Jimmy87

Από το In Rock και μετά ήταν ο κύριος συνθέτης και σε δεύτερο λόγο ο Glover. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Lord δεν ήταν τεράστιος μουσικός και δε διαμόρφωνε τον τελικό ήχο με τις παιξιματάρες του. Συμφωνώ ότι οι DP είναι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των κατα καιρούς μελών τους, αλλά αντικειμενικά όσο ήταν ο RB μέλος τους, εκείνος έκανε κουμάντο (για κακό τις περισσότερες φορές) και οι υπόλοιποι απλά ακολουθούσαν. Εδώ έπεισε εταιρεία και μανατζμεντ να βγάλουν το παρακάτω (αριστούργημα ή ανοσιούργημα?? ως DP

Respectfully disagree.. Το έχει πει κι ο ίδιος ο Lord, άλλωστε, ότι ο RB ήταν η κινητήρια δύναμη των DP. Και μάλιστα αν δε μονοπωλούσε τόσο στις συνθέσεις πιστεύω ότι θα είχαν βγάλει πολύ καλύτερους - και περισσότερο πολυδιάστατους- δίσκους στην εποχή του reunion. Αυτό φάνηκε στο αριστουργηματικό Purpendicular που κυκλοφόρησαν μόλις έφυγε.. Όσον αφορά τα ποπάκια που έγραφε ο RB στη μετα-Dio εποχή ήταν συνειδητή (και αρκετά ριψοκίνδυνη) επιλογή και το έκανε αρκετά επιτυχημένα. Δυστυχώς, όμως, για να το καταφέρει διέλυσε ένα από τα καλύτερα χαρντ ροκ λαϊναπ έβερ... (αυτό του Rising)

Το τραγούδι είναι πάρα πολύ καλό και η χαμηλή φωνή του Αξλ παραμένει μοναδική - ευτυχώς η μικυ μαους φωνή είναι περιορισμένη! Μοναδική απογοήτευση, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, το σόλο του Σλας. Όταν είχα πρωτοακούσει το τραγούδι στο ντεμο του 2000, μου είχε βγάλει έντονα illusion vibes και σκεφτόμουν, α ρε να έγραφε μια σολάρα από πάνω ο σλας... Κι όμως, το σόλο σε αυτή την έκδοση παραείναι μινιμαλ και διεκπεραιωτικό. Περιμένουμε το The General, έχουν ειπωθεί τόσα πολλά για αυτό, ελπίζω να μη μας ξενερώσει..

Δεν ξέρω αν γνωρίζει κανείς ή το έχει αναφέρει o MX σε κάποια συνέντευξη, αλλά την ιδέα την πήρε από το Time Out του Dave Brubeck ή σύμπτωση;

Χχαχααααα, είπαμε ήταν Ε, όχι ερπετόμορφος! Ιεροσυλία!

Απίστευτο βίντεο! Σαν γενναιόδωρος βασιλιάς όπως κάθεται στον θρόνο του, αρχοντικός αλλά και προσηνής. Θα χε ενδιαφέρον να έπαιζε εκέινος λάτιν στο πιάνο

Φυσικά αριστούργημα. Επειδή, όμως, λέτε για ψυχαναγκασμούς πιο πάνω, κάποιος να διορθώσει το όνομα του ΜΧ στον τίτλο του θέματος!

Ο καιρός γαρ εγγύς. Μήπως γι αυτό τον πολεμούσε το ΠΑΣΟΚ και ήθελε να του φάει το σπίτι στη Διονυσίου Αεροπαγίτου;

Ναι, έχω δει αποσπάσματα, όπως κ μια τεράστια συνέντευξη που υπάρχει αμοντάριστη. Θα μπορούσε πάντως να γίνει ένα πολύ καλό ντοκυμαντερ από κάποιον από τους πρωτοκλασάτους σκηνοθέτες φίλους του (μόνο η φιλία με τον Πολάνσκι δεν μου κάθεται ρε γμτ λόγω της γνωστής ιστορίας, αν και οι ταινίες του είναι καταπληκτικές), χρησιμοποιώντας υπάρχον υλικό - κάτι σαν το No Direction Home που έκανε ο Scorsese για τον Dylan. Πέρα από τη μουσική, ήταν και σαν προσωπικότητα πολύ ενδιαφέρουσα. Το ότι δεν έπαιξε το παιχνίδι των δισκογραφικών με περιοδείες, βιντεο κλιπ κλπ, καθώς και οι δεσμοί με NASA και η αγάπη για Αρχαία Ελλάδα συνθέτουν μια πολύ μυστηριώδη εικόνα. Άσε που ήταν ίδιος ο Δίας! Χαχαχα.. Θυμάμαι πριν χρόνια που έβγαιναν κάποιοι ψεκ στον Χαρδαβέλα και συνέδεαν τη Μυθωδία με ομάδα Ε, εξωγήινους κλπ..

