dimsonic

στις αγγελίες απο κινητό όταν υπάρχουν πολλές φωτογραφίες φαίνεται μόνο η πρώτη

για ποιό λόγο αναβαθμίζεις? με τι θα την χρησιμοποιήσεις? η μια είναι usb η άλλη firewire

προσυπογράφω το παραπάνω. Οι πυκνωτές δεν θέλουν μέτρημα. Και ένα πολύμετρο που να μετράει σωστά πυκνωτές ξεκινάει από τα 100. Εσένα σου χρειάζεται ένα των 10 ευρώ για απλές δουλειες Μην ασχοληθείς με τον ενισχυτή. Υψηλές τάσεις, κίνδυνος

no comments!

Θα πιάσεις... είσαι μικρός ακόμα. Πόσο είναι ο μικρός? Εγώ και black eyed peas και back street boys αγόρασα (για την θυγατέρα) και Παπαρίζου και βάλε... Σήμερα μπορεί να έχει τη μισή δισκοθήκη μου στο κινητό βέβαια (φυσικά ΟΧΙ αντιγραμμένη από το σκληρό μου, αλλά κατεβασμένη από το youtube). Τελικά υπάρχει Θεός. νομίζω εξήγησα τον λόγο πιό πάνω. Δεν έχω άλλη απασχόληση πλην της μουσικής (και με ό,τι άπτεται αυτής)

το συστήνω ανεπιφύλακτα δίκοπο μαχαίρι για όποιον παίρνει μόνο τον αφρό. Η πληροφορία υπάρχει, αρκεί να την ψάξεις στις πίσω σελίδες. Εγώ δεν χρησιμοποιώ το internet για να ακούσω τα σημερινά, αλλά για αυτά που δεν έζησα. (να συμπληρώσω κενά) τεσπα.... το σταματάω και εγώ εδώ, γιατί σίγουρα κάποιοι βγάζουν φλύκταινες, και κάποιοι άλλοι μετράνε τα ποστ μου

1. σήμερα δεν υπάρχουν μεγέθη. Υπάρχει το διαδίκτυο και όλα αγοράζονται. Σήμερα όλα είναι κλικς. Δεν υπάρχει η μίνιμουμ ποιοτική προεπιλογή. 2. οι πωλήσεις τουλάχιστον στην εποχή που αναφέρομαι εγώ (60-70) είχαν αντίκρυσμα. Υπήρχε και το airplay, φυσικά. (άλλη μεγάλη διαφορά του τότε με το σήμερα). Δεν εγιναν τυχαία πλούσιοι όσοι έγιναν τότε που τους τα κλέβανε οι μανατζερ και οι εκδότες. Αν δεν υπήρχαν πωλήσεις, σιγά μην δεν ήταν εκατομυριούχοι οι beatles και οι stones που τους τα κλέψανε όλα σχεδον μέχρι το 1969

γι αυτόν τον λόγο ψάχνω και ακούω μουσικές από soundcloud και συναφή. και αυτός είναι ο λόγος που σήμερα τα μεγάλα ταλέντα δεν μπορούν να προχωρήσουν. Τα είπε ο Zappa σε μια συνέντευξη. (Κοίτα σύμπτωση). Διότι έχει αλλάξει ο ρόλος των παραγωγών και της επιτυχίας. Το είπε και ο Beato στο τελευταίο του video χτες. όσο για τους παλιούς που δεν έζησα, εκμεταλλεύομαι σήμερα το internet. Πχ για τον Louis Shelton που σας έβαλα σήμερα, δεν τον ήξερα παρ όλο που έχω ασχοληθεί πολύ με τους Wrecking Crue και μου αρέσει και το Lowdown και οι Monkeys.

το μεγεθος του καθενός είναι σχετικό με την εποχή. Οι πωλήσεις σήμερα δεν έχουν αντίκρυσμα. Τότε είχαν. Σήμερα υπάρχει internet και youtube.

Πολύ πιό πριν έγραφε στον Ηχο. Αυτά είνα μετά. μπορώ να σου πω τι έγραφε για τον δίσκο του Peter Frampton I'm in you Φέρτε τον εξορκιστή!

