kpeyos

1 ώρα πριν, Jdl είπε

Είμαι σχετικά αρχάριος στη μουσική, οπότε για εμένα είναι καλύτερο το studio one, με βάση τα λεγόμενα σου 

Με τί στυλ μουσικής θα ασχοληθείς;

Το studio one είναι το πιο εύχρηστο όταν έχεις να κάνεις με recordings.

Γιατί αν πρόκειται πχ να είναι dance μουσική με λούπες κλπ, τότε καλύτερα να ξεκινήσεις κατευθείαν από το Ableton.

H αν είσαι αρχάριος πχ και θες να φτιάξεις μποτάκια ακόμη και το Fruity Loops μπορεί να σου κάνει.  

Studio 6.5. Το cubase έχει βελτιωθεί πολύ αλλά το S1 παραμένει το πιο εύκολο στη χρήση. Το cubase ίσως είναι καλύτερο για πολύ μεγάλα projects, για surround κλπ κλπ αλλά για τον μέσο χρήστη θεωρώ ότι είναι bloatware. Έχει πάρα πολλά πράγματα που δε θα χρησιμοποιηθούν ποτέ. 

Βέβαια αν κάποιος ξέρει ήδη καλά το Cubase δεν έχει κανέναν λόγο να αλλάξει DAW. Αναφέρομαι σε όσους θα ξεκινούσαν τώρα με κάποιο από τα δύο.

16 λεπτά πριν, Γιώργος Παυλίδης είπε

Με 350 βρίσκεις ένα squier μεταχειρισμένο,αλλά με 200 ευρώ παραπάνω βρίσκεις κ ένα fender mexico,για αυτό ρώτησα πιο πάνω αν αξίζει το squier η καλύτερα να κάνεις ένα κουμάντο να πάρεις κατευθείαν έναν Μεξικανό έστω 

Το θέμα δεν είναι αν κάνει 350 ή 500. Το θέμα είναι να σου κάνει. Οι περισσότεροι από εμάς κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία αντί για να μαζέψουμε να πάρουμε αυτό που θέλουμε στο τέλος καταλήξαμε να χρυσοπληρώνουμε το σπορ. Υπάρχουν κάνα δυο μπάσα στις αγγελίες στα specs πχ αυτό εδώ  πιστεύω θα σου κάνει και είναι όντως πολύ καλό μπάσο. Και όπως είπα εγώ δε θεωρώ όλα τα Μεξικάνικα τόσο καλύτερα από τα Squier. Αλλά ξεφεύγει αν ταβάνι είναι τα 500.

Budget? Mέχρι πόσα θέλεις να δώσεις ταβάνι;

1 ώρα πριν, LK είπε

Παιδιά. Αυτά τα θέματα είναι λυμένα εδώ και 10ετίες.

ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχουν και τα δύο. 

 

Προσωπικά θα προτιμούσα ένα Precision μαζι με ένα Sting Ray ή ακόμη και με ένα Warwick αντί για το Jazz. Nα έχεις πραγματικά μεγάλη κάλυψη σε ήχους. Γιατί τα Fender μεταξύ τους κρίνονται στις λεπτομέρειες για μένα. 

Τώρα έχω μόνο Precision (με λαιμό από Jazz). Aλλα΄στους άλλους αν με ρωτήσουν για μοναδικό μπάσο και δεν μπορώ να έχω άλλες πληροφορίες, προτείνω Jazz.  

1 ώρα πριν, Γιώργος Παυλίδης είπε

Ένα squier του 500αρικου με ένα μεξικάνικο fender,έχει μεγάλη διαφορά σε ήχο κ ποιότητα γενικότερα;

Yπάρχουν Μεξικάνικα και Μεξικάνικα. Τα πρώτα Μεξικάνικα (αυτά που γράφουν Made in Mexico μπροστά στο headstock) δεν ήταν καλά όργανα. Έχουν το πλεονέκτημα ότι έχουν κανονικό rosewood στην ταστιέρα αν σε ενδιαφέρει αυτό, αλλά συνήθως η ταστοδουλειά ήταν χειρότερη απ' ότι σε όσα Squier Vintage Modified έχω πιάσει. 

Τα Classic Series ήταν πάρα πολύ καλά μπάσα, καμία σχέση με τα Squier.

