panagiotis

Για μένα, δεν πρέπει να υιοθετούνται τέτοιες απόλυτες απόψεις. Όποιος παρακολουθεί (και δεν εννοώ, να βλέπει κάθε Σάββατο τους αγώνες που δείχνει το σπορ+) και παρακολουθούσε ΝΒΑ, θα διαπιστώσει πως παίζεται μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Με λίγο ψάξιμο και παρακολούθηση, μπορείς να διαπιστώσεις του λόγου το αληθές*. Μπάσκετ παίζεται και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Απλά είναι διαφορετικό στυλ. Ο Ζοτς και ο κάθε Ζοτς, μπορεί εύκολα και εκ του ασφαλούς να κάνει τέτοιες δηλώσεις για να δικαιολογήσει την επιλογή του να μη δουλέψει στο ΝΒΑ. Στην τελική προτιμώ να βλέπω τις 50άρες και τα σόου του MJ, παρά τα συστηματοποιημένα ευρωπαϊκά παιχνίδια χωρίς θέαμα (φυσικά δεν είναι πάντα έτσι, το περασμένο Φ4 το απέδειξε άλλωστε). Σπορ είναι, θέαμα ζητά να δει ο φίλαθλος. Μια χαρά μπάσκετ παίζεται στην Αμερική, αν έχεις ανοιχτά μάτια (δεν κατηγορώ τον Ζοτς...δικαιολογώ τη δήλωσή του, όπως είπα) και δεν είσαι προκατελημένος. Οι απόλυτες απόψεις κι απ' τις δύο πλευρές, οδηγούν και σε ανόητες κόντρες. Αν θες να απολαύσεις μπάσκετ, θα το απολαύσεις και βλέποντας ματς Γ' ΕΣΚΑ, αν ξέρεις να "παίρνεις" αυτά που πρέπει και να ξέρεις τι θες από αυτό που έχεις απέναντί σου.... :) ΥΓ: γουστέρνω μπασκετοσυζήτηση παίδες.....συνεχίστε... 8) ;D

Για τσεκάρετε τα παρακάτω videos.... ανατρίχιασα σε πολλά σημεία.....ΦΟΒΕΡΟΙ!! :-X με ένα πρόχειρο search είδα ότι δεν έχουν ξαναμπεί στο νόιζ.....λίγο περίεργο βέβαια... ::)

Χεχεχε.....Πίστεψέ με, δεν είμαι τίποτα μπροστά σε άλλα άτομα, με τα οποία έχω μιλήσει και μιλώ καθημερινά σε άλλα μπασκετικά φόρουμ....Κινητές εγκυκλοπαίδειες, σε λέω.... :)

