kwstas79

Χοιρινή ωμοπλάτη με σάλτσα μπύρας και φυσικά πατάτα και ξινολάχανο, ή όπως το λέμε και στο χωριό μου, Schäufele. Και φάτε εσείς τα γεμιστά με τον κιμά ΡΕ ΛΑΚΗΔΕΣ.

Hint: όλες οι κιθάρες έχουν 6 χορδές.

@Marathon: Για πες όμως, τι μαρκαδόρους, τι προεργασία, τί λούστρα; Με το τσιγγέλι θα στα βγάζουμε μάστορα; :D

Είδα αυτήν την ακουστική την περασμένη παρασκευή σε μια έκθεση στην Νυρεμβέργη. Κόντεψα να πάθω αναφυλακτικό σοκ, πιό κιτς πεθαίνεις.

Ομολογώ πως δεν είχα ασχοληθεί ποτέ μαζί τους, ο ήχος τους κάπως γνώριμος στο αυτί, αλλά μέχρι εκεί. Κατά τύχη έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο σήμερα. Σοκ και δέος. http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/50762#comment

Αν και ξεκίνησα με γιαμάχα, τα κάζιο πάντοτε τα εκτιμούσα. Με ένα τέτοιο "παιχνιδάκι" που είχε κάτι σαν σάμπλερ, βγάζαμε πρόβα. Ηχογραφούσα την κιθάρα με νεκ μαγνήτη και τέρμα κομμένο το tone καρφί στο κάζιο, και αυτό ήταν το μπάσο. Βάζαμε μετά τα απίστευτα (από όλες τις απόψεις) ντραμς και δημιουργούσαμε ανίερες ωδές στον σατανά και την Άντζελα Δημητρίου. Έτσι κάναμε κέφι στο χωριό κάποτε, τώρα μας έφαγε η ταξικότητα ρε πούστη μου.

Αν και έχει 2 περιττά ποτεσιόμετρα, το παραβλέπω. Είμαι διατεθειμένος να παραβλέψω ακόμα και το απαίσιο γούστο του ιδιοκτήτη στα σεντόνια, τόσο γαμάτη είναι λέμε.

Από την στιγμή που η κιθάρα που έχεις δεν έχει κάποιο πρόβλημα και σε βολεύει στο χέρι, θα σου πρότεινα και εγώ αναβάθμιση σε μαγνήτες και ηλεκτρικά (απαραίτητο αν η κιθάρα σου έχει τα γνήσια ποτεσιόμετρα/output jack). Με τα ρέστα μπορείς να πάρεις κάνα πεταλάκι αν θέλεις, ή, έστω μερικά ομόλογα ελληνικού δημοσίου βρε αδερφέ.

Κράξον μεν, θαύμασον δε. http://www.youtube.com/watch?v=t5kZ0YOZeV4&spfreload=1

Τα έχω βάλει με κάθε είδος εντόμων και έχω θριαμβεύσει. Στο τωρινό σπίτι είχα μικρό προβλημα με ψείρες του ξύλου (ή όπως διάλο λέγονται) και μυρμήγκια. Δεν άντεξαν το δυνατό μου μπιτ και εξαϋλώθηκαν (βοήθησε και μια σκόνη που πήρα βέβαια). Αλλά αυτό ήταν μια μικρή αψιμαχία μπροστά στην ΕΠΙΚΟΤΕΡΗ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ που είχα δώσει σαν νέος εναντίον ολοκληρων ορδώς μαύρων γυαλιστερών κατσαρίδων. Συγκατοικούσα τον καιρόν εκείνον με άτομο παντελώς ανέμελο και πανκ, για το οποίο η έννοια της καθαριότητας ήτο παντελώς άγνωστη. Όταν σηκώθηκα ένα βράδυ για να επισκευτώ την κουζίνα και είδα τους τοίχους να κουνιούνται, είπα "οκ, δεν πάει άλλο". Μετά απο συμβουλή φίλου αγόρασα ένα υπερ-φάρμακο και ψέκασα τα πάντα. Άφησα το σπίτι ασφουγγάριστο (ανέκδοτο - ο τύπος δεν ήξερε πως μοιάζει η σφουγγαρίστρα έτσι και αλλιώς) για 2 μέρες. Μετά από 2 ημέρες πήγα και αγόρασα φτυάρι για να ξεφορτωθώ τα πτώματα. Τα κάψαμε στην αυλή πανηγυρικά. Επικές στιγμές. Όταν έφυγα από εκεί βέβαια (μετά από 1,5 χρόνο) οι ορδές της Μόρντορ ξανάρθαν. Ηθικό δίδαγμα αγαπημένες μου φίλες: η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά (η άλλη μισή είναι τα υψηλά bpm).

