telekris

Συγγνώμη, αλλά είναι δυνατόν στη Fender να είναι τόσο ηλίθιοι που να βάλουν αμερικάνικο logo σε κιθάρα μεξικάνικη? Έχει κανείς ιδέα τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο για την αξιοπιστία της εταιρείας αν συνέβαινε? Και τι κυρώσεις θα είχε η εταιρεία? Μη γινόμαστε Λιακόπουλοι...

Φόραγα το Ernie Ball 11-52 set με τη σολ τυλιχτή στην tele μου και ήταν θρησκεία! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Groezrock 2008: Διήμερο φεστιβάλ στο Βέλγιο όπου είδα (ανάμεσα σε 40 μπάντες) τους λατρεμένους Bad Religion και Hot Water Music (ανατριχίλα), καθώς και Alkaline Trio, Anti Flag, The Loved Ones, 59 Times the Pain, Strike Anywhere. Απλά υπέροχη εμπειρία και ευκαιρία να δω κάποιες μπάντες με τις οποίες μεγάλωσα! Propagandhi το 2002 στο ΑΝ, απίστευτο live με το χειρότερο ξύλο που έχω δει ποτέ στο Back to the Motorleague! Mad Caddies στο ΑΝ επίσης, πολύ ωραία συναυλία με όλο το club να τραγουδάει και να χορεύει (και παίξανε και το old-school Polyester Khakis) Τέλος, πριν κανά μήνα, No Use For A Name στο ΑΝ, δύο ώρες, song after song και να μην πιστεύω ότι επιτέλους τους βλέπω! Θα ήθελα να δω τους Texas Is the Reason (αλλά διαλύθηκαν παλιάαααα), ήμουν πολύ μικρός όταν ήρθαν οι NOFX (αλλά θα τους δω στο Βέλγιο φέτος!), θα ήθελα να δω τους Saves the Day.

Δεν κατάλαβα τίποτα! :o

Από τα πετάλια του JAM έχω μικρή εμπειρία, είχα κάτσει όμως ένα ολόκληρο απόγευμα και είχα σπάσει τα νεύρα του Τόλη στο Guitar Store με το Waterfall (το Vibrato μετά από καμιά ώρα.. >:( ) Από τα πετάλια του Χρήστου έχω κάποια εκ των πρώτων Ziggy και Starlight και είναι μεγάλο κόλλημα, καθώς και το πρώην Echo Rush (δεν έχω παίξει την Time υλοποίησή του). Συγχαρητήρια και στον κούκλο γραφίστα του για τα καινούργια designs ;D Anyway, που λένε και στο χωριό μου, μακάρι να πάνε στις Αμερικές τα πετάλια τους να δούνε ότι δεν κάνουμε μόνο σουβλάκι και Parthenon εδώ πέρα!

Το Ziggy δεν το πουλάω για κανένα λόγο, κι ας έχω το παλιό! ;) Το Starlight είναι καταπληκτικό με μονούς, κι αφού πούλησα την tele το πουλάω κι αυτό! Συγχαρητήρια πάντως στο Χρήστο κι ας τον πλακώνω στα μπινελίκια όποτε τον βλέπω! Αν μου κάνει δώρο ένα time θα του κάνω δώρο ένα piercing ;D

Όχι και μούφες τα αμερικάνικα αυτοκίνητα! Wrangler JK + Gibson Les Paul Custom = 1 ευτυχισμένος telekris http://www.offroaders.com/tech/jeep/images/Jeep-JK-1.jpg

Κι εμένα η αγαπημένη μου τέλε με πολυουρεθάνη ήταν! Απλά λέω ότι η faded είναι διαφορετική από τις άλλες les paul που είχα. Όπως έχω πει αλλού, η "φτηνή" studio μου πολλές φορές ήταν πολύ πιο χρήσιμη από την ακριβή μου custom. Πάντα υποκειμενικά μιλάω και από ιδία εμπειρία, δε διατείνομαι ότι είμαι κανένας τρομερός γνώστης. :)

Εγώ δεν είχα πρόβλημα πάντως και είχε φάει πολύ πορτ μπαγκάζ! ;)

Όποιος έχει παίξει tele με νίτρο και tele με πολυεστερικό βερνίκι νομίζω μπορεί να καταλάβει. Επίσης έχοντας παίξει les paul standard με faded φινίρισμα άκουσα και ένιωσα διαφορές. Εκτός αν βάζουν νίτρο χωρίς λόγο, επειδή έτσι τους ήρθε

μπλιαχ!

