gkourmoul1

Δημήτρη, εάν ξεβιδωσεις το προσκεφαλο, σηκώνει εσωτερικά έξτρα ρύθμιση στο μέσα έξω (όχι ύψος). Ρεγουλαρισε το. Όσοι είναι πάνω από 1.90 και την αγοράσουν, ας αποφύγουν το προσκεφαλο (είναι εξτρα), καθώς θα ακουμπάει κάτω από τον αυχένα και δεν θα βολεύεται ο χρηστης. Θα πρέπει να κάθεται πιο χαμηλά, με αποτέλεσμα να μη στηρίζεται σωστά η μέση. Εάν δεν υπαρχει προσκεφαλο, δεν υπαρχουν περιορισμοι.

Εξαιρετική. Την εχω κάμποσους μήνες, και ειναι σούπερ.

Κουκλάρα! Καλορίζικη! Κάποια στιγμη, που θα έχω χωνέψει το headstock, θα ξαναχτυπησω μια...

Και εμένα θα άρεσε να είχα low gain ήχο, με μπολικο σαστεην, αλλά ο Κώστας είχε συγκεκριμένο ήχο στο νου για το κομμάτι. Το σόλο του, πάντως, είναι το αγαπημένο μου σημείο του κομματιού...

Για την εμπειρια μου μίλησα, έτσι και αλλιώς. Λέω και εγώ το μακρυ μου και τι κοντο μου...

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια Κώστα! Μου ξέφυγαν 2-3 bends, αλλά μου έδωσες άφεση αμαρτιών, και θα κοιμηθώ ήσυχος το βράδυ. Να το ξανακάνουμε σε ...... κάνα 6μηνο

Η εμπειρία μου είναι η εξής, σε σχέση με τα γεύματα: Εάν δεν φάω πρωινό και δεκατιανο, το μεσημέρι θα φάω τρεις μερίδες για να χορτάσω. Εάν δε φάω και απογευματινό σνακ, το βράδυ δεν θα χορταινω και πάλι. Φροντίζω να μοιράζω τα γεύματα μου, με τα ενδιάμεσα γεύματα να είναι φρούτα, ή ξηροί καρποι. Εάν ειμαι εκτός, φροντίζω να πίνω έναν χυμό ή κάνα μικρό σάντουιτς ως ενδιάμεσο. Επίσης, στο να χάνω βάρος, βοηθα να πίνω παρά πολύ νερό. Στην παρούσα φάση δε γυμνάζομαι, αλλά έχω χάσει 11 κιλά, που είχα πάρει στην καραντίνα, μέσα σε 2-3 μήνες. Τωρα έχω σταθεροποιηθεί, και θα πρέπει να μειώσω λίγο θερμίδες, ή να ξεκινήσω γυμναστική. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να τρώει κάποιος μια φορα την ημέρα, και ειδικά βράδυ. Γίνεται όλο τοπικό παχος, στην περιοχή της κοιλιας και ξυπνα με πρησμενο στομάχι.

Φώτιε, το κομμάτι είναι θεσπέσιο. Κλασικός Φώτης ενορχηστρωτικά, με μπόνους την πλούσια αρμονία και την ηχάρα στην lead κιθάρα.

Συμφωνεί και ο sf μαζί σου...

Βεβαια, δεν γνωρίζω πόσο έγκυρη είναι η πηγή αυτή. Ακουγεται, γενικως, ότι έχει ελληνική καταγωγή, όπως ακούγεται ότι έχει και ιρλανδική καταγωγή. Πάντως, οι γονείς του δεν έχουν ελληνικά ονόματα.

http://guitarseleven.blogspot.com/2011/07/clarence-leonidas-leo-fender-greek.html?m=1 Clarence Leonidas (LEO) Fender - Greek American inventor Did you know one of the guitars very well known brand around the world? Fender electric guitar is a type taken from the name of the maker, Clarence Leonidas Fender, a Greek American who lived between 1909 until 1991. Clarence Leonidas Fender, known as Leo Fender, born on August 10, 1909, and left this mortal world on March 21, 1991.

Δε μπορώ, πεινάω. Ούτε bend δε μπορώ να κάνω...