Ωραία δουλειά στο κιτ φίλος, είχα κάνει και εγώ ένα τέτοιο όταν ήμουν νέος, αλλά πιό πανκ, μιάς και δεν είμαι κυριλέ (όπως ο άλλος νεαρός που έβλεπε κύκλους κάποτε).

Για μένα το μπάσο είναι σαν τα αγγλικά. Easy to learn, difficult to master.

Ίσως ο καλύτερος ρυθμικός κιθαρίστας της γενιάς του, μπορεί να έκανε μπόλικα λάθη, αλλά για ότι έκανε στα 80ς με την υπόλοιπη κομπανία του τα συγχωρούμε.

Ρίψεις σιδήρου =========== Ρίμες απλοϊκές ανθοί μαραμένοι τον Αύγουστο(ν) Στήθη πεσμένα, πλιάτσικο σε επαρχιακό μπακάλικο ανέχειας ανάγνωσμα(ν)

Εμείς οι κατοικούντες εν Φρανκονία ήμεθα μισοί-μισοί, καθολικοί και καλβινισταί ζούμε εις αρμονίαν υπό τον ζυγόν της Βαυαρικής Αυτοκρατορίας κλπ κλπ κλπ. Μα θα έρθει κάποτε η ημέρα που θα τους πνίζουμε όλους στο αίμα, στην ντούνκελ και στο σοϊφελε. Αλήτες.

Πέντε μονοί σ' ένα κλαρί (δημώδες) ========================== Πέντε μονοί σ' ένα κλαρί και ο X2N από κάτω πέντε μετάνοιες έκανε "μονοί, ελάτε κάτω" "Κάτω δεν κατεβαίνουμε γιατί 'σαι σκανταλιάρης σε high gain μέρη τριγυρνάς και συνεχώς σρεντάρεις"

Όχι φίλος, σκέτο ήταν, διάγομεν λιτόν βίον.

https://www.youtube.com/watch?v=_lPZamy3yQg

Βασικά να το ξεφορτωθεί θέλει, με ένα 50ρικο το πήρα. Από υγρασία δεν έχει υποφέρει, μέσα στο σπίτι το έχει. Ρε γαμώτο το λυπάμαι, αλλά δεν παίζει να το ιυοθετήσω.

Με ρωτάς τι γίνεται; Της ποτάνας γίνεται.

Ντόπιο πράμα λέμε.

Τελικά το όργανο είναι κατάλληλο μόνο για avant-garde μονοπάτια, δηλαδή είναι εντελώς ξεκούρδιστο. Τουλάχιστον δεν είναι τίποτα σπασμένο, αλλά δεν παίζει να ασχοληθώ φυσικά. Η γειτόνισσα θέλει να το ξεφορτωθεί/σκοτώσει, αλλά δεν υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον, και εγώ δεν έχω χώρο και δεν ξέρω να παίζω (λεπτομέρεια). Άπφελστρούντελ δεν έπαιζε, αλλά υπήρξε κάτι με δαμάσκηνα που δεν θυμάμαι όνομα, αλλά άξιζε. Ακολουθούν φωτό.