Tέλος τα Modern Player που είναι η σύγχρονη Mexico σειρά της Fender είναι έτσι κι έτσι αλλά συνήθως λίγο καλύτερη από τα Squier. Δεν έχει τα προβλήματα που είχαν τα παλιά Mexico αλλά μια αλλαγή nut μπορεί να χρειαστεί. Αν θες μπράτσο με rosewood ομως σε αυτά ατύχησες. Έχουν μόνο κάτι κακάσχημα καφέ pau ferro κλπ.

Tέλος προσωπικά είχα δύο κιθάρες Squier με προβλήματα στη βέργα, ενώ ποτέ δεν είχα παρόμοιο θέμα με Fender Mexico. Μπορεί να ήμουν άτυχος αλλά Squier δεν ξαναγοράζω. 

@Γιώργος ΠαυλίδηςΤο Precision παίρνει καλύτερα τις flat απ' ότι το Jazz και έχει επίσης έχει καλύτερο ήχο με το tone πιο κλειστό. Είναι καλύτερο μπάσο για πιο mellow καταστάσεις ροκ, μπλουζ, motown κλπ. 

Το Jazz έχει δύο καλούς ήχους, με τους δύο μαγνήτες φουλ ανοικτούς και με τον bridge σκέτο. Με τους δύο μαγνήτες έχει πολύ καλύτερο ήχο slap απ' ότι το Precision. Στον bridge μπορεί και κόβει στη μίξη και επίσης δίνει και ήχους Pastorius που το Precision δεν τους έχει. Ο neck μαγνήτης του μόνος του όμως είναι πολύ χειρότερος από του Precision, σχεδόν άχρηστος αν δεν παίζεις κάτι σε Reggae, Dub κλπ...

Στους σκληρούς ήχους και με πένα και με δάκτυλα και τα δύο μπάσα μπορούν να ανταπεξέρθουν. Το Jazz θα δώσει σαφώς πιο high end ήχους που ταιριάζουν καλύτερα σε Progressive ή σε Metal παιγμενο κυρίως και με τους δύο μαγνήτες, ενώ το Precision έχει τον κλασικό Punk / Post Punk ήχο με μπόλικο grease. 

Υπάρχει και η υβριδική λύση του P/J, ενός Precision με Jazz Bass bridge pickup, που δε δίνει μεν τον ίδιο καλό ήχο που έχει το Jazz Bass "στη μέση" αλλά τουλάχιστον προσθέτει τους χρήσιμους ήχους του bridge που έχει το Jazz Bass.

Πολλοί μπασίστες βολεύονται με το neck ενός Jazz Bass καλύτερα απ' ότι με ενός P, οπότε τέτοια μπάσα κυκλοφόρησαν κατά καιρούς:

Υπάρχει το μπάσο του Donald Duck Dunn που είναι Precision με Jazz Bass neck, αλλά είναι λίγο δύσκολο να το βρεις πλέον.Υπάρχει το μπάσο του Duff MacKagan από τους Guns 'n' Roses που είναι P/J αλλά με Jazz Bass neck. Αλλά έχει πιο γκαζωμένους μαγνήτες από τους παραδοσιακούς. 

Επίσης τα παλιότερα Ιαπωνικά Aerodyne και τα Lyte είχαν μπράτσα Jazz αλλά πολλές φορές είχαν πολύ μέτριας ποιότητας active μαγνήτες και preamps. 

Δε συμφωνώ λοιπόν ότι το ένα μπάσο είναι καλύτερο από το άλλο με πένα ή με δάκτυλα ή σε καθαρό ή σε βρώμικο ήχο. Οι διαφορές τους είναι πιο "εξειδικευμένες". 

@Superfunk Xωρίς καμία διάθεση προσβολής, τα σχόλια πέρι αντρικών και λοιπών μπάσων εν έτει 2024 δεν είναι ούτε αστεία, ούτε και καμιά γροθιά στην πολιτική ορθότητα αποτελούν. Είναι απλά κρίντζ.

Στις 3/4/2024 στις 9:15 ΜΜ, Superfunk είπε

 

Εντάξει και όλες οι Gibson Norlin LP 14 μοίρες έχουν από το 1968-1983 ,θα σε ακούσει ο @Nestoras που έχει 70s και θα την πετάξει. 

