trumpet

Καλησπέρα σε όλους! Υπάρχει κάποιος συναυλιακός χώρος στην Πανεπιστημίου κοντά στον Ιανό? Οποιεσδήποτε πληροφορίες θα μου είναι εξαιρετικά χρησιμες από όποιον γνωρίζει περί τίνος πρόκειται. Ευχαριστω εκ των προτέρων! 8)

Καλησπέρα στο forum και χρόνια πολλά! Έχω παρατηρήσει ότι είμαστε κάτι λίγοι πνευστοί εδώ μέσα...Αλήθεια πόσοι γνωρίζουν αυτό το θηρίο της τρομπέτας και της Jazz γενικότερα? Όσοι θέλουν ας καταθέσουν τις απόψεις τους. Ας είναι αυτό το θέμα ένα αφιέρωμα στον εξαιρετικό αυτόν καλλιτέχνη. Επισυνάπτω και μια εργασία που είχα κάνει για τον σπουδαίο μουσικό πριν λίγα χρόνια για να ενθαρύνω τους μή γνωρίζοντες να τον ακούσουν. IDENTITY CARD NAME: Baker Chesney Henry BIRTHDAY: 23rd of December 1929 BIRTHPLACE: Yale, Oklahoma (U.S.A.) PROFESSION: Nomad Artist SPECIALITY: Trumpetist, Singer DIED: 13th of May 1988 PLACE: Amsterdam, Netherlands Κάπου στα 1950 ξεκινά η ιστορία: ένας μυστηριώδης, εμφανίσιμος νεαρός από την Oklahoma εμφανίζεται στη Δυτική Ακτή για να γίνει η αυτού μεγαλειότητα της Cool Jazz. Από την εμφάνισή του έως και τον βίαιο θάνατό του στο Amsterdam το 1988, ο Chesney Henry Baker –κατά κόσμον «Chet»- έζησε μια ζωή η οποία έγινε θρύλος σε Αμερική και Ευρώπη. Ακολουθεί το κομμάτι «Rue Grégoire Du Tour» από τον δίσκο “Why shouldn’t you cry”, 1979 (Διάρκειας 6:37’’) Ο Chet Baker υπήρξε αναμφισβήτητα εις εκ των θρυλικών της jazz ως τρομπετίστας και τραγουδιστής από το 1950 έως τον θάνατό του. Γεννημένος στις 23 Δεκεμβρίου του 1929 στο Yale της Oklahoma, ξεκίνησε να παίζει τρομπέτα κατά την εφηβεία του ως μέλος στρατιωτικής μπάντας. Θέλοντας να κάνει κάτι διαφορετικό γύρω στα 1950 συμμετέχει σε αμέτρητες παραστάσεις αυτοσχεδιασμού, τις γνωστές και ως “jam sessions” στο Bop City και στο Blackhawk του San Francisco. Εδώ έρχονται και οι πρώτες γνωριμίες με τους ειδήμονες του alto σαξοφώνου Paul Desmond και Charlie Parker καθώς επίσης και τον Stan Getz στο tenoro σαξόφωνο. Εδώ, πρέπει να σημειωθεί το γεγονός ότι ο Chet Baker είχε πάντα πρόβλημα στην ανάγνωση παρτιτούρας και ο ίδιος είχε πει τα εξής σε μια συνέντευξή του: «Ήθελα να παίζω με το αυτί. Για μένα αν ο ήχος είναι σωστός τότε όλα είναι εντάξει. Οι κανόνες είναι εν ισχύ για αυτούς που δεν έχουν αυτί ή δεν κατέχουν οποιαδήποτε δημιουργική ικανότητα.» Ακολουθεί το κομμάτι «Autumn Leaves» με τους Paul Desmond, Stan Getz & Chet Baker (Διάρκειας 3:54’’) Το 1952, ο Baker μεταφέρεται στο Los Angeles όπου συμμετέχει σε κάποιες ιστορικές ηχογραφήσεις της εταιρίας Pacific Jazz στο club Haig και με κάποιο σχήμα καθοδηγούμενο από τον Gerry Mulligan που θα αποτελούσαν το διάσημο “Pianoless Quartet” του Gerry Mulligan. Γι αυτή τη συνεργασία ο Chet Baker θα δηλώσει αργότερα: «Ποτέ δεν πίστεψα ειλικρινά ότι το άξιζα. Ένιωσα όπως στη διάρκεια μιας περιόδου όπου οι άνθρωποι περιμένουν –περισσότερο