όχι Τον Ζήλο σου είπα τον διάβαζα μέχρι το 81 και πολλές φορές θύμωνα με όσα έγραφε (τα έγραψε πιό πάνω ο ΣΦ Μια φορά να σου τύχει - διαγράφεις). Με τον Λυμπερόπουλο συμφωνούμε σε λίγα, διαφωνούμε σε πολλά αλλά ξέρουμε ότι ο καθένας κόβει φλέβες γι αυτά που γουστάρει. Τελικά ο Ν δεν ήταν στον στρατό-συνάδελφοι στη σχολή είμασταν....άστο αυτό. Γιατί να μην τους θυμάμαι? Όταν πχ μιλάω με τον Λ μια φορά τον μήνα? ή να μη θυμάμαι τον Παπαδημητρίου που στα πρώτα μας χρόνια μας στήριξε ιδιαίτερα? Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει οι απόψεις κάποιου να προέρχονται από το τι διάβασε, αν διάβασε από κάπου? Αν διάβαζα κάπου κάτι φρόντιζα να αποκτήσω το συντομώτερο δυνατό από πρώτο χέρι άποψη. Ζαππα ακούγαμε από 4η γυμνασίου και προσπαθούσα να παίξω όλα αυτά (μάταια) στα 16 μου. Δεν έχω γνώμη για κανέναν αν δεν τον έχω ακούσει και προφανώς δεν μπαίνω σε κανένα πειρασμό να γράψω κάτι για κάποιον που δεν ξέρω καλά. συμφωνώ μόνο για τις εποχές, αλλά όχι για την ποδοσφαιροποίηση της μουσικής. Και θα ξαναπώ και θα ξαναλέει ο otto## και κάποιοι άλλοι θα πουν ότι κάνω Post hunting. Προφανώς και μου αρέσει ο Haydn και ας μην έζησα την εποχή του. Και σίγουρα θα ακούσουν και θα ευχαριστηθούν με τον Ravel τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Αλλά τους Beatles και τους Stones και τον Elton John και τον Bowie κλπ τους έζησα. Όταν βγαίνανε οι δίσκοι τους και τους έβλεπα στα charts μαζί τον ένα μετά τον άλλον. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι ακριβώς είναι αυτό. Γιατί τώρα στα charts βγαινουν μηχανές.

μου αρέσουν και ακούω κανονικά όλους τους παραπάνω εκτός του GnR με περισσότερο έμφαση στους blur, cranberris, radiohead θα σε στεναχωρέσω αλλά δεν τον ξέρω ΚΑΝ Ζήλο διάβαζα μέχρι το 1981. Συμφωνούσαμε σε ποσοστό 30% Λυμπερόπουλο διαβαζα ελάχιστα, είναι και καλός φίλος, συμφωνούμε σ αυτά που ακούει στο 5%. Τον Χαρωνίτη που αναφέρεις, ούτε καν ξέρω με τι ασχολείται. Νόμιζα ότι είναι σε κοσμικές στήλες. Με τον Νταλούκα είμασταν στην ίδια διμοιρία.... (άστο καλύτερα) Γιαννουλόπουλο σε κάποιο βαθμό, Παπαδημητρίου επίσης, γνωριζόμασταν κάποτε κι όλας. Εκείνες τις εποχές διάβαζα αρκετά ΝΜΕ, οπότε δεν εβρισκα πολλά στους εγχώριους. Αλλά.... Εδώ και παρα πολλά χρόνια (γύρω στα 40) αυτά που γράφω όταν γράφω είναι προσωπικές εκτιμήσεις (και αρκετοί θα έχετε καταλάβει ότι περιορίζονται σε λίγα ονόματα και είδη καλώς ή κακώς)

τώρα θα φταίω εγώ αν τρολλάρω? Ρε σεις αυτά είναι ίδια...

μπα...αυτός κακοπαντρεύτηκε

Κοίταξε να δεις. Στο συγκεκριμένο θέμα είμαι ο Νο 4 που έγραψε στο σερί ότι δεν του άρεσε το κομμάτι ενώ ο ίδιος θεωρείται καλός μουσικός. Προχτες έγινε το ίδιο με το θέμα που ξεκίνησε με το ποιά είναι η καλύτερη κιθάρα του κόσμου και κατέληξε στο "δεν είναι η καλύτερη κιθάρα του κόσμου επειδή δεν την παίζουν οι Iconic" Και αν δεν κάνω λάθος σου άρεσε η ζωντάνια της συζήτησης. Τώρα πως γίνεται να χάνεται το νόημα όταν ένας, δυό, τρεις τέσσερις έχουν πάνω κάτω την ίδια γνώμη και ωπ φταίει ο τέταρτος... Τώρα τον τον bonamasa....guilty as charged. Αλλωστε εγώ τον βάφτισα οδοντίατρο. Αλλά νομίζω ότι αν λείψει αυτή η αίσθηση του χιούμορ (γιατί σαν χιούμορ το βλέπω) θα χάσουν πολλά πράγματα το ενδιαφέρον τους. Μπορεί και εγώ να κάνω λάθος. Το λαμβάνω υπόψη πάντως. Σοβαρά. Βλέπω να μου χτυπάνε το καμπανάκι αρκετά πρόσφατα.