Εδώ σηκώνει πολλή κουβέντα. Για να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε πληροφορίες, να τις κατανοήσουμε και να κρίνουμε την εγκυρότητα τους, πρέπει να έχουμε ένα Χ υπόβαθρο. Η κοινή λογική δεν φτάνει, διότι μπορεί εμείς να καταλαβαίνουμε ένα πράγμα που διαβάζουμε και να το αποδεχόμαστε, αλλά έχουμε άγνοια από άλλα δεκαπέντε πράγματα που μας επηρεάζουν και λειτουργούν παράλληλα. Γι'αυτό και ο συνεπης διατροφολογος στο πρώτο ραντεβού ζητά γενικες εξετάσεις, και επι δυο ώρες σε κάνει συνέντευξη για την υγεία σου, για τις συνήθειές σου, τις προτιμήσεις σου κλπ. Εκείνος, που έχει το υπόβαθρο και τη γνώση, ειναι σε θέση να επεξεργαστεί τα δεδομένα και να καταλήξει στην κατάλληλη δίαιτα. Νικο, συμφωνω μαζί σου, και εγώ κάνω πολλές φορές το ίδιο με σένα, και τις περισσότερες μου βγαινει σε καλό. Απλά, καλό είναι να αναφέρουμε όλους περιρισμους και τα πιθανά ρίσκα, και να λέμε ποιο είναι το ορθό.

Να 'σαι καλά! Η cv είναι η πιο όμορφη και ελαφριά της παρέας. Έχει πολύ λεπτο μανίκι, αλλά παίζει σαν βούτυρο. Βοηθάνε πολυ τα narrow tall τάστα. Εργο τεχνης. Η ΜΙΜ fender δεν έχει τοσο βολικό μανίκι, και πιστεύω ότι φταίνε τα τάστα, όπου μοιάζουν να είναι πολύ χαμηλα. Οπότε κανω bend, η άκρη του δακτύλου μου ακουμπά τη λάκα της ταστιέρα, και το χέρι μου δυσκολεύεται, σχετικά. Ωραία ποιότητα μανικιού, και σώμα που μου είναι αδιαφορο (πολυ βαρύ). Η asat έχει μανίκι όπως τη φεντερ, με πιο βολικά ταστα για bends. Πολύ βολική και άνετη στο παίξιμο, σίγουρα. Η vintage είναι η κιθαρα με την οποία θα πήγαινα στον πόλεμο. Έχει όλο το πακέτο. Κατ' αρχήν, είναι η μόνη κιθάρα που τη πιάνω στα χερια μου και νιώθω ζεστασιά, καθώς δεν έχει πολυουρεθανικα φινιρίσματα. Οι υπόλοιπες είναι παγωμένες... Είναι ελαφριά, στιβαρή, και έχει άριστο μανίκι. Πάχος σωστό, τάστα σωστά και θεωρώ ότι παίζοντας την είμαι πιο κοντά σε αυτό θέλω για μια tele. Και είναι και η φτηνότερη της παρέας. Σκεφτόμουν να παρω μια V72 thinline, αλλά με ξενερωσε το vaneer top. Σαν τιμή σε σχέση με ποιότητα κατασκευής, θα διάλεγα την G&L. Προσφέρει περισσότερα με 150 ευρώ παραπάνω από μια squier. Πάντως, ξαναγορασα (με χαρά) squier....

Όχι, αλλά είναι πιο βαριά από classic vibe. Περίπου όσο η vintage, ίσως και πιο βαριά.

Σκέψου ότι είναι μακρύτερο και τα κλειδιά είναι τοποθετημενα πιο αραιά. Ξενερώνει κάποιον, εύκολα, μόλις το δει από κοντά. Εάν είχε πιο μικρό μέγεθος, από μόνο του το σχήμα δεν θα με ενοχλουσε. Δεν θέλω, επίσης, να πω ότι έχει τάσεις neck diving η κιθάρα, αλλά σίγουρα νιώθει κανείς πολύ βάρος στο αριστερό χερι, σε σχέση με μια τυπική tele.

Θα μου κάνουν επιστροφή χρημάτων.

