gkourmoul1

Ένα τυπικό σόλο από μπουζούκι, στην ηλεκτρική mpouzouki.mp3

Ευχαριστούμε κύριε Αλί!

Στην αρχή που τραγουδώ χαμηλά δεν είναι τόσο αισθητό. Στη συνέχεια που πάω ψηλότερα, νομίζω καταλαβαίνω τι λες. Πιθανότατα έχεις δίκιο. Πιο πιθανό να θέλουν τα τύμπανα λίγο χαμήλωμα (ταμπούρο και κάποια πιατίνια).

Ευχαριστούμε Άλεξ! Πιο καθαρή τη φωνή, τι εννοείς? Πιο καθαρά ηχογραφημένη, διαφορετικές ρυθμισεις στα εφέ ή τι άλλο?

Στο μπουζούκι παίζω με λεπτές πένες (οι κλασικες τρίγωνες). Όταν παίζω πχ ένα ζειμπέκικο, βαράω δυνατά κάθε πενιά. Στην ηλεκτρική, όταν σολάρω πχ texas blues φάση, το χέρι είναι αρκετά βαρύ, με 9άρες και 1,5mm πένα. Χορδη δεν μου έχει σπάσει ποτέ. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι σταθερή η δύναμη. Παίζω πολύ με δυναμικές. Όσο πιο γρήγορο ένα κομμάτι, τόσο πιο κομπρεσσαρισμένα και ελεγχόμενα προσπαθώ να παίξω.

Προσωπικά, τα βαράω και τα δύο όταν είμαι σε lead mode. Χαιδεύω μονο όταν θέλω να ρίξω δυναμική, ή σε χαλαρά ρυθμικά.

Έχω συνηθίσει τον πιο wet ήχο στις κιθάρες, αλλά και έτσι είναι μια χαρά. Πολύ ωραίο κομμάτι και σε υψηλά στανταρ η παραγωγή.

Σε μια ηχογράφηση, μια πχ στρατ των 100 ευρώ θα ακούγεται εξίσου καλά, με μία των 2000, αρκεί να φοράνε ίδιους μαγνήτες και να είναι σεταρισμένη σωστά.

Εάν σε ένδιαφέρει μόνο ο ήχος, ναι έχεις δίκιο. Εαν, βέβαια, βολεύεσαι με το μανίκι της squier και είσαι πρόθυμος να την πας και σε μαστορα για σεταπ (εργασίες σε τάστα και nut), ίσως και αναβάθμιση στα ηλεκτρικα, τότε θα έχεις μια καλη κιθάρα στην κατοχή σου.

Θα βόλευε, βέβαια, αλλά το κομμάτι ήταν ήδη έτοιμο και μου δώθηκε σαν backing track να τραγουδήσω πάνω. Ευχαριστούμε πολύ Απόστολε!

Είχες όρεξη και φαίνεται. Πολύ ωραία και φρέσκα παιξίματα, με φρέσκο ήχο. Παραγωγή άψογη. Να κάνεις κι άλλα τέτοια φρέσκα κομμάτια!

Περιμένω με ανυπομονησία την κατάθεση ψυχής του jazzjoker....

Ποια αγόρασες?