ή λιγότερο- απλά για κάτι καινούργιο, και, όταν αυτό έρχεται δίνουν περισσότερα από τα αναμενόμενα…» Από αυτό το σημείο της καριέρας του ο Chet Baker αρχίζει να γίνεται ευρύτερα γνωστός και να κερδίζει τις εντυπώσεις ακροατών σε Αμερική και Ευρώπη. Ακολουθεί το κομμάτι «Five Brothers» από τη συνεργασία του με τον Gerry Mulligan ηχογραφημένο στις 16 Ιουλίου του 1955 στο Newport Jazz Festival (Διάρκειας 6:40’’) Το “Pianoless Quartet” μετατράπηκε σε “Chet Baker’s Quartet” όταν ο Mulligan αποσύρθηκε προσωρινά από τη μουσική το 1953 και το κουαρτέτο έκανε τη μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή περιοδεία που έγινε από Αμερικανικό σχήμα της jazz. Από αρχικά τέσσερις μήνες, τελικά, διήρκεσε «μόνον!!» οκτώ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας ο πιανίστας του Chet “Dick Twardzik” 24 ετών, πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης σε παρισινό ξενοδοχείο. Ακολουθεί το κομμάτι « But not for me» από τον δίσκο Jazz Profile της Blue note, ηχογραφημένο στις 15 Φεβρουαρίου του 1954 (Διάρκειας 3:00’’) Το πρόβλημα των ναρκωτικών μεγάλωνε στη σκέψη του Baker και, ο ίδιος, σύντομα έγινε απίστευτα εξαρτημένος. Το 1959 συνελήφθη για κατοχή ηρωίνης και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε στα τέλη του ίδιου έτους όπου ξεκινά νέα περιοδεία στην Ευρώπη και μαζί με αυτήν ίσως τη μελαγχολικότερη περίοδο της ζωής του. Κάπου εδώ πρέπει να παρουσιάσουμε και την υπογραφή του ως καλλιτέχνη, το κομμάτι που παρουσίαζε πάντα στις συναυλίες του, το άσμα που σε καμία ηχογράφηση δεν θα είναι ίδιο με καμία προηγούμενη εκτέλεση, ένα έργο–εξομολόγηση σε κάθε γυναικεία, ερωτεύσιμη μορφή. My funny Valentine…. Ο Μάρτιος του 1964 τον βρίσκει απελαυμένο στην Αμερική από την Γερμανία. Για πολλοστή φορά δέχεται το αίσθημα της απομάκρυνσης λόγω ναρκωτικών, όπως η απέλαση από την Αγγλία στη Γαλλία ή ακόμη και η φυλάκιση για ενάμισυ χρόνο στην Ιταλία. Τώρα θα στραφεί στο φλικόρνο προς αντικατάστασην της κλεμμένης του τρομπέτας. Πολύ αργότερα φαίνεται να δήλωσε το εξής: «Υπήρξα ανέκαθεν αισιόδοξος. Είναι αστείο αλλά με χαρακτηρίζει ένα μείγμα συναισθημάτων διότι, από την ιδιοσυγκρασία μου, όταν δεν παίζω μουσική συνήθως είμαι θλιμμένος, μελαγχολικός, ήσυχος και αμίλητος αλλά, όταν παίζω τα πράγματα αλλάζουν. Τώρα παίζω πολύ βαριά..» Ταξιδεύει στη Ν. Υόρκη και το Los Angeles μέχρι το 1968 όπου μετακομίζει στο San Francisco. Εκεί, σύντομα, θα δεχτεί επίθεση από πέντε gangsters οι οποίοι του έσπασαν, κατά τη συμπλοκή, αρκετά δοντάκια. Έτσι σταματάει να παίζει για δυο χρόνια προσπαθώντας παράλληλα να ελέγξει τον εθισμό του με χορηγία μεθαδόνης. Προς το 1974 αρχίζει ξανά να ηχογραφεί. Φυσικά, το παίξιμό του δεν ήταν το ίδιο αφού έπρεπε να μάθει να παίζει με μασέλα, ακριβέστερα ήταν πολύ διαφορετικότερο αλλά ξεκινώντας να εργάζεται ξανά, άρχισε