harilatron

Ανεξάρτητα από την πλάκα, συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα έχουν γραφεί. Τα όργανα του custom shop νομίζω είναι πράγματι πιο προσεγμένα από αυτά της κανονικής γραμμής. (Μπορεί βέβαια να "σου κάτσει" καταπληκτικό όργανο mexican). Επίσης, στο custom shop οδηγούνται (από την κανονική παραγωγή) κομμάτια με ασυνήθιστο figuring στο maple ασυνήθιστα ελαφρά κλπ. Γίνεται πιο σχολαστικός έλεγχος και επίσης μπορείς να βρεις και μικρές λεπτομέρειες (όπως το φινίρισμα των τάστων) που να φέρνουν το όργανο ένα σκαλοπάτι παραπάνω. Όλη αυτή η φασαρία σε συνδυασμό με το πιο έμπειρο προσωπικό μπορεί να ανεβάσει το κόστος ενός οργάνου κατά μερικές εκατοντάδες δολάρια. Από εκεί μέχρι τις 10.000, είναι τα έξοδα των ειδικών σοφών γέρων που μαζεύουν το φιδέλαιο. Αν βέβαια τα λεφτά δεν τα μαζεύεις ένα - ένα ευρώ αλλά σου περισσεύουν λίγες χιλιάδες το μήνα, τότε γιατί να μην τα σκάσεις? Ειδικά αν αντιμετωπίζεις τα όργανα με τη λογική της επένδυσης / μεταπώλησης τότε μάλλον δεν θα χάσεις. Το μόνο που με φοβίζει (και γράφω για φίδια) είναι μην υπάρχει κανένας πιτσιρικάς που νομίζει ότι χρειάζεται οπωσδήποτε custom shop για να ακουστεί σωστά και μαραζώνει που δεν έχει. Σε σχέση με το παράδειγμα "porsche και οδήγηση στο 70% των δυνατοτήτων, έχω να πω ότι οι κιθάρες δεν είναι έτσι. Δεν μπορείς να σκοτωθείς αν το παρακάνεις με μια Tele. Γι αυτό και αν παίζεις ξεκούρδιστος δεν σε σταματάει η αστυνομία να σου ζητήσει άδεια και δίπλωμα.

Λοιπόν επειδή μου φαίνεται ότι δεν ξέρετε τίποτα, θα σας πω όλη την αλήθεια που μου την έχει πει ένας φίλος μου, που του την είχε πει o κουνιάδος του που δούλευε οδηγός στη Fender: Στη δυτική ακτή των ΗΠΑ αλλά και λίγο ανατολικότερα ζει ένα σπάνιο είδος κροταλία το mojosnake, η λατινική ονομασία του οποίου είναι Mojus vintagius fenderalis. Κάθε χρόνο, τη νύχτα με την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο, μαζεύονται οι κροταλίες αυτοί σε ένα ξεροπήγαδο στην Corona, για να ζευγαρώσουν. ?Όταν -μετά τα μεσάνυχτα- τα mojosnakes πέσουν αποκαμωμένα για ύπνο, ειδικά εκπαιδευμένοι σοφοί καλιφορνέζοι γέροι κατεβαίνουν στο πηγάδι και μαζεύουν σχολαστικά τον ιδρώτα του πάθους των mojosnakes που έχει κάνει μικρές λιμνούλες στον πυθμένα. Ο ιδρώτας αυτός, τοποθετείται σε μικρά βαρελάκια από alder με καπάκια maple (και ένα πολύ λεπτό στρώμα nitro) και παλαιώνεται επί 12 χρόνια. Καθώς τα χρόνια περνούν, το πολύτιμο υγρό παίρνει μια ελαιώδη υφή και αποκτά θαυματουργές ιδιότητες. Χρησιμοποιείται κυρίως για τη λίπανση του πηνιοσύρματος κατά την παρασκευή χειροποίητων μαγνητών. Ανεξάρτητες μελέτες έχουν δείξει ότι παρόλο που δεν τροποποιεί ουσιαστικά κανένα ηλεκτρικό / μαγνητικό χαρακτηριστικό τελικώς βελτιώνει δραματικά τον ήχο που παράγουν οι μαγνήτες κάνοντάς τον πιο ζεστό, πιο γλυκό, πιό μελωδικό και ταυτόχρονα πιο άγριο και πιο επιθετικό (ανάλογα τι θέλει ο μουσικός κάθε φορά). Επίσης αναμειγνύεται με το βερνίκι νιτροκυτταρίνης (μια σταγόνα αρκεί) και προσδίδει σκάσιμο, twang ή quack (ανάλογα τι είναι το όργανο) ενώ αποκλείει παντελώς το ξεκούρδισμα, τη στρατίτιδα και ότι ακόμα είναι ανεπιθύμητο. Όποιος δεν τα πιστεύει αυτά, απλά δεν ξέρει τι του γίνεται. Είναι -για παράδειγμα- γνωστό σε όλους, ότι ο Gilmour χρωστάει όλο του τον ήχο στους μονοπήνιους που του έχει τυλίξει με τα χέρια του Ο ΙΔΙΟΣ ο Seymour Duncan γύρω στο '70 και ότι χωρίς αυτούς, ο Gilmour κατά πάσα πιθανότητα δεν πιάνει μία.