κορέκτεντ 

49 λεπτά πριν, John Goumis είπε

Επί του θέματος, αν τα parts όπως οι custombuckers και το hardware είναι όντως USA και όχι κάποιο ΟΕΜ product, προκειμένου να διατηρηθεί το κόστος το πολύ μέχρι το 1.5Κ προφανώς και το σώμα θα είναι κλασσικά φινιρισμένο με τον ίδιο τρόπο που είναι και τα standard epiphone προϊόντα, και φυσικά το σώμα θα παραμείνει πολλά κομμάτια και όχι one piece body όπως των κανονικών custom shop συνήθως, και το top θα είναι veneer (αυτό ο αναφέρει έτσι κι αλλιώς στο βίντεο) οπότε αν κάποιος δεν είχε κόλλημα με το headstock και το long tenon θεωρητικά θα μπορούσε να αναβαθμίσει την τωρινή του epi με τα ίδια parts και να έχει μια αρετά παραπλήσια κιθάρα (βέβαια στις white custom-black beauty και εγώ αλληθώρισα λίγο..)

Καλά οι μαγνήτες έτσι κι αλλιώς ακόμη κι αν είναι Custombuckers ή ότι σκαρφίζεται κάθε φορά η Gibson, δεν στοιχίζουν τίποτα. Με το κιλό τους τυλίγει και όλα τα parts είναι outsourced από τρίτες χώρες. Αλλά ζει απλά τις συνταγές ανάλογα με τα γούστα και κοστολογεί αντίστοιχα με το μοντέλο που μπάινουν για να δημιουργεί υπεραξία. 

Και οι γέφυρες ακομη και στις Custom Shop τσίγκος είναι με χρωμιομένα brass saddles. Αλλά πουλάει vintage και αφήνει τα πιο φθηνά μοντέλα με Nashville γέφυρες που ξέρει ότι δεν τις γουστάρει το ίδιο ο κόσμος, παρόλο που δε θα της κόστιζε τίποτα να τις αλλάξει, επίσης για να δημιουργεί διαφοροποίηση μεταξύ ακριβών και φθηνών μοντέλων. Δεν είναι θέμα κόστους. 

Πολύ σημαντικό και δεν αναφέρεται πουθενά στα specs των "Inspired by Gibson" είναι αν το headstock angle είναι 18 μοίρες όπως στις Gibson ή 14 μοίρες που το κάνει η Epiphone και πολλές πιο φθηνές κιθάρες για να γλυτώνουν τη φύρα στα ξύλα του neck. Αυτό ΟΝΤΩΣ ΚΑΝΕΙ διαφορά στο feel και στον ήχο της κιθάρας, αφού αλλάζει εντελώς η τάση των χορδών. ΧΙΛΙΕΣ φορές προτιμώ κόπια Les Paul με scarf joint (δυο κομμάτια λαιμό που ενώνεται πριν το headstock) παρά λαιμό με λάθος μοίρες. Βασικά αν μου έδινε κάποιος βιδωτό λαιμό και scarf joint, ίσως και πάλι να το προτιμούσα από μια glued-in long-tenon με 14 μοίρες headstock.  

ΥΓ Όλα αυτά αν μιλάμε για πιστό Les Paul ήχο. Eίχα και Greco EG450 με ίσιο headstock χωρίς καθόλου angle που έπαιζε πολύ καλά. Απλά όχι σαν Les Paul. 

4 ώρες πριν, Miltos23 είπε

Επίσης, δεν το λέει πουθενά, αλλά έχω την απορία τι φινίρισμα έχει, nitro; poly; γιατί αν έχει poly που δεν θα κανει τα σπασίματα του nitro θα είναι το ιδανικό για αυτούς που δεν τους αρέσουν τα "σπασίματα" του nitro.

17 λεπτά πριν, Nekkon είπε

Όλη η ομορφιά μιας custom δεν είναι στα σπασίματα του νίτρο;

Tα σπασίματα σε άλλους αρέσουν και σε άλλους όχι. Ιδιαίτερα κάποιους όμως που ιδρώνουν πολύ τους ενοχλεί το nitro.

Για μένα όμως δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το αν θα είναι νίτρο ή poly αλλά η ποιότητα του φινιρίσματος. Το καλό φινίρισμα είναι μακράν ο πιο κοστοβόρος παράγοντας σε ένα όργανο. Τις περισσότερες φορές τα οικονομικότερα όργανα τα μπλαστρώνουν με παχιές στρώσεις γιατί έτσι μπορουν να καλυφθούν οι διάφορες ατέλειες σε μικρό χρόνο και χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη τέχνη.