να διευρύνει όλο και περισσότερο την εκφραστικότητά του και ήταν περισσότερο αυθεντικός. Επιστρέφει στην Ευρώπη το 1975 όπου αρχίζει εκτενώς συναυλίες καθώς επίσης και ηχογραφήσεις με κουαρτέτα, trios και ντουέτα. Από τα ντουέτα, σε αυτό το σημείο αξίζει πραγματικά η ηχογράφησή του με τον βιμπραφωνίστα Wolfgang Lackerschmid και με τη συνοδεία εξαιρετικών “guests” όπως τον Larry Coryell στην jazz κιθάρα και τον Lee Konitz στο alto σαξόφωνο. Ακολουθεί το κομμάτι «You don’t know what love is» από τον δίσκο του Chet Baker με τον Wolfgang Lackerschmid, “Why shouldn’t you cry” (Διάρκειας 5:48’’) «Ειλικρινά μιλώντας, ποτέ δεν άκουσα ή αντέγραψα κανέναν. Είχα μόνο ένα μαγνητόφωνο για ένα χρόνο. Προσπαθώ να μην θυμάμαι τι παίζω. Επαναδημιουργώ κάθε τι από την αρχή.» Η ανανεωμένη του αυτοπεποίθηση και ο εγκάρδιος και ειλικρινής λυρισμός του στο παίξιμο και στο τραγούδι του συνέχισε να εντυπωσιάζει ομοίως θαυμαστές και επικριτές του. Η μουσική του πάντα περιλαμβάνει ομορφιά, πάθος και αίσθημα. Ο Caetano Veloso θα πει: «O Chet Baker έχει έναν τρόπο να σβήνει το χρόνο. Στη μέση μιας μακράς νότας νιώθεις ότι ο χρόνος σταματά..» Αλλά όλα έληξαν βιαστικά όταν τον Μάιο του 1988 ο Chet Baker έπεσε – άγνωστο πώς – από το παράθυρο του ξενοδοχείου του Prins Hendrik στο Amsterdam. Ο Chesney Henry Baker ήταν νεκρός και η Jazz έχασε έναν γίγαντα. Στην τελευταία μεγάλη συναυλία του “νομά απ’ την Oklahoma” στις 28 Απριλίου του 1988 στο Funkhaus του Ανόβερο παρατηρείς το κύκνειο άσμα του εμπλουτισμένο με πολύ συναίσθημα, ίσως και αρκετή αμηχανία, όπως επίσης σε κατάσταση αφαίρεσης και έκθεση επί της ουσίας. «My funny Valentine» από τον δίσκο “My favourite songs – the last great concert” (Διάρκειας 9:10’’). CHET BAKER'S UNSUNG SWAN SONG (words by David Wilcox) My old addiction Changed the wiring in my brain So that when it turns the switches Then I am not the same So like the flowers toward the Sun I will follow Stretch myself out thin Like there's a part of me that's already buried That sends me out into this window My old addiction Is a flood upon the land This tiny lifeboat Can keep me dry But my weight is all That it can stand So when I try to lean just a little For just a splash to cool my face Ahh that trickle Turns out fickle Fills my boat up Five miles deep My old addiction Makes me crave only what is best Like these just this morning song birds Craving upward from the nest These tiny birds outside my window Take my hand to be their mom These open mouths Would trust and swallow Anything that came along Like my old addiction Now the other side of day As the springtime Of my life's time Turns the other way If a swan can have a song I think I know that tune But the page is only scrawled And I am gone this afternoon But the page is only scrawled And I am gone this afternoon

