Ημουν και είμαι χαρούμενος που τους είδα live. Δε θυμάμαι να ένοιωσα οτι έπαιξαν λίγο, δεν μέτρησα, αλλά ήταν σίγουρα αυτό που περίμενα και ήθελα να ακούσω, αυτός ο μαζικός ήχος στην απόλυτη ένταση, ηδονή. Gaba gaba hey, 1-2-3-4 κλπ κλπ :) Απο γκάζια, οι motorhead, στο ρόδον, νομίζω οτι είχαν πολύ παραπάνω. Με την ευκαιρία, όταν πρωτοάκουσα ramones και το rocket to russia, κάπου στο 78-79, έ-π-α-θ-α πλάκα. Δεν είχε ξανακουστεί τέτοιος ήχος, τέτοια ενέργεια, ανατριχίλα, σοκ! Απλά, ροκ ν ρολ. Και αφορισμοί για τους πανκ κιθαρίστες μου θυμίζουν τη μάνα μου που έλεγε οτι όλα τα τραγούδια των μπήτλς είναι το ίδιο.Και ένα φίλο κιθαρίστα μπλούζ που δεν του αρέσει το φλαμένκο επειδή είναι όλα ίδια....