Τα poly finishes έχουν κακό όνομα ακριβώς γιατί συνήθως γίνονται σε φθηνότερα όργανα, οπότε είναι πολύ χοντρά και η κιθάρα δίνει στο χέρι την αίσθηση πλαστικού παιχνιδιού. 

Σε οικονομικότερα όργανα, (mid-Priced Ιαπωνικά, Gibson Studio κλπ) που έχουν nitro είναι πάλι περασμένο σε τέτοιο πάχος που η κιθάρα δεν έχει καμία σχέση ούτε στο χέρι, ούτε οπτικά με μια καλοφινιρισμένη ακριβή κιθάρα.

Συμπερασματικά, προτιμώ ένα καλό λεπτό φινίρισμα νίτρο από το αντίστοιχο poly, αλλά σίγουρα προτιμώ ένα καλό λεπτό poly από ένα nitro μιας mid-priced Tokai ή μιας Gibson Studio.

To αποτέλεσμα θα έχει ταβάνι πάντα τον πιο αδύναμο κρίκο της αλυσίδας.

Δεν πρόκειται να προτείνω σε κάποιον να πάρει ενισχυτή 4000€ για να παίζει με κιθάρα του 100ρικου.

Σε κάποια είδη επίσης, δεν είναι ούτε η κιθάρα, ούτε ο ενισχυτής τα πιο σημαντικά, είναι τα συγκεκριμένα εφε που πρέπει να έχεις (ακραίο metal, ambient, shoegaze).

Αλλά μεταξύ μέτριας κιθάρας/καλού ενισχυτή και του ανάποδου, θα διαλέγω πάντα το πρώτο. 

1 λεπτό πριν, LK είπε

Με το google πια, όλα είναι εύκολα

Ναι αλλά πρέπει να σου πάει το μυαλό. Για μένα όταν πρόκειται για μουσικά όργανα μπορεί να πηγαίνει. Αν υπάρχει όμως κάποιο subculture για παλιές ξυριστικές μηχανές και ξυραφάκια, και πιάνουν χιλιάδες ευρώ, μπορεί και να έχω πετάξει μια περιουσία. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, έπρεπε να τα έχω ανεβάσει στο "με τί ξυρίζεστε τώρα"... τί χαζός...

Αnyway:

1 λεπτό πριν, LK είπε

Και πολύ καλά κάνει.

Αν ο κάτοχος δεν ενδιαφέρεται να μάθει , δεν είναι πρόβλημα του παλιατζή.

Πόσο μάλλον, αν το πετάξει στα σκουπίδια.

Κοίτα κάποιες φορές δεν είναι και εύκολο για τον απλό κόσμο να κατανοήσει την αξία μιας ταλαιπωρημένης αντίκας. Η σύντροφός μου έχει μια κιθάρα του Μούρτζινου που πριν γνωριστούμε την έπαιρνε τα καλοκαίρια στην παραλία 

Πολλοί καλοθελητές είχαν προσφερθεί να την αγοράσουν για αστεία ποσά και ευτυχώς γλύτωσε για ήταν  κληρονομιά και είχε συναισθηματική αξία. 

7 λεπτά πριν, LK είπε

Εννοείς να πάνε μετά στους κληρονόμους, να αγοράσουν......προφανώς φθηνά;

Πολλές φορές τα σπίτια αδειάζονται κακήν κακώς από τα πράγματα που έχουν μέσα από διάφορους "εκκαθαριστές": παλιατζήδες κυρίως, αλλά μπορεί και καμιά εταιρεία μετακομίσεων για να πάνε σε αποθήκες, δεν ξέρω ακριβώς...

Οπότε αν βρεθεί πχ κανα κιθαρόνι του Μούρτζινου, κανα παλιοταμπούρο Leedy, Slingerland κλπ κλπ μπορεί να το αγοράζει σε εντελώς ευτελές ποσόν και να βγάζει καλό μεροκάματο. Μου είπε διάφορες ιστορίες για συγκεκριμένα όργανα και παλιά πληκτροφόρα και βιολιά, αλλά δε τις θυμάμαι πλέον.

Για να το φέρω και λίγο στα δικά μας το θέμα, ξέρω κάποιους που πληρώνουν "εκκαθαριστές" για να τους ειδοποιούν όταν τα σπίτια των απερχόμενων περιέχουν μουσικά όργανα και μετά βγάζουν μεροκαματάκι...