Αγαπητοί καλησπέρα σας! Αρχικά να συμφωνήσω με την πλειοψηφεία των γραφόμενων του wasted_sunsets και να προσπαθήσω να δικαιλογήσω τον Σάκη Παπαδημητρίου όταν γράφει πως "Μπορεί σήμερα να έχει αναπτυχθεί η μουσική εκπαίδευση..." Παρατηρείς πως σήμερα υπάρχουν πολλά Ωδεία (σίγουρα πολλά εξ αυτών αμφιβόλου ποιότητος σπουδών) και πλεόν πολύς κόσμος έχει την δυνατότητα να βοηθήσει το παιδί του να μάθει κάτι λίγο από αυτήν τη μαγική τέχνη. Παρατηρείς ακόμη πως η ενημέρωση σε σχέση με παλιότερες εποχές -όχι πολύ μακρινές- είναι καλύτερη και έχει ο σπουδαστής τη δυνατότητα να συμμετέχει σε σεμινάρια και διαγωνισμούς (πάλι μπορείς να βρεις τρωτά σημεία και στα δύο). Παρατηρείς πως λόγω παγκοσμιοποίησης και τα ακούσματα είναι περισσότερα από τις διαφημήσεις ως τις ταινίες, από τους αλλοδαπούς τύπους που γυρνάνε στην Ναυαρίνου και πουλάν τους δίσκους τους χωρίς συγκεκριμένο αντίτιμο (τους δίνεις όσα χρήματα θέλεις εσύ) ως τη δυνατότητα σου πλέον να ταξιδέψεις στο εξωτερικό και να συμμετέχεις σε σεμινάρια με τους καλύτερους δασκάλους του είδους. Αυτό που λείπει σήμερα είναι η γενικότερη παιδεία και αυτή είναι που θα σε οδηγήσει στην καλή ή κακή μουσική, στην καλή ή κακή πολιτικοποίηση, στην καλή ή κακή διατροφή και άλλα πολλά πολλά καλά ή κακά πράγματα που συμβαίνουν στον καιρό μας. Φυσικά δεν ξέρει κανείς τι σημαίνει jazz και αυτός είναι και ένας λόγος που καλώς ή κακώς δεν υπάρχουν ευκρινή όρια για το τι είναι αυτή η μουσική. Πολλοί βγαίνουν και λένε ότι παίζουν jazz χωρίς να έχουν αίσθηση των ορίων της ή στη χειρότερη χωρίς να έχουν ακούσει jazz. Νομίζω πως έχουν γραφτεί πολλές απόψεις και αρκετές -συγνώμη αλλά- ήταν εκτός θέματος. Όσον αφορά (σ)τον Σάκη Παπαδημητρίου: Μια απ΄τις αμφισβητούμενες μορφές της Εληνικής Μουσικής Σκηνής, είναι ο πρώτος που έπαιξε με τον Φλώρο Φλωρίδη free jazz στην Ελλάδα. Απ΄τους πιο έγκριτους δημοσιογράφους, κριτικούς και ραδιοφωνικούς παραγωγούς στην Ελλάδα (εάν ακούσει κανείς τις εκπομπές του θα μείνει άναυδος με το πλήθος και την ακρίβεια των πληροφοριών). Από τους καλύτερους, πιο καινοτόμους, προκλητικούς και αξιολογότατους δημιουργούς-ερμηνευτές-performers στην πτωχή Ελλάδα που δεν του έδινε για χρόνια πιάνο και αίθουσα να παίξει και παρ'ολίγον να χάσει το πιάνο και τη ζωή του από τους στενόμυαλους της Ορθοδόξου αυτών Εκκλησίας -όχι της επίσημης βέβαια! Και τσατίζομαι που για τέτοιους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ δεν γίνεται επάξια αναφορά -αν όχι μελέτη- του έργου τους. Όταν το 1955-60 κάποιοι φοιτητές του ΑΠΘ παίζανε κοντσέρτο για πιάνο στην αίθουσα τελετών, ο Σάκης Παπαδημητρίου ανέβαινε και έπαιζε για 20 λεπτά παραλλαγές στην νότα ρε (μινιμαλισμός που ποσώς έχει ακουστεί στην Ελλάδα) και όλοι τον κράξανε. Τέλος πάντων συγνώμη που κούρασα για το "γράμμα" μου αλλά θέλω να κλέισω με την ταπεινή άποψή μου πως ή μουσική-δημιουργία θέλει ποίηση στην κυριολεξία της και ψυχή και αφισίωση. Όσοι νομίζουν πως δημιουργούν και έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, το χειρότερο που μπορεί να τους συμβεί είναι να αργήσουν να ανακαλύψουν (και προφανώς και να εφεύρουν) το καλύτερο. Καλό απόγευμα Trumpet