Κάθε μαγνήτης έχει συγκεκριμένο σχήμα και διάταξη, και αποτελείται από συγκριμένα υλικά και εξαρτήματα. Καθένα από αυτά διαφοροποιεί τον ήχο. Παίζει πχ σημασία τι τύπο μαγνητικής μπαρας (alnico2,3,4,5, ceramic κλπ) και τι μέγεθος έχει η μπαρα αυτή. Μπορεί να μην έχει καν μπάρα και να υπάρχουν μαγνητικοί έξι πόλοι που κάνουν την ίδια δουλειά. Μπορεί να έχει λιγότερες, ή περισσότερες στροφές το σύρμα, μπορεί να ειναι λεπτό ή πιο παχύ το σύρμα. Μπορεί να έχει καπάκι ή όχι, να έχει μέσα κερί ή οχι. Όλα αυτα αλλάζουν πολλές διαστάσεις του ήχου, όπως ένταση, ποσο εύκολα σπάει, κομπρεσιον, eq κλπ. Θα μπει στην κιθάρα ο μαγνήτης, και ανάλογα με τη ρύθμιση που θα του γίνει (ύψος, κλίση, σήκωμα πόλων), ο ήχος αλλάζει. Μικρές διαφοροποιήσεις να υπάρχουν στα ποτενσιόμετρα και στα εξαρτήματα που τα περιβάλλουν, ο ήχος διαφοροποιείται. Είναι σαν να ψάχνεις για έναν καλο ενισχυτή ή ένα καλό πετάλι. Έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν το ήχο, σε σχέση με άλλα αντίστοιχα προϊόντα. Θέλει πολύ ψάξιμο και δοκιμές για να κατασταλλάξεις κάπου, και να είναι σίγουρη η επιλογή.

Εβαλα τους texas που είχα στο συρταρι στην σκοτεινή S7. Ακούγεται μπασατη και πολύ ισορροπημένη. Αψογος ήχος στρατ. s7 texas.mp3

Έχω παρατηρησει (δεν γνωρίζω αν όντως ισχύει) ότι η κιθάρα της οποίας το σώμα πάλλεται πολύ έχει σκοτεινό και μπασατο ήχο, ενώ η κιθάρα η οποία δεν παλλεται έχει αρκετά bright ήχο. Με δεδομένο αυτό χρειάζεται προσεκτική επιλογή μαγνητών για κάθε περίπτωση κιθάρας. Δεν ταιριάζουν όλοι οι μαγνήτες με όλες τις κιθάρες. Η κιθάρα της οποίας το σώμα πάλλεται θέλει έναν bright μαγνήτη ενώ η κιθάρα της οποίας το σώμα δεν πάλλεται θέλει έναν πιο σκοτεινό και μπασατο μαγνήτη. Έχω δοκιμάσει texas special σε μία στρατοκαστερ που πάλλεται και ήταν πάρα πολύ τσιριχτος και ενοχλητικός ο ήχος. Οι ίδιοι μαγνήτες μπήκαν σε άλλη κιθάρα που παλεται κι αμέσως ήρθε το ΕQ στα ίσα του. Το έχω παρατηρήσει και με άλλες κιθάρες και συνδυασμους με μαγνήτες. Ίσως είναι θέμα γούστου τελικά το αν είναι καλύτερο για τον κιθαρίστα εάν πάλλεται το όργανο του ή όχι. Ίσως προτιμάει μία bright κιθάρα after all...

Εγώ το ανάποδο. Πριν λίγες μέρες χάιδευα, πάλι, την σέκτερ. Τις ibanez δεν τις εχω κάν δει απο κοντά. Του άντυ πολύ θα ήθελα να τη δοκιμάσω, είναι η αλήθεια. Εάν είχα 1500 ευρώ και ήθελα να παρω μια απο τις τρεις, θα έπαιρνα του Andy. Αν και η πρωτη μου επιλογή ηταν η σεκτερ, έχω στην κατοχή μου την sire S7, που είναι πολύ κοντά στην nick johnston (σαν να είναι από το ίδιο εργοστάσιο). Άρα θα ήθελα κάτι διαφορετικό, κυρίως ηχητικά.