6 λεπτά πριν, kosthrash είπε

Μπουτικομαγαζα όπως τα περιγράφεις υπάρχουν και Ελλάδα (προς Γλυφάδα μεριά, μην κάνω και διαφήμιση) και μάλιστα σε τιμές Θωμά...

Διαφήμιση είναι αν έχεις να κερδίσεις εσύ κάτι από αυτά. Αλλιώς είναι ενημέρωση :)

8 ώρες πριν, eliasraptis είπε

Αυτο εγινε καποτε με τα super market σε βαρος των μπακαλικων, με τα Jumbo σε βαρος των καταστηματων παιχνιδιων και αργοτερα ειδων οικιακης χρησης, τα public σε βαρος των βιβλιοπωλειων (εδω εβαλε ο σκλαβενιτης βιβλια, και περιοδικα....)  κλπ.....

Tα τελευταία χρόνια όμως είδαμε και μια άλλη τάση. Πολλά μπακάλικα ξανάνοιξαν σε μορφή "delicatessen". Προσφέρουν διαφοροποιημένα προϊόντα, εκπληκτική και προσωποποιημένη εξυπηρέτηση, επενδύουν στις σχέσεις με τους πελάτες τους και πάνε μια χαρά. 

Όποιος έχει ζήσει τα μουσικομάγαζα της Ελλάδας του '90, μπορεί να καταλάβει γιατί δεν άντεξαν το ίντερνετ. Αν δεν ήταν ο Thomann, θα ήταν κάποιος ή κάποιοι άλλοι.

Αν πάει κάποιος στην Αμερική θα διαπιστώσει ότι μουσικόμπουτικομάγαζα μια χαρά έχουν  επιβιώσει από τα Guitar Center, τα SweetWater κλπ. Eκεί πώς τα κατάφεραν; Όταν ας πούμε έμπαινα στο μαγαζάκι στην Sunset που είχε 15 κιθάρες διαλεγμένες και ήταν και οι 15 αστέρια, και μεταχειρισμένα επιλεγμένα κομμάτια και vintage, που σε άφηνε και τα δοκίμαζες όλα όση ώρα ήθελες με ευχάριστη κουβεντούλα κλπ κλπ γιατί να μην το ξαναπροτιμήσω; 

Όσο για το Νάκα, κάθε brand που φέρνει είναι ευλογία για την Ελληνική αγορά. Σε αυτές τις τιμές δυνατότητα δοκιμής και δόσεων; Τί μπορεί άλλο να συζητηθεί; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει....

9 λεπτά πριν, geka είπε

 

ευχαριστω . πολυ βοηθητικό. δεν μιλαμε για fender silver face.....τυπου mesa boogie κλπ

Τέλος, το πιο δύσκολο σε αυτούς τους ήχους είναι τα μικρόφωνα και το PA για να τους πιάσεις σε live. 

Κατ' αρχάς καθαρός με καθαρό ενισχυτή διαφέρουν. Αν έχει πχ καναν παλιό Fender Silverface που κάνει μόνο για μπουζούκια ή κάναν practice amp με καμπίνα 1x10, δε θα έρθει ό,τι πετάλι και να του βάλεις.

Για καθαρούς ενισχυτές που όμως παίρνουν καλά τα πετάλια σε αυτό το είδος θα πάει ή στο παλιό καλό Boss HM-2 ή σε Fuzzάρα τύπου Big Muff.

Μερικές προτάσεις:

TC Eyemaster, κλώνος του Boss HM-2 στα 30€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=553234

EHX Metal Muff στα 50€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=564655
ΕΗΧ Sovtek Deluxe Big Muff στα 110€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=563150

Boss HM-2w στα 130€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=569413

Kατά τη γνώμη μου δεν αξίζει να δώσει περισσότερα σε πετάλια. Αν δε μπορεί με κάποιο από αυτά να βγάλει αυτόν τον ήχο, ας πάρει πρώτα έναν ενισχυτή. Υπάρχουν στα μεταχειρισμένα μεταλλοενισχυτές, κάποιος μικρός EVH ή Orange θα τον καλύψει. 

