μικρό σκατζοχοιράκι, που είχε γεμίσει κακά όλο το σύμπαν, και είχε γίνει μια μπαλίτσα.

Το πήραμε και το πήγαμε σε κάτι θάμνους κάτω από τα δέντρα πίσω από το σπίτι.

Αυτό κρύφτηκε στους θάμνους, και μετά ξεθάρρεψε και έφυγε.

Οι μικρές ανηψιές μου το έβγαλαν Φίφη, χαχαχαχα και το φώναζαν περιμένοντας να τις ακούσει.

Απίστευτα γλυκό πλασματάκι.

Καλοκαίριασε.Όχι άλλο σκούτερ με σαγιονάρα ρε παιδιά.

Έλεος!

Χρόνια πολλά Γιώργηδες!

Χρόνια πολλά παίδες! Να είμαστε καλά και του χρόνου.

Θα ρίξω δύο (2) μπριζόλες στην ψησταριά, στο μπαλκόνι, πατατούλες, τζατζίκι custom made, Μοσχοφίλερο δροσερό και γίναμε.

Το πιο ανέμελο Πάσχα φέτος. Χωρίς διαδικασίες που και πως, ποιος θα 'ρθει και γιατι όχι, ψώνια, πρωινό ξύπνημα κλπ.

Εχει και τα καλά του το μένουμε σπίτι.

Λοιπόν σήμερα έχει σφουγγάτο με πιπεριές, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, κρεμμύδια, πατάτες, μανιτάρια, χωριάτικο λουκάνικο, τυριά και ντομάτες.

Και φυσικά καβουρδισμένο σουσάμι.

Καλή μας όρεξη (θα το φάω αρκετά αργότερα).

Λοιπόν σήμερα έχει σφουγγάτο με πιπεριές, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, κρεμμύδια, πατάτες, μανιτάρια, χωριάτικο λουκάνικο, τυριά και ντομάτες.

Και φυσικά καβουρδισμένο σουσάμι.

Καλή μας όρεξη (θα το φάω αρκετά αργότερα).

Λοιπόν σήμερα έχει σφουγγάτο με πιπεριές, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, κρεμμύδια, πατάτες, μανιτάρια, χωριάτικο λουκάνικο, τυριά και ντομάτες.

Και φυσικά καβουρδισμένο σουσάμι.

Καλή μας όρεξη (θα το φάω αρκετά αργότερα).

Μιλάω με γνωστό που οδηγεί μηχανάκι για την κατάσταση χάους στους ελληνικούς δρόμους. Μου λέει "Φίλε εγώ είμαι τρομερά προσεχτικός αλλά 2-3 φορές έχω κινδυνεύσει πολύ σοβαρά από οδηγούς. Δικό τους το φταίξιμο πάντως". Τον ρωτάω "κόκκινα περνάς;", μου απαντάει "τι σχέση έχει τώρα αυτό;". Ξαναρωτάω "κόκκινα περνάς;". Μου απαντάει "ε ναι, αναγκαστικά".

Μιλάω με γνωστό που οδηγεί μηχανάκι για την κατάσταση χάους στους ελληνικούς δρόμους. Μου λέει "Φίλε εγώ είμαι τρομερά προσεχτικός αλλά 2-3 φορές έχω κινδυνεύσει πολύ σοβαρά από οδηγούς. Δικό τους το φταίξιμο πάντως". Τον ρωτάω "κόκκινα περνάς;", μου απαντάει "τι σχέση έχει τώρα αυτό;". Ξαναρωτάω "κόκκινα περνάς;". Μου απαντάει "ε ναι, αναγκαστικά".

Μιλάω με γνωστό που οδηγεί μηχανάκι για την κατάσταση χάους στους ελληνικούς δρόμους. Μου λέει "Φίλε εγώ είμαι τρομερά προσεχτικός αλλά 2-3 φορές έχω κινδυνεύσει πολύ σοβαρά από οδηγούς. Δικό τους το φταίξιμο πάντως". Τον ρωτάω "κόκκινα περνάς;", μου απαντάει "τι σχέση έχει τώρα αυτό;". Ξαναρωτάω "κόκκινα περνάς;". Μου απαντάει "ε ναι, αναγκαστικά".

Σήμερα πρέπει να ήταν η πιο ζεστή μέρα του Αυγούστου. Και συνεχίζει. Πόσο γουστάρω Κωλοκαίρι...