τότε έπαιζα As We Fail, τώρα αλλού αφού δεν υπάρχουν πια! ;)

Απ' όσο ξέρω δεν έχει Maple top και είναι περισσότερα κομμάτια. Επίσης, το βερνίκι παίζει σημαντικότατο ρόλο στον ήχο. Overall πάντως, είναι πολύ καλή entry level gibson κιθάρα και σε καλή τιμή.

Πάρε Les Paul Πάρε e-bow Αυτά!

1) Όλες οι stratocaster 2) Όλες οι strat style κιθάρες 3) Όλες οι Ibanez (αν θεωρούνται κιθάρες με αυτό το ξύσμα λεμονιού για μπράτσο) 4) Όλες οι BC Rich 5) Αυτό το σίχαμα που είχε βγάλει η Gibson που ήταν σαν αποτυχημένη Jackson.

1) Gibson Les Paul Custom 2) Gibson ES-335 3) Fender Telecaster (alder-maple) 4) Martin D-28 5) Gibson SG Γιατί έτσι

Εγώ τι να πω που δε με πολυτρελαίνουν οι standard? Μου αρέσουν οι studio, λατρεύω τις custom, αλλά οι standard μου φαίνονται κάπως. Επίσης μην ξεχνάμε την υποκειμενικότητα. Εγώ προτιμώ τις πιο βαριές les paul γιατί μου φαίνονται πιο σκαστές και αυτό το χαρακτηριστικό μου είναι χρήσιμο. Άλλοι μπορεί να θέλουν κάτι άλλο. Ευτυχώς, όπως ειπώθηκε, και οι δύο εταιρείες βγάζουν κατασκευαστικά άρτιες κιθάρες και επιλογές υπάρχουν για όλα τα γούστα, και όλοι ξέρουμε ότι αν σου αρέσει κάτι χαλάς τον κόσμο και το παίρνεις! Από κει και πέρα, εγώ ό,τι λέει ο εν λόγω κύριος το θεωρώ παπαρολογία από τη στιγμή που δε μιλάει ΕΠΩΝΥΜΑ!

Πολύ ωραίος ενισχυτής, τον είχα κανά χρόνο. Όση ένταση χρειάζεσαι ενώ παίζει μια χαρά και σε ανθρώπινες εντάσεις. Υπέροχα γλυκά καθαρά, ωραίο reverb, τρομερό tremolo και φυσικά απίστευτο ηχείο! Επίσης στο όλα δεξιά και σε μια καμπίνα marshall 4x12 με greenbacks έχω ηχογραφήσει από τις πιο ωραίες κιθάρες που έχω πετύχει σε κομμάτι. Όσον αφορά τα πετάλι, κατά κανόνα είναι πεταλομηχανή! Με τα delay, chorus, phase κτλ μια χαρά, με όλα τα drive μου επίσης εξαιρετικός, εκτός από το Dr Jekyyl & Mr Hyde της Visual Sound. Μια χαρά με Gibson Les Paul Studio, Gibson Les Paul Custom, Fender Telecaster, Gretsch Electromatic Pro Jet, δεν τα ππήγε και πολύ καλά με μια Fernandes Monterey και αρκετά ωραίος με Gibson Explorer. Καλή επένδυση με καλή μεταπωλητική αξία και πανέμορφο look. Ελπίζω να βοήθησα!

Wegen 3,5 mm ;) Και αν χρειαστεί Tortex κίτρινες και μπλε ματ (δε θυμάμαι πάχη)

Πάντως εγώ που ανιτπαθώ τις Strat (έχω ψυχολογικό), τις βρήκα πολύ ωραίες, παίζουν πολύ καλά για τα λεφτά τους, ειδικά η rosewood. Και η τεχνητή μπίχλα στην ταστιέρα είναι όλα τα λεφτά!

Δεν ξέρω, αλλά από την εμπειρία μου η Epi dot 335 είναι ωραία κιθάρα, πολύ απολαυστική, ίσως να θέλει άλλο neck μαγνήτη. Δεν υπάρχει κανένας σκάφος Gretsch Electromatic στα λεφτά σου? Ένα σκάφος που είχα παίξει ήταν μια χαρά και η solid body της κοπέλας μου ήταν τρελό vfm.