Δεν έχω συνηθίσει να γράφω για μπασκετικά στο noiz, αλλά ας το κάνω... :) Ο Ζοτς είναι σίγουρα ο πιο πετυχημένος προπονητής που έχει περάσει απ' τα ευρωπαϊκά γήπεδα ever. Και διεκδικεί τον τίτλο του καλύτερου αν δεν τον έχει ήδη (αλλά καλό είναι να μην πέφτουμε σε τέτοιες παγίδες, δε μ' αρέσει και μένα). Το μπάσκετ που παίζει είναι ο ορισμός του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Εκεί είναι η διαφορά....είναι ο απόλυτος ευρωπαϊκός προπονητής. Τέτοιο μπάσκετ δεν παίζεται στην Αμερική, με μικρή εξαίρεση τους Spurs που το πλησιάζουν κάπως, κι αυτό λόγω Popovic. Πρόκειται για δύο διαφορετικούς τρόπους παιχνιδιού. Στην Ευρώπη παίζεται πιο πολύ παιχνίδι τακτικής, με πιο κλειστές άμυνες (βοηθάνε και τα μικρότερα σε διαστάσεις γήπεδα, που ευνοούν τις ομάδες που παίζουν με βοήθειες και ζώνες στην άμυνα, σε αντίθεση με το ΝΒΑ, που παίζουν αποκλειστικά man to man), σετ και κοντρολαρισμένο παιχνίδι και φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο προπονητής σε ό,τι κι αν γίνεται. Στο ΝΒΑ τα πράγματα ήταν διαφορετικά ανέκαθεν, με πιο ελεύθερο παιχνίδι (χάριν θεάματος εννίοτε), παίχτες-σταρ που παίρνουν την ομάδα στην πλάτη τους, μικρό ροτέισον με την βασική πεντάδα να παίρνει τον περισσότερο χρόνο και φυσικά να σκοράρει περισσότερο. Σίγουρα γίνεται τρομερή δουλειά στις προπονήσεις (όπως έχουν δηλώσει Έλληνες παίχτες που έχουν παίξει στο ΝΒΑ) αλλά και στα workout (ατομικά πάντα) που στην Ευρώπη βλέπουν στον ύπνο τους μόνο. Γι' αυτό και επειδή δεν παίζεται αυτό που λέμε το "μπάσκετ του προπονητή", ελάχιστοι προπονητές του ΝΒΑ έχουν μείνει στην ιστορία (σίγουρα ο τεράστιος δάσκαλος Auerbach της θρυλικής δυναστείας των Σέλτικς από τέλη '50 και όλη την δεκαετία του '60, με τους 11 τίτλους σε 13 σεζόν, είναι ένας απ' αυτούς, καθώς και ο Chuck Daly πο πρόσφατα μας "άφησε"). Το μπάσκετ του Ομπράντοβιτς λοιπόν, δεν μπορεί να καθιερωθεί σε ομάδα ΝΒΑ....Το αμερικάνικο κοινό αυτό θέλει να βλέπει και γι' αυτό ακριβώς το ΝΒΑ έχει τόση ακροαματικότητα παγκοσμίως και αποτελεί το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ. Επίσης είναι και ο λόγος που έβγαλε και παίχτες όπως Champerlain, Russell, Robertson, Maravich, Havlicek, Jabbar, Magic, Bird, Jordan, Olajuwon, Malone, O'neil, Garnett, Kobe, Lebron, Wade και πάει λέγοντας.... Προπονητές όπως ο Ζοτς και ο Μεσίνα πχ, απλά δεν μπορούν να καθιερωθούν στην Αμερική. Τέτοιο μπάσκετ παίζεται μόνο στα κολλέγια στην Αμερική. Είναι λοιπόν θέμα τρόπου παιχνιδιού και όχι αξίας του προπονητή. Διαφορετικό μπάσκετ βλέπεις στο ΝΒΑ και άλλο εδώ....το καθένα με τα καλά του και τα κακά του. Προσωπικά παρακολουθώ και τα δύο με ίδιο ενδιαφέρον. υγ: ποστ-σεντόνι για μπάσκετ στο νόιζ.....Θέλω παράσημο!! :P

Με την καμία όμως.... :)

Πάντως αν θυμάμαι καλά, αυτό το είχε χρησιμοποιήσει στο Modern Drummer Festival του 2003 με μια tribute μπάντα στους Beatles που είχε φτιάξει με τον Neal Morse και τον Paul Gilbert.

Για τους αδαείς, το πραγματικό drum kit του Portnoy είναι αυτό: :)

Κώστα ένα μεγάλο ευχαριστώ απ' την καρδιά μου.... :-*

Πολύ ωραίο μπάσο!! αναμένουμε περισσότερες φώτο και κλιπς.... στο 21ο τάστο φτάνεις εύκολα; :P

Παίδες όντως, κι εγώ αν κάτσω και την Κυριακή Αθήνα, θα είναι για τον τελικό.

Ε άντε ντε.... ;D

Μην το παίρνεις προσωπικά. Ο Κώστας αστειεύεται... Πάντως -όχι ότι έχω thunderbird- προφανώς και δεν είναι τόσο εύκολο να φτάσεις τόσο ψηλά στην ταστιέρα, αλλά είναι κάτι που δε νομίζω να χρειαστείς ή να "απαιτήσεις" από ένα thunderbird... :)

τι λέτε ρε ανύπαρκτοι; ;D ήταν 4-5 στο χαλαρό στην τελευταία....

Μην είσαι τόσο απόλυτος. Ο καθένας έχει τα γούστα του.... τι πάει να πει "έλεος με τους τάδε"; Εσύ θεωρείς πχ. δισκάρες τα Remedy Lane και Perfect Element, αλλά ο δικός μου αγαπημένος POS δίσκος είναι το Entropia, ενώ θεωρώ το Be αριστούργημα. Όπως και το Room V, μιας και το ανέφερες... Πάλι το ίδιο. Εσύ θεωρείς ουσιαστικό progressive αυτά. Εγώ πάλι τη βρίσκω με κάποια απ' αυτά, αλλά και διάαααφορα άλλα. Και πάει λέγοντας.... φιλικά :)

Ας προσθέσω και τους Fragile Vastness με το απίστευτο A Tribute to life (δυστυχώς δεν έχω τσεκάρει ακόμα το Excerpts).