Είπα και εγώ να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, σε σχήμα telecaster. Έριξα την παραγγελία μου από το musicstore, και έπειτα από 10 μέρες αναμονής, η κιθάρα ήρθε ελαττωματική, οπότε και επεστράφη την επόμενη μέρα (δλδ σήμερα). Πέρασα μερικές ώρες μαζί της, και λέω να γράψω τις πρώτες μου εντυπώσεις από αυτό το όργανο. Για όσους δεν την γνωρίζουν, η G&L (το L προέρχεται από το Leo Fender, ο οποίος ήταν και συνιδρυτής της) είναι μια πολύ ποιοτική εταιρεία, της οποίας τα αμερικάνικα μοντέλα έχουν εφάμιλλες προδιαγραφές με τις fender. Εκτός από US μοντέλα, η εταιρεία αυτή παράγει και μια πιο οικονομική σειρά, στην Ινδονησία. Πρόκειται για κιθάρες με τιμή 500-800 ευρώ, οι οποίες έχουν πολύ καλό φινίρισμα, και υλικά κατασκευής (θεωρητικά, ανώτερα σε σχέση με classic vibe). Αισθητική Είναι μια από τις πιο όμορφες telecaster style κιθάρες που έχω δει, μέχρι 1000 ευρώ. Το clear orange χρώμα, το οποίο πιο πολύ θυμίζει κεραμιδί, δίδει αρκετούς πόντους, καθώς δεν είναι συνηθισμένο, και αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τα πανέμορφα νερά του σώματος. Και το μανίκι, επίσης, πολύ όμορφο με ωραία νερά. Μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι το truss rod είναι τοποθετημένο από την πάνω πλευρά του μανικιού, και από πάνω έχει κολληθεί η maple ταστιέρα. Έτσι, η πίσω πλευρά του μανικιού κερδίζει έξτρα πόντους ομορφιάς. Από την άλλη, το βασικό αισθητικό ελάττωμα της ASAT είναι το headstock, καθώς είναι μεγάλο και με περίεργο σχήμα, το οποίο σίγουρα ξεχωρίζει από το αντίστοιχο μιας fender. Και σε συνδυασμό με την ασυνήθιστη γέφυρα, δίδεται η αίσθηση ενός εκκεντρικού σχεδιασμού, κάτι που δεν είναι πάντα καλό, εμπορικά. Προσωπικά, δεν μου έκανε το κλικ, από κοντά, σαν σύνολο. Σαν να της λείπει η ταυτότητα, σχεδιαστικά. Ίσως φταίει που δεν είχα και προηγούμενη εμπειρία με G&L. Ποιότητα κατασκευής Ο λόγος που προχώρησα στην αγορά της, ήταν τα “εντυπωσιακά” specs, σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Το σώμα είναι από swamp ash, και έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στις ενώσεις των τριών κομματιών, καθώς δεν είναι ορατές (οι ενώσεις). Στο λουστράρισμα έγινε, επίσης, καλή δουλειά, και πέραν τη ζημιάς, δεν υπάρχουν ατέλειες. Το hard rock maple, με medium C σχήμα, μανίκι μου άρεσε αρκετά καθώς το ένιωθα βαρύ στο χέρι μου. Δεν έχω προτίμηση σε κιθάρες που το μανίκι τους μου δίδει την εντύπωση πως είναι ελαφρύ, και η συγκεκριμένη ήταν εξαιρετική στο σημείο αυτό. Μάλιστα, το μανίκι ήταν και η αιτία του σχετικά μεγάλου βάρους της, παρότι ως ημι-κουφωτή θα έπρεπε να είναι πούπουλο. Τα medium jumbo τάστα ήταν αρκετά καλά τοποθετημένα, χωρίς να προεξέχουν κοφτερές άκρες κλπ. Η όλη αίσθηση του μανικιού θυμίζει MIM telecaster μανίκι. Ίσως λίγο πιο παχύ και με ταστιέρα που με βόλεψε περισσότερο για bending. Το φινίρισμά του αναφέρεται ως “vintage tint satin finish”. Το hardware, επίσης, αναβαθμισμένο σε σχέση με μια classic vibe. Η ατσάλινη γέφυρα, σήμα κατατεθέν της G&L, με τα έξι brass βίνταζ βαγόνια μοιάζει αρκετά ποιοτική και προδιαθέτει για λεπτομερή ρύθμιση intonation (δεν πρόλαβα να κάνω). Τα χειριστήρια μοιάζουν στιβαρά, και λειτουργούν σωστά και αθόρυβα (στον 3 way switch αναφέρομαι). Τα ποτενσιόμετρα περιστρέφονται έχοντας μια αντίσταση, κάτι που προσωπικά δεν προτιμώ, καθώς με δυσκολεύει να τα ανοιγοκλείνω, γρήγορα, με το μικρό δακτυλάκι. Τα κλειδιά κουρδίσματος θα τα προτιμούσα να ήταν vintage, αλλά και τα standard sealed είναι μια χαρά. Έχουν ομαλή, ακριβή λειτουργία, και σίγουρα συνδράμουν στο γεγονός ότι δεν μου ξεκούρδισε καθόλου η κιθάρα όση ώρα έπαιζα. Οι μαγνήτες είναι made in USA και είναι οι ίδιοι που χρησιμοποιούνται στα αμερικάνικα μοντέλα. Ο ΜFD (magnetic field desigh) bridge μαγνήτης, σχεδιασμένος από τον Leo, δεν θυμίζει συνηθισμένο telecaster μαγνήτη, τόσο ηχητικά όσο και σχεδιαστικά. Έχει κεραμική μπάρα, και δίδει τη δυνατότητα για ρύθμιση ύψους κάθε πόλου ξεχωριστά. Τον μέτρησα στα 6,2 Kohm. Ο μαγνήτης στη θέση neck, είναι alnico 5, σχεδιασμένος από τον Paul Gagon, και είναι μετρημένος στα 4,2 Kohm. Αίσθηση κατά τη χρήση Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος όταν την πιάνει, είναι το σχετικά μεγάλο βάρος αλλά και η στιβαρότητα που έχει. Σε σχέση με μια τυπική telecaster, όπου οι γωνίες του