@ STEFMAISTER, επειδή είχαμε παίξει μαζί σε ένα live πριν από πολλάαααα χρόνια και θυμάμαι ότι και εσύ κι ο Άγης ήσασταν γαμώ τα παιδιά, δεν παρεξηγώ αυτά που λες για τις Gibson Les Paul Studio ;D. Είχα μια studio 4 χρόνια, έβγαλε πολλά live, recordings και μεταμεσονύκτιες ταλαιπωρίες των γειτόνων. Ακόμα χτυπιέμαι που την πούλησα, κι ας την είχα πάρει (τότε) 1600 ευρώ (και όχι 1200 που κάνει τώρα). Epi Les Paul δεν είχα ποτέ, έχω παίξει βέβαια αρκετές στα κιθαρομάγαζα ή φίλων. Δεν είδα να αναφέρεται ένας πολύ σημαντικός παράγοντας. Δεν ξέρω αν λέγεται resonance, 2, 3 ή 5 κομμάτια μαόνι κτλ. Είναι όμως η αίσθηση που σου δίνει παικτικά, το playability, οι πλούσιες αρμονικές, η ανταπόκριση στις δυναμικές, χαρακτηριστικά στα οποία υστερούν όσες epiphone έχω παίξει. Επίσης, έχω πολλά χρόνια μια Epi DOT-335 που για συναισθηματικούς λόγους δεν πρόκειται να αποχωρισ΄τω πο΄τε. Πήρα όμως πρόσφατα μια Gibson ES-335 custom shop και καλώς ή κακώς δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Το θέμα δεν είναι όμως ποια είναι η καλύτερη κιθάρα (κάτι τελείως υποκειμενικό), αλλά ποια ανταποκρίνεται στις ανάγκες σου. Ενώ έχω μια Gibson Black Beauty, που κοστίζει 3 φορές πάνω από τη studio, πολλές φορές η studio ήταν πολύ πιο χρήσιμη για αυτό που ήθελα να κάνω, γιατί είναι διαφορετικές κιθάρες. Η studio είναι διαφορετική από την custom και ενώ όλοι θεωρούν ότι θέλει να είναι μια entry level standard, εγώ πιστεύω ότι είναι μια πολύ χρήσιμη κιθάρα με το δικό της χαρακτήρα. Υπάρχουν κιθαρίστες που χρησιμοποιούν studio ενώ μπορούν να έχουν ό,τι κιθάρα θέλουν (π.χ. ο Jade Puget των AFI). Επίσης πιστεύω ακράδαντα (από ιδία εμπειρία) ότι μια "καλύτερη" κιθάρα σε βελτιώνει παικτικά, καθώς "ακούει" καλύτερα στι δεξί σου και σε αναγκάζει να ραφινάρεις το παίξιμό σου. Για μένα η studio είναι μια πολύ καλή κιθάρα στα λεφτά της, διαφορετική από τη standard, και με έναν p-94 στο neck παίζει πάρα πολύ ωραία και σου δίνει όλη την απόλαυση μιας Gibson. Ελπίζω να σε βοήθησα.