Γράφει η Fender: "Legendary Fender ?pickup artist? Abigail Ybarra carefully recreated the single Ά51 ?Nocaster? single-coil bridge pickup... " Εχετε δει πόσο χρεώνει η Fender τoυς μονοπήνιους που τυλίγει στο χέρι η γιαγιά Abi? Και εδώ βλέπετε πως καμαρώνει ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων που βγαίνει φωτο με τη γιαγιά. Μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει και μία δόση φιδέλαιο (snake oil) στην ιστορία. Ναι, βέβαια....Λοιπόν, όποιος κερδίσει αυτό το relic να μου πεί να του στείλω (δώρο) ένα κουτάκι μπεζ λαδομπογιά και ένα πινελάκι. Χειρότερη από ότι είναι, δεν μπορεί να την κάνει.....

Ναί εντάξει, έχω πιάσει μιά φορά custom shop (strat, σε μαγαζί - Αμερική)) και ηταν καλή. Η deluxe που κυρίως παίζω αυτό τον καιρό, μου φαίνεται επίσης καλή. Και μία Tele που έχω συναμολογήσει με μέρη "άλλα αντ'άλλων" (να τω πώ? ναι θα το πώ) πάλι καλή μου φαίνεται. (Αν είναι καλά σεταρισμένο το όργανο....) Κατά τη γνώμη μου το custom shop της Fender βγάζει καλά όργανα, με καλή μεταπωλητική αξία, αλλά από την άλλη έχει καλλιεργηθεί για λόγους marketing ένας υπερβολικός μύθος γύρω τους.Το ενοχλητικό είναι ότι ονομάζεται custom shop αλλά η πλειοψηφία της παραγωγής του είναι τυποποιημένη και όχι παραγγελίες. Και το βασικότερο. Ρε παιδια, να δώσω 3500+ και να είναι γρατζουνισμένη? Relic και χαζομάρες. Κιθάρα που την έχω 17 χρόνια, που τη γύριζα φοιτητής στα προβάδικα, στα καράβια και στα clubakia και που ακόμα την έχω στην "πρώτη γραμμή", σε τέτοιο χάλι δεν είναι. Και ούτε πρόκειται να γίνει.

Το mint green "παίζει" σαν χρώμα στα σώματα της Fender? Νομίζω ότι έτσι αναφέρονται σε κάτι σαν "παλαιωμένο" άσπρο για τα πλαστικά μέρη. Πάντως η περιγραφή σου θυμίζει αυτή: (Το χρώμα -μάλλον- είναι surf green, κλειδιά locking Shaller που έχουν και ένα curlyness από πίσω....) http://www.zen-pharaohs.com/guitars/Fender/Gene_Baker/gene.htm (Είναι δεν είναι Tele, εμένα μου αρέσει.)

Καταλαβαίνετε πιστεύω τον προβληματισμό μου...Από τη μία βλέπω ότι ουσιαστικά αυτό που θα ήθελα (άμεσα) είναι η αναπαραγωγή της TONELAB σε εντάσεις jam με ευκρίνεια, από την άλλη ένα καλό combo είναι κάτι πιο αυτόνομο που ενδεχομένως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και χωρίς πεταλιέρα. (Λέμε τώρα...ΠΟΤΕ δεν έχω "κοτσάρει" την κιθάρα στον ενισχυτή κατ' ευθείαν...μόνο σε μαγαζί για να ακούσω (είτε το ένα είτε το άλλο)). Ακόμα κι αν χρωματίζει τον ήχο το combo αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη αρνητικό αλλά είναι άλλη μια παράμετρος προς έλεγχο/βελτιστοποίηση κατά περίπτωση. Και οι δύο απόψεις που έχουν ακουστεί (ενεργά ηχεία / λαμπάτος ενισχυτής) είναι οι δύο προσανατολισμοί που είχα κατά νου όταν ξεκίνησα το thread (βλ. και τίτλο). Σας ευχαριστώ για τις προτάσεις/συμβουλές. Όταν μου δωθεί η ευκαιρία θα πάω να ακουσω αυτά που προτείνατε και βλεπουμε....

Κατάλαβαίνω...Αυτό ακριβώς σκέφτομαι για να πώ την αλήθεια. Κάτι όμως βασικό για μένα είναι η η μικρή εξάρτηση της χροιάς από την ένταση. Να μπορώ δηλαδή να παίξω στο 2 και να ακούγεται σχεδον το ίδιο με το 5. Αυτό βεβαια δεν είναι δυνατόν σε καμία περίπτωση-το καταλαβαίνω- και για πολλούς λόγους. Γι αυτό σκεφτόμουν το τρανσιστορ με πολλή περίσσεια ισχύος. Ωραία τα clips. Θα δω αν έχω τίποτα κατάλληλο για την περίσταση να ανεβάσω κι εγώ. Όχι τίποτε άλλο...να δείτε και για τι δουλειά τον θέλω τον ενισχυτή...

