O Daniel ash (για bauhaus καταστάσεις, όχι τόσο στις glamιες του) παίζει με fernandes κυρίως λόγω του sustainer. Από κει και πέρα ο ήχος του είναι προϊόν του καμμένου εγκεφάλου του, ενος σάπιου distortion (θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε σάπιο distortion) και μερικών echo, chorus και flanger πεταλακίων (δηλαδή ο στάνταρ εξοπλισμός κάθε gothic κιθαρίστα που σέβεται τον εαυτό του). Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι ότι έκανε ότι ήθελε, όπως ήθελε και όποτε ήθελε (δεν έχει και τόσο τρομερα chops θα έλεγα). Βοηθάει βέβαια να έχεις και τους David J και Peter Murphy δίπλα σου.