Δράττομαι της ευκαιρίας λοιπόν να πω κάποια πράγματα για τους Crimson... :)
Σίγουρα υπάρχουν άτομα εδώ μέσα των οποίων ο λόγος γι' αυτή τη μπάντα έχει πιο βαρύνουσα σημασία, αλλά θα ήθελα να παραθέσω κι εγώ μερικές σκέψεις.
Διαβάζοντας τον τίτλο του θέματος λοιπόν, και εστιάζοντας πιο πολύ στο "περίεργο", το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν οι King Crimson.
Η σχέση μου με την εν λόγω μπάντα είναι ιδιαίτερη. Όταν άρχισα να ασχολούμαι με αυτή τη μπάντα, αφιέρωσα κανα δίμηνο ακούγοντας αυτούς και μόνο, παίρνοντας με σειρά όλους τους δίσκους από In the court... μέχρι και Discipline. Είχα εθιστεί πραγματικά.
Στο τέλος ένιωθα ευλογημένος που κατάφερα να εξοικειωθώ με το στυλ και τον ήχο αυτού του γκρουπ σε κάθε του πόνημα ξεχωριστά, και που μπόρεσα να αφομοιώσω τη μουσική τους και να ρουφήξω ό,τι είχε να προσφέρει στον ακροατή ο κάθε δίσκος, το κάθε κομμάτι. Δε μπορώ να σκεφτώ ένα album τους (μέχρι και το Discipline), που με τη δικιά μου οπτική (ακουστική καλύτερα :P) και αντιμετώπιση προς αυτή τη μπάντα και το φαινόμενο King Crimson γενικότερα, να υπερέχει έναντι των υπολοίπων. Είναι απ' τις λίγες μπάντες για τις οποίες μπορώ να παραδεχτώ κάτι τέτοιο.
Αναφορικά με ό,τι έχω ακούσει (από οποιαδήποτε μουσική σκηνή), οι Crimson τόσο των 60-70's και των Discipline - Beat στα 80's, όσο και των νεότερων Thrak και Power to believe, είναι μακράν ό,τι πιο αλλόκοτο και συνάμα φριχτά εθιστικό.
Τα δημιουργήματα του Fripp και της... εκάστοτε παρέας του, αποτέλεσαν με τα δικά μου τουλάχιστον κριτήρια, ό,τι πιο αληθινά όμορφο μπορούσε να δώσει μια μπάντα μέσα από τόσο πειραματικά μονοπάτια. Και μιλάμε για τη γενικότερη φιλοσοφία που διακατείχε σε κάθε περίοδο το γκρουπ, και την οποία περνούσε ο Fripp. Από τη μουσική και τους στίχους, τον ήχο και τις παραγωγές, μέχρι τα layout των δίσκων και τις live εμφανίσεις.
Στα 60-70's πέρασαν κι άλλα μεγαθήρια τα οποία συγκαταλέγονται σ' αυτό που λέμε progressive rock της εποχής -εννοώντας ακριβώς το προοδευτικό τους στυλ και μουσική. Απ' τη βρετανική σκηνή και τους Yes, Camel, Genesis, ELP, Van Der Graaf Generator κλπ, μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τους Kansas, Rush κλπ. Επίσης απ' τα 80's και ύστερα, είδαμε/ακούσαμε επίσης πολλά και εξαιρετικά ενδιαφέροντα ονόματα της πειραματική σκηνή και με πιο σκληρό ενίοτε.
Την ιδιαιτερότητα των King Crismon νομίζω δεν τη συνάντησα πουθενά. :)
Προσωπική άποψη του γράφοντος φυσικά όλα παραπάνω.
:)