harilatron

Ναι σε σειρά :lol: :lol: :lol:

Ναι ... το μπλέ καλωδιάκι στην πάνω θέση τα ενώνει οταν πας το διακόπτη εκεί.... :wink: Θέλεις 2 διακοπτάκια για να πετάς έξω και το bridge και να μπορείς να παίξεις μόνο με το neck.... (Εννοείται ότι όταν είναι σε θέση parallel πρέπει να είναι σε θέση on και οι δύο γιατί αλλιώς δεν θα ακούγεται τίποτα....) Δηλαδή: 1 διακόπτης series/parallel, 1 διακόπτης phase (in/out of phase), 1 διακόπτης neck on , 1 διακόπτης bridge on, volume pot, tone pot. .... :wink: :wink: :wink: Σαν πεταλιέρα θα γίνει.... Ακόμα πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θέλεις το 4-way. Η καλύτερη λύση μπου φαίνεται εμένα.... (Μπορείς να προσθέσεις και το phase switch στο neck) :wink:

Λοιπόν, για δες αυτό: Τσέκαρε το κι εσύ....από το μυαλό μου το κατέβασα. :lol: Εκεί που είναι τα δύο ελεύθερα καλώδια δεξιά συνδέεται το tone και volume ως συνήθως.

Ναι είναι απλός έλεγχος φάσης. Σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεσαι 2 διακόπτες....ένας φτάνει. Οι δύο μαγνήτες θα είναι είτε σε φάση είτε σε αντίθεση φάσης. Δες: Οι καταστάσεις του συστήματος είναι οι ακόλουθες: Neck Bridge 1. + + 2. - - 3. + - 4. - + Οι καταστάσεις 1 και 2 είναι μεταξύ τους ισοδύναμες. Το ίδιο και οι 3 και 4. Είναι σαν να αλλάζεις τη συνολική πολικότητα....

Αν εννοείς αυτό (http://www.noiz.gr/modules/My_Uploads/user_folders/sotoman/MOd.gif), με μία επιφύλαξη, γιατι δεν καταλαβαίνω αν/πως το ροζ καλώδιο είναι συνδεδεμένο και στο δεύτερο διακόπτη....) :wink: φαίνεται να είναι μόνο parallel με έλεγχο φάσης ( εν προκειμένω πολικότητας) του κάθε μαγνήτη. Θα βοηθούσε αν έκανες ένα μεγαλύτερο διάγραμμα.

Πολύ ωραία θα είναι με το 4-way διακόπτη.... :wink: :wink: Πάντως, αν θέλεις να κάνεις κάτι λιγότερο συνηθισμένο, μπορείς να βάλεις 3 κουμπιά στη σειρά, εκ των οποίων το ένα θα είναι περιστροφικός διακόπτης για να επιλέγεις /μιξάρεις μαγνήτες. (Μπορεις να το κάνεις και με ένα stereo pot....) (Στο ακόλουθο thread έχω κάνει post μια tele που έχω καλωδιώσει με αυτό τον τρόπο. http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=6381 εκεί που είναι το output στο διάγραμμα μπορείς να συνδέσεις τα tone και volume ως συνήθως. Εγώ έβαλα μόνο το διακόπτη (Ρίχνει τους μαγνήτες κατευθείαν πάνω στην είσοδο του ενισχυτή.....)

Δεν πειράζει.... Να ανοίξουμε τώρα το θέμα "τάστα vintage η medium jumbo για βαρύτερο βαρύτερο distortion?" :lol: :lol: :lol: Πλάκα κάνω....κάντε πως δεν το είδατε..... :lol: :lol: :lol:

Κατά τη γνώμη μου ένας παράγοντας που μάλλον καθορίζει τον αρχικό ήχο μίας κιθάρας (και που δεν το έχω δει να σχολιάζεται...), είναι το πόσο έχει χρειαστεί να ρυθμίζουμε το trussrod. Εξηγούμαι : Αν τα άκρα της χορδής ήταν ακινητοποιημένα σε δύο ακλόνητα σημεία τότε ο ήχος θα ήταν δεδομένος και συγκεκριμένα θα είχε σημασία μόνο το σημείο που θα χτυπούσαμε την πένα. Το nut και η γέφυρα όμως σε μια αληθινή κιθάρα κάθε άλλο παρά ακλόνητα είναι. Αυτο έχει σαν αποτέλεσμα να αποσβαίνονται διαφορετικές συχνότητες με διαφορετικό ρυθμό και αυτό να δημιουργεί το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα κάθε κιθάρας. Στη μεριά του bridge το πώς "ξεφεύγουν" συχνότητες από τη χορδή προς το σώμα, αυτό είναι λίγο πολύ δεδομένο και εξαρτάται από το είδος της γέφυρας και κυρίως από το αν είναι floating ή αν ακουμπάει στο σώμα. Στη μεριά του nut το πρόβλημα ανάγεται στην εξέυρεση της καμπύλης συντονισμού του μπράτσου. Νομίζω ότι ένα μπράτσο το οποίο έχει τύχει και είναι OK μόλις του βάλουμε τις χορδές θα έχει διαφορετική καμπύλη συντονισμού από ένα μπράτσο που με τον καιρό τα έχει πάρει (η που του έχουμε βάλει πιο χοντρές χορδές) και έχει χρειαστεί να σφίξουμε πολύ το trussrod για να του δώσουμε το σωστο προφίλ. Δηλαδή -νομίζω- ότι η καμπύλη συντονισμού του συστηματος ξύλο-μπάρα μάλλον εξαρτάται περισσότερο από το πόσο σφιγμένη (στις συγκεκριμένες συνθήκες) χρειάζεται να είναι η μπάρα παρά από τον τύπο του ξύλου. Περίπου όπως όταν τεντώνουμε μία χορδή. Η θεμελιώδης συχνότητα εξαρτάται από την πυκνότητα της χορδής (ανα μονάδα μήκους), το μήκος της χορδής, αλλά και από την τάση. Στα μπράτσα (ίδιου τύπου) οι πυκνότητες είναι λίγο πολύ ίδιες και το μήκος σταθερό. Οι εσωτερικές τάσεις είναι αυτές που διαφοροποιούνται κατά περίπτωση. Disclaimer :wink: Μιλάω σαν επαγγελματίας φυσικός και όχι σαν ερασιτέχνης μουσικός.:wink:

Φίλε prodmaster η "στρατοκαστερίλα" στον ήχο πηγάζει από το γεγονός ότι έχεις μονοπήνιους, στις συγκεκριμένες θέσεις, να δειγματοληπτήσουν χορδές πού έχουν μήκος 25.5 ίντσες, και που τα άκρα τους είναι στηριγμένα σε τρέμολο τύπου strat. Οι μαγνήτες μετά, διαμορφώνουν τον ήχο αρκετά (σαν eq) σπρώχνωντας συχνότητες ανάλογα με την καμπύλη συντονισμού τους. Ο ήχος όμως παραμένει αναγνωρίσιμος strat. (Σαν να περάσεις από equalizer τη φωνή ενός οικείου προσώπου. Θα αλλάξει κάπως, αλλά θα την αναγνωρίσεις αμέσως....) Πάντως με όλους του μονοπήνιους στη θέση bridge εγώ έχω πρόβλημα να "δαμάσω" τον ήχο και να μην ξυρίζει.... Τελικώς είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτή: Το ξέρω ότι ο HB στη strat μπορεί να φαίνεται cheesy αλλά αφού αυτή μου άρεσε, τι να κάνω? Καθαρά παίζω με τους δύο samarium cobalt noiseless που έχει και κυρίως με το neck.

Το κάνει σέ όλες τις νότες τό ίδιο? Αλλάζει ή ένταση του τριξίματος αναλογικά με την έναταση του ενισχυτή? Αν όχι, μπορεί να υπαρχει κάτι που να θέλει σφίξιμο (π.χ. το μεγάφωνο) Μήπως καμιά λάμπα πρέπει να σφηνωθεί καλύτερα στη βάση της?

no prob. :wink: :wink: Συγνώμη που μυγιάστηκα αλλά αφενός έχω τη μύγα, αφετέρου το πρωϊ δεν καταλαβαίνω και πολύ από χιούμορ. :lol: :lol:

Γιατί ρε vandergraaf με κοροϊδεύεις? "Κουβέντα" δεν κάνουμε? Θα "ψειρίσουμε" και λίγο για να περάσει η ώρα.... Απλά τυχαίνει -λόγω επαγγέλματος- να να γράφω/διορθώνω πατέντες και να ξέρω πως χειρίζονται οι περισσότερες εταιρείες τα θέματα διανοητικής ιδιοκτησίας. Αυτό το "Η Α εταιρεία έκλεψε τη Β", τις περισσότερες φορές δεν στέκει, γιατί η πατέντα δεν είναι κανενός....αυτό ήθελα να πώ. :wink: :wink:

Υπάρχουν πολλά σενάρια: 1. Συμπτωση 2. Κάποιος το σκέφτηκε πρώτος και ο άλλος τον αντέγραψε. 3. Κάποιος το σκέφτηκε πρώτος και ο άλλος το βελτίωσε. 4. Κάποιος το σκέφτηκε πρώτος και ο άλλος το άλλαξε για να φαίνεται λίγο διαφορετικό. Πάντως είναι πολύ πιθανό να μην υπάρχει πατέντα για κάτι τόσο εξειδικευμένο. Οι πατέντες κοστίζουν πολύ και δεν είναι χρήσιμες στον κάτοχό τους αν ο τζίρος του προϊόντος που προστατεύουν δεν κινείται στις κάποιες δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ (είτε από τον κάτοχο της πατέντας είτε από τον ανταγωνισμό). Οι εταιρείες κλεβουν η μία την άλλη συνέχεια. Αυτό δεν είναι παράνομο γιατί συνήθως δεν υπάρχουν πατέντες. Και γιατί δεν υπάρχουν πολλές πατέντες? Εξηγούμαι με δύο παραδείγματα: Ο Kinman έχει μία πατέντα για ένα (σχεδόν) μονοπήνιο μαγνήτη που είναι noiseless με την αρχή του stacked humbucker ή με dummy coil. (Για την ακρίβεια έχει 4 σχετικές πατέντες, μόλις το έψαξα... www.uspto.gov είναι free, full text και εικόνες.) Αν λοιπόν ο Kinman πάει στη Fender να ζητήσει ποσοστά από τος noiseless που χρησιμοποιεί η ίδια σε κάποιες κιθάρες της (νομιζω ότι της fender είναι αυτοί του Lawrence), h Fender προφανώς θα αρνηθεί να του πληρώσει έστω και ένα δολλάριο. Σύμφωνα με το δίκαιο στις ΗΠΑ o Kinman μετά από αυτή την αρχική κρούση, θα έχει περιθωριο 6 μήνες να κινηθεί νομικά εναντίον της Fender. Πριν το κάνει θα σταθμίσει πόσο είναι το ποσοστό που θα ζητήσει από την Fender (π.χ. 5%). Αυτό που θα κάνει η Fender θα είναι εξαντλήσει όλα τα νομικά περιθώρια και διαδικασίες (εφέσεις κλπ) ώστε να κάνει το δικαστικό αγώνα για τον Kinman δυσβάσταχτο οικονομικά και ενδεχομένως ακριβότερο από τα χρήματα που ζητάει. Και όταν (και αν) τελικώς χάσει τη δίκη η Fender τελεσίδικα, αυτό που θα κάνει θα είναι σταματήσει να βάζει τους συγκεκριμένους μαγνήτες και θα βρεί κάποιυς άλλους να βάζει αντί για τους noiseless που μοιάζουν με του Kinman. Θα προτιμήσει κάποια άλλη λύση από το να πληρώνει ποσοστά (αν μπορεί να το αποφύγει). Όταν έχεις μία πατέντα, δεν σημαίνει ότι μπορείς στην πράξη να διεκδικήσεις τα ποσοστά σου. Πριν από λίγο καιρό ήμουν σε μία έκθεση με τον πρόεδρο μιας εταιρείας που έχει αγοράσει μια πατέντα την οποία ξέρω από πρώτο χέρι. Στο διπλανό περίπτερο πουλούσαν ένα μηχάνημα που καταπατούσε φανερά την εν λόγω πατέντα. Μου εξήγησε ότι ούτε αυτοί είναι διατεθειμένοι να χαλάσουν όλα τα λεφτά τους σε δίκες ούτε ο ανταγωνιστής είχει πουλήσει αρκετά ακόμα ώστε να μπορεί να αρχίσει να πληρώνει ποσοστά. Ένας δικαστικός αγώνας μεταξύ τους το μόνο που θα έκανε θα ήταν να συρρικνώση την αγορά του προϊόντος αφού αντί για διαφήμιση και περεταίρω έρευνα και ανάπτυξη οι δύο εταιρείες θα έτρωγαν τους πόρους τους στα δικαστήρια. Επι του παρόντος, και οι δύο πλευρές (και 1-2 καινουριοι ανταγωνιστές πλέον...) κινούνται ανεξάρτητα από την πατέντα και το εμπορεύονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Όταν (και άν) αρχίσουν να κάνουν τζίρους δεκάδων εκατομμυρίων δολλαρίων το χρόνο από αυτό το προϊον, τοτε η διεκδίκηση των δικαιωμάτων θα αρχίσει να γίνεται βιώσιμη. Οι εταιρείες ξέρουν αυτή την κατάσταση και γι αυτό για μικρά project προτιμούν τη μυστικότητα παρά την πατέντα. (Π.χ. καλύπτουν τις πλακέτες με αδιαφανείς ρητήνες, ξύνουν τους αριθμούς από τα ολοκληρωμένα κλπ)