σώματος κουράζουν στο πολύωρο παίξιμο, είναι αρκετά πιο άνετη, καθώς οι γωνίες έχουν μετατραπεί σε καμπύλες. Με τον τρόπο αυτό, δεν κοκκινίζει το χέρι στο σημείο του πήχη που ακουμπά το σώμα. Το μανίκι είναι πραγματικά πολύ άνετο, και το χέρι κινείται χωρίς να “κολλά” στο φινίρισμα. Οι διακόπτες και τα χειριστήρια είναι ακριβώς εκεί που πρέπει να είναι (δεν έχει διαφορά με μια telecaster), άρα ο μέσος χρήστης telecaster θα νιώσει πολύ οικεία παίζοντας την κιθάρα αυτή. Ο 3-way switch είναι αρκετά προσεγμένος. Έχει μαλακή λειτουργία, και δεν προβληματίζει όταν από τη θέση bridge θέλω να πάω σε κάποια άλλη θέση, διότι το πιάνεται πιο εύκολα και δεν κολλάει εντελώς στο ποτενσιόμετρο της έντασης. Η κιθάρα ήρθε, πολύ καλά σεταρισμένη (σε σχέση με το απαράδεκτο σετάρισμα της classic vibe). Πέρα από το truss rod που ήθελε ρύθμιση, όλα τα άλλη μου φάνηκαν πολύ καλά ρυθμισμένα. Θα έπρεπε να ξεκινήσω να κάνω ελέγχους με μεζούρα και κουρδιστήρι για να δω εάν κάτι χρειάζεται επιπλέον ρύθμιση. Ήχος Ο ήχος, όπως προανέφερα, δεν είναι ο τυπικός μιας telecaster. Ο bridge κεραμικός μαγνήτες, είναι πολύ πριμάτος, σχετικά σκληρός, και , “αρπάει” πιο εύκολα σε σχέση με έναν τυπικό tele μαγνήτη. Είναι αρκετά touch sensitive, του αρέσουν τα καθαρά, αλλά πιο πολύ του αρέσουν τα πιο βρώμικα. Από την άλλη ο neck humbucker έχει πιο συμβατικό ήχο, και παρότι είναι αρκετά dark sounding, δένει άριστα με τον bridge. Είναι αρκετά πιο “γλυκός”, ηχητικά, και πολύ διαυγής. Όντας πιο low output, είναι σεταρισμένος πιο κοντά στις χορδές (περίπου 1,5-2mm, έναντι 3-3,5mm του bridge), αλλά έχει ακριβώς την ίδια ένταση και ηχόχρωμα με τον bridge. Εκπληκτικό ταίριασμα, το οποίο φαίνεται και στην μεσαία θέση, όπου ο ήχος είναι επίσης εξαιρετικός. Το twang υπάρχει, αλλά δεν είναι στο 100%. Ο ηχητικός χαρακτήρας είναι διαφορετικός από μια telecaster, αλλά η ποικιλία στους παραγόμενους ήχους είναι εξίσου μεγάλη. Μπορεί να παίξει κανείς από jazz (o neck μαγνήτης είναι ταμάμ για τη δουλειά αυτή), μέχρι και ροκ. Δοκίμασα την κιθάρα στον Marshall origin 20, όπου και έπαθα την πλάκα μου με τον ήχο. Φοβερή ατάκα, καθαρότητα και διαύγεια. Πολύ καλό το ταίριασμα. Στη συνέχεια, δοκίμασα στον vox MV50 (ήχος blackface), όπου δεν μου πολυάρεσε τόσο. Επίσης, δεν μου άρεσε και με τον bugera T5 που έχω σε άλλο δωμάτιο. Ίσως εάν ρύθμιζα καλύτερα τους μαγνήτες να άλλαζε κάτι. Έκανα μια ηχογράφηση με τον Blackstar HT1R σε καμπίνα 1x12, και ο ήχος ήταν αρκετά καλός. Όχι, πλήρως, του γούστου μου. Ηχητικά κλιπ gl clean.mp3 gl crunch.mp3 gl dirty.mp3 Προβλήματα που αντιμετώπισα. Μόλις άνοιξα τη συσκευασία και έβγαλα την κιθάρα από το προστατευτικό νάιλον, σοκαρίστηκα, καθώς δίπλα στο control plate υπήρχαν ραγάδες/σκασίματα στο φινίρισμα, τα οποία ξεκινούσα από την τρύπα την βίδας. Θα έλεγε κανείς πως μόλις βιδώθηκε πρώτη φορά η βίδα, το λούστρο ράγισε σαν το γυαλί. Πιθανόν να έχει πάθει ζημιά και το ξύλο εσωτερικά, αν και κάνοντας δακτυλοσκόπηση (αφαιρώντας το control plate), δεν αντιλήφθηκα ζημία στην εσωτερική πλευρά. Δεύτερο, και μικρότερο πρόβλημα, ήταν η απουσία μια μαύρης κουκίδας από το 12ο τάστο, στο πλάι του μανικιού. Κατασκευαστική ατέλεια. Τρίτο, που παρατήρησα, είναι ότι μια βίδα από εκείνες του pickguard προεξείχε και όσο κι αν βίδωνα, αυτή δεν έλεγε να μπει βαθύτερα μέσα στο ξύλο. Τέταρτο, και αυτό είναι υποκειμενικό, δεν μου άρεσε το headstock, καθώς ήταν μακρύ και πλατύ. Μου κάνει εντύπωση το γιατί μου έστειλαν την κιθάρα σε αυτή την κατάσταση. Είχε ταμπέλες και χαρτιά όπου έγραφαν ότι είχε ελεγχθεί. Επίτηδες την έστειλαν και ήλπιζαν ότι με 30 ευρώ partial refund (τόσο έδιναν) θα την κρατούσα? Ή απλά δεν υπήρχε έλεγχος πραγματικός. Να σημειώσω ότι η συσκευασία ήταν άψογη. Specifications  CONSTRUCTION: bolt-on  SCALE: 25 1/2"  PICKUPS: G&L AS4255C Alnico neck humbucker, Leo Fender†-designed G&L MFD™ single coil bridge pickup made in Fullerton, California  BODY WOOD: semi-hollow Sassafras with twin voice chambers and f-hole  NECK WOOD: Hard-Rock Maple with Maple or Rosewood fingerboard  NECK WIDTH AT NUT: 1 5/8"  NECK RADIUS: 9 1/2"  NECK PROFILE: medium C  FRETS: 22 medium jumbo, nickel  TUNING KEYS: 18:1 ratio, sealed-back  BRIDGE: traditional boxed-steel bridge with individual brass saddles  CONTROLS: 3-position pickup selector, volume, tone