Ναι φίλε!!!!!!!!!!!!!!!!!! Arturo Sandoval, Manuel Guajiro Mirabal, Ray Vega, Claudio Roditi και πολλoί πολλοί άλλοι....Από Βαλκάνιους τρομπετίστες δεν ξέρω εκτός από τον δικό μας ανεπανάληπτο Παντελή Στόικο! ¶! βρες οπωσδήποτε αν δεν έχεις Tomasz Stanko (Πολωνός με αξιοσημείωτα album...) Μάλλον μπορείς να αναφέρεις το όνομα του μάστορα που λες. Το δικό μου επιστόμιο πάντως έρχεται από Γερμανία χειροποίητο και κοστίζει πολύ λιγότερο.

Φίλτατε θα σου ξεδιπλώσω τα γούστα μου στην ορχηστρική μουσική και ελπίζω να βρεις πράγματα που να σου αρέσουν... Εχουμε και λέμε: Phillip Glass : Itaipu, Anima Mundi, Einstein On The Beach, Glassworks, Metamorphosis, Orion, Passages, The Fog of War, The Hours, The Illusionist, The Photographer και άλλα πολλά. Cinematic Orchestra (Αν σ'αρέσει το ροκ καιρός να ακούσεις έναν ήχο ροκ-μινιμαλ-ελεκτρο-ψυχεδελο-τζαζ!!!!!!!): Man with a Movie Camera, Horizon, Motion κλπ Aziza Mustafa Zadeh: (Τζαζο-εθνικ πιάνο κυρίως, γαμάτες ενορχηστρώσεις και πολλά πολλά πράγματα να ακούσεις στα κομμάτια της.Είναι περιγραφική αλλά όχι κινηματογραφική) ένας από τους απίστευτους δίσκους της : Dance of Fire Miles Davies: Το soundtrack "Ascenseur pour l'echafaud" Nino Rota: 8 1/2, War and peace, La dolce Vita, Il Casanova κλπ Αυτά είναι κάποια καλά πράγματα για εισαγωγή στην ορχηστρική κινηματογραφική μουσική. Μπορουν οι συνφορουμίτες να πουν τη γνώμη τους. Ευχαριστώ για το χρόνο σας

Φίλε hindmost δεν έχω ακούσει ποτέ τον τύπο που λες.Τον Ψάχνω απο το πρωί και δεν έχω βρει τίποτα. Έχεις μήπως να προτείνεις κάποιο συγκεκριμένο album?

Να τους διώξουμε! 8)

Ναι τα θέλω για χρήση σε live. Είμαστε ένα συγκρότημα των 10 ατόμων φίλε και εκτός από τα εφφέ που θέλω για τον ήχο μου και τον ήχο της μπάντας, όσο περισσότερο αυτόνομος είσαι σε μια τέτοια μπάντα τόσο καλύτερα γιαυτήν.Είναι πολύ δύσκολο για τον κοινό (δεν το λέω ειρωνικά) ηχολήπτη στους συνήθεις χώρους με τα συνήθη μηχανήματα να προσέχει 20 μικρόφωνα με τις παραμέτρους των ώστε να υπάρχει το τέλειο αποτέλεσμα....

Είναι η μητέρα μου αλλά θεωρώ και εμένα Κερκυραίο....! Γεννήθηκα,μεγάλωσα και ζώ στη Θεσ/νίκη. Είσαι από Κέρκυρα?

Φίλε superfunk (ωραίο nick!) ευχαριστώ για την απάντηση. Εχω δει τρομπετίστες live να παίζουν με εφφέ και έχουν 3-4 πετάλια το μικρόφωνό τηους συνδέεται στα πετάλια και απο εκεί φεύγει καλώδιο για την κονσόλα και έτσι όλα είναι υπό τον πλήρη έλεγχο του τρομπετίστα. Δεν γνωρίζω όμως τι είδους πετάλια είναι αυτά.Υπάρχουν ξεχωριστά πετάλια στο εμπόριο για ακουστικά όργανα ή χρησιμοποιούν τα πετάλια για τις κιθάρες? :? :?