Εν προκειμένω' date=' το "θέση-άρση" λέγεται "φύσα-ρούφα"? :lol: :lol: :lol: [dimicupo, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι χάνουσι']

Ο τύπος είναι ιδιοφυϊα. Το μόνο που του λείπει είναι ένα καλύτερο μικρόφωνο, ένα compressorάκι, λίγο distortion και λίγο delay και είναι έτοιμος να βγει -με χιλιάδες watt- στο ολυμπιακό στάδιο να τραβήξει solo στο Comfortably Numb

Μια IBANEZ ακουστική, το 1987. Μετά μια strat usa std το 1989. [sound: "βιολί-μινόρε-κλαψα: ON] Θυμάμαι όταν πήγα να πάρω τη strat, πήρα τις 150.000 δρχ -που μου είχε πάρει 2 χρόνια να μαζέψω κατοστάρικο-κατοστάρικο (φοιτητής γαρ)- και πήγα καμαρωτός να τις ακουμπήσω σε γνωστό κεντρικό κατάστημα. Όταν τόλμησα να πω στον πωλητή ότι δεν μου αρέσει το χρώμα της μοναδικής standard που είχε σε stock (αν θυμάμαι καλά surf green ήταν) με αντιμετώπισε με ύφος λες και ζητούσα να την πάρω βερεσέ. Πήγα 100 μέτρα παρακάτω, βρήκα μία που μου άρεσε, την πλήρωσα μετρητοίς και μου είπαν "ευχαριστούμε, να πας στο καλό". Και νομίζω ότι δεν έχω ξαναπάει σε εκείνο το μαγαζί (το πρώτο) από τότε. Δημοκρατία δεν έχουμε? [sound: "βιολί-μινόρε-κλαψα: OFF] Τις δύο μου πρώτες κιθάρες τις πούλησα γύρω στο 91 και ακόμα το μετανιώνω. :evil: :evil:

Έχεις δίκιο, δεν ξέρω πως πέρασε αυτό που έγραψα, αλλά πως να το πω...η αισιοδοξία μου είναι ιδιαίτερα συγκρατημένη (εως κολλημένη). :wink:

Boring Text Warning (BTW): Όποιος βαριέται να διαβάσει ολόκληρο τον προβληματισμό μου, ας διαβάσει κατ ευθείαν την τελευταία παράγραφο που ειναι η περίληψη με άλλα λόγια. Προσωπικά έχω χρησιμοποιήσει όλα τα Windows και το MAC OS. Αυτό τον καιρό έχω στη δουλειά ένα PC με XP SP2 και ως προσωπικό ένα Powerbook G4 (1.67 GHz, 1 GB RAM), που το πηγαινοφέρνω σπίτι -γραφείο. Έχω πληρώσει και την Intel και τη Microsoft και την Apple. Δεν μου χρωστάνε και δεν τους χρωστάω, και δεν είμαι υποστηρίζω κανέναν. ¶λλωστε είναι τουλάχιστο βλακώδες να είσαι "οπαδός" μιας εταιρείας (στην οποία δεν είσαι μέτοχος). Όμως, μετά από 1.5 χρόνο παράλληλης καθημερινής χρήσης MAC OS και Windows έχω ουσιαστικά μεταφέρει το MAC ότι είναι δυνατόν και το PC (είναι υπολογιστικά ισχυρότερο από το MAC μου) το έχω μόνο για να τρέχω κάποια εξειδικευμένα προγράματα (π.χ. MATLAB). Μόνο έτσι (με την παράλληλη χρήση) καταλαβαίνεις πόσο αφιλόξενο και προβληματικό περιβάλλον είναι αυτό των widows. Για μένα είναι ξεκάθαρο. Η Microsoft δουλεύει (εδώ και αρκετά χρόνια) με συμβάσεις με μεγάλους οργανισμούς και με κατασκευαστές PC ώστε τα windows να έρχονται bundled με το PC. Επίσης δουλεύει ελέγχοντας άλλες εταιρείες λογισμικού/device drivers κλπ. Η δυσαρέσκεια του τελικού χρήστη δεν μπορεί να επηρρεάσει πλέον την πολιτική της και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αδιαφορεί πλήρως για τα προβλήματα των προϊόντων της. Τα vista δεν πρόκειται να τα πάρω οικειοθελώς. Μόνο όταν κάποια στιγμή πάρω καινούριο PC όπου θα είναι ήδη εγκατεστημένα. Ασφαλώς και δεν περιμένω τίποτε καλύτερο. Για μένα, κάθε έκδοση είναι χειρότερη από την προηγούμενη. (Μη μου πείτε για μπλε οθόνες, μια φορά το χρόνο μου τύχαινε με οποιοδήποτε λειτουργικό....). Χειρότερη, γιατί θεωρώ ανεπίτρεπτο το γεγονός ότι σήμερα έχω ένα μηχανάκι με τη δεκαπλάσια συχνότητα επεξεργαστή και τη δεκαπλάσια μνήμη από αυτό που είχα το 2000, και το σημερινό να "πηγαίνει" τό ίδιο ή λίγο πιο αργά από εκείνο του 2000. Και τότε τις ίδιες δουλειές με σήμερα έκανα, εξίσου καλά με εξυπηρετούσε και προφανώς δεν είχα εξαντλήσει τα όρια των δυνατοτήτων του λογισμικού. Είναι προφανές ότι υπάρχει ένας κύκλος δημιουργίας πλασματικών αναγκών software/hardware για να κινείται η αγορά. Όλες οι εταιρείες το κάνουν (και είναι σε κάποιο βαθμό κίνητρο ανάπτυξης), αλλά το σύστημα intel-microsoft είναι ίσως το πλέον γλοιώδες καρτέλ. Σκεφτείτε το: Με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο, ο μέσος χρήστης υπολογιστών (ή ο εργοδότης του) αναγκάζεται να δώσει περίπου 300 Ευρώ το χρόνο στην κοινοπραξία, για κάθε PC που έχει σε λειτουργία ώστε να πάρει καινούριο πακέτο PC-Windows κάθε 3-4 χρόνια. Και το καινούριο πακέτο δεν προσφέρει τίποτε παραπάνω από το προηγούμενο (σκεφτείτε μία γραμματέα που γράφει επιστολές στο Word και περνάει δαπάνες στο Excel). Απλά το καινούριο σύστημα δεν σέρνεται όπως σερνόταν το παλιό. Το οποίο παλιό στην αρχή "πετούσε" και δεν πάλιωσε με κανέναν άλλο τρόπο παρά κάνοντάς του τα διαδοχικά Windows updates. :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: Θα αποφύγω τη Microsoft όσο μπορώ. ΟΚ, κάποια στιγμή θα τους πληρώσω, αλλά Vista δεν πληρώνω για να δώ τα παράθυρα να συμπεριφέρονται όπως στο MAC. (Εν τω μεταξύ θα ψωνίζω από την Apple εκμεταλευόμενος την προσπάθεια της να μεγαλώσει το μερίδιο της στην αγορά φτιάχνοντας φιλικά και αξιόπιστα λειτουργικά κρατώντας τις τιμές χαμηλά και προσφέροντας updates προς το καλύτερο). Θα αποφύγω λοιπόν τα Vista όσο μπορώ, γιατί -για να το πώ λαϊκά-, η Microsoft γίνεται κάτι σαν το ΤΕΒΕ. Μεγάλο, απρόσωπο και αδιάφορο για τον "πελάτη". Θέλεις -δε θέλεις το πληρώνεις. Ακόμα κι αν δεν σ' αρέσει, απλά το πληρώνεις (γιατί είσαι αναγκασμένος) και παράλληλα πας αλλού και ασφαλίζεσαι συμπληρωματικά. Εννοείται ότι τώρα postάρω από το MAC :wink:[/b]

+100000 Κι εγω το πάθαινα παλιά αυτό. Έπιανα μια κιθάρα και νόμιζα ότι είναι μάπα γιατί δεν με βόλευε. Μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω ότι με βόλευαν οι κιθάρες που είχαν ψηλά το action. Έχω βλέπετε χοντρά δάχτυλα και συνηθίζω το bending.

Συγνώμη, είναι γνωστό ελάτωμά μου ότι δυσκολεύομαι να μιλήσω με απλά λόγια....':oops:' Σκέψου ότι το ποτενσιόμετρο είναι συνδεδεμένο στα άκρα του πηνίου του μαγνήτη, και ότι κλείνει ένα κύκλωμα. Το ποτενσιόμετρο είναι το φορτίο που έχει να αντιμετωπίσει ο μαγνήτης, που εδώ είναι η γενήτρια. Αυτός εδώ έχει κάνει -κατά τη γνώμη μου- προσεγμένες εξομοιώσεις. http://terrydownsmusic.com/technotes/guitarcables/guitarcables.htm (Το αρθρο έχει και γενικότερο ενδιαφέρον, σχολιάζει και τη χωρητικότητα του καλωδίου)

Ναι, κι εγω καποια στιγμη που είχα EMG σε μια strat, 25Κ ποτενσιόμετρο είχαν στο volume. Πάντως για τη συγκεκριμένη κιθάρα που έχει ο ginargiros δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά...Μπορεί να είναι άλλο σύστημα. Πάντως αν το active κύκλωμα είναι πριν τα ποτενσιόμετρα τότε μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα να βάλεις και 25K. Σε σχέση με το αν θα πριμαριστεί ή όχι ο ήχος, αν το ποτενσιόμετρο είναι μετά το active κύκλωμα δεν πρόκειται να κάνει αλλαγή η τιμή του. Η αλλαγή γίνεται όταν ο μανήτης συνδέεται στο ποτενσιόμετρο απευθείας. Αν μικρύνεις την αντίσταση του ποτενσιομέτρου, μεγαλώνει το ρεύμα και γίνεται πιο σημαντική η επίδραση της αυτεπαγωγής του πηνίου στον ήχο, δηλαδή εξασθενεί τις υψηλές συχνότητες. Η έξοδος όμως του προενυσχυτή, (active κύκλωμα) δεν έχει σημαντική αυτεπαγωγή.

Ανεξάρτητα από την πλάκα, συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα έχουν γραφεί. Τα όργανα του custom shop νομίζω είναι πράγματι πιο προσεγμένα από αυτά της κανονικής γραμμής. (Μπορεί βέβαια να "σου κάτσει" καταπληκτικό όργανο mexican). Επίσης, στο custom shop οδηγούνται (από την κανονική παραγωγή) κομμάτια με ασυνήθιστο figuring στο maple ασυνήθιστα ελαφρά κλπ. Γίνεται πιο σχολαστικός έλεγχος και επίσης μπορείς να βρεις και μικρές λεπτομέρειες (όπως το φινίρισμα των τάστων) που να φέρνουν το όργανο ένα σκαλοπάτι παραπάνω. Όλη αυτή η φασαρία σε συνδυασμό με το πιο έμπειρο προσωπικό μπορεί να ανεβάσει το κόστος ενός οργάνου κατά μερικές εκατοντάδες δολάρια. Από εκεί μέχρι τις 10.000, είναι τα έξοδα των ειδικών σοφών γέρων που μαζεύουν το φιδέλαιο. Αν βέβαια τα λεφτά δεν τα μαζεύεις ένα - ένα ευρώ αλλά σου περισσεύουν λίγες χιλιάδες το μήνα, τότε γιατί να μην τα σκάσεις? Ειδικά αν αντιμετωπίζεις τα όργανα με τη λογική της επένδυσης / μεταπώλησης τότε μάλλον δεν θα χάσεις. Το μόνο που με φοβίζει (και γράφω για φίδια) είναι μην υπάρχει κανένας πιτσιρικάς που νομίζει ότι χρειάζεται οπωσδήποτε custom shop για να ακουστεί σωστά και μαραζώνει που δεν έχει. Σε σχέση με το παράδειγμα "porsche και οδήγηση στο 70% των δυνατοτήτων, έχω να πω ότι οι κιθάρες δεν είναι έτσι. Δεν μπορείς να σκοτωθείς αν το παρακάνεις με μια Tele. Γι αυτό και αν παίζεις ξεκούρδιστος δεν σε σταματάει η αστυνομία να σου ζητήσει άδεια και δίπλωμα.

Λοιπόν επειδή μου φαίνεται ότι δεν ξέρετε τίποτα, θα σας πω όλη την αλήθεια που μου την έχει πει ένας φίλος μου, που του την είχε πει o κουνιάδος του που δούλευε οδηγός στη Fender: Στη δυτική ακτή των ΗΠΑ αλλά και λίγο ανατολικότερα ζει ένα σπάνιο είδος κροταλία το mojosnake, η λατινική ονομασία του οποίου είναι Mojus vintagius fenderalis. Κάθε χρόνο, τη νύχτα με την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο, μαζεύονται οι κροταλίες αυτοί σε ένα ξεροπήγαδο στην Corona, για να ζευγαρώσουν. ?Όταν -μετά τα μεσάνυχτα- τα mojosnakes πέσουν αποκαμωμένα για ύπνο, ειδικά εκπαιδευμένοι σοφοί καλιφορνέζοι γέροι κατεβαίνουν στο πηγάδι και μαζεύουν σχολαστικά τον ιδρώτα του πάθους των mojosnakes που έχει κάνει μικρές λιμνούλες στον πυθμένα. Ο ιδρώτας αυτός, τοποθετείται σε μικρά βαρελάκια από alder με καπάκια maple (και ένα πολύ λεπτό στρώμα nitro) και παλαιώνεται επί 12 χρόνια. Καθώς τα χρόνια περνούν, το πολύτιμο υγρό παίρνει μια ελαιώδη υφή και αποκτά θαυματουργές ιδιότητες. Χρησιμοποιείται κυρίως για τη λίπανση του πηνιοσύρματος κατά την παρασκευή χειροποίητων μαγνητών. Ανεξάρτητες μελέτες έχουν δείξει ότι παρόλο που δεν τροποποιεί ουσιαστικά κανένα ηλεκτρικό / μαγνητικό χαρακτηριστικό τελικώς βελτιώνει δραματικά τον ήχο που παράγουν οι μαγνήτες κάνοντάς τον πιο ζεστό, πιο γλυκό, πιό μελωδικό και ταυτόχρονα πιο άγριο και πιο επιθετικό (ανάλογα τι θέλει ο μουσικός κάθε φορά). Επίσης αναμειγνύεται με το βερνίκι νιτροκυτταρίνης (μια σταγόνα αρκεί) και προσδίδει σκάσιμο, twang ή quack (ανάλογα τι είναι το όργανο) ενώ αποκλείει παντελώς το ξεκούρδισμα, τη στρατίτιδα και ότι ακόμα είναι ανεπιθύμητο. Όποιος δεν τα πιστεύει αυτά, απλά δεν ξέρει τι του γίνεται. Είναι -για παράδειγμα- γνωστό σε όλους, ότι ο Gilmour χρωστάει όλο του τον ήχο στους μονοπήνιους που του έχει τυλίξει με τα χέρια του Ο ΙΔΙΟΣ ο Seymour Duncan γύρω στο '70 και ότι χωρίς αυτούς, ο Gilmour κατά πάσα πιθανότητα δεν πιάνει μία.

Γράφει η Fender: "Legendary Fender ?pickup artist? Abigail Ybarra carefully recreated the single Ά51 ?Nocaster? single-coil bridge pickup... " Εχετε δει πόσο χρεώνει η Fender τoυς μονοπήνιους που τυλίγει στο χέρι η γιαγιά Abi? Και εδώ βλέπετε πως καμαρώνει ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων που βγαίνει φωτο με τη γιαγιά. Μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει και μία δόση φιδέλαιο (snake oil) στην ιστορία. Ναι, βέβαια....Λοιπόν, όποιος κερδίσει αυτό το relic να μου πεί να του στείλω (δώρο) ένα κουτάκι μπεζ λαδομπογιά και ένα πινελάκι. Χειρότερη από ότι είναι, δεν μπορεί να την κάνει.....