Παραθέτω κάποιες σκέψεις μου Η τιμή επηρεάζει. Όχι πάντα, αλλά όταν συγκρίνεις μια στρατ των 400 με μια των 1400, τότε οι διαφορές στο μανίκι είναι αισθητές. Καλύτερη ταστοδουλειά, καλύτερη ποιότητα ταστων, ορθότερη επιλογή τύπου τάστων, καλύτερο φινίρισμα λαιμού, καλύτερη ποιότητα ξύλου άρα και καλύτερο ζύγισμα στο χέρι, καλύτερο κομμένο nut κλπ είναι οι διαφορές που κρίνουν πόσο καλά μπορεί να σεταριστεί και πόσο ευχάριστη αίσθηση έχει στο χέρι. Για να μην αναφέρω για διαφορες στη γέφυρα, τα βαγονάκια, τα χειριστήρια, το βάρος κλπ. Η τιμή έχει να κάνει με όλα τα παραπάνω, αλλα αυτό είναι κάτι που το συναντάμε μεταξύ μοντέλων της ίδιας εταιρίας, πχ squier vs fender, epiphone vs gibson, prs se vs ce, gretsch indonesia vs usa κλπ. Από την άλλη, συχνά συναντάμε πχ μια schecter των 700 ευρώ να εχει καλύτερη πχ ταστοδουλειά σε σχέση με μια fender των 1400 ή μια gretsch των 500 να έχει καλύτερη ταστοδουλειά από μια gibson των 1000. Αλλά δεν θεωρώ ότι είναι ο κανονας. Βέβαια, είναι και το θέμα γούστου. Κάποιος μπορεί να προτιμάει τα λεπτoκαμωμένα narrow tall ταστα μιας classic vibe, και να μην αντέχει τα μεγαλόσωμα narrow tall ταστα μιας MIM deluxe. Και με ένα καλό σετάπ, να προτιμά το playability της φτηνη squier. Στις περιπτώσεις αυτές, η τιμή δεν παίζει σημασία. Σημαντικό, αλλά το τελευταιο που κοιτάζω, σε σχέση με τα αλλα δυο. Είναι κάτι το οποίο εκτιμω αφάνταστα σε μια κιθάρα. Όταν παίζω, και όλο το όργανο πάλλεται, μου δίδεται η εντύπωση ότι "ολο" το όργανο συμμετέχει στην παραγωγή ήχου, άρα και ότι το όργανο είναι πιο προσεκτικά φτιαγμένο, από καλύτερα υλικά. Απο την άλλη, όργανο που έχω στα χέρια μου και είναι "αναίσθητο" σα κούτσουρο, και το μόνο που πάλλεται είναι οι χορδές, νιώθω σαν να παίζω με ένα plugin ενώ θα ήθελα να παίζω με έναν ενισχυτή. Και αυτό είναι κάτι που συναντάται σε πιο ακριβά όργανα.

Ηχητικά είναι πολύ διαφορετικές. Ποια από τις τρεις σε εκφράζει περισσότερο?

Κάνε ρε. Ξεκινα να γράφεις τις σκέψεις για αυτή. Πάρε τη κομματι κομμάτι, και κάτι ωραίο θα βγει. Αλλιώς στειλε τη μου να την τσεκαρω (την κιθάρα, όχι την γυναίκα!), και στην ξαναστελνω την επομένη!

Γιατί παίζεις τόσο ψηλά με το δεξί? Η πένα είναι πάνω απο τον neck μαγνήτη. Δεν έχεις τον καλύτερο έλεγχο στην περιοχή αυτή.

Αναφέρθηκε πριν οτι δεν μπορεί να έχεις διαρκεια σε αυτά που παίζει στο βιντεο, διότι σφίγγεσαι πολύ. Και 5 λεπτά που αντέχεις, είναι πολλά. Το αριστερό, όπως και το δεξί, πρέπει να είναι χαλαρά. Να πιέζουν τη χορδή, χωρίς υπερβολές. Θα έλεγα μια μέτρια προς χαλαρή πίεση. Παρατήρησε κανα βίντεο του Σπυρου Δέλτα. Το αριστερό χαϊδεύει τις χορδές, ακόμα και σε απαιτητικά παιξίματα. Χρειάζεται δουλειά για να γίνει αυτό. Η κιθάρα, και συγκεκριμένα το μανίκι και η ταστιέρα, επηρρεάζει όλο αυτό, αλλά όχι στον βαθμό που νομίζεις. Θα έλεγα ένα 5%. Καλό είναι να έχουμε σχήμα μανικιού που να ταιριάζει στο χέρι μας, και τάστα που να βολεύουν τα δακτυλά μας. Θα έβαζα άλλο ένα 15% στο σετάρισμα της κιθάρας. Ιδανικό relief και action μπορουν να κάνουν μια κιθάρα των 100 ευρω να έχει τέλεια αίσθηση και να σε διευκολύνει στο μαλακό πάτημα των χορδών. Και οι πιο λεπτές χορδές, επίσης βοηθούν. Την πιο πολλη δυο δουλειά την έχει το χέρι...