Πολλές φορές σκέφτομαι το πόσο περισσότερο θα μέτραγαν οι DT με έναν τραγουδιστή όπως o Baker (ανεπανάληπτη φωνή...), o Khan (των Conception κάποτε, τώρα έχει τους Kamelot), τον Gildenlow ή τον Allen των Symphony-X.... Πάντως για να μείνω σε αυτά που λέγαμε προηγουμένως, κατ' εμέ οι Theater έχουν φάει τα ψωμιά τους και καλό θα ήταν να μας αδειάσουν τη γωνιά....αμαυρώνουν το αριστουργηματικό τους (ω, ναι) παρελθόν... πλέον τα συγκροτήματα που προανέφερα (πρόσθεσε και Mars Volta και POS φυσικά), είναι φρέσκα γκρουπ που έχουν να δώσουν πράγματα, έχουν να πουν κάτι στον ακροατή....και απ' αυτούς έχω απαιτήσεις για κάτι πραγματικά καλό.

Σε αρκετά που λες συμφωνώ, αλλά προσωπικά δεν περιμένω κάτι καλό απ' τους Theater πλέον. Η τελευταία τους αξιόλογη δουλειά κατ' εμέ ήταν το Six Degrees (αν και μ' αρέσει και το train of thoughts λίγο για αντελώς άσχετους λόγους) με τους προηγούμενους -καθώς και οι LTE δίσκοι- να είναι όλοι τους ένας κι ένας για μένα. Από τότε δείχνουν να μην μπορούν να επανακτήσουν την παλιά τους αίγλη και φρεσκάδα. Δεν ξέρω...πολύ πιθανό να φταίει και ο Rudess σ' αυτό. Καλές δουλειές από συγκροτήματα του είδους, είμαι πεπεισμένος ότι δε θ' ακούσω πλέον απ' τους DT, αλλά από γκρουπ όπως Circus Maximus (που ανέφερες πολύ σωστά), Shadow Gallery (οι οποίοι btw είπαν ότι θα συνεχίσουν και χωρίς τον υπερδιπλάσιο Baker), Mastodon, Riverside, Vanden Plas κλπ. πάω να βάλω When dream and day unite να τα σπάσω... :)

Καταπληκτικό κομμάτι. Τέλος.

Παίδες το ερχόμενο Παρασκευοσαββατοκύριακο (1, 2, 3 Μαϊου) θα 'μαι στας Αθήνας. Παρασκευή βράδυ δεν μπορώ (Final 4 Euloleague γαρ) και ίσως (ελπίζουμε δηλαδή :)) και Κυριακή βράδυ.

Καταπληκτικά πράγματα!! Ευχαριστούμε ourdarkness για το εξαιρετικά ενδιαφέρον λινκ. εντύπωση μου έκανε που υπήρχε και μια έκδοση του Silver and gold των Asap (σελ 159), ενδιαφέρον πρότζεκτ του Adrian Smith των Maiden, που τους άκουγα πρόσφατα.... :) Ένα ψιλο-σπάνιο (μάλλον) picture vynil είχε φέρει ο FatalV από παζάρι στην Ιταλία και ήταν μια βραζιλιάνικη έκδοση του Relics των Floyd: http://gemm.com/q.cgi?rb=DAVECONN&artist=pink+floyd&title=relics προς το τέλος είναι

Από amazon παίρνω (μέσω αδερφών κλπ) cd και dvd που με ενδιαφέρουν. Καλές τιμές, εκτός αν πρόκειται για κάτι πολύ εξεζητημένο. Παλιότερα, για μέταλ άλμπουμ κυρίως, από ελληνικά μαγαζιά προτιμούσα το Alone από Θεσσαλονίκη. Πολύ εξυπηρετικοί και με επίσης καλές τιμές. Με ένα e mail (και τηλέφωνο πολλές φορές) με τη λίστα σου, έστελναν την επόμενη αντικαταβολή την παραγγελία...

Εύγε!! πραγματικά καταπληκτικό!!!

Α, ΟΚ.... μπάσο παίζει με το κάτω κλαβιέ ή και τώρα δεν κατάλαβα καλά;

Χόλι σιτ! ανμπιλίβαμπολ! κι άλλες τέτοιες ωραίες λέξεις.... επειδή είμαι ολίγον τι άσχετος με το θέμα, αν κατάλαβα μπάσο παίζει με τα πόδια, έτσι;

Μία από τις αγαπημένες μου διασκευές παραμένει το I want you (she 's so heavy) των Beatles από Coroner (νομίζω το είχα ξαναποστάρει κάπου παλιότερα) Επίσης, μια πρόσφατη διασκευή που μου άρεσε (αν και είναι επανεκτέλεση ουσιαστικά) είναι το Bridge of Sighs του Robin Trower από τους Opeth (με ένα πρόχειρο search δεν βρήκα κάτι στο youtube δυστυχώς).