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που ποστάρετε παιδιά. @Waterfall-K mk2 ξέρεις αν υπάρχει σκέψη να γίνει κάποιο επίσημο documentary - αφιέρωμα για την καριέρα του; Να πούμε κι ότι οι Μέιντεν στην περιοδεία που ξεκίνησαν χθες παίζουν σαν ιντρο το θέμα από τους τίτλους τέλους του blade runner (όπως έκαναν και το '86 - αλλά αυτή τη φορά παίζουν και το Alexander the Great )

Ένα ωραίο ποντκαστ για όποιον ενδιαφέρεται https://open.spotify.com/episode/1UkDItj3aTYdv9lV1ahvia?si=eda7491a6b94446b

Όχι απαραίτητα, δε νομίζω ότι ο μέσος Αμερικάνος ξέρει τον Βαγγέλη, αλλά αν του βάλεις το chariots, θα το αναγνωρίσει. Αντίστροφα όλοι ξέρουν ποιος είναι ο J Bieber, άσχετα αν ξέρουν έστω κι ένα τραγούδι (εγώ δεν ξέρω πχ). Αλλά μην αποπροσανατολίζουμε το θέμα, ας μείνει η συζήτηση στο πράγματι σημαντικό έργο του.

Χαίρομαι που το διαχωρίζεις. Πάντως τα λίγα που ανέφερα θεωρώ ότι ξεκάθαρα συνιστούν διεθνή αναγνωρισιμότητα. Διεθνή καριέρα δεν έκαναν γιατί ασχολήθηκαν κυρίως με το ελληνικό τραγούδι. Και ο Βαγγέλης με την τεράστια καριέρα δεν είναι και household name στο εξωτερικό (όχι ότι το επιδίωξε βέβαια).

@Waterfall-K, mk2 Συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο φωτογραφικό αφιέρωμα στον τεράστιο Βαγγέλη. Είναι όντως περίεργο πώς ένας πραγματικά οικουμενικός καλλιτέχνης δεν προβάλλεται τόσο στη χώρα του, σίγουρα η μουσική του δεν ταίριαζε στο κλίμα της μεταπολίτευσης και η αγάπη του για την Αρχαία Ελλάδα έκανε πολλούς από το καλλιτεχνικό κατεστημένο να βγάζουν καντήλες. Θα διαφωνήσω κάθετα, όμως, σχετικά με Χατζιδάκι - Θεοδωράκη. Θεωρώ πως εκ των πραγμάτων ο κύριος όγκος της μουσικής τους απευθύνεται σε ελληνόφωνο κοινό (μιας και ο στίχος των Γκατσου, Ελύτη, Ρίτσου κλπ είναι εξίσου σημαντικός με τη μουσικη). Όχι όμως ότι ήταν και "πουθενάδες" διεθνώς. Πέρα από το Όσκαρ του Χ/δακι που δεν είναι καθόλου αμελητέο κατόρθωμα και το Ζορμπά που τον ξέρει όλος ο κόσμος ξεχνάς το αριστουργηματικό Χαμόγελο της Τζοκόντας (παραγωγή Quincy Jones), to soundtrack του America America του Καζαν, το Reflections, καθώς και ότι εκτός του ότι ο Θεοδωράκης είναι πασίγνωστος στις σοσιαλιστικές χώρες για ευνόητους λόγους, έχει κερδίσει BAFTA για το Ζ, έχει γράψει την καταπληκτική μουσική για την ταινία Serpico και τον έχουν τραγουδήσει Beatles και Edith Piaf..

Μου άρεσε πολύ το μουσικό θέμα, πιασάρικο αλλά συγχρόνως ιδιαίτερο. Εξαιρετικός κι ο αυτοσχεδιασμός. Κι εμένα κάτι μου "κλώτσησε" με το μπάσο, αλλά κλάιν με τέτοια κομματάρα.. Συγχαρητήρια!!