Συμφωνώ. Είναι διαφορετικός τρόπος παιξίματος. Πρέπει να προσέχεις συγκεκριμένα πράγματα με distortion (μιουτάρισμα χορδών κλπ), όπως πρέπει να προσέξεις διαφορετικά πράγματα στον καθαρό ήχο. Όποιος μπορεί να παίξει με τον έναν τρόπο, δεν σημαίνει ότι μπορεί να παίξει και με τον άλλον, κυρίως δημιουργικά. Τεχνικά, (picking technics, αριστερό χέρι κλπ) δεν βλέπω μεγάλες διαφορές. Όποιος μπορεί να παίξει με την πενα σε καθαρό ήχο, θα μπορεί να παίξει και σε βρώμικο. Φαντάζεσαι όμως το παίξιμο που έκανε ο OP να το έκανε σε έναν καθαρό λαμπάτο με ένταση στο 2? Δεν θα άντεχε να ακούει το εαυτό του, και η αιτία θα ήταν το ανεξέλεκτο, βαρύ δεξί χέρι. Το να παίξει τα ίδια με ένα ελαφρύ overdrive, που ακούει στην πενα, θα ήταν ιδανικό, ώστε να καταλάβει μόνος του προς τα που θα πρέπει να κινηθεί. Είναι απαραίτητο να υπάρχει μια σωστή ροή στο παίξιμο, μια σταθερή δυναμική, στην οποία το compression δεν είναι φίλος μας. Τα υπόλοιπα θα έρθουν.

Να προσθεσω άλλον εναν σημαντικό λόγο που δεν πρεπει να μελετάμε με υψηλό gain, ή γενικότερα με ήχο που έχει πολύ κομπρεσιον (θα μπορούσε να είναι και "καθαρός" ήχος, με πολύ κομπρεσάρισμα). Αποκτά ο παίχτης έλεγχο στο δεξί χέρι, διότι η παραμικρή παρέκλιση, πχ χτυπάμε δυνατά μια χορδή, μεταφράζεται σε κακό ήχο. Με ακομπρεσάριστο ήχο, υπάρχει η αναγκαιότητα του ελεγχου στο δεξί. Με τον κομπρεσαρισμένο ήχο που συναντάμε και στα πιο πολλά plugins, δυστυχώς είναι δύσκολο να αντιληφθούμε το πόσο σημαντικό είναι ο έλεγχος της δύναμης, καθως δεν "ακουνε" στην πένα.

Νομίζω ότι η τεχνική είναι δεν πρέπει να είναι option ούτε σε αυτή την περίπτωση. Η σωστή τεχνική θα βοηθήσει κάποιον να βγάλει τον βέλτιστο ήχο από το όργανο του, ακόμα και σε αργές ταχύτητες. Έπειτα, επειδή οι στόχοι μπορούν να αλλάξουν κάποια στιγμή στο μέλλον, η σωστή τεχνική είναι απαραίτητο να προϋπάρχει έτσι ώστε εάν κάποιος αποφασίσει να γίνει βιρτουόζος στα "γεράματα" να μπορεί να το πράξει. Με λάθος τεχνική μοιάζει δύσκολο να συμβεί αυτό. Bill, oι τεχνικές θέλουν τι ανάλογες ασκήσεις, προφανώς. Και η τεχνική του OP θέλει πολλη δουλειά, καθώς έχει ανοίξει πολλά μέτωπα. Συμφωνώ μαζί σου.