Δεν ξέρω από τεχνικά, P2P, PCB και τα λοιπά, ένας αδαής φοιτητής του ΕΜΠ είμαι, γεγονός που απλά μου επιτρέπει να παρακολουθώ τα τεχνικά μέρη των συζητήσεων. Δεν έχω πιάσει ποτέ κολλητήρι, αλλά κοντεύω 10 χρόνια στην κιθάρα, έχουν περάσει από τα χέρια μου 8 Fender Telecaster, 2 Gibson Les Paul, 1 Gibson Firebird κτλ κτλ... Επίσης 3 VOX AC15 (ένας custom classic, 2 hand wired) κι ένας Mesa Boogie Rect-O-Verb, καθώς και δεκάδες πετάλια. Μιλάω για χρήση σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ συνθήκες, πρόβες, live, recording sessions σε σπίτια, studios, on stage. Μιλάω για σπασμένα μπράτσα les paul, για telecaster που έπεσε από 3 μέτρα ύψος, για vox που έχουν κάνει άπειρα χιλιόμετρα στο πορτ-μπαγκάζ μου και τέτοιες ομορφιές, και κυρίως μιλάω για ΑΙΣΘΗΣΗ, αυτό που διαχωρίζει τελικά το καλό από το κακό προϊόν σε ό,τι αφορά το χόμπι μας. Ε λοιπόν, η αίσθηση που μου δίνει ο Boogie μου είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ και γι'αυτό έδωσα σχεδόν 2k ζεστά ευρώ για το κεφάλι μου. Ναι, ωραία θα ήταν να τον έπαιρνα σε τιμές ΗΠΑ αλλά πήγαινε ρώτα πόσο έχει το ελληνικό ελαιόλαδο στη Philadelphia. Ναι, γ@$ω και οι Bad Cat (τους λάτρεψα), αλλά πολύ δυνατοί για τα stages που θα παίξω και τις πρόβες μου. Ναι, super οι Soldano αλλά επίσης πολύ δυνατοί και επιπλέον αν δεν προσέξεις σε ξεμπροστιάζουν και δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες μου. Όχι, ο Rivera Pubster που δοκίμασα δε μου άρεσε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω ότι είναι ένα ποιοτικό μηχάνημα. Επίσης, δε νομίζω ότι είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι Boogie θεωρούνται τα πιο roadworthy μηχανήματα. Ναι, απίστευτοι οι Matchless αλλά θέλεις ένα νεφρό για να τους πάρεις και δύο βαστάζους να κουβαλάνε για να μη σου πέσει το δεύτερο, οπότε δε μου έκαναν, για τις ΔΙΚΕΣ μου ανάγκες πάντα. Πού θέλω να καταλήξω? Όταν μιλάμε για τόσο ακριβά μηχανήματα και κυρίως με τέτοια ιστορία πίσω τους, δε νομίζω ότι μπορεί κανείς να πει ότι μας "κοροϊδεύουν". Ακόμα κι αν με "κοροϊδεύει" ο Randall Smith (που δεν μπορώ να περιγράψω την περηφάνια και το "φούσκωμα" στην καρδιά που ένιωσα όταν πήρα το βιβλιαράκι που με καλωσόριζε στην οικογένεια της Boogie), το χέρι μου και τα αυτιά μου δε με κοροϊδεύουν. Τι να πω, τόσο ακούω, τόσο ξέρω, τόσο λέω, σίγουρα κάποιοι άλλοι έχουν πιο ακονισμένα αυτιά (χωρίς καμία πρόθεση κοροϊδίας). Απλά θεωρώ ότι αν κάποιος δεν έχει στα χέρια του για ένα εύλογο χρονικό διάστημα ένα μηχάνημα/κιθάρα, σε πραγματικές συνθήκες, δε δικαιούται να κατακρίνει τόσο έντονα κάτι. Όπως εγώ δε θα μιλήσω για Stratocaster επειδή ποτέ δε με άγγιξαν, έτσι δεν μπορώ να ακούω κάποιον που δεν έχει πιάσει ποτέ les paul να μιλάει για την Black Beauty με την οποία έχω μοιραστεί το stage τόσα χρόνια. Υ.Γ. Παρακαλώ, ως κάποιος που έχει γεννηθεί και ζήσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σε δυο-τρεις πολιτείες, όσοι δεν ξέρουν αγγλικά να μη γράφουν αγγλικά. Επίσης, ο ίδιος άνθρωπος να μάθει λίγο συντακτικό στα ελληνικά, κρίμα είναι τόσο ωραία γλώσσα να τη βιάζουμε...

Πολύ ωραίες κιθάρες. Ξέρω ότι εδώ υπάρχουν στο Guitar Store. Είχα ερωτευτεί μια Korina Les Paul Junior.

Εγώ νομίζω ότι τα πράγματα είναι απλά: ENGL με τίποτα. Mesa Boogie όλα τα λεφτά, στην μπάντα απλά σπέρνει και το "αυτόματο equalizer" είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Εγώ όπως και να τον στήσω μόνο το volume πειράζω και πάντα βγάζω ηχάρα. Diezel και λοιποί ευρωπαϊκοί, πολύ στεγνοί. Bogner δεν έχω ιδία εμπειρία πέρα από ένα demo στο Διαμαντόπουλο που μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Κάτι θα ξέρουν οι Thursday που έχουν AC30 για τα καθαρά και Bogner για τα γκάζια... Πάρε Boogie να γίνεις άντρας ;)