8 λεπτά πριν, Nekkon είπε

Στα καθαρά λένε τίποτα; 

Έχουν πολύ καλά καθαρά. Δεν είναι τόσο μαλακοί όσο ένας κλασικός Fender, είναι λίγο πιο σφιχτά. Οπότε αν είσαι παααρα πολύ vintage και πάιζεις μόνο από αρχαία Blues μέχρι ψυχεδελικη σκήνή San Francisco, μπορεί να χαλαστείς εκεί.

Εγώ πάλι δε νοιώθω ότι χρειάζομαι άλλον Fender ενισχυτή για καθαρά. Και είμαι του vintage ήχου. Δε θα έλεγα επίσης ότι είναι "άλλο φρούτο" όπως έγραψε ο συμφορουμίτης @Shelter πιο πάνω. Ίσα ίσα πολύ κοντινοί μου φαίνονται. Πολλοί εξάλλου χρησιμοποιούν κάποιο booster για να σφίξουν λίγο τα μπάσα στους Fender ή τους αλλάζουν μεγάφωνα για τον ίδιο λόγο. 

Όσο για Βρετανικό ήχο, όπως και για τους καθαρούς ήχους άλλωστε, τα μεγάφωνα παίζουν αρκετά μεγάλο ρόλο. Εγώ πχ, σε μια καμπίνα Matchless με δυο παλιά Marshall Silver Jubilee Vintage 30s, μια χαρά μπορώ να βγάλω και Βρετανικούς ήχους, συγκρίσιμους με τον Matchless ή τον Vox μου. Marshall οχι τόσο πολύ.

Aν θέλω πιο στρογγυλό τύπου Dumble ήχο, χρησιμοποιώ 2x12 με Rola Celestion G12 65.

Πολύ απλά σου λέει τονίζεις τη συχνότητα του κλειδιού του κομματιού. 

Πρακτικό παράδειγμα:

Έστω το κλειδί του κομματιού είναι Λα, άρα ας πούμε το μεσαίο Λα είναι 440hz. Άρα μια οκτάβα κάτω=220hz. Δύο οκταβες κάτω 110Hz και πλέον αρχίζουμε και βρισκόμαστε στην περιοχή του punch της μπότας. Τονίζεις λοιπόν τα 110hz και έχει την περιοχή του punch της μπότας τονισμένη σε Λα. Μετά θες να τονίσεις και τα sub της μπότας σε Λα. Μια οκτάβα κάτω πάς στα 55hz και τονίζεις και αυτά. Μετά θες να τονίσεις και το κλικ της μπότας, την αττάκα της στο κλειδί. Πολλάπλασιάζοντας προς τα πάνω πάς στα 3.520hz και τονίζεις και αυτά. 

Υπάρχουν κάποια plugin EQ όπως το FabFilter ProQ3 που γράφοντας τη νότα σου βρίσκουν μόνα τους την αντίστοιχη συχνότητα. Πχ γράφεις A4 και σε πάει στα 440hz. A3 και σε πάει στα 220Hz κλπ.

Γενικά, επειδή λες ότι δε γνωρίζεις και πολλά από μουσική, φαντάζομαι ούτε και από παραγωγή, καλό είναι να μαθαίνεις όσα περισσότερο γίνεται αλλά τέτοιου είδους λεπτομέρειες κανονικά εμένα θα με απασχολούσαν αφού είχα κάνει όλα τα προηγούμενα βήματα τέλεια, που είναι πολλά και απείρως σημαντικότερα.

8 ώρες πριν, Nekkon είπε

Για πες μήπως ψηθουμε και οι υπόλοιποι

https://smart.noiz.gr/details.php?id=560125

https://smart.noiz.gr/details.php?id=569387

Για παράδειγμα. Δεν είναι Mark αλλά για αυτά τα λεφτά (και φαντάζομαι ίσως να παίρνουν και λίγο παζάρι ακόμη) έχεις ενισχυτή που γράφει ότι θέλεις και είναι αξιοπρεπέστατος για το μικρό του μέγεθος. Σίγουρα πολλές κλάσεις επάνω από τον Laney VC15.

Γενικά τέτοια Boogie παίζουν πολύ στις αγγελίες. Προσωπικά προτιμώ τα παλιά Studio+ και έχω κιολας έναν συνδυασμό StudioPre με 2:90 Power Amp, ο οποίος μπορεί να κάνει τα πάντα από Robben Ford Blues μέχρι Thrash/Death. Tα DC και τα Caliber πάνε λίγο περισσότερο προς Rectifier voicing αλλά επίσης είναι πολύ καλά. 