Ναι !!! Κάτι τέτοιο φανταζόμουν...το ήξερα ότι πρέπει να υπάρχει... Ευχαριστώ.... Το Tech 21 φαίνεται προσιτό... Θα συνεχίσω βέβαια να ψάχνω και να ακούω απόψεις...δεν πρόκειται να παραγγείλω και αύριο.

Ευχαριστώ για το link... Το σκεφτομαι....αλλά τελικός και 2 καμπίνες...δεν πάει πολύ για το υπόγειό μου (και οικονομικά....)? Από την άλλη, προς τι οι λάμπες? Για τον pro junior π.χ. θέλεις αλλαγή λυχνιών + ηχείου πριν ακουστεί καλά. Αντίστοιχη κατάσταση μάλλον είναι και ο PEAVEY classic. Αλλά -ρωτάω...- μήπως "τζάμπα καίει η λάμπα" αν δεν έχεις σκοπό να την υπεροδηγήσεις? Μήπως τα solid state κάνουν την ίδια δουλειά για τους καθαρούς ήχους ή όταν το drive το έχεις φτιάξει σε πετάλι/πολυεφφέ και το σήμα είναι κρατημένο σε πλάτος clean ώστε να μην υπεροδηγεί την είσοδο του ενισχυτή? Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει λόγος για λαμπάτο πράμα? Στα ακουστικά ο ήχος γιατί "σκοτώνει"? Μήπως πρέπει σε αυτή την περίπτωση να αναζητήσω την πιστή αναπαραγωγή παρά τη soft παραμόρφωση της λάμπας? Δεν ξέρω....

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Έκανα ένα γρήγορο ψάξιμο και βλέπω διάφορους pro junior Fender. Υπάρχει ένας με 10'' ηχείο, ένας με 12'', tweed, black κλπ. Στον thomann βλέπω έναν blues junior με 12'' εντός των οικονομικών ορίων που έχω θέσει (στον εαυτό μου). Έχω διαβάσει καλά σχόλια αλλού. Τον έχει ακούσει κανείς?

Γεια σε όλους. Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά αν το θέμα έχει απαντηθεί/σχολιαστεί στο παρελθόν, αλλά ψάχνοντας δεν βρήκα κάτι που να ασχολείται με το θέμα...Είναι και μεγάλο το forum. Είμαι ερασιτέχνης και παίζω περίπου 20 χρόνια. Μετά από περιπλανήσεις κατέληξα ότι η TONELAB (νομίζω συμφωνούν πολλοί...) έχει ικανοποιητικό ήχο. Τουλάχιστον για τα αυτιά μου. Ιδιαίτερα με ακουστικά ή σε DI είναι αρκετή για τη δική μου ερασιτεχνική / οικιακή χρήση. Αυτό που ψάχνω είναι ένας τρόπος αυτούς τους ήχους που πετυχαίνω να τους ενισχύσω και να τον κάνω να ακουστούν σε εντάσεις jam. Αυτή τη στιγμή το κάνω με εναν PEAVEY 65W (12'') χρησιμοποιώντας το καθαρό κανάλι. Κατά τη γνώμη μου ένα ιδιαίτερο στοιχείο που καθορίζει τον ήχο είναι η αλληλεπίδραση της κιθάρας με τον αέρα που κουνάει το ηχείο -αυτό το ελεγχόμενο feedback- το οποίο για να το πετύχω πρέπει να έχω κάποια ένταση. Επίσης το δωμάτιο που παίζω έχει σχήμα Τ και είναι -σχετικά- άδειο. Αυτό μου δίνει ένα περίεργο φυσικό reverb (γράφω με το μικρόφωνο λίγο μακριά από τον ενισχυτή και με ανεβασμένο το gain (του μικροφώνου) για να "πιάσω" και αυτό το effect όταν θέλω. Σκέφτομαι να αναβαθμίσω τον ενισχυτή, αφού δεν είναι και ότι καλύτερο. Το ερώτημα είναι το εξής: Αφού δεν ενδιαφέρομαι για effects ή για στάδια προενίσχυσης με καλά drive από τον ενισχυτή μήπως πρέπει να πας σε κάτι άλλο? Σε powered monitors? Σε ηχεία PA με εναν καλό τελικό? Από την άλλη ένας ενισχυτής είναι ένας ενισχυτής ο οποίος θα μείνει ακόμα και αν αλλάξω γνώμη κάποια στιγμή για το TONELAB. Σκοπεύω να χαλάσω καμιά 500 Euro....για ένα (η δύο?) καθαρό(-α) κανάλι(-α) με αρκετό headroom και ουδέτερο χαρακτήρα (τονικά) για ευκρινή απόδοση της εξόδου του TONELAB. Που θα τα επενδύατε?