gkourmoul1

Από 2+ χρόνια απραξίας, μπηκα στα βαθειά απότομα, με την εννοια ότι κινουμε στα όρια μου κατά το παίξιμο (συν ότι ταυτόχρονα τραγουδώ). 24αρες έχω και ειναι οντως πιο ευκολοπαιχτες, αλλά είναι λίγο στενάκωλα για να παίζω χαμηλά σε σολο. Την κάνω τη δουλειά, αλλά προτιμώ την απλά από ένα μανίκι tele ή strat. Τα τάστα παίζουν τον πιο σημαντικό ρολο στο ποσό θα ζοριζομαι στο παίξιμο. Και θα πρέπει να εστιάσω εκει, μάλλον. Επίσης, θα δοκιμάσω να μην παίζω καθόλου τη μέρα της πρόβας, και την προηγούμενη να μην το ζοριζω. Ότι κάνω και με τη φωνή. Εύστοχες οι παρατηρήσεις σου. Και ο δάσκαλος μου έλεγε ότι είναι σπάνιο το 100% σε λάιβ. Φροντίζουμε να μην κάνουμε λάθη και ο,τι έξτρα καλό παίξιμο έρθει, ευπροσδεκτο. Αυτό με την 24ωρη αποχή θα το εφαρμόσω την επόμενη Κυριακη. Δύο μέρες με στρατ έπαιζα σπίτι. Ειδικά η μία με τα jumbo τάστα είναι πολύ άνετη. Απλά, λόγω πιθανού θορυβου, επιμένω να χρησιμοποιώ tele με noiseless, η 24ρες με διπλους. Σκεφτομαι, στην δευτερη strat να ξηλωσω τους 57/62 (δεν αντέχω τόσο low output μαγνήτες, έτσι και αλλιώς) και να βάλω lace gold...

Εξάσκηση στην παράθεση κάνεις??

Παίζω περισσότερο αυτή την περίοδο. Κάθε Κυριακή έχω πρόβα. Άλλες Κυριακές ζοριζομαι, άλλες όχι. Παίζω στο 100% παντα, καθώς παίζω ροκ, και είμαι ο μονος κιθαρίστας. Δεν τίθεται θέμα να αντέχω ή όχι. Σπίτι είμαι πολύ άνετος με τις 9αρες. Δεν στερουμαι δύναμης ή αντοχής. Κάτι κάνω και τα χέρια μου κάποιες φορές πιάνονται. Πιστεύω ότι τη ζημια μου την έκανε η συγκεκριμένη τελε που πήρα σήμερα. Έχει χαμηλα τάστα και ζοριζομαι να γραπωσω για bend/vibrato. Ήμουν σφιγμένος στην αρχή. Αλλά και άλλες φορές που παίζω με τη συνήθη τελε, μια είμαι έτσι, μια είμαι αλλιως σε απόδοση.

Δεν έχει να κανει η κιθάρα, πιστευω. Με τελε παίζω συνηθως. Δεν το πάω καλά με το neckdive και τα ρυθμικά. Δεν θέλω να στηρίζεται η κιθαρα στο δεξί χέρι. Η prs είναι η καλύτερη λυση. Την 245 πήρα σήμερα (lp style).

Είναι φορές που πάω για πρόβα, είμαι ξεκούραστος και το αριστερό χέρι δουλεύει στο φουλ, εύκολα και χωρίς να ζοριστω, για 2-3 ωρες. Είναι άλλες φορές που πάω και το χέρι ζοριζεται στα παντα, ακόμα και στα bends. "Ακουει" λιγότερο στις εντολές μου με κάνει να παίζω σε safe mode. Είναι πιασμένος ο πήχης και η παλάμη και δεν τραβάνε. Σήμερα δεν τραβουσα, με tele (είχα και πολυ θόρυβο), και πετάχτηκα σπίτι και πήρα μια lp για να συνεχίσω. Με την lp ήμουν πολύ πιο άνετος. Προηγούμενη εβδομάδα έπαιζα με τελε και έπαιζα πολύ καλύτερα απ' ότι σήμερα. Προσπαθώ να καταλάβω πως να το ελέγξω ολο αυτό. Τελευταία εβδομάδα παίζω πολλές ωρες την ημέρα. Μήπως πρέπει να ξεκουραζομαι πριν την πρόβα/λάιβ? Την προηγούμενη να παίζω λίγο ή πολύ? Με την φωνή ξέρω τι να κάνω για να τη έχω πάντα στο 100%. Με την κιθάρα τι πρέπει να κάνω? Και μιλώ για το μυοσκελετικό μέρος της υπόθεσης. Διότι υπάρχει και ο παράγων "καθαρό μυαλό", όπου εκεί σηκώνει περισσότερη κουβέντα.

Συντονισμένα άψογα είναι και με καλό ήχο. Δεν μου αρέσουν διότι είναι είναι σαν να κουτσαινουν. Θέμα γούστου.

Πολύ καλό. Ωραίες αλλαγες. Δεν το βαριεσαι. Δεν μου άρεσαν κάτι "κούτσα" τύμπανα στο 4ο λεπτό.

Και στο κινητό και στο pc σε μένα υπάρχει η επιλογη (το τσεκαρα μόλις). Πάντα υπήρχε.

Εάν μιλάμε για τις αγγελίες, ούτε εμένα υπαρχει.

Κουρδίζεις με το capo επάνω στην κιθάρα για να παίξεις/ηχογραφήσεις ένα κομμάτι. Μόλις το βγάλεις ξανακουρδιζεις. Δεν ξέρω, όμως, εάν σε εξυπηρετεί αυτό.

Μια καλή πεταλιερα κοστίζει πάνω από 600-700 ευρώ. Συνήθως τα προϊόντα της hb μιμούνται τα specs, τις προδιαγραφές, και την απόδοση από προϊόντα σημείο αναφοράς. Και σε χαμηλή τιμη, με σχετικά καλό vfm. Υπάρχει η αίσθηση, λοιπόν, ότι κάτι ανάλογο θα έκανΕ και στην περίπτωσή μας. Θα προσφέρουν "πολλά" και θα ζητάνε "λίγα". Είναι αρκετό για να ενθουσιάζεται κανεις, με μια καλή κινεζια σε καλή τιμή...

Όπου Πάνος και εγγύηση για ωραίους ήχους...!

Όσον αφορά την κιθάρα, με παιδεψε αρκετά να βρω το ύφος που πρέπει να παίξω, καθώς και το πόση δυναμική θα πρέπει να έχει το παίξιμο μου. Επειτα, επρεπε και να αναπτύξω τις ιδεες μου. Έπρεπε να ταιριάζουν αυτά που παίζω, να μην κουράζουν, και να μην παίζω τα ίδια συνέχεια. Είχα τρία μισολεπτα σόλο και πάρα πολλά γεμίσματα και ήθελε πολλή προετοιμασία. Και πάλι δεν έμεινα ευχαριστημενος 100% με το παίξιμο, αλλά με τα από 15+ takes είπα να σταματήσω να το παλεύω άλλο... Ακόμα και στις ρυθμικές κιθάρες, δοκιμασα πάρα πολλά, και πλήκτρων παρόντων, δεν μπορούσα να βρω κάτι παραπάνω να δώσω στο κομματι. Εγραψα μόνο μια αρπιστικη κιθάρα με univibe. Ο Πάνος πήρε τις κιθάρες, αφαίρεσε λίγα μέρη (ίσως έπρεπε να αφαιρέσει παραπάνω, όπως σωστά παρατηρει ο Γιαννης), έκανε λίγο κοπτοραπτικη και αυτό ήταν. Τέλος καλο, όλα καλά.

Πάρα πολυ καλό κομμάτι, και καταπληκτικό το βίντεο. Μου άρεσε πολύ. Γράφεις και πολύ καλά στον φακό. Εξυπηρέτησες πλήρως τις ανάγκες του βίντεο, ως πρωταγωνίστρια.

Πολύ χαρούμενο όντως. Ωραίες μελωδίες και ήχοι, πολύ όμορφα δεμένα μεταξύ τους. Καλές γιορτές και σε σένα!

Το επόμενο θα είναι βελτιωμένο στα σημεία...

Τα φωνητικά είναι μοναδικά και μου αρέσουν. Προσθέτουν στο όλο μυστηριο. Κάποιες διορθωσουλες σε κάποια σημεία, και μπολικο κομπρεσιον χρειάζονται. Καλό θα ήταν να ξαναγραφτεί με λίγο περισσότερη ζωντάνια Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει η λέξη "προοπτική" όταν μιλάμε για τέχνη. Ένα έργο δημιουργήθηκε για μεταδώσει ένα συγκεκριμένο μηνυμα, με έναν τρόπο πολυ χαρακτηριστικό και προσωπικό. Σαν έναν πίνακα ζωγραφικής. Τον ολοκληρωνει ο ζωγράφος και λέει "έτσι μου αρέσει, έτσι τον έχω φανταστεί, έτσι τον θελω". Τι παραπάνω προοπτική θα μπορούσε να έχει? Και δε μιλάω για τεχνικά θέματα, αλλά για την ουσία της υπόθεσης. Έτσι μου αρέσει να αντιμετωπίζω την μουσικη και την τεχνη γενικότερα.

Κάτι άλλο που μου "χτύπησε" στο αυτί ήταν τα ακορντα που παίζεις ανά τακτά διαστήματα. Έχουν έντονη ατάκα, υψηλή ενταση στην αρχή τους, και μετά "ψοφανε" γρήγορα. Θα τους έβαζα κομπρεσορα, εντονo delay ή κάποιο άλλο εφέ που να δίδει διάρκεια πχ τρέμολο ή univibe. Είναι λεπτομέρεια, αλλά δεν πάει χαμένη η παρατήρηση αυτή...

Για πρώτη απόπειρα πολύ καλό. Ωραίοι ήχοι και ωραία παιξιματα. Περίμενα κάποιο ρεφρέν με αλλαγή ακορντων, αλλά δεν ήρθε... Με το καλό και στο επόμενο.

Πριν κάνα μηνα, για κάνα δυο μέρες, άκουγα όλη μέρα τζαζ. Μετά μου πέρασε... Μήπως ήσουν προς Κρήτη μεριά?

Ο βασικός λόγος που ξεχωρίζει η μουσική, σε αυτό το κομμάτι, είναι αυτός.

Δεν γελάω καθολου! Απ' όταν μετακόμισα σε οροφοδιαμέρισμα, στον 2ο, και μέσα στις πρώτες εβδομάδες, έχασα 10 κιλά μόνο από σκάλες και έξτρα περπάτημα. Πριν εμένα στην εξοχή. Έβγαινα από το σπίτι και έμπαινα στο αμάξι. Τώρα το αμάξι είναι 100 μέτρα μακριά...

Έτσι μου 'ρχεται να βάλω το ψυγείο στην ταράτσα, μπας και η μυϊκή μνήμη με κάνει και τρώω λιγοτερο. Άσε που θα γλιτώνω και τα λεφτά του γυμναστηριου, από τα πάνω-κατω στις σκάλες...

Μα αυτό σου λέω. Ο Στρατός δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί με τοση μαεστρία τέτοιον στίχο...

Τσιγάρα, αποτσιγαρα, στάχτες, τασάκια κλπ είναι το φόρτε σου... Μου άρεσε πολύ η μουσική προσέγγιση, η μελωδία, η ενορχήστρωση και ο ήχος. Μπράβο! (Ανέβασε τους στίχους)