Στους στίχους του υπάρχουν αναφορές από Βίβλο, Όμηρο, Οβίδιο, Shakespeare, μέχρι underground ποιητές του Αμερικανικού Εμφυλίου, Ιάπωνες νοβελίστες, ό,τι θες.. Και φυσικά από όλη τη μπλουζ, φολκ, ρ΄ν'ρ κουλτούρα.. Και όλα αυτά από το 1962 ακόμη και μέχρι τον πιο πρόσφατο (εξαιρετικό) δίσκο του, που τον έβγαλε κοντά στα 80. Δεν θεωρώ ότι πήρε άδικα το Νόμπελ. Φυσικά αν τον έχεις ψάξει και δε σου λέει κάτι, δεν θα σε πείσω για το αντίθετο!

Ακόμη κι αυτή η "βλακεία" των AC/DC, όμως, είναι στοχευμένη και άρτια υλοποιημένη με double entendres και λογοπαίγνια, ώστε όπως λες να "δένει το πράγμα", άρα πάλι μιλάμε για καλό στίχο. (btw θεωρώ τον Bon Scott κορυφαίο r'n'r στιχουργό, κάτι σαν ποιητή του δρόμου) Στη δεύτερη κατηγορία σίγουρα ανήκει ο Bob Dylan, που θες για κάθε τραγούδι να ανοίξεις 53 βιβλία και εγκυκλοπαίδιες και ζήτημα αν πιάσεις τις μισές αναφορές και νοήματα. Προσωπικά, το πρώτο που κάνει κλικ σε ένα τραγούδι είναι η μουσική, αλλα αν ο στίχος δεν είναι αντάξιος (δεν χρειάζεται να είναι υψηλή ποίηση, αλλά καλοφτιαγμένος και να εξυπηρετεί το σκοπό της μουσικής) τελικά δεν θα μου μείνει. Όταν μια καλή μουσική συνδυάζεται με καλό στίχο, σίγουρα το αποτέλεσμα ανεβαίνει επίπεδο.

Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι εξάντλησαν την αυστηρότητά τους στην κριτική αυτού του βίντεο. Προσωπικά μου φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο σκοπός ήταν ένας δάσκαλος να παρουσιάσει την πρόοδο μιας μαθήτριάς του στους 9 μήνες. Δεν είπε πουθενά ότι θα το στείλει σε διαγωνισμό "το σόλο της χρονιάς"! Προσωπικά μου άρεσε πολύ, keep it up!

Ωραίες εποχές που είχες έτοιμη την κενή κασέτα στο βιντεο μήπως και πετύχεις βιντεο κλιπ του αγαπημένου σου συγκροτήματος στην τηλεόραση (μόνο εγώ το έκανα;).. Χαζή ερώτηση: Υπερτερεί σε κάτι το vhs έναντι των ψηφιακών φορματ (όπως πχ κάποιοι θεωρούν το βινύλιο πιο "ζεστό" από τα cd) ή είναι καθαρά θέμα νοσταλγίας; Θυμάμαι πάντως ότι το stiff upper lip live των AC/DC που το είχα σε επίσημο vhs και dvd, έπαιζε πιο ωραία στο vhs.

Πολύ ωραία διασκευή και πολύ επιτυχημένη επιλογή το γιουκαλιλι!

Καταπληκτικό γκρουπ! Τους είχα πρωτοακούσει από το KEXP και ακόμα μουτζώνομαι που δεν κατάφερα να τους δω όταν έπαιξαν στο Ejekt.

Απλοϊκή επιλογή, αλλά έχω κατασταλλάξει στις Fender Heavy 351. Κάποτε χρησιμοποιούσα jazz III, αλλά ενώ είναι καλές για lead, μου φαίνονται μικρές για ρυθμικό παίξιμο. Για ακουστικό strumming Fender Thin 351.

Καθόλου ιεροσυλία, ο hagar φωνάρα και πολύ καλός κιθαρίστας. Κρίμα που δεν έγινε ποτέ τουρ VH με Roth μαζί με Hagar και γιατί όχι και Cherone (αυτό θα ήταν ιεροσυλία, να πεις ότι το αγαπημένο σου είναι το VH III... )

Ενδιαφέρον ότι ξεκίνησε έτσι (τελικά είχε συναισθησία; ), αλλά ότι όλος ο κόσμος το χρησιμοποιεί για ήχο κιθάρας δείχνει πόσο επιδραστικός ήταν ο Εντι, αν και ο αδερφός του είναι επίσης μεγάλος παιχταρας και πολύ ξεχωριστός ντραμερ