Το μόνο μειονέκτημα που έχουν όλα αυτά είναι οι πολύ μικρές τους καμπίνες. Αν θες πιο ανεπτυγμένα μπάσα στο δωμάτιο, πάς σε εξωτερική καμπίνα. Από την άλλη όμως με μικρόφωνο μπροστά και το eq ενεργοποιημένο σε live ή ηχογραφήσεις αυτή η ίδια μικρή καμπίνα γίνεται συμμαχος, πάιρνεις εύκολα έναν πολύ ωραίο focused ήχο. 

Αν θέλει να εξαντλήσει ο OP το budget αυτή την εποχή, μπορεί να βρει ότι θέλει. 

28 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

Βέβαια, κάτι μου λέει ότι, απλά, θέλει αγοράσει νέα κιθάρα, διαφορετική από αυτή που έχει ήδη. Αυτό, πιθανότατα να λύσει πολλά ζητήματα, εκτός εκείνο με τον fat ήχο. Είναι θέμα ενισχυτή και πεταλιών...

Συμφωνώ αλλά στο τέλος παίζει να έχει κιθάρες αξιας άνω των 4000€ και να μην έχει τον ήχο που φαντάζεται, αν μιλάμε για ενισχυτή 1x10 με πολύ φθηνή καμπίνα και μεγάφωνο. 

Εδώ πάντωςτον έχουν με μια πολύ καλή εξωτερική καμπίνα 1x12, με διάφορα μεγάφωνα και ακούγεται αρκετά πιο αξιοπρεπής από τον στοκ ήχο:

 

Είναι κι αυτή μια λύσις 

Δε συνηθίζω να προτείνω ενισχυτές και πετάλια όταν ο OP ζητάει κιθάρα, αλλά ο "fat" ήχος δεν ήταν ποτέ πρόβλημα σε κάποια LP, ακόμη και με P90s.

Επίσης ο P90 έχει και το "spank" με τα κατάλληλα settings.

Με όλα αυτά δεν ξέρω μήπως κάτι δεν έχω καταλάβει εγώ απ' την περιγραφή του @Dixie ή αν θα πρέπει να κοιτάξει πρώτα το θέμα του υπόλοιπου gear, μιας και ο Katana είναι ένας τίμιος practice amp και ο Laney μια οικονομική λύση, που δεν τη λες και επιτομή του fat ήχου. Μπας και με κανα πιο fat drive κάνει δουλειά, με κάποιο treble booster πάρει το απαιτούμενο sparkle και τέλος μήπως δει κάποιον πιο ποιοτικό και fat bluesοενισχυτή.

 
Στο μυαλό μου έρχονται κάτι μικρά Mesa που έχει στις αγγελίες...

@methylene blue To resonance είναι παρεξηγημένη φάση. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι οι ηλεκτρικές πρέπει "ξεκούμπωτες" να πάλλονται ή να ακούγονται δυνατά σαν ακουστικές.

Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο πάλλεται μια κιθάρα, τόσο λιγότερο compressed θα είναι συνήθως, με λιγότερο sustain και ποιο ανόμοια καθώς παίζεις στα διάφορα σημεία του μπράτσου. Όσο πιο ψόφια την ακούς και με χορδίλα, τόσο περισσότερο sustain θα έχει και τόσο πιο compressed και even θα είναι. Οπότε διαλέγεις.

Αυτό που κυρίως προδίδει τον ρόλο της κατασκευής, ξύλα, γέφυρες κλπ και το τί όργανο αγοράζεις ακουστικά είναι το sustain για εμένα. Αν πάω να αγοράσω Les Paul και η κιθάρα παιγμένη ξεκούμπωτη σταματάει να παίζει από μόνη της σε οποιοδήποτε σημείο της ταστιέρας πριν αφήσω το δάκτυλο, την αφήνω κάτω επί τόπου. Το ίδιο και για Telecaster.

Από την άλλη προτιμώ οι Strats, Jaguars, Jazzmasters και οι Gibson ES να έχουν κοντό sustain, να είναι uncompressed και με μπόινκι μπόινκι σκάσιμο 

Φυσικά μιλάω πάντα για κιθάρες που η ταστοδουλειά και το σετάπ είναι τέλεια ή σχεδόν. Αλλιώς όλη αυτή η συζήτηση δεν έχει νόημα.