Τυχαίο που στην Κόλαση κάνει ζέστη κι όχι κρύο;

Πριν από 12 μέρες, Παρασκευή ήταν, άκουγα από το πρωί ένα κλάμμα μωρού, που ερχόταν από κάπου μακριά.

Το απόγευμα πλησίασα προς την κατεύθυνση από την οποία το άκουγα, και κάτω από ένα κλαδί, βρήκα ένα μωρό γατάκι (10-15 ημερών).

Ήταν μόνο του, χωρίς μαμά και αδερφάκια, και έχω την εντύπωση ότι το παράτησε εκεί ανθρώπινο χέρι.

Δεν μπορούσε να περπατήσει ("άνοιγαν" τα ποδαράκια του), δεν μπορούσε ούτε να στηριχθεί όρθιο.

Τα ματάκια της ήταν κατάμαυρα και θολά.

Πώς μπορούν άνθρωποι να αφήσουν μόνο του ένα τέτοιο πλασματάκι!

Τρόμαξα μήπως μου πεθάνει (έπινε ελάχιστες σταγόνες αγελαδινού γάλακτος που είχα, από σύριγγα).

Μόλις πήγε Δευτέρα της πήρα υποκατάστατο μητρικού γάλακτος και μπιμπερό.

Έγινε διπλάσια από τότε (ξέχασα να πω ότι είναι κοριτσάκι).

Παραπατάει ακόμα, αλλά είναι κανονικό τρακτέρ, ανεβαίνει παντού.

Τσιρίζει συνέχεια, εκτός από όταν τρώει, ή κοιμάται.

Οι 5χρονες ανηψιές μου τρελλάθηκαν όταν την είδαν, την έβαλαν πάνω στα ποδήλατά τους και τα πατίνια τους και την έκαναν βόλτες.

Άλλο που δεν ήθελε κι αυτή. Κουνούσε την ποντικοουρίτσα της, καταευχαριστημένη.

Της έβγαλαν και το όνομα cookie.

Είναι όντως σαν μπισκοτάκι.

Κώστας Μόντης-Νύχτες

Καλά, θ’ απορροφήσουν κάτι από την έγνοια σου
η μέρα, η κίνηση, η δουλειά σου, οι φίλοι,
και θα μπορέσεις ύστερα να πας
σε κάνα θέατρο ή κέντρον ή όπου αλλού.
Όμως όταν τελειώσουν όλα
τα θέατρα και τα κέντρα κλείσουν,
και πουν οι Φίλοι καληνύχτα,
και πρέπει να γυρίσεις πια στο σπίτι – τι θα γίνεi;
Το ξέρεις πως η σκληρή, αδυσώπητη
σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θα ‘σαι μονάχος.
Και τότες θα λογαριαστείτε.
Θες ή δε θες θα μπουν κάτω όλα, να λογαριαστείτε.
Θα ‘σαι μονάχος
κι ανυπεράσπιστος απ’ το θέατρο και τα κέντρα,
κι απ’ τη δουλειά σου και τους φίλους.
Σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θά ‘ρθει – δε γίνεται. Είν’ τόσο σίγουρη γι’ αυτό, και περιμένει.
Είναι στο σπίτι και σε περιμένει.

Κώστας Μόντης-Νύχτες

Καλά, θ’ απορροφήσουν κάτι από την έγνοια σου
η μέρα, η κίνηση, η δουλειά σου, οι φίλοι,
και θα μπορέσεις ύστερα να πας
σε κάνα θέατρο ή κέντρον ή όπου αλλού.
Όμως όταν τελειώσουν όλα
τα θέατρα και τα κέντρα κλείσουν,
και πουν οι Φίλοι καληνύχτα,
και πρέπει να γυρίσεις πια στο σπίτι – τι θα γίνεi;
Το ξέρεις πως η σκληρή, αδυσώπητη
σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θα ‘σαι μονάχος.
Και τότες θα λογαριαστείτε.
Θες ή δε θες θα μπουν κάτω όλα, να λογαριαστείτε.
Θα ‘σαι μονάχος
κι ανυπεράσπιστος απ’ το θέατρο και τα κέντρα,
κι απ’ τη δουλειά σου και τους φίλους.
Σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θά ‘ρθει – δε γίνεται. Είν’ τόσο σίγουρη γι’ αυτό, και περιμένει.
Είναι στο σπίτι και σε περιμένει.