Καλησπέρα στο forum!!! Είμαι καινούργιος στην παρέα και βλέπω ότι γίνεται καλή και ποιοτική προσπάθεια εδώ μέσα. Ερώτηση για εφφέ σε ακουστικά όργανα. Παίζω τρομπέτα και θέλω να πειραματιστώ με εφφέ τύπου delay, cry baby, βάθος και ό,τι παρεμφερές. Τι πετάλια πρέπει να δω? Αυτά που είναι για κιθάρες είναι κατάλληλα? Ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας!

Καλώς τον πάλι! Λοιπόν για πάρε κανένα τηλ στον Βρυώνη στην Κέρκυρα. Δυστυχώς δεν το έχω πρόχειρο αλλά αν ζητήξεις Μουσικός Οίκος Βρυώνη στην Κέρκυρα θα στο πούν.Ζήτα τον Λουκανάρη Θανάση είναι πολύ εξυπηρετικά τα παιδιά και έμποροι με όλοι τη σημασία της λέξεως. Τα καλά να λέγονται! Τα παιδιά είναι χρόνια και είναι αντιπρόσωποι πολλών μουσικών αγαθών! Πουλάς την τρομπέτα σου?

Δες και αυτό στη σελ 10 www.bachbrass.com/mouthpiece/Images/bachmouth.pdf. Από την διατομή του επιστομίου βλέπεις πως δεν έχει καμία διαφορά με ένα οποιοδήποτε πολύ καλό επιστόμιο που έχεις απλά προσθέσει ένα αποσπώμενο buster της Denis Wick για παράδειγμα. :wink:

Ξέχασα να γράψω για το Mega Tone. Το έχω δεί αλλά δεν έχω παίξει με το επιστόμιο. Αν μου επιτρέπεις φαντάζομαι πως είναι βαρύ επιστόμιο και προφανώς "δυσκολοφύσητο". Βέβαια το 5 ή το 7C μάλλον θα κάθεται καλύτερα στα χείλη. Βασικά τι παίζεις στην τρομπέτα? :?:

Καλησπέρα φίλε. Κατ'αρχήν είμαι σπουδαστής τρομπέτας και δεν είμαι ειδήμων (το τονίζω!) απλά θα μεταφέρω στο forum λίγη από την εμπειρία μου. Παίζω με επιστόμιο Bach 1 1/4C και παλιότερα έπαιζα με 2C. Γενικά έχω αλλάξει 3 δασκάλους και 3 επιστόμια. Τώρα πηγαίνω σε χειροποίητο. Επειδή ξεκινησα από δημοτική μπάντα, οι τρομπέτες που μας έδωσαν είχαν επιστόμια 7C και παρατηρώ ότι στις περισσότερες μπάντες που δεν είναι επαγγελματικές και πλαισιώνονται από εθελοντές, οι τρομπέτες παίζουν με 7άρια επιστόμια γιατί είναι πιο ξεκούραστα στην ψηλή περιοχή του οργάνου και δεν ζορίζουν πολύ τους ερασιτέχνες (εννοώ ανθρώπους που το κάνουν με μεράκι στο ελεύθερο του χρόνου τους και δεν είναι η τρομπέτα αντικείκενο σπουδών-για να μην παρεξηγηθώ). Όσους επαγγελματίες κλασσικούς τρομπετίστες και να ρωτήσεις θα σου δώσουν διαφορετική άποψη για τα επιστόμια με κοινή βάση το ότι τα επιστόμια από 3C και πάνω δεν είναι επιστόμια για μελέτη και σπουδές πάνω στην τρομπέτα και μία από τις αλήθειες είναι πως όσο πιο μικρός ο αριθμός επιστομίου (1 κ 1/4 ας πούμε) τόσο πιο ευέλικτο παίξιμο απ'όλες τις πλευρές πάνω στο υπέροχο αυτό όργανο με μόνη την προϋπόθεση της άρτιας τεχνικής. Ευχαριστώ για το χρόνο σου και ελπίζω να βοήθησα.