δεν ξέρω, στον Φώτη φαίνεται δεν είπε. Δεν σε παρεξηγώ, αλλά το "τα έζησα" (το άλλο το προσπερνώ) είναι για μένα ισχυρό πιστεύω. Δεν το κάνω για να προβοκάρω, είναι πεποίθηση. Σχετικά με το θέμα δεν ξέρω γιατι δεν βγάζει νόημα η αντιμετώπιση. Ούτε ακριβώς "ποιά είναι" η αντιμετώπιση. Τίθεται ένα ένα θέμα προς σχολιασμό. ΟΚ δεν μου αρέσει ο Vai. Θα μου πεις, δεν σου αρέσει μη σχολιάζεις. Και όμως φαίνεται ότι δεν ήμουν ο μόνος που είχε την ίδια άποψη (και κατ επέκταση απορία, γιατί ενώ είναι καταξιωμένος δεν ταιριάζει σε κάποιους) και το ίδιο πράγμα το σχολίασαν άλλοι δυό τουλάχιστον. Επίσης συζήτηση κάνουμε και προσπαθούμε να καταλάβουμε πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τη μουσική. Στο πλαίσιο αυτό ο Vai μου έδινε πάντα την εντύπωση ότι ήταν καλός επι Zappa και όχι μόνος ή με άλλους. Και μιλώντας για Zappa το inca roads είναι για μένα η πεμπτουσία του. Ενα κομμάτι και ένα σόλο συγκεκριμένο που ενσωματώνει όλη την τέχνη του Zappa. Αν την έφτανε αυτήν ο Vai ίσως τον έβλεπα διαφορετικά. Όπως έβλεπα και βλέπω (σε αντίθεση από τον Vai) τον Colaiuta που είναι ακριβώς ή αντίστοιχη περίπτωση του Vai. Αυτόν και μαζί με τον Zappa αλλά και με άλλους και μόνο του τον παραδέχομαι όσο τίποτα. Και για να κλείσω την παρένθεση: καλώς ή κακώς έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου θέλοντας να είμαι μουσικός, κάτι που δυστυχώς δεν το κατάφερα. Εδώ και τρία τέσσερα χρόνια πλέον μπορώ και καταφέρνω έστω και τώρα αυτό που ήθελα και δεν κατάφερα για διάφορους λογους μέχρι σήμερα. Το 90% της μέρας μου που είμαι ξύπνιος ασχολούμαι με τη μουσική, παίζοντας, διαβάζοντας, ακούγοντας, συμμετέχοντας σε φόρα. Βλέπω με απογοήτευση ότι αυτό το τελευταίο πάει να παρεξηγηθεί. Τουλάχιστον δυό φορές πρόσφατα, είδα κάποιοι να μετράνε ακόμα και τα ποστ στο φόρουμ αυτό (δε λέω για σένα otto##) ως...κουσούρι...

τσάμπα το ψάξιμο....

το έβαλα για να δω τι θα πεις. Δεν τον πάω με τίποτα.

ιδίως τα τελευταία από το Village Gate

κάτι δεν πάει καλά με τους βιορυθμούς μας σήμερα. Το παραπάνω, από το Δεν και μετά, για ποιόν το γράφεις? Αν το γράφεις για μένα (= ο οποιοσδήποτε που παίζει κιθαρα κλπ) τότε λέω "ναι, και εγώ δεν το καλαβαίνω πως μένω αδιάφορος" Αν το γράφεις για σένα ΟΚ. Αυτό λέω γούστα. Είναι εξαιρετικός, καταξιωμένος, αλλά δεν μου κλικάρει με τίποτα. Όπως πχ ο Henderson. όπως είπα, πιο πάνω, γούστα Πάντως το κομμάτι θεωρείται ιστορικό σημείο στην καριέρα του Ζαππα, λόγω των απίστευτων φωνητικών διαστημάτων που έχει, των διαρκώς εναλλακτικών και δύσκολων (=μονών) αλλαγών τέμπο και φυσικά του ιστορικού σόλο που μεταφέρθηκε από συναυλία, μαζί με rhythm section απο άλλη συναυλία στην ηχογράφηση του στούντιο. Το θεωρώ ίσως από τα καλύτερα και πιό ευφάνταστα σόλο ever, όχι του Ζαππα, ολονών. Και αυτά τα κομμάτια σε σημαδεύουν. Δεν γίνεται να σου πει πολλά σήμερα 50 χρόνια μετά το κομμάτι αυτό. Ή το ακούς και γίνεσαι ένα μαζί του όταν βγαίνει στα 16 σου ή πας παρακάτω.

Πρεπει να δώ. Δεν θυμαμαι τιτλους

Απλά;

Αυτο λεω. Ουτε εγω μπορω να καταλάβω