Είμαι κάπως σκεπτικός με αυτά που διαβάζω. Σαφώς, δεν είμαστε ειδικοί στο συγκεκριμένο κομμάτι, και όποια συμβουλη δίδουμε, δε σημαίνει ότι είναι η ενδεδειγμένη. Μπορεί σε κάποιον να δουλεύει πχ η διαλειματική και να χάνει κιλά, αλλά σε κάποιον άλλο μπορεί να μη δουλέψει, ή να δουλέψει έχοντας και επιπτώσεις στην υγεια του. Βίντεο που το εξηγεί επιστημονικά, δε μου λένε και κάτι, καθώς τα περισσότερα δεν είναι έγκυρα. Είναι καλό να επισκεπτόμαστε έναν ειδικό για τόσο σημαντικά θέματα υγείας. (Αυτό το γράφω για όσους μας διαβάζουν και πιθανόν να θέλουν να δοκιμάσουν). Με λίγα λόγια, δεν γνωρίζω εάν είναι καλό για την υγειά μας να ακολουθούμε τόσο δραστικές δίαιτες. Χρειάζεται η συνδρομή ειδικού. Η άποψή μου, χωρίς να είμαι ειδικός, είναι ότι εάν κάποιος θα μείνει πολλές ώρες νηστικός, και ξεκινήσει να αθλείται, τότε σίγουρα να αρχίσει να καίει πολύ λίπος. Όμως, μαζί με το λίπος θα ξεκινήσει να καίει και μυϊκό ιστό. Και γενικότερα το σώμα του θα σοκαριστεί. Oi 1500 θερμίδες, μπορεί να είναι αρκετές για κάποιον και πολύ λίγες για κάποιον άλλον. Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρο έτρωγα πάνω απο 3000 θερμίδες ημερησίως, έτρωγα ανα 2,5-3 ώρες, ακολουθώντας το εβδομαδιαίο πρόγραμμα διαιτολόγου. Σε συνδυασμό με γυμναστική (3-4 φορές τη βδομάδα όργανα, και λίγη ποδηλασία), έχασα κοντά 20 κιλά καθαρού λίπους μέσα σε 6-8 μήνες, αυξάνοντας κατά 3 κιλά τον μυικό μου ιστό (κάθε 15 μέρες έκανα λιπομετρήσεις ωστε να ελέγχω). Περιττό να πω ότι δεν πείνασα ποτέ, καθώς είχα 5 γεύματα την ημέρα. Επισκεφτείτε/εμπιστευτείτε τον διατροφολόγο της γειτονιάς σας.

Όλες σου οι παραγωγές είναι κορυφαίες. Αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένα κομμάτι σου, ενώ είναι άριστο σε όλους τους τομείς, δεν αγγίζει σε μεγάλο βαθμό τον ακροατή. Δεν έχει το κάτι παραπάνω, δηλαδη. Υπάρχουν, ομως, και εκείνες οι περιπτώσεις που το κομμάτι "μιλάει" στο αυτί του ακροατή. Το κομμάτι αυτό δε "μιλάει" απλά, αλλά "φωνάζει". Μπαίνεις μέσα του και ταξιδεύεις. Για μένα είναι αριστούργημα.

Ναι, κυρίως για λάμπες μιλώ. Οι μικροί λαμπάτοι έχουν μια μόνο τελικά λάμπα, συνήθως. Τον λιώνεις στη χρήση, και δε σε πολυνοιάζει. Πιθανόν, εάν είχες έναν πχ vht special 6, να τον ευχαριστιόσουν καλύτερα για χαμηλές εντάσεις και χαλαρές πρόβες.

Ψιλοάσχετο με το θέμα, αλλά δώσε άλλα τόσα και πάρε κάνα λαμπάτο στα 5-10 watt... Δεν χρειάζεται να "κουράζεις" τα θηρία για να παίζεις σε χαμηλή ένταση.

Σήμερα έμαθα για την Bebop κλίμακα (έκανα, επιτέλους, ιδιαίτερα μετά από 2 χρόνια), με την οποία ασχολήθηκα και πρώτη φορά. Θυμίζει πολύ την μπλουζ κλίμακα, η οποία έχει μια έξτρα περαστική νότα, απλά η νότα εδώ είναι διαφορετική. Δοκίμασα σε C major, σε μια θέση μόνο (στο 5ο τάστο), ώστε να συνηθίσω λίγο τη έξτρα νότα. Αν και βαράω πολλές νότες, νομίζω ακούγεται ωραία. test bebop.mp3 Σκοπός, σε πρώτη φαση, είναι να μάθω και τις υπόλοιπες θέσεις, και τονικότητες. Έπειτα, θα συνεχίσω με περισσότερες νέες κλίμακες. Θέλω να δίδω τζαζ πινελιές στο παίξιμο μου, όπου αυτό είναι δυνατό. Όρεξη να υπάρχει...

Εάν προσλάβεις έμενα, θα γίνω συνδικαλιστής... Εάν προλάβεις και δεν σε αναφέρω πρώτος...

Έπιασα μόλις κιθάρα, και το τσεκάρω πάντα στο 9-10 τάστο, ακριβώς οσο το άνοιγμα των δακτύλων μου (με αντίχειρα πατώ το 22 και με